دیوید بکام به‌زودی به جمع اسطوره‌هایی می‌پیوندد که نام‌شان نه‌فقط در تاریخ فوتبال، بلکه در فهرست افتخارات سلطنتی بریتانیا نیز ثبت شده است. دریافت نشان شوالیه برای بکام، به‌دلیل خدمات بلندمدت او به فوتبال و فعالیت‌های گسترده خیریه‌اش، نقطه عطفی در زندگی حرفه‌ای این ستاره محسوب می‌شود. اما شوالیه‌های فوتبال بریتانیا چه کسانی هستند و بکام چگونه پس از دو دهه انتظار، سرانجام به این جایگاه دست یافت؟
مسیر پر فراز و نشیب بکام تا دریافت نشان شوالیه
دیوید بکام که ۱۱۵ بار پیراهن تیم ملی انگلستان را بر تن کرده، سال‌ها در انتظار این لحظه بود. فعالیت‌های خیریه، نفوذ فرهنگی، و همچنین ارتباط نزدیکش با پادشاه چارلز سوم، همگی در دریافت این عنوان نقش داشته‌اند. اکنون او در کنار همسرش، ویکتوریا، که از این به بعد لقب «لیدی بکام» را خواهد گرفت، به بخشی از تاریخ افتخارات سلطنتی بریتانیا تبدیل شده است.
او در سال ۲۰۰۳ به‌دلیل خدماتش به فوتبال، نشان OBE را از ملکه الیزابت دوم دریافت کرد. این نشان افتخاری نظام سلطنتی بریتانیا جایگاه بالایی دارد، اما پایین‌تر از عنوان شوالیه (سِر) محسوب می‌شود.
از آن زمان، گمانه‌زنی‌ها درباره دریافت نشان شوالیه برای بکام آغاز شد. اما در سال ۲۰۱۴، به‌دلیل ارتباط نامش با یک طرح مالیاتی بحث‌برانگیز، نامزدی‌اش به تعویق افتاد. پس از پاک‌سازی نامش از این اتهامات، بکام بار دیگر به‌عنوان یکی از گزینه‌های دریافت این افتخار مطرح شد.
در سال‌های اخیر، بکام روابط نزدیکی با خاندان سلطنتی برقرار کرده است. او در مراسم مختلفی مانند نمایشگاه گل چلسی و ضیافت‌های رسمی در کنار پادشاه چارلز و ملکه کامیلا حضور داشته است. گفته می‌شود در یکی از این دیدارهای اخیر، پادشاه به‌طور غیررسمی به بکام اشاره کرد که «هدیه تولدت را دریافت کردی؟» که به‌نظر می‌رسد اشاره‌ای به اعطای قریب‌الوقوع نشان شوالیه باشد.
در طول تاریخ فوتبال انگلستان، تنها ۱۶ چهره فوتبالی توانسته‌اند افتخار دریافت عنوان شوالیه را از خاندان سلطنتی به‌دست آورند. نخستین نفر در این لیست، سر چارلز کِلِگ بود که در سال ۱۹۲۷، پس از دوران بازی برای تیم ملی و ریاست اتحادیه فوتبال انگلستان، این افتخار را کسب کرد.
در دهه‌های بعد، افرادی چون سر استنلی روس که ریاست فیفا را هم بر عهده داشت، و سر استنلی متیوز که حتی در زمان بازی حرفه‌ای خود نشان شوالیه گرفت، به این جمع افزوده شدند.
سر جف هرست
در دهه ۶۰ میلادی، با قهرمانی تیم ملی انگلستان در جام جهانی ۱۹۶۶، دو چهره کلیدی آن دوران نیز شایسته این نشان شناخته شدند؛ سر آلف رمزی سرمربی موفق تیم ملی و سر مت بازبی سرمربی افسانه‌ای منچستریونایتد که تیمش را به قهرمانی اروپا رساند.
در دهه‌های بعد، مدیران تأثیرگذار مانند سر والتر وینترباتم و سر برت میلیچیپ هم وارد این لیست شدند.
سر تام فینی
اما در دهه ۹۰، موجی از اسطوره‌های میادین نیز افتخار شوالیه شدن را تجربه کردند؛ سر بابی چارلتون، سر جف هرست، و سر تام فینی همگی به پاس عملکرد برجسته‌شان در فوتبال ملی و باشگاهی، مورد تجلیل قرار گرفتند.
سر الکس فرگوسن
در اواخر دهه ۹۰ و ابتدای ۲۰۰۰، نوبت به مربیان و چهره‌های مدیریتی رسید. سر الکس فرگوسن در سال ۱۹۹۹، پس از قهرمانی تاریخی سه‌گانه با منچستر یونایتد، این عنوان را دریافت کرد. سر بابی رابسون مربی محبوب تیم ملی و باشگاه‌های اروپایی، در سال ۲۰۰۲ شوالیه شد.
سر تروور بروکینگ و سر دیو ریچاردز نیز به خاطر نقش مدیریتی‌شان در فوتبال ملی و باشگاهی، این افتخار را کسب کردند.
سر تروور بروکینگ
سر کنی دالگلیش
در سال ۲۰۱۸، سر کنی دالگلیش چهره تأثیرگذار لیورپول، به لیست شوالیه‌ها افزوده شد.
سر گرت ساوت‌گیت
همین چند ماه پیش هم سر گرت ساوت‌گیت به پاس موفقیت در رساندن تیم ملی به دو فینال متوالی یورو، به این فهرست پیوست.
افتخار غیررسمی برای یک اسطوره جهانی
در کنار این لیست از شوالیه‌های بریتانیایی، یک نام غیرمنتظره نیز قرار دارد: پله اسطوره فقید برزیلی، در سال ۱۹۹۷ موفق به دریافت شوالیه افتخاری شد؛ عنوانی که اگرچه رسمی نبود، اما اهمیت جایگاه او در دنیای فوتبال را به رسمیت شناخت.
بدون نظر