افرادی که انگشت حلقه آنها از انگشت اشاره بلندتر است، ظرفیت بالاتری برای ورزش‌های استقامتی دارند. این یافته جدید دانشمندان نشان می‌دهد نسبت طول انگشت‌ها (نسبت ۲D:4D) می‌تواند شاخصی برای پیش‌بینی توانایی قلبی‌تنفسی و تحمل فعالیت‌های شدید بدنی باشد. بررسی‌های تازه نشان می‌دهد کسانی که انگشت حلقه بلندتری دارند، معمولاً در ورزش‌هایی مانند دو ماراتن یا دوچرخه‌سواری طولانی‌مدت عملکرد بهتری دارند. آیا فقط با نگاه به دست، می‌توان فهمید چه‌قدر برای ورزش‌های سخت ساخته شده‌ایم؟
انگشت‌ها چه چیزی درباره بدن می‌گویند؟
در گذشته فال‌گیران ادعا می‌کردند خطوط کف دست آینده ما را فاش می‌کنند. اما حالا پژوهشگران با استناد به داده‌های علمی می‌گویند شکل و طول انگشت‌ها واقعاً می‌تواند بخشی از واقعیت‌های بدن را نشان دهد؛ از جمله توان ورزشی.
محققان با تحلیل ۲۲ مطالعه در ۱۲ کشور روی بیش از ۵۰۰۰ نفر متوجه شدند نسبت بین انگشت اشاره و انگشت حلقه، به‌ویژه در دست راست، با قدرت استقامت بدنی ارتباط دارد.
نسبت ۲D:4D چیست و چه معنایی دارد؟
این نسبت یعنی مقایسه طول انگشت اشاره (۲D) با طول انگشت حلقه (۴D). هرچه این نسبت پایین‌تر باشد، یعنی انگشت حلقه بلندتر از انگشت اشاره باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که فرد از نظر قلبی‌تنفسی قوی‌تر باشد. به‌عبارت دیگر، چنین افرادی در ورزش‌های طولانی‌مدت کمتر خسته می‌شوند و شدت بالاتری از تمرین را تحمل می‌کنند.
بتانی گوئر از دانشگاه استرالیای جنوبی می‌گوید: «نسبت انگشت‌ها یک شاخص ساده اما علمی برای سنجش توان عضلانی و حالا استقامت بدنی هم هست.» او توضیح داد که افراد با نسبت پایین می‌توانند تمرین‌های طولانی و شدید را راحت‌تر ادامه دهند. این ویژگی برای ورزشکاران حرفه‌ای و حتی ورزشکاران معمولی که دنبال شناخت بهتر بدن‌شان هستند، اهمیت دارد.
گرنت تامکینسون، استاد دیگر این پژوهش، می‌گوید این نسبت در دوران جنینی و تحت تأثیر میزان تستوسترون در رحم شکل می‌گیرد. او توضیح می‌دهد: «میزان بالاتر تستوسترون در دوران بارداری باعث رشد بیشتر انگشت حلقه می‌شود. این مسئله بعدتر هم تأثیراتی دارد، چون به بدن کمک می‌کند در شرایط سخت مثل ورزش شدید واکنش بهتری نشان دهد.»
رابطه با سایر ویژگی‌ها
هرچند نسبت پایین با استقامت بدنی بیشتر و تمرکز بهتر مرتبط است، اما این ویژگی‌ها همیشه خوشایند نیستند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند افرادی که انگشت حلقه‌ی بلندتری دارند، بیشتر در معرض ویژگی‌هایی مثل رفتارهای ضداجتماعی، سوءمصرف مواد افیونی و اختلالات روان‌شناختی خاص هستند. از طرف دیگر، کسانی که انگشت اشاره‌ی بلندتری دارند، معمولاً پرخاشگر نیستند اما ممکن است آستانه تحمل درد پایین‌تر و احتمال چاقی بیشتری داشته باشند.
نسبت ۲D:4D در پژوهش‌های مختلف با ویژگی‌های دیگری نیز مرتبط شده؛ از جمله گرایش جنسی، راست‌دستی، تجربه درد دوران قاعدگی، قدرت گرفتن دست، توانایی پرش و حتی احتمال آتش‌نشان شدن! به‌همین‌دلیل برخی دانشمندان می‌گویند نباید این نسبت را بیش‌ازحد جدی گرفت.
گرت ریچاردز، روان‌شناس از دانشگاه نیوکسل، با احتیاط به این یافته‌ها نگاه می‌کند. او معتقد است هنوز شواهد کافی وجود ندارد که نسبت انگشت‌ها واقعاً نماینده دقیق هورمون‌های دوران جنینی باشد. بنابراین بهتر است چنین یافته‌هایی با نگاه علمی اما نه مطلق‌گرایانه تحلیل شود.
چگونه می‌توان نسبت انگشت اشاره به حلقه (2D:4D) را اندازه‌گیری کرد؟
برای اندازه‌گیری این نسبت، ابتدا باید انگشت‌ها را صاف نگه داشت و به کف دست نگاه کرد. در قاعده انگشت اشاره معمولاً یک خط یا چین مشخص دیده می‌شود و در انگشت حلقه معمولاً مجموعه‌ای از خطوط وجود دارد. نزدیک‌ترین چین به کف دست را مبنا قرار دهید. نقطه میانی این چین را در پای انگشت پیدا کرده و با خودکار علامت بزنید. سپس از این نقطه تا نوک انگشت را با خط‌کش یا متر دقیق اندازه بگیرید.
با اندازه‌گیری طول انگشت اشاره و انگشت حلقه و مقایسه آنها با یکدیگر، می‌توان نسبت 2D:4D را محاسبه کرد. اگر انگشت حلقه بلندتر باشد، این نسبت پایین‌تر است که بر اساس یافته‌های علمی ممکن است با توان استقامتی بالاتر، عملکرد بهتر در ورزش‌های هوازی و ظرفیت بیشتر در تحمل فعالیت بدنی مرتبط باشد.
بدون نظر