تولید ناخالص داخلی سرانه (GDP per capita) به عنوان شاخصی تقریبی برای سنجش سطح زندگی در یک کشور در نظر گرفته می‌شود. این شاخص، مجموع تولیدات اقتصادی یک کشور را بر تعداد جمعیت آن تقسیم می‌کند و به این ترتیب نمایی کلی از میزان منابع اقتصادی موجود برای هر فرد ارائه می‌دهد. معمولاً تولید ناخالص داخلی سرانه بالاتر، نشان‌دهنده سطح رفاه بیشتر و دسترسی بهتر به منابع اقتصادی است.
با این حال، مانند بسیاری از شاخص‌های آماری دیگر، این معیار نیز محدودیت‌هایی دارد. این شاخص توزیع درآمد میان افراد را در نظر نمی‌گیرد، کیفیت زندگی شهروندان را منعکس نمی‌کند و پایداری بلندمدت اقتصادی را نشان نمی‌دهد. به همین دلیل، اگرچه می‌توان از آن برای مقایسه کشورها استفاده کرد، باید به این محدودیت‌ها نیز توجه داشت.
با در نظر گرفتن این ملاحظات، اکنون به بررسی کشورهایی می‌پردازیم که در سال ۲۰۲۵ بالاترین تولید ناخالص داخلی سرانه را دارند. اطلاعات ارائه‌شده بر اساس داده‌های صندوق بین‌المللی پول (IMF) است و همه ارقام به دلار آمریکا هستند، به این معنی که نرخ تورم، هزینه‌های زندگی یا نرخ ارز کشورها در آن‌ها تعدیل نشده است.
جدول: ۵۰ کشور برتر جهان از نظر تولید ناخالص داخلی سرانه در سال ۲۰۲۵
رتبه
کشور
تولید ناخالص داخلی سرانه (دلار)
۱
لوکزامبورگ
۱۴۰,۹۴۱
۲
ایرلند
۱۰۸,۹۱۹
۳
سوئیس
۱۰۴,۸۹۶
۴
سنگاپور
۹۲,۹۳۲
۵
ایسلند
۹۰,۲۸۴
۶
نروژ
۸۹,۶۹۴
۷
ایالات متحده
۸۹,۱۰۵
۸
ماکائو
۷۶,۳۱۴
۹
دانمارک
۷۴,۹۶۹
۱۰
قطر
۷۱,۶۵۳
۱۱
هلند
۷۰,۴۸۰
۱۲
استرالیا
۶۴,۵۴۷
۱۳
سن‌مارینو
۵۹,۶۰۳
۱۴
اتریش
۵۸,۱۹۲
۱۵
سوئد
۵۸,۱۰۰
۱۶
بلژیک
۵۷,۷۷۲
۱۷
اسرائیل
۵۷,۷۶۰
۱۸
هنگ‌کنگ
۵۶,۰۳۱
۱۹
آلمان
۵۵,۹۱۱
۲۰
بریتانیا
۵۴,۹۴۹
۲۱
فنلاند
۵۴,۱۶۳
۲۲
کانادا
۵۳,۵۵۸
۲۳
امارات متحده عربی
۴۹,۴۹۸
۲۴
فرانسه
۴۶,۷۹۲
۲۵
نیوزیلند
۴۶,۱۲۶
۲۶
مالت
۴۵,۷۳۵
۲۷
آندورا
۴۵,۲۶۳
۲۸
قبرس
۴۱,۱۳۲
۲۹
ایتالیا
۴۱,۰۹۱
۳۰
پورتوریکو
۳۸,۶۰۵
۳۱
آروبا
۳۷,۷۷۵
۳۲
باهاما
۳۶,۷۸۴
۳۳
اسپانیا
۳۶,۱۹۲
۳۴
اسلوونی
۳۵,۳۳۲
۳۵
برونئی
۳۴,۹۷۰
۳۶
کره جنوبی
۳۴,۶۴۲
۳۷
تایوان
۳۴,۴۲۶
۳۸
ژاپن
۳۳,۹۵۶
۳۹
جمهوری چک
۳۳,۰۳۹
۴۰
استونی
۳۲,۷۶۰
۴۱
گویان
۳۲,۳۲۶
۴۲
لیتوانی
۳۰,۸۳۵
۴۳
عربستان سعودی
۳۰,۰۹۹
۴۴
پرتغال
۳۰,۰۰۲
۴۵
کویت
۲۹,۹۵۱
۴۶
بحرین
۲۸,۸۵۷
۴۷
اسلواکی
۲۷,۱۳۰
۴۸
لهستان
۲۶,۸۰۵
۴۹
باربادوس
۲۵,۹۰۱
۵۰
یونان
۲۵,۷۵۶
نقش کشورهای کوچک و مراکز مالی
بررسی جدول نشان می‌دهد که جایگاه‌های بالای این فهرست عمدتاً متعلق به کشورهای کوچک با نظام‌های مالی خاص و پیشرفته است. کشورهایی مانند لوکزامبورگ، ایرلند، سوئیس، سنگاپور، هلند و هنگ‌کنگ به‌عنوان پناهگاه‌های مالیاتی شناخته می‌شوند. در این کشورها، قوانین مالیاتی مطلوب، محرمانگی بالا و سیستم‌های بانکی قوی باعث شده‌اند شرکت‌های چندملیتی بخشی از سود خود را از طریق آن‌ها عبور دهند.
این نوع فعالیت‌های مالی باعث افزایش چشمگیر تولید ناخالص داخلی در این کشورها شده است، اما لزوماً بهره‌وری یا درآمد واقعی ساکنان محلی را نشان نمی‌دهد. به عنوان نمونه، در ایرلند، این مسئله چنان موجب تحریف آمار شد که دولت تصمیم گرفت از تولید ناخالص ملی (GNI) به عنوان معیار دقیق‌تری استفاده کند.
تأثیر ثروت نفتی
در میان کشورهای ثروتمند، حضور کشورهای صادرکننده نفت نیز چشمگیر است. قطر، امارات متحده عربی و عربستان سعودی همگی به لطف درآمدهای نفتی در این فهرست جایگاه‌های بالایی دارند. این درآمدها نقش مهمی در توسعه زیرساخت‌ها و هزینه‌های عمومی این کشورها ایفا می‌کنند.
در اروپا، نروژ نمونه‌ای موفق از سرمایه‌گذاری منابع نفتی در صندوق‌های ثروت ملی است که ثبات اقتصادی بلندمدت را تضمین کرده است. گویان نیز یکی از تازه‌واردان این فهرست است که با کشف ذخایر عظیم نفت در سواحل خود، به سرعت در حال پیشرفت است.
مقیاس و قدرت اقتصادی ایالات متحده
در حالی‌که ایالات متحده در رتبه هفتم از نظر تولید ناخالص داخلی سرانه قرار دارد، اما ویژگی برجسته آن، ترکیب ثروت بالا با جمعیت بسیار زیاد است. در میان کشورهایی با جمعیت بالای ۱۰ میلیون نفر، ایالات متحده ثروتمندترین کشور به شمار می‌رود که نشان‌دهنده توانمندی عظیم اقتصادی آن است.
این موفقیت حاصل ترکیبی از صنایع پیشرفته فناوری، بازارهای سرمایه قدرتمند و سطح بالای مصرف داخلی است. کشورهایی مانند آلمان، ژاپن، بریتانیا و فرانسه اگرچه اقتصادهای بزرگی دارند، اما از نظر سرانه تولید، در رتبه‌های پایین‌تری قرار دارند.
این شاخصها ربطی به کیفیت زندگی ندارند
یعنی لزوما بالا بودن درآمد سرانه منجر به کاهش فقر نمیشود ،بلکه توزیع عادلانه ی ثروت هست که مهم هست
دوست دارم جایگاه ایران رو بدونم