نگاهی آماری به تلفات مسافرت‌های هوایی طی نیم قرن گذشته + اینفوگرافی

نکات کلیدی:

• در سال ۲۰۲۳، تنها ۳ مرگ به ازای هر ۱۰۰ میلیون مسافر هوایی ثبت شد که این سال را پس از ۲۰۱۷، به دومین سال ایمن در تاریخ پروازهای تجاری تبدیل کرد.
• در سال ۲۰۲۴، تعداد مرگ‌ومیر به ازای هر ۱۰۰ میلیون مسافر از ۳ به ۶ مورد افزایش یافت.
• بیشترین بهبودها در ایمنی پرواز بین دهه ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ رخ داده؛ به‌طوری که میانگین تلفات بیش از ۷۰٪ کاهش یافته است.

در طی ۵۰ سال گذشته، ایمنی پرواز به شکل چشمگیری افزایش یافته است. این اینفوگرافی کاهش قابل‌توجه مرگ‌ومیر به ازای هر یک میلیون مسافر از سال ۱۹۷۰ تاکنون را نشان می‌دهد و پیشرفت‌های صنعت هوانوردی را برجسته می‌کند.

داده‌های این اینفوگرافی از منابع Our World in Data و انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (IATA) گردآوری شده‌اند. این داده‌ها تلفات پروازهای مسافری و باری را در هواپیماهایی با بیش از ۱۴ صندلی از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۴ در سطح جهانی ردیابی کرده‌اند.

پیشرفت‌های چشمگیر از دهه ۱۹۸۰ به بعد

در دهه ۱۹۸۰، نرخ مرگ‌ومیر به طور ثابت حدود ۱ تا ۲ مرگ به ازای هر یک میلیون مسافر بود و در برخی سال‌ها حتی بیشتر هم می‌شد. اما در اوایل دهه ۲۰۰۰ به طور منظم نرخ‌هایی کمتر از ۰.۵ ثبت شد. این بهبود، نتیجه پیشرفت در فناوری هواپیما، آموزش خلبانان و سیستم‌های کنترل ترافیک هوایی است.

سال ۲۰۲۳: دومین سال ایمن در تاریخ

با فقط ۰.۰۳ مرگ به ازای هر میلیون مسافر، سال ۲۰۲۳ به‌عنوان دومین سال ایمن در تاریخ پروازهای تجاری ثبت شده است. تنها سال ۲۰۱۷ نرخ پایین‌تری داشت که تقریباً هیچ مرگی در آن گزارش نشد.

نرخ مرگ‌ومیر به ازای هر یک میلیون مسافر (۱۹۷۰ تا ۲۰۲۴)

افزایش ایمنی با وجود افزایش سفرهای هوایی

بر اساس داده‌های بنیاد ایمنی پرواز (Flight Safety Foundation)، این دستاورد چشمگیر در حالی به دست آمده که پس از همه‌گیری کرونا، سفرهای هوایی جهانی به شدت افزایش یافته است.

چرا دهه ۱۹۷۰ خطرناک‌تر بود؟

در سال ۱۹۷۳، صنعت هوانوردی مرگ‌بارترین سال خود را در این مجموعه داده‌ها ثبت کرد، با ۵.۶۵ مرگ به ازای هر یک میلیون مسافر. در آن دوران، سیستم‌های ناوبری مدرن وجود نداشت و مقررات ایمنی نیز سست‌تر بود. همچنین، طراحی قدیمی هواپیماها و نبود امکانات ایمنی کافی در داخل کابین باعث شد نرخ مرگ‌ومیر بسیار بالا باشد.