پشت آسمان‌خراش‌های درخشان و ظاهر فریبنده‌ی دبی، رازی تاریک و هولناک پنهان شده است. هر سال، هزاران زن با وعده‌ی تعطیلات لاکچری، شغل‌های پردرآمد و مهمانی‌های مجلل روی قایق‌های تفریحی به امارات متحده عربی سفر می‌کنند؛ اما خیلی زود پس از رسیدن، خود را گرفتار در شبکه‌ای از سوءاستفاده و بهره‌کشی می‌یابند. در برخی موارد، اینفلوئنسرهای جوان و جاه‌طلب فریب آژانس‌های مدلینگ جعلی را می‌خورند و در نهایت مجبور به حضور در مهمانی‌های جنسی در دریا می‌شوند.
اوایل امسال، ماریا کووالچوک مدل ۲۰ ساله‌ی سایت OnlyFans، به‌شدت زخمی در کنار جاده‌ای در دبی پیدا شد. او بعدها ادعا کرد که در پی یک مهمانی شبانه در هتل، مورد آزار و سوءاستفاده‌ی جنسی از سوی مردان ثروتمند روسی قرار گرفته است. تجربه‌ی دردناک او بحث‌های گسترده‌ای را درباره‌ی برده‌داری جنسی در امارات به راه انداخت. در نمونه‌های دیگر، دختران فقیر از کشورهای در حال توسعه با وعده‌ی کار و درآمد برای حمایت از خانواده‌های خود جذب می‌شوند، اما وقتی به دبی می‌رسند، تازه درمیابند که به دام برده‌داری جنسی افتاده‌اند.
وجه مشترک تمام قربانیان، چیزی جز امید نیست؛ امید به زندگی بهتر، فرصت‌های تازه یا حتی عشق. آنگس توماس، فعال بریتانیایی مبارزه با قاچاق انسان و بنیان‌گذار پروژه‌ی آموزشی Hope Education Project، تا کنون موفق شده ۲۳ زن و دختر نیجریه‌ای را از چنگال شبکه‌های زیرزمینی جذب زنان در دبی نجات دهد. او می‌گوید حتی اینفلوئنسرهای ساده‌دل غربی نیز در دام‌های مشابه با زنان آسیب‌پذیر آفریقایی گرفتار می‌شوند. توماس فعالیت خود در زمینه مبارزه با قاچاق انسان را کاملاً اتفاقی و در جریان یک توقف ۴۸ ساعته در دبی و در سال ۲۰۱۹ آغاز کرد.
در شب سال نو، وقتی آنگس جهت خرید دارو برای همسرش از هتل خارج شده بود، دختری بسیار لاغراندام و اهل غرب آفریقا که لباس تنگی به تن داشت، جلوی در هتل سد راهش شد. نگاه ملتمسانه و ناامید او، جای هیچ شکی باقی نمی‌گذاشت. دختر از او پرسید: «رابطه می‌خوای؟» آنگس با ملایمت رد کرد و پرسید: «واقعاً دلت می‌خواد اینجا باشی؟» و دختر جواب داد: «نه.»
آنگس پیشنهاد کمک داد و قرار گذاشت تا صبح روز بعد، پیش از برگشت خود، دوباره یکدیگر را ملاقات کنند. اما دختر دیر آمد و گفت دلیلش این بوده که توسط قاچاقچی خود تنبیه شده است. آنگس در گفت‌وگو با دیلی‌میل می‌گوید: «تا اون موقع اصلاً چیزی درباره‌ی قاچاق انسان یا آنچه واقعاً در دبی در حال وقوعه نمی‌دونستم.» صبح آن روز، حین نوشیدن قهوه، آنگس از گذرنامه‌ی دختر و زخم‌های بدنش عکس گرفت تا مدرکی برای نجاتش فراهم کند. او می‌گوید:
مجبور بودم بدون او برگردم، با خودم گفتم من تنها کسی‌ام که می‌دونه اینجا چه خبره. باید مسئولیت این رو به عهده بگیرم.
در سال بعد، آنگس با تمام توان برای آزاد کردن آن دختر از برده‌داری جنسی جنگید و در این مسیر، چهار شبکه دیگر قاچاق انسان را نیز کشف کرد. در ادامه آنگس ماجراهای مختلف از زنانی که با کمک او از چنگال شبکه‌های قاچاق انسان در دبی گریخته‌اند را روایت می‌کند. او روش‌های فریب‌کارانه‌ای را افشا کرده که این شبکه‌ها برای به دام انداختن قربانیان آسیب‌پذیر به کار می‌برند.
عاشق شدن در اینترنت
گریس، دختر اهل کنیا، برای گذران زندگی در بازارهای نایروبی کفش‌های ارزان‌قیمت می‌فروخت. در همین دوران سخت بود که در فیسبوک با یک مرد نیجریه‌ای آشنا شد. مرد با وعده‌ی زندگی بهتر، آینده‌ای روشن و شروعی نو، نظر او را جلب کرد و گریس نیز فریب حرفهای او را خورد و بلیت یک‌طرفه به دبی را پذیرفت؛ با امید به اینکه شاید این سفر، سرنوشت گریس را عوض کند. به گفته‌ی آنگس:
وقتی گریس به دبی رسید، دو هفته زندگی باورنکردنی و پرزرق‌وبرقی را تجربه کرد. اما بعد از آن، مرد او را به یک رستوران در فجیره برد و سر میز شام به او گفت، متأسفم، اما باید همین‌جا بمونی. از حالا باید اینجا کار کنی.
در واقع، «دوست‌پسر» جدید گریس، او را به صاحب رستوران فروخته بود. گریس را در اتاق کوچکی بالای همان رستوران حبس کردند و به مدت دو سال و نیم مورد تجاوز قرار گرفت. آن ساختمان چندین اتاق دیگر هم داشت، پر از زنانی مثل او، و هیچ‌کدام اجازه‌ی خروج نداشتند. گریس مجبور بود هر روز با چندین مشتری روبه‌رو شود و با گذشت زمان، وضعیتش وخیم‌تر شد. در شش ماه آخر اسارتش، توسط مردان ثروتمند مورد آزار و سوءاستفاده‌ی شدید قرار گرفت. خوشبختانه، در نهایت دل یکی از مشتری‌ها برای گریس سوخت؛ او کمک کرد تا تلفن همراه گریس را پس بگیرد و مقداری پول هم به او داد.
گریس از همان فرصت استفاده کرد؛ یک شب که صاحب رستوران آنجا نبود، به بهانه‌ی بیرون بردن زباله فرار کرد و مدتی را زیر یکی از پل‌های دبی پناه گرفت. آنگس توضیح می‌دهد:
از طریق یکی از خانه‌های امنی که با کمک یک فرد نیجریه‌ای راه‌اندازی کرده بودم، ارتباطم با گریس برقرار شد. وقتی موبایلش را روشن کرد، با سیلی از پیام‌های خانواده‌اش مواجه شد که نگران او شده بودند. سرانجام در سال ۲۰۲۳، به خانه برگشت؛ اگرچه هنوز هم نتوانسته ماجرای واقعی را برای خانواده خود تعریف کند.
وعده‌های شغلی دروغین
کلویی را از لاگوس با وعده‌ی یک شغل آشپزی به دبی کشاندند؛ به محض رسیدن، گذرنامه‌اش را گرفتند و او را به العین، شهری در دل صحرا و در مرز شرقی عمان، بردند. آنگس می‌گوید: «او حدود یک هفته آشپزی کرد، اما بعد به او گفتند که برای ماندن در آنجا باید با مردان رابطه جنسی داشته باشد.» کلویی چهار سال تحمل کرد و در این مدت هر روز مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفت. مثل گریس، او هم سرانجام توانست فرار کند و شماره تلفن آنگس را گرفت. آنگس می‌گوید:
برای سه هفته پشت سر هم تماس‌های واتساپی از طرف این زن داشتم. او التماس می‌کرد که کمکش کنم. به همسرم گفتم، این تماس فرق داره، یه چیز خاصی توشه.
آنگس توانست کلویی را سالم به خانه‌اش برگرداند و تا امروز هم با او در تماس است.
پرونده کریستی گلد
آنگس ماجرای کریستی گلد را که نام واقعی‌اش کریستیانا جیکوب وادیاله است، به یاد می‌آورد. گلد یکی از افراد ارشد یک باند قاچاق انسان بود که به دلیل ربودن دختران زیر سن قانونی نیجریه‌ای به دبی و مجبور کردن آن‌ها به فحشا، معروف بود. او به مدت پنج سال از دست قانون فرار می‌کرد و در صدر فهرست تحت تعقیب‌ترین افراد نیجریه به خاطر قاچاق انسان قرار داشت.
در مارس ۲۰۲۴، یک دادگاه عالی فدرال او را غیابی محکوم کرد، هرچند صدور حکم نهایی تا زمان دستگیری‌اش به تعویق افتاد. این دستگیری در دسامبر سال گذشته اتفاق افتاد، وقتی که در فرودگاه آبوجا پس از بازگشت از جشن‌های سال نو دبی دستگیر شد. تا آن زمان، او چهره‌ای درخشان و جذاب در فضای مجازی داشت که برای جذب زنان آسیب‌پذیر بسیار موثر بود و در عین حال خشونت و بی‌رحمی پشت پرده موفقیت‌هایش را پنهان می‌کرد.
در حقیقت، قربانیان می‌گویند گلد گذرنامه‌هایشان را ضبط کرده و آن‌ها را در یک آپارتمان کوچک در دبی حبس می‌کرد. سه زن جوان علیه او شهادت دادند و دادگاه نیز پنج سال زندان یا پرداخت جریمه ۵,۴۰۰ پوندی را برای او صادر کرد؛ او جریمه را پرداخت نمود و آزاد شد. آنگس به کنسرسیوم بین‌المللی خبرنگاران گفت:
پیامی که این حکم به قاچاقچیان، بازماندگان و جهان می‌فرستد بسیار وحشتناک است.
حتی بعد از اینکه به سیستم قضایی و قربانیان این پرونده بی‌احترامی کرد، حالا آزاد شده و بار دیگر از درآمد حاصل از جرایمش استفاده خواهد کرد.
این کار، قوانین سخت‌گیرانه نیجریه علیه قاچاق انسان را به سخره گرفته و وجهه جهانی این کشور را خدشه‌دار می‌کند.
مهمانی‌های جنسی
آنگس این مهمانی‌های جنسی بدنام را نمونه‌ای «وحشتناک و شدید» از آنچه پشت درهای بسته در دبی رخ می‌دهد، می‌داند. او می‌گوید:
این اتفاق واقعاً می‌افتد، اما واژه مهمانی گمراه‌کننده است. این چیزی جز سوءاستفاده کامل و مطلق از یک انسان توسط مردان منحرف نیست.
با این حال، آنگس دربارهٔ اینکه این نوع مهمانی‌ها چقدر رایج هستند، تردید دارد و معتقد است شبکه‌های اجتماعی برای جلب توجه و ایجاد هیجان، تعداد این رویدادها را بیش از حد نشان می‌دهند. در سال گذشته گزارش‌هایی درباره این مهمانی‌های جنسی که زنان مجبور به انجام اعمال شنیع می‌شوند، افزایش یافته است.
امید به تغییر
آنگس می‌گوید که اینفلوئنسرهای غربی «تحت تأثیر همان روایت متقاعدکننده» قرار می‌گیرند که زنان قاچاق شده در نیجریه تجربه می‌کنند. او تفاوت اصلی را در این مسئله می‌داند که زنان غربی بیشتر به دنبال شهرت یا حرفهای شدن هستند تا کسب درآمد. آنگس برنامه آموزشی جامعی برای مقابله با قاچاق انسان طراحی کرده که در آن به کودکان مقطع ابتدایی درباره خطرات این پدیده آموزش می‌دهد. او درباره ایمنی در فضای مجازی، شناخت نشانه‌های هشداردهنده در ارتباطات آنلاین و اهمیت داشتن «سه بزرگسال مورد اعتماد» در زندگی تأکید می‌کند.
آنگس هشدار می‌دهد: «به هیچ‌کس اعتماد نکنید؛ در هنگام تصمیم‌گیری یک قدم عقب بکشید، چون اگر در دبی گیر بیفتید، هیچ‌کس نمی‌آید تا شما را نجات دهد.» فیل بروئر، کارآگاه سابق بریتانیایی، که در طول ۳۰ سال فعالیتش، چندین عامل قاچاق جنسی را شناسایی کرده نیز نقش مهمی ایفا کرده است. او می‌گوید در امارات متحده عربی، گزارشِ خود فرد به پلیس محلی در مورد اینکه به‌عنوان قربانی مورد قاچاق جنسی قرار گرفته، اقدامی پرریسک است؛ چرا که ممکن است به اتهام «جرایم اخلاقی» مثل رابطه نامشروع یا فحشا متهم شناخته شوند.
مانند آنگس، بروئر نیز توصیه می‌کند به حس ششم خود اعتماد کنید، از سفر کردن تنها بپرهیزید و همیشه به یاد داشته باشید اگر چیزی بیش از حد خوب به نظر می‌رسد، احتمالاً حقیقت ندارد. بروئر می‌گوید که دبی اغلب مشکل قاچاق انسان را نادیده گرفته یا انکار می‌کند. با این حال، او نسبت به افزایش آگاهی درباره برده‌داری جنسی در منطقه و اقداماتی که دولت امارات برای مقابله با آن انجام می‌دهد، امیدوار شده است.
ادامه
اها چند روز قبل فیلم از پنجره ی اتاقش گذاشت که رو به مارینا و ساختموناش بود. ولی اگه تو فیلم دقت میکردی, طبقه ی بالای یه ساختمون بود که رستورانه. و اون پنجره هم از این دستگیره های اضطراری داشت. یعنی یه مکان کاملا عمومی بود که همه میتونن وارد بشن عکس و فیلم بگیرن.
بعد اینا مثلا میرن پز میدن
همش درسته
من چند نفر تو اینستا فالو دارم. معمولا دبی میرن تو خوابگاه اقامت میکنن. دختر خانوم هم هستن. ولی عکس از قهوه و کروسان و ساختمونای دبی میزاره
ادامه
اها چند روز قبل فیلم از پنجره ی اتاقش گذاشت که رو به مارینا و ساختموناش بود. ولی اگه تو فیلم دقت میکردی, طبقه ی بالای یه ساختمون بود که رستورانه. و اون پنجره هم از این دستگیره های اضطراری داشت. یعنی یه مکان کاملا عمومی بود که همه میتونن وارد بشن عکس و فیلم بگیرن.
بعد اینا مثلا میرن پز میدن