دلیل رقابت و مشاجره فرزندان با یکدیگر چیست؟ راه‌های مدیریت تعارض توسط والدین

او می‌تواند با دوستانش به سینما برود! چرا من اجازه ندارم بروم؟

تو او را بیشتر از من دوست داری!

ای کاش تنها فرزند خانواده بودم!

هنگامی که بیش از یک فرزند زیر یک سقف زندگی می‌کنند، والدین بارها چنین حرف‌هایی را شنیده‌اند. اگرچه خواهر و برادرها می‌توانند صمیمی‌ترین دوستان هم باشند، اما به ندرت پیش می‌آید که کودکی با تمام خواهر و برادرهایش بی‌هیچ مشکلی کنار بیاید. خواهر و برادرها با هم بحث و مشاجره می‌کنند، این بخشی طبیعی از جریان زندگی خانوادگی است.

تفاوت‌های شخصیتی و سنی در این میان نقش دارند، اما معمولاً آن‌ها خود را رقیب یکدیگر می‌بینند و برای گرفتن سهم برابر از منابع محدود خانواده، مانند حمام، تلفن یا آخرین تکه کیک و همچنین توجه والدین با هم رقابت می‌کنند. رقابت بین خواهر و برادرها بخشی طبیعی از رشد است، اما می‌تواند والدین را به ستوه آورد.

راز کاهش این درگیری‌ها در خانه این است که بدانیم چه زمانی باید اجازه دهیم فرزندان خودشان مشکلشان را حل کنند و چه زمانی لازم است دخالت کنیم و نقش داور را برعهده بگیریم.

علت اصلی تعارض

کودکان، به‌ویژه آن‌هایی که سن کمتری دارند، همیشه منطقی رفتار نمی‌کنند. گاهی یک مسئله کوچک می‌تواند به یک دعوای بزرگ تبدیل شود و رابطه بین خواهر و برادر را تا مرز فروپاشی پیش ببرد.

کودکان همیشه برای جلب توجه والدین با هم رقابت می‌کنند

هرچه والدین مشغول‌تر باشند، تقاضا برای توجهشان بیشتر شده و فرصت کمتری برای تمرکز بر هر کودک خواهند داشت. وقتی نوزاد تازه‌ای به خانواده اضافه می‌شود، فرزند دیگر ممکن است به سختی بپذیرد که جایگاهش به عنوان مرکز توجه از بین رفته است.

گاهی تمرکز والدین بر کودکی است که بیمار است یا نیازهای ویژه دارد، مانند داشتن اختلال یادگیری. اگر کودکان احساس کنند که نادیده گرفته می‌شوند، ممکن است برای جلب توجه رفتارهای نامناسب و نافرمانی نشان دهند.

منابع در اکثر خانواده‌ها نامحدود نیست

خواهر و برادرها باید حداقل بخشی از وسایل خود را با یکدیگر تقسیم کنند. برای کودکان کوچک، دادن یک اسباب‌بازی یا وسیله محبوب به خواهر یا برادر دیگر می‌تواند بسیار دشوار باشد.

ویژگی‌های شخصیتی متفاوت

ممکن است که فرزند بزرگ‌تر سرسخت باشد و فرزند کوچک‌تر آرام و درون‌گرا. این تفاوت‌های رفتاری می‌توانند باعث تعارض شوند. تفاوت‌های سنی و جنسیتی نیز اغلب به مشاجره بین خواهر و برادر منجر می‌شوند.

مسائل مربوط به عدالت

کودکان مانند وکلای کوچکی هستند که همواره به دنبال عدالت و برابری بوده و برای آنچه حق طبیعی خود می‌دانند، مبارزه می‌کنند. ممکن است که خواهر یا برادر کوچک‌تر شکایت کند که خواهر بزرگ‌تر اجازه دارد به کنسرت برود، اما او باید در خانه بماند، در حالی که خواهر بزرگ‌تر هم اعتراض کند که مجبور است از خواهر کوچک‌تر مراقبت کند و نمی‌تواند با دوستانش بیرون برود. احساس بی‌عدالتی و حسادت می‌تواند موجب دلخوری شود.

ایجاد تعادل در خانواده

حتی اگر صدای دعواها و فریادها شما را کلافه کرده باشد، تا زمانی که خطری برای آسیب دیدن وجود ندارد، از مداخله خودداری کنید. بگذارید فرزندان خودشان مشکلاتشان را حل کنند. دخالت شما باعث نمی‌شود که مهارت حل تعارض را یاد بگیرند و حتی ممکن است این تصور را ایجاد کند که طرف یک نفر را بیشتر می‌گیرید، مخصوصاً اگر همیشه همان فرزند را تنبیه کنید.

برخی از اختلاف‌ها راحت‌تر توسط کودکان حل می‌شوند. وقتی دعوا به جایی می‌رسد که نمی‌توان بی‌تفاوت ماند، این نکات می‌توانند کمک‌کننده باشند:

• جدا کردن: فرزندان را از فضای دعوا بیرون ببرید و اجازه دهید هر کدام در اتاق خود آرام شوند. گاهی تنها چیزی که نیاز دارند، کمی فاصله و زمان برای آرام شدن است.
• آموزش مذاکره و سازش: به آن‌ها بیاموزید که چطور به شکلی اختلافات را حل کنند که هر دو طرف راضی باشند. در ابتدا از آن‌ها بخواهید فریاد زدن را متوقف کرده و با یکدیگر صحبت کنند. به هر کدام فرصت دهید تا دیدگاه خود را بیان کند. بدون قضاوت به حرف‌هایشان گوش کنید. مشکل را روشن کنید، مثلاً «به نظر می‌رسد واقعاً از دست دیوید به خاطر گرفتن بازی ویدیویی مورد علاقه‌ات ناراحت هستی» و از آن‌ها بخواهید راه‌حلی پیدا کنند که برای همه مناسب باشد. اگر نتوانستند پیشنهادی بدهند، شما ایده‌ای ارائه کنید. برای مثال، اگر بر سر یک بازی جدید دعوا دارند، برنامه‌ای بنویسید که به هر کودک مدت زمان مشخصی برای بازی بدهد.
• اجرای قوانین: مطمئن شوید که تمام فرزندان از قوانین یکسانی پیروی می‌کنند، از جمله ممنوعیت کتک زدن، توهین یا آسیب زدن به وسایل یکدیگر. اجازه دهید که آن‌ها در تعیین و اجرای قوانین نقش داشته باشند. ممکن است تصمیم بگیرند که تنبیه کتک زدن، محروم شدن از تماشای تلویزیون به مدت یک شب باشد. وقتی در روند تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند، احساس می‌کنند که کنترل بیشتری بر زندگی خود دارند. اگر قوانین را رعایت کردند، حتماً آن‌ها را تشویق کنید. قوانین می‌توانند متناسب با سن فرزند متفاوت باشند، همان‌طور که امتیازات و پیامدها نیز بر اساس سن فرق می‌کنند.

منبع: webmd