مقایسه وضعیت مایک تایسون و فلوید می‌ودر بعد از امضای قرارداد مبارزه بوکس

فلوید می‌ودر و مایک تایسون قرار است در یک مبارزه نمایشی مقابل یکدیگر قرار بگیرند؛ نکته جالب مربوط به سن آن‌ها می‌شود که روی هم رفته به ۱۰۷ سال می‌رسد. این دو اسطوره بوکس اعلام کرده‌اند که قرارداد مربوط به این مبارزه پرحاشیه امضا شده و تاریخ و محل برگزاری آن به‌زودی مشخص خواهد شد.

این مبارزه نمایشی، تازه‌ترین دیدار پول‌ساز و هیجان‌انگیز بین دو اسطوره ورزشی محسوب می‌شود که مدت‌ها از دوران اوجشان گذشته است. هر کدام از آن‌ها در زمان و سبک متفاوتی رشد کرده‌اند و مسیر حرفه‌ای متمایزی داشته‌اند، بنابراین این دیدار نمایشی نمی‌تواند مشخص کند که چه کسی از دیگری بهتر و برتر است. در ادامه به بررسی قوانین این مسابقه و میراث ورزشی این دو بوکسور پیش از برگزاری مبارزه شگفت‌انگیزشان می‌پردازیم.

قوانین مبارزه مایک تایسون و فلوید می‌ودر

تایسون، قهرمان سابق سنگین‌وزن، تایید کرده که برای اولین بار پس از شکستش مقابل جیک پاول در سال گذشته، به رینگ بازخواهد گشت: «این مبارزه چیزی است که نه جهان و نه من هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردیم.» او در ادامه با طعنه‌ نسبت به رقیبش می‌گوید:

اما بوکس وارد عصر جدیدی شده، عصری پر از اتفاقات پیش‌بینی‌ناپذیر، و این مبارزه تا حد امکان غیرقابل پیش‌بینی است. هنوز باورم نمی‌شود که فلوید واقعاً می‌خواهد این کار را انجام دهد. این برای سلامتی‌اش مضر است، اما او می‌خواهد انجامش دهد، پس قرارداد امضا شده و مبارزه برگزار می‌شود!

آنچه تاکنون درباره این نبرد حساس می‌دانیم این است که مبارزه نمایشی شامل هشت راند دو دقیقه‌ای خواهد بود و امید است که در بهار ۲۰۲۶ برگزار شود.

آغاز مسیر حرفه‌ای

تایسون هنوز نوجوان بود که با ضربات قدرتمند خود در تمرین‌ها، لرزه بر اندام رقبای بزرگ‌تر از خودش می‌انداخت. تایسون پیش از ۱۸ سالگی و در دورانی که بوکس غیرحرفه‌ای انجام می‌داد نیز مدال‌های المپیک نوجوانان و عناوین قهرمانی ملی بسیاری را به دست آورده بود. تنها دو سال بعد، در ۲۰ سالگی، با ناک‌اوت کردن تروور بربیک در سال ۱۹۸۶، جوان‌ترین قهرمان سنگین‌وزن جهان شد.

در همین حال، می‌ودر در یک خانواده‌ از بوکسورهای مطرح بزرگ شد؛ فلوید می‌ودر، پدرش، بوکسور حرفه‌ای بود و جف و راجر، دایی‌هایش، عنوان‌های قهرمانی جهان را کسب کرده بودند. گفتنی است که وقتی می‌ودر تنها ۱۶ سال داشت، پدرش به خاطر قاچاق مواد مخدر به زندان رفت؛ اگرچه او موفق شد تا به المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا راه پیدا کند.

می‌ودر در نیمه‌نهایی المپیک به صورت کاملاً ناعادلانه‌ شکست خورد و به مدال برنز دست یافت، اما همان سال وارد دنیای حرفه‌ای بوکس شد. در عرض دو سال و پس از ۱۸ مسابقه، او موفق شد قهرمان جهان در دسته فوق سنگین وزن (Super Featherweight) شود.

دوران اوج تایسون

تایسون با یک سرعت خارق‌العاده به قله‌های رفیع بوکس رسید، اما با همان سرعت نیز سقوط کرد. چهار سال پس از قهرمانی و کسب ثروت فراوان، تایسون در ژاپن و به شکلی غیرمنتظره مغلوب جیمز باستر داگلاس شد. او با چهار پیروزی دیگر به میدان بازگشت، اما در سال ۱۹۹۲ و پس از اینکه به تجاوز محکوم شد، به زندان افتاد و سه سال از شش سال حکم خود را در زندان سپری کرد.

مایک در سال ۱۹۹۵ آزاد شد و یک سال بعد با ناک‌اوت فرانک برونو برای بار دوم، عنوان قهرمانی را دوباره به دست آورد. اما تایسون دیگر هرگز آن مبارز بی‌رحم و شکست‌ناپذیر سابق نشد. او دوبار به اوندر هالیفیلد باخت و در دیدار معروف ۱۹۹۷ حتی گوش اوندر هالیفیلد را گاز گرفت، و در نهایت در سال ۲۰۰۲ توسط لنوکس لوئیس ناک‌اوت شد.

پس از دو شکست دیگر مقابل دنی ویلیامز و کوین مک‌براید، دوران حرفه‌ای یکی از پرتنش‌ترین بوکسورها به پایان رسید؛ یا حداقل ما فکر می‌کردیم که پایان یافته است.

دوران اوج می‌ودر

در مورد دوران اوج می‌ودر نمی‌توان یک بازه مشخص تعیین کرد؛ او در تمام سال‌های فعالیتش تقریبا بر همه حریفان خود مسلط بود. او در دسته‌های وزنی ۵۷ تا ۶۳ کیلوگرم به راحتی بر حریفان خود به پیروزی رسید، بدون اینکه حتی کمی عرق بریزد. او پس از رفتن به دسته ولترویت (welterweight) به یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های بوکس تبدیل شد و پیروزی‌های قابل توجهی برابر زاب جودا، ریکی هاتون و شین موزلی به دست آورد.

او حتی به دسته میان وزن (light-middleweight) هم رفت و با وزنی کمتر از ۶۹ کیلوگرم به پیروزی‌های افسانه‌ای مقابل اسکار د لا اویا، میگل کوتو و کانلو آلوارز دست یافت. می‌ودر حتی در اواخر دهه ۳۰ زندگی‌اش هم دست‌نیافتنی بود و در سال ۲۰۱۵ مانی پاکیائو را در پرسودترین مبارزه بوکس تاریخ، با جایزه‌ای ۵۰۰ میلیون پوندی، شکست داد. او در سال ۲۰۱۷ از دنیای حرفه‌ای پس از یک مبارزه‌ی نمایشی و پرسود با کانر مک‌گرگور از UFC، که برایش ۲۵۰ میلیون پوند دیگر درآمد داشت، خداحافظی کرد.

بازنشستگی

تایسون پس از خداحافظی از رینگ، تبدیل به یک چهره محبوب مردمی شد و در فیلم‌هایی مانند خماری (The Hangover) بازی کرد. اما او برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ برای یک مبارزه نمایشی با روی جونز جونیور بازگشت؛ این مسابقه هشت راند طول کشید.

چهار سال بعد، تایسون اعلام کرد که برای اولین بار به دنیای حرفه‌ای بازمی‌گردد تا با جیک پاول مبارزه کند. در نوامبر گذشته، او در هشت راند کوتاه دو دقیقه‌ای نتیجه را به این یوتیوبر که حالا به بوکسور تبدیل‌شده واگذار کرد، مسابقه‌ای که حدود ۱۰۰ میلیون نفر در نتفلیکس آن را تماشا کردند. در همین حال، می‌ودر در چندین مبارزه نمایشی با ستاره‌های دنیای بوکس، MMA و شبکه‌های اجتماعی، از جمله لوگان پاول، برادر جیک، به رینگ رفت. آخرین مبارزه او در اوت ۲۰۲۴ مقابل نوه جان گاتی، رئیس مافیای معروف نیویورک، بود که بدون مشخص شدن برنده به پایان رسید.

سبک و ویژگی‌های فیزیکی

سبک مبارزه تایسون با فرم پیکابو (peek-a-boo) یکی از شناخته‌شده‌ترین سبک‌ها در تاریخ بوکس است؛ او با حرکات سریع سر و پا، حریفان را سردرگم می‌کرد. تایسون در دوران اوج خود سرعت و قدرت وحشتناکی داشت و با ۴۴ ناک‌اوت در ۵۰ مبارزه، به یکی از ترسناک‌ترین بوکسورها تبدیل شد. می‌ودر، که دست‌های شکننده‌ای داشت، اغلب به خاطر سبک محافظه‌کار و دفاعی خود مورد انتقاد قرار می‌گرفت و از تکنیک چرخش شانه (shoulder roll) استفاده می‌کرد. دفعاتی که این اسطوره شکست‌ناپذیر در طول دوران حرفه‌ای‌اش ضربه خورد و آسیب دید، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.

در دوران جوانی، می‌ودر یک مشت‌زن سریع و چابک بود که ترکیب‌ ضربات متوالی خود را با دقت بی‌نظیر اجرا می‌کرد و به راحتی حریفان را ناک‌داون یا ناک‌اوت می‌کرد. با این حال، نیاز او به محافظت از دست‌های آسیب‌پذیر و حفظ رکورد شکست‌ناپذیرش، به ویژه زمانی که در وزن‌های بالاتر مقابل حریفان بزرگ‌تر مبارزه می‌کرد، باعث شد سبک خود را به یک روش محتاطانه و دفاعی تغییر دهد.

چیزی که این مبارزه نمایشی و نمونه‌های مشابه آن را بسیار عجیب می‌کند، تفاوت زیاد قد و وزن دو مبارز است. تایسون یک سنگین‌وزن با قد حدود ۱۷۸ سانتی‌متر و وزن بیش از ۱۰۲ کیلوگرم در دوران اوجش بود، در حالی که می‌ودر تنها حدود ۱۷۳ سانتی‌متر قد داشت و در بهترین شرایط وزنی حدود ۷۰ کیلوگرم بود.

کدامیک میراث بهتری دارند؟

از نظر شهرت و محبوبیت، کمتر کسی با تایسون قابل مقایسه است، اما وقتی پای رزومه و دستاوردها به میان می‌آید، می‌ودر با شایستگی خود را بهترین بوکسور تمام دوران‌ می‌دانست. تایسون دو بار قهرمان سنگین‌وزن جهان شد و پیروزی‌های قابل‌توجهی مقابل بربیک، برونو و لری هولمز پیر به دست آورد.

با این حال، در مبارزات بزرگ، مقابل هالیفیلد و لوئیس، موفق نبود و سبک وحشی و پرخاشگرش همیشه بر تعداد بردها و عنوان‌هایش غالب بود. در مقابل، می‌ودر پیش از آخرین مبارزه‌اش با مک‌گرگور، توانست در ۱۶ مبارزه با قهرمانان جهان پیروز شود، از جمله ستاره‌های سرشناس و اعضای تالار مشاهیر مانند پاکیائو، د لا اویا، کوتو، موزلی و جودا. او در این مبارزات اغلب سبک‌تر از حریفانش بود، اما با مهارت‌ خود توانست بر اختلاف وزنش با آن‌ها غلبه کند.

۱۰ بوکسور ثروتمند تاریخ که بیشترین درآمد را از بوکس داشتند؛ از منی پاکیائو تا جورج فورمن