پدر و مادر بودن کار آسانی نیست و همه والدین در این مسیر مرتکب اشتباهاتی می‌شوند. اما به جای تمرکز بر اشتباهات، بیایید نگاهی به نکته‌ای مهم در مورد تربیت فرزندان بیندازیم: روش‌های تربیتی که با عشق همراه هستند.
در ابتدا باید تفاوت بین تنبیه و انضباط را درک کنیم. تنبیه روشی برای کنترل است که از طریق وضع قوانین و مجازات رفتارهای ناخواسته انجام می‌شود. اما ریشه کلمه «انضباط» به معنای آموزش دادن یا یاد دادن است. بنابراین، وقتی ما فرزندانمان را با عشق تربیت می‌کنیم، همزمان به آن‌ها نحوه صحیح رفتار را آموزش می‌دهیم و نشان می‌دهیم که دوستشان داریم.
تربیت فرزند، بخش جدایی‌ناپذیری از والد بودن است. در واقع، بسیاری از والدین آن را سخت‌ترین کار خود می‌دانند. اغلب والدین، فرزندان خود را به همان شیوه‌ای که خودشان در کودکی تربیت شده‌اند، تربیت می‌کنند. با این حال، زمانه به شدت تغییر کرده و روانشناسان، پزشکان اطفال، جامعه‌شناسان و مربیان، تحقیقات گسترده‌ای در مورد بهترین شیوه‌های تربیت کودکان، به ویژه از بدو تولد تا پنج سالگی، انجام داده‌اند. بیایید نگاهی به این تحقیقات بیندازیم.
مرکز پزشکی دانشگاه روچستر در نیویورک، مقاله‌ای را منتشر کرده که ایده‌های ارزشمندی را برای تربیت همراه با عشق ارائه می‌دهد. مانند هر پژوهش دیگری، برخی از این ایده‌ها بلافاصله برای شما مفید خواهند بود و برخی دیگر نیاز به بررسی بیشتری دارند. هدف از ارائه این نکات، تنها فراهم کردن ایده‌های جدید برای شیوه‌های تربیتی شماست.
بر اساس تحقیقات، تربیت در چارچوب عشق والدین به کودکان کمک می‌کند که نظم و انضباط شخصی را در خود پرورش دهند و با اعتماد‌به‌نفس و امنیت کامل به پتانسیل خود دست یابند. این نوع تربیت، با ایجاد یک رابطه مبتنی بر اعتماد بین والدین و فرزند آغاز می‌شود.
این سناریو را در نظر بگیرید:
مهدکودک تعطیل شده و مادر منتظر دخترش است. دختر می‌آید و مادر برای در آغوش گرفتن دختر چهار ساله‌اش دستش را دراز می‌کند، اما دختر به طور غیرمنتظره‌ای مادرش را هل می‌دهد و غر می‌زند. این رفتار، مادر را ناراحت و عصبانی می‌کند. مادر دو راه برای واکنش دارد:
۱. می‌تواند دخترش را به زور به کناری ببرد و با عصبانیت به او تشر بزند. می‌تواند او را تنبیه کرده و فریاد بکشد: «دیگه هیچ‌وقت منو هل نده!» در نتیجه، دختر گریه می‌کند و مادر عصبانی است.
۲. مادر می‌تواند در آن لحظه این رفتار را نادیده بگیرد. پس از پنج تا ده دقیقه، وقتی هر دو آرام‌تر شدند، مادر می‌تواند بنشیند و به دخترش بگوید: «امروز وقتی منو هل دادی و غر زدی، ناراحت شدم. من از دیدنت خیلی خوشحالم، اما هل دادن تو منو غمگین کرد. در خانواده ما، به هم زور نمی‌گوییم. کار درست این است که وقتی همدیگر را می‌بینیم، هم را در آغوش بگیریم. حالا می‌خواهی مرا بغل کنی؟» آن‌ها یکدیگر را در آغوش می‌گیرند. مادر ادامه می‌دهد: «فردا وقتی مرا می‌بینی، آغوش مخصوصم را آماده داشته باش». صبح روز بعد، مادر به دخترش یادآوری می‌کند که قرار است همدیگر را در آغوش بگیرند و به او اطمینان می‌دهد که آغوش او هم آماده است.
تربیت همراه با عشق نیازمند تفکر است. نحوه واکنش شما به لحظات پرتنش می‌تواند به فرزندتان کنترل نفس، صبر و عشق بی‌قید و شرط را بیاموزد؛ یا پرخاشگری، واکنش همراه با خشم و عدم کنترل نفس را در او تقویت کند.
باید صبور باشید و به یاد داشته باشید که شما بزرگسال هستید. فرزند شما فقط چهار یا پنج سال از عمرش می‌گذرد و در حال یادگیری چیزهای زیادی است! تربیت صحیح و توأم با محبت، یکی از مهمترین عوامل رشد کودک است.
وقتی با عشق فرزندتان را تربیت می‌کنید، به دنبال راه‌حل‌هایی می‌گردید که منطقی، محترمانه، مرتبط و مفید باشند. شما باید:
تا زمانی که آرام می‌شوید، حل مشکلات را به تعویق بیندازید تا بتوانید منطقی فکر کنید و الگوی مناسبی برای فرزندتان باشید.
با گوش دادن به احساسات کودک و تأیید آن‌ها، به او احترام بگذارید. این کار به تقویت ارتباط شما کمک می‌کند.
ویژگی‌هایی را که می‌خواهید در فرزندتان ببینید، خودتان به نمایش بگذارید.
وقتی هر دوی شما کاملاً آرام شدید، در مورد اتفاقی که افتاده با کودک صحبت کنید.
با اجازه دادن به کودک برای اجتناب از تماس چشمی و اینکه او اولین قدم را برای تماس فیزیکی بردارد، به حریم شخصی‌اش احترام بگذارید.
به کودک اطمینان دهید که برای شما مهم است.
از کودک بپرسید که چگونه رفتارش بر دیگران تأثیر گذاشته است.
به جای جملاتی مانند «تو اشتباه کردی»، از جملات «من» استفاده کنید. جملات را با «من» شروع کنید و بر احساس خودتان تمرکز کنید، نه بر کاری که کودک انجام داده است. این روش کمتر انتقادی است و باعث می‌شود که کودک حالت تدافعی نگیرد.
از کودک بخواهید تا اگر به کسی آسیب رسانده یا چیزی را خراب کرده، برای جبران آن برنامه‌ای ارائه دهد.
به کودک کمک کنید تا راه‌حل‌هایی برای مدیریت موقعیت‌های مشابه در آینده پیدا کند.
برای دریافت کمک و حمایت، با کسی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
هرگز با عصبانیت کودک را تربیت نکنید.
تربیت همراه با عشق:
به کودکان مسئولیت‌پذیری، انضباط شخصی، مهارت‌های حل مسئله و همکاری را می‌آموزد.
برای هر دو طرف، یعنی کودکان و بزرگسالان، احترام قائل است.
اعتماد را ایجاد کرده و روابط را تقویت می‌کند و به شکل‌گیری ارتباطات جدید در مغز کودک کمک می‌کند.
عزت نفس را در کودک می‌سازد و حفظ می‌کند.
به کودکان یاد می‌دهد که چگونه احساساتشان را مدیریت کنند.
به کودکان می‌آموزد که به شیوه‌های سالم با استرس کنار بیایند.
کودکان را به مشارکت‌های معنادار دعوت می‌کند و حس ارزشمند بودن را در آن‌ها پرورش می‌دهد.
بدون نظر