هادی اعتمادی مجد، نویسنده و روزنامه‌نگار، اخیراً از دشواری نقش «رحیم نجار» و بازی حرفه‌ای نوید پورفرج در سریال بامداد خمار گفته که در ادامه می‌توانید آن را مطالعه کنید.
نوید پورفرج هوشمندانه‌ترین و نزدیک‌ترین انتخاب است برای نقش «رحیم نجار» در سریال بامداد خمار. کاراکتری تنومند، با خوی آزاد و وحشی. چشمهایی که همزمان، حس طغیان و دلبری ازشان می‌بارد. آنها که رمان فتانه حاج سیدجوادی را خوانده‌اند، خوب می‌دانند از چی حرف می‌زنم.
تمام و کمال مطابق با توصیفات نویسنده از شخصیت. همانطور که نرگس آبیار پیشتر در سووشون هم نشان داد علاقمند است با وفاداری به رمان، کار سریال اقتباسی‌اش را پیش ببرد. بیراه نبوده که پورفرج گفته پیش از آبیار چند کارگردان دیگر این نقش را به او پیشنهاد کرده بودند.
حاج سید جوادی در رمانش که از زاویه دید «محبوبه» روایت می‌شود، می‌نویسد: «هر وقت نسیمی می‌وزید، من به یاد آن زلف‌های آشفته و آن نگاه شوریده و آن رفتار صوفیانه می‌افتادم. آیا آن زلف‌ها هم‌اکنون با وزش این نسیم می‌لرزند؟». از «موهای وحشی که آزاد و رها بر پیشانی‌اش» نشسته می‌گوید. از «دندان‌های سفید و ردیفش». یا جایی که از «پوزخند تمسخر آمیز برگوشۀ لب» رحیم حرف می‌زند. قوی هیکلی‌اش. «رحیم» همه جورِ به قامت پورفرج می‌نشیند.
خرده کمبودش هم با ورزش و تمرین بازیگر مرتفع شده. فقط مانده بوده شیوه جانبخشی به کاراکتر. پورفرج این امتیاز را دارد که هنوز و با وجود دیده شدن در چند کار مهم، چهره بکری دارد. پای نقش‌های بی‌خود و الکی در سریال‌های آبکی و فیلم‌های درجه سه هدر نرفته.
تماشاگر با ایمان به پتانسیل بالای او، هنوز به او اعتماد و توقع دارد در نقش‌های متفاوتی ببیندش. «رحیم نجار» می‌تواند پاسخ درستی به این مطالبه باشد.
هرچند رمان، زرد یا عامه پسند توصیف شده و این نکته سریال را هم زیر سایه خود کشیده، اما نقش، نقش سختی است. سکانس معرفی «رحیم» با لحن اروتیک و غلو شده، همراستا با ماهیت رمان است، اما بازیگر بجا و آگاهانه بازی‌اش کرده. نلغزیده و لوس نشده.
با خاصیت چهرۀ به قول امروزی‌ها «نچرال»، فیزیک و جنس اکتهایش و شکل آرایش مو، رحیم نجار را زنده کرده. تعمداً یک جور کاراکترِ برخاسته از بطن و متن فیلمفارسی.
باید دید در ادامه با افشای آن روی سکه شخصیت، مِهر ضد قهرمان بامداد خمار همچنان به دل می‌نشیند؟!
بدون نظر