نتایج یک نظرسنجی منتشر نشده اخیر نشان می‌دهد که مردم بیشترین رضایت را از دولت محمود احمدی‌نژاد و کمترین رضایت را از دولت حسن روحانی و مسعود پزشکیان دارند؛ هرچند محبوبیت دولت‌ها در نقاط مختلف کشور متفاوت بوده و نارضایتی عمومی از وضعیت فعلی به طور کلی بسیار بالاست.
به گزارش رویداد۲۴، روال انجام نظرسنجی از مردم درباره مولفه‌های مختلف دولت‌ها در تاریخ جمهوری اسلامی، سابقه‌ای طولانی دارد. نهادهای مختلف و حتی سازمان‌ها و تشکل‌های غیردولتی معمولاً به‌صورت مستقل کارهای آماری انجام می‌دهند و تلاش می‌کنند با گردآوری داده‌های متفاوت، نظر مردم و تصویر افکار عمومی را منعکس کنند. این نظرسنجی‌ها گاهی در سطح عمومی منتشر می‌شوند و گاهی به‌صورت هدفمند برای یک نهاد، دستگاه یا شخص خاصی تهیه شده و محرمانه باقی می‌مانند.
شنیده‌های رویداد۲۴ نشان می‌دهد اخیراً یکی از «مراکز معتبر در حوزه نظرسنجی»، داده‌هایی درباره ارزیابی مردم از «موفقیت دولت‌ها» جمع‌آوری کرده است. هرچند این نظرسنجی منتشر نشده و به جزئیات دقیق آن دسترسی نیست، اما آنچه از آن بیرون آمده نشان می‌دهد میزان رضایت از عملکرد دولت محمود احمدی‌نژاد در بالاترین رتبه و دولت حسن روحانی در پایین‌ترین جایگاه آرای مردمی قرار گرفته است.
به گفته منابع آگاه، داده‌های تهران و سایر نقاط کشور با یکدیگر تفاوت دارند و محبوبیت دولت احمدی‌نژاد در تهران پایین‌تر است. با این حال به طور کلی و در سطح ملی، دولت احمدی نژاد در صدر و به ترتیب دولت‌های ابراهیم رئیسی، محمد خاتمی، آیت الله هاشمی رفسنجانی، میرحسین موسوی و روحانی در ادامه این فهرست قرار گرفته‌اند. میزان رضایت مردم از دوره زمانی یکساله دولت پزشکیان، در قعر این فهرست قرار گرفته است.
نتایج این نظرسنجی با نتایج برخی نظرسنجی‌های سابق مطابقت دارد؛ سال ۱۴۰۱ در یک نظرسنجی که توسط مؤسسه استاتیس راجع به محبوبیت نیرو‌های سیاسی منتشر شده بود، شش چهره سیاسی ایران مورد بررسی قرار گرفتند. در آن نظرسنجی نیز محمود احمدی‌نژاد بیشترین محبوبیت و حسن روحانی کمترین محبوبیت را داشت. رویداد۲۴ در گفت‌وگو با منابع آگاه به جزییات این نظرسنجی، وجود این آمارها و نتایج معتبر نهایی آن را تأیید کرده است. با این حال انتشار عمومی این گزارش در اختیار همان موسسه قرار گرفته و به نظر می‌رسد فعلاً تصمیمی برای رسانه‌ای شدن آن وجود ندارد.
در عین حال، چند نکته درباره چنین نظرسنجی‌هایی، از جمله همین نمونه که احمدی‌نژاد را «موفق‌ترین» و روحانی را «غیرموفق‌ترین» معرفی کرده، وجود دارد:
اول اینکه شرایط زمانی هر دولت در نگاه جامعه آماری تأثیر مستقیم دارد. برای نمونه دولت سازندگی در سال‌های پس از جنگ، با سطح متفاوتی از توقعات مردم سنجیده می‌شد. علاوه بر این، گذر زمان نیز در شکل‌گیری ذهنیت جامعه نقش جدی دارد؛ یعنی ممکن است مردم در یک دوره زمانی دولتی را موفق بدانند و در دوره‌ای دیگر قضاوت متفاوتی داشته باشند. بنابراین زمان انجام نظرسنجی یکی از تاثیرگذارترین مولفه‌هاست.
دوم این نظرسنجی اساساً برای انتشار عمومی تهیه نشده و مخاطبان آن، مجموعه‌ای از نهادها و چهره‌های داخل حاکمیت هستند. آنچه بیرون درز کرده فقط رتبه‌بندی محبوبیت عمومی دولت‌هاست، اما در گزارش اصلی، موسسه نظرسنجی تفسیر تحلیلی خود را نیز ارائه می‌کند و همین تفسیر، اهمیت بیشتری نسبت به رتبه‌بندی خام دارد.
سوم بازه زمانی فعالیت دولت‌ها امکان مقایسه دقیق را محدود می‌کند. اکثر دولت‌ها دوره‌های چهارساله و در صورت تکرار هشت‌ساله دارند، در حالی که دولت سیزدهم کمتر از سه سال و دولت چهاردهم کمی بیش از یک سال عمر کرده‌اند. دولت سه ساله ابراهیم رئیسی یا دوره یک ساله دولت پزشکیان از این منظر قابل مقایسه با دولت‌های دو دوره‌ای سایر روسای جمهوری نیستند. به طور معمول با پایان دو دوره ریاست جمهوری هر دولت، میزان محبوبیت دولت‌ها به طرز چشم‌گیری افت می‌کند. در علم آمار، مقایسه باید بر اساس معیارهای یکسان صورت گیرد؛ چیزی که درباره دولت‌ها عملاً امکان‌پذیر نیست و همین نکته باید در تفسیر داده‌های آماری لحاظ شود.
آنچه مسلم به نظر می‌رسد این است که مجموع محبوبیت همه دولت‌ها از ابتدای انقلاب در حال حاضر تحت الشعاع نارضایتی ۹۲ درصدی مردم از وضعیت فعلی است. نتایج آخرین پیمایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان نشان می‌دهد نارضایتی از حکومت و بی‌اعتمادی به ارکان آن افزایش قابل توجهی داشته و ۹۲ درصد گفته‌اند که از وضعیت فعلی کشور ناراضی‌اند.
بدون نظر