یک شکارچی باستانی که پیش از دایناسورها زندگی می‌کرد، به عنوان گونه اولیه کروکودیل‌های امروزی شناخته می‌شود. کارشناسان کشف این گوشت‌خوار زره‌دار بسیار نادر که حدود ۲۴۰ میلیون سال پیش می‌زیسته را مورد بررسی قرار داده‌اند.
این موجود با نام Tainrakuasuchus bellator، شباهت زیادی به دایناسورها دارد، اما در دورانی زندگی و شکار می‌کرد که دایناسورها هنوز به وجود نیامده بودند. بخشی از نام Tainrakuasuchus bellator، از لاتین به معنی «جنگجو» یا «مبارز» گرفته شده و باید بگوییم که این موجود از گروه سوسمارنماها (Pseudosuchia) است.
گروهی که به عنوان گونه‌های اولیه کروکودیل و تمساح‌های امروزی به شمار می‌رود. طول Tainrakuasuchus bellator حدود ۲.۴ متر و وزنش کمی بیش از ۵۹ کیلوگرم بود.
کارشناسان می‌گویند این جانور با استفاده از گردن بلند و چابکی بالایش می‌توانست حرکات «سریع و دقیق» انجام دهد و با آرواره باریکش طعمه را در یک لحظه بگیرد. دهانش پر از دندان‌های تیز و خمیده‌ای بود که پس از گرفتن طعمه، اجازه فرار به آن نمی‌دادند. با وجود اینکه یکی از شکارچیان برتر دوره خود محسوب می‌شد، اما بزرگ‌ترین موجود آن زیست‌بوم نبود. دکتر رودریگو تمپ مولر، نویسنده اصلی پژوهش، توضیح می‌دهد:
این حیوان یک شکارچی فعال بود، با اینکه نسبتاً جثه بزرگی داشت، اما هنوز هم در میان بزرگ‌ترین شکارچیان زمان خود قرار نمی‌گرفت؛ زیرا در همان زیست‌بوم، موجوداتی زندگی می‌کردند که از حدود ۷ متر طول برخوردار بودند.
دکتر مولر از دانشگاه فدرال سانتا ماریا در برزیل می‌گوید این جانور در میان گروهی از شکارچیان غالبِ دوره خود قرار داشت. او توضیح می‌دهد:
سوسمارنماها گروه متنوعی بودند؛ از حیواناتی که می‌توانستند طعمه‌های نیرومند را از پا درآورند، تا شکارچیان ریزجثه‌ای که برای گرفتن جانوران تندپا تخصص داشتند.
او می‌گوید که این موجود یک دایناسور نبوده است. مولر اضافه می‌کند:
اگرچه ظاهر این جانور شباهتی به دایناسورها دارد، اما Tainrakuasuchus bellator متعلق به آن گروه نیست.
یکی از تفاوت‌های آشکار میان این جانور و دایناسورها، مربوط به ساختار لگن می‌شود؛ جایی که ویژگی‌های اتصال لگن و استخوان ران کاملاً متفاوت است.
کشف Tainrakuasuchus bellator پیچیدگی اکوسیستم آن دوران را نشان می‌دهد؛ زمانی که گونه‌های گوناگونِ سوسمارنماها با اندازه‌ها و شیوه‌های شکار متفاوت، هرکدام جایگاه بوم‌شناختی خاص خود را داشتند. این کشف به روشن شدن یکی از دوره‌های مهم تاریخ حیات کمک می‌کند؛ دوره‌ای که درست پیش از عصر ظهور دایناسورها بود.
این موجود را در جریان یک حفاری در منطقه دونا فرانسیسکا در جنوب برزیل و در ماه مه ۲۰۲۵ کشف کردند. استخوان‌ها در دل سنگ پیدا شدند و بخشی از اسکلت آن (بخشی از فک پایینی، ستون فقرات و لگن) هنوز سالم بود. همین بخش‌های حفظ‌شده به پژوهشگران کمک کرد تا درباره رفتار این جانور اطلاعات دقیق‌تری به دست بیاورند. آنها فهمیدند که پشت این سوسمار با صفحات استخوانی پوشیده شده بود؛ ساختارهایی شبیه همان زره‌های استخوانی که روی پشت کروکودیل‌های امروزی دیده می‌شود.
بخش اول نام این موجود، Tainrakuasuchus، ترکیبی از کلمات «دندان»، «تیز» و «کروکودیل» است. دانشمندان یافتن این موجود را یک کشف «بسیار نادر» توصیف کردند. دکتر مولر می‌گوید:
با وجود تنوع سوسمارنماها، درک ما از آنها محدود است، زیرا تاریخچه فسیل‌های آنها در زمین‌شناسی به ندرت پیدا می‌شود.
فسیل‌هایی که پیدا کردیم، تحت یک فرآیند آماده‌سازی دقیق در آزمایشگاه قرار گرفتند؛ طی این فرآیند سنگ‌های اطراف آنها را به‌طور کامل برداشتیم.
وقتی جزئیات مربوط به آناتومی آن آشکار گشت، بسیار خوشحال و هیجان‌زده شدیم؛ چون فهمیدیم این نمونه متعلق به گونه‌ای است که پیشتر برای علم ناشناخته بود.
جالب اینکه کارشناسان نشان دادند این موجود یک ارتباط فیزیکی بین برزیل و آفریقا را آشکار می‌کند. دلیلش این است که شکل قاره‌های زمین در آن زمان بسیار متفاوت از امروز بود.
دکتر مولر توضیح می‌دهد:
آنچه ما کشف کردیم، مربوط به گونه‌ای می‌شود که متعلق به یک شکارچی است و ارتباط نزدیکی با گونه‌ای دیگر به نام Mandasuchus tanyauchen در تانزانیا دارد.
این ارتباط بین حیوانات آمریکای جنوبی و آفریقا را می‌توان با توجه به زمین‌شناسی دوره تریاس توضیح داد.
در آن زمان، قاره‌ها هنوز متحد بودند و این امکان وجود داشت تا جانداران آزادانه در مناطقی که اکنون با اقیانوس‌ها از هم جدا شده‌اند پراکنده شوند.
در نتیجه، جانوران برزیل و آفریقا چندین ویژگی مشترک داشتند که نشان‌دهنده تاریخچه تکاملی و اکولوژیکی درهم‌تنیده آنها است.
Tainrakuasuchus bellator در منطقه‌ای نزدیک به یک بیابان وسیع و خشک زندگی می‌کرد؛ همان محیطی که اولین دایناسورها در آن ظاهر شدند.
این یافته نشان می‌دهد که در نواحی جنوبی کنونی برزیل، خزندگان قبلاً جوامع متنوعی را تشکیل داده بودند که با استراتژی‌های مختلف بقا سازگاری داشت. به علاوه، این کشف نشان می‌دهد که چنین تنوعی یک پدیده منفرد نبوده است.
این تحقیق در Journal of Systematic Palaeontology منتشر شده است.
بدون نظر