لحظه نجات سرباز زخمی اوکراینی توسط یک خودرو زرهی بدون سرنشین، که به مدت ۳۳ روز در زمین هیچ‌کس (منطقه‌ای بین دو طرف درگیر در جنگ که تحت کنترل هیچ‌یک از طرفین نیست و معمولاً بسیار خطرناک است) گرفتار شده بود، به شدت در فضای مجازی مورد توجه کاربران قرار گرفت.
این سرباز پس از آنکه یک مین پایش را متلاشی کرد، پشت خطوط دشمن گیر افتاده بود و تنها چیزی که او را زنده نگه می‌داشت، یک تورنیکت (رگ‌بند) بود. شش تلاش قبلی برای نجات او شکست خورد، به این دلیل که هر وسیله پس از ورود به زمین هیچ‌کس، در میان انبوهی از مین‌ها و پهپادهای دشمن نابود می‌شد.
اما سرانجام در هفتمین تلاش، یک خودرو زرهی بدون سرنشین مأموریتی طولانی و دشوار را آغاز کرد که پنج ساعت و ۵۸ دقیقه به طول انجامید و بیش از ۶۴.۴ کیلومتر در خطوط دشمن پیش رفت.
با اینکه «تحت انفجارهای مکرر» قرار گرفت و حتی یکی از چرخ‌های آن از بین رفت، اما محفظه این خودرو زرهی (که سرباز داخل آن بود) همچنان به مسیر خود ادامه داد. گفتنی است که وقتی این خودرو بدون سرنشین به محل رسید، سرباز زخمی داخل محفظه آن شده و در آن را بست؛ ناگفته نماند که لحظاتی بعد، یک پهپاد بمبی پرتاب کرد، اما محفظه خودرو که سرباز در آن بود سالم ماند و از جان سرباز محافظت کرد.
در تصاویر منتشرشده که البته واضح هم نیستند، این خودرو زرهی بدون سرنشین، آرام‌آرام از دل منطقه تحت کنترل روسیه حرکت می‌کند؛ در حالی که پهپادهای بالا سرش در حال گشت‌زنی هستند.
ولودیمیر کووال از گردان پزشکی توضیح می‌دهد:
این منطقه چیزی است که ما به آن منطقه مرگ می‌گوییم؛ جایی که تراکم پهپادهای دشمن در آسمان بسیار بالاست، زمین پر از مین و موانع مختلف است و حتی پهپادهایی روی زمین کمین کرده‌اند.
این وسیله نجات که نام آن MAUL است، توسط همین گردان طراحی شده تا بتواند مجروحان را از نقاطی خارج کند که هیچ وسیله دیگری به آنجا دسترسی ندارد.
این وسیله امدادی درواقع یک خودروی کوچک چهارچرخ است که روی شاسی شبیه ATV ساخته شده و کاملاً با زره پوشانده شده است. این خودرو زرهی از راه دور کنترل می‌شود و با کمک پهپادهایی که دائماً از بالا مسیر را زیر نظر دارند، از میان جاده‌های مین‌گذاری‌شده عبور می‌کند. کل این سیستم دقیقاً برای انجام مأموریت‌های بسیار خطرناک مثل همین عملیات طراحی شده است. کووال توضیح می‌دهد:
در مسیر رسیدن به سرباز مجروح، یک مین منفجر شد. یکی از چرخ‌ها آسیب دید، اما خودرو زرهی همچنان کار می‌کرد و مسیرش را ادامه داد.
حمله پهپاد انتحاری هنگام بازگشت رخ داد؛ زمانی که وسیله در راه رسیدن به نقطه مبدا بود، جایی که تیم امداد انتظارش را می‌کشید. اما سرباز مجروح آسیبی ندید، چون داخل محفظه زرهی قرار داشت.
وقتی پهپاد به منطقه تحت کنترل اوکراین رسید، امدادگران محفظه را باز کرده، سرباز را روی برانکارد گذاشته و لباس و تورنیکتی که بیش از یک ماه بسته بود را باز کردند. پای او به دلیل شدت آسیب قطع شد و اکنون در کی‌یف دوره توان‌بخشی خود را می‌گذراند.
کوال در ادامه اینطور توضیح می‌دهد:
اجرای این مأموریت به همکاری ده‌ها نفر نیاز داشت؛ از خلبان‌ها و ناوبرها گرفته تا تیم برنامه‌ریزی، اپراتورهای پهپاد که از بالا منطقه را پوشش می‌دادند، متخصصان واحدهای پشتیبانی و گروه امداد که آماده بودند تا پس از رسیدن خودرو، سرباز زخمی را تحویل بگیرند.
کووال در گفت‌وگو با شبکه سی‌بسی‌اس نیوز نیز توضیح می‌دهد:
موقعیت سرباز مشخص بود و با او در تماس بودیم. غذا از طریق پهپاد برایش ارسال می‌شد و تمام تدارکات از هوا انجام می‌گرفت. ما همزمان شروع کردیم به طراحی یک نقشهٔ تخلیه و بررسی مسیر.
دو تلاش اول به‌خاطر مین‌های دشمن و پهپادهایی که روی زمین در کمین بودند، شکست خورد. اما مأموریت هفتم با وجود اینکه ربات روی یک مین رفت، موفقیت‌آمیز بود.
به گفته گردان پزشکی، MAUL یک خودرو زرهی ویژه تخلیه مجروحان است که با موتور احتراق داخلی کار می‌کند. محفظه زرهی آن از سربازان زخمی محافظت می‌کند و چرخ‌های فلزی بدون‌هوا نیز باعث می‌شود بتواند از میان مین‌ها و زمین‌های بسیار ناهموار رد شود. تولید این سامانه اکنون به شرکت دفاعی DevDroid در اوکراین سپرده شده و ساخت هر دستگاه حدود ۱۴ هزار پوند هزینه دارد.
نکته مهم این است که این وسیله می‌تواند در جریان مأموریت، ضربه پهپادهای انتحاری را هم تحمل کند. برد حرکتی این ربات حدود ۱۵۰ کیلومتر روی جاده و ۱۰۰ کیلومتر در مسیرهای خارج از جاده است. در مأموریت نجات این سرباز، بیشترین سرعت آن حدود ۲۹ کیلومتر بر ساعت بود.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، ضمن ستایش این عملیات اعلام کرد که قصد دارد استفاده از ربات‌های زمینی را در ارتش افزایش دهد. او می‌گوید:
ما قصد داریم پایه و اساس فناوری ارتش را تقویت کنیم؛ یعنی استفاده از ربات‌های زمینی را در خط مقدم افزایش می‌دهیم، تعداد بیشتری پهپاد از انواع مختلف به کار می‌گیریم و تجهیزات مدرن‌تری وارد میدان می‌کنیم تا هم در نبرد، هم در تأمین تدارکات و هم در تخلیه مجروحان عملکرد بهتری داشته باشیم.
در شرایط فعلی که خط مقدم دائماً زیر آتش قرار دارد، انجام تخلیه‌های پزشکی سنتی بسیار سخت‌تر شده است. نیروها (یا با کمک ربات‌های زمینی) باید ابتدا مجروح را تا یک نقطه امن برای تثبیت وضعیت منتقل کنند.
در آن مرحله، مجروحان معمولاً باید منتظر بمانند تا شرایط آن‌قدر امن شود که بتوان آن‌ها را با آمبولانس به بیمارستان‌های بزرگ منتقل کرد. اما اکنون ربات‌های تخلیه زمینی مانند MAUL این فاصله مرگبار را پُر می‌کنند و با کاهش خطر، جان سربازان را نجات می‌دهند.
بدون نظر