آلاشت، مکانی زیبا برای یک سفر تابستانی

آلاشت را آشیانه عقاب مازندران می نامند

آلاشت در استان مازندارن، یکی از نقاطی است که خیلی بکر و زیبا، لحظه های رویایی و رمانتیکی را برایتان به تصویر می کشد.

آلاشت را آشیانه عقاب مازندران می نامند  . . .صحبت از منطقه ای می کنیم که در آثار طبیعی ایران به شماره ۸۶۷ ثبت شده است. منطقه ای زیبا و برای رمانتیک باز ها،نوستالژیک و مملو از سبزی و مه و زیبایی. خلاصه اگر در مرداد ماه جایی برای سفر می خواستید، پیشنهاد ما آلاشت است. سرزمین مه و زیبایی. بهشت گمشده ایران. . . آلاشت جایی است که گردش روی ابر ها برای شما میسر خواهد بود.

آلاشت،صنایع دستی متنوعی دارد، اما فراموشی، گره بر جاجیم های خوشگل آن انداخته است. جاجیم زیراندازی دست‌باف از پارچه کلفت است و آن را از نخ‌های رنگین و ظریف پشمی یا پنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو می‌بافند. جاجیم بافی درمازندران از گذشته‌های دور رونق داشته و این هنر در آلاشت از توابع شهرستان سوادکوه شهرت جهانی داشته است، اما در عصر صنعت و تکنولوژی این صنعت زیبا که جزء میراث مازندران محسوب می‌شود درحال فراموشی و از بین رفتن است. هم چون خیلی جاهای دیگر ایران، خانه های تاریخی و قدیمی آلاشت در معرض تخریب است.

محله‌ی تاریخی «آلاشت» که در میان اهالی منطقه به «پاهلونی خیل» مشهور است و چند خانه و عمارت تاریخی با قدمت قاجار و صدر مشروطیت دارد، نیاز به توجه جدی مردم و مسئولان و ایران شناسان دارد. دولت اعلام کرده که تا پایان سال آینده، گاز رسانی به این منطقه خوش آب و هوا به اتمام می رسد. صعب العبور بودن برخی مناطق در آلاشت سبب شده تا همه بخش های این منطقه از نعمت گاز برخوردار نباشند.

(آلاشت نگینی در مه برای مه دوستان و عاشقان طبیعت گردی )

به هر حال اگر درباره آلاشت می خواهید بدانید، به کتابی که ۱۲ سال پیش، آقای پهلوان، با نام  فرهنگ مردم آلاشت و سوادکوه منتشر کرده است مراجعه کنید.

(کتاب فرهنگ مردم آلاشت و سواد کوه،نوشته کیوان پهلوان)

آلاشت، جای کم تر شناخته شده ای است. نه برای ایرانیان و نه برای عاشقان ایران در خارج از مرزها، آلاشت مکان گردشگری و تاریخی مهمی نیست، در حالی که باید به آن توجه بیش تر کرد. این بکر بودن این منطقه زیبا، فرصت خوبی برای یک سیاحت آخر هفته ای در میان مردمی خونگرم و مهمان نواز است. آلاشتی ها، غذاهای سنتی و فرهنگ خاص خود را دارند و تجربه زندگی چند روزه میان ان ها می تواند شما را با فرهنگ و سنت های رنگارنگ، قدیمی و جالبی از اقوام ایرانی آشنا کند.

( موزه مردم شناسی آلاشت در استان مازندران)

آلاشت خیلی دور نیست. اگر تهران هستید، با کم تر از ۴ ساعت رانندگی می توانید به جایی برسید که اعتباری در تاریخ معاصر ایرانی دارد. اقلیمی که زادگاه رضا قلدر هست و طبیعتش، مسحور کننده نظرها و ذهن ها. آلاشت، طبیعتی سر سبز، هم چون دیگر مناطق شمال کشور دارد و در خیلی از اوقات، مه آلود هست و شما را به یاد فیلم هایی در لوکیشن لندن می اندازد! کوچه پس کوچه های باریک و خانه هایی با شیروانی های رنگارنگ و بوی هیزم و نمناکی طبیعت و صدای پرندگان، شما را به یاد اشعار شاملو و سهراب می اندازد. کوچه هایی که روزگاری، محل عبور عاشقانی بوده است.  . .. . طبیعت در ارتفاعات آلاشت، طبیعتی خاص هست که شاید تکرار ان را در هر جای ایران نمی توان تجربه کرد. زندگی در میان ابر ها و با ابر ها و برای ابر ها!

این توصیفی است که کسانی که به ارتفاعات آلاشت رفتند بر زبان می آورند. برای رفتن به ارتفاعات آلاشت، می بایست مه شکن داشت چرا که به جایی می رسیم که نمی توان جلوتر را دید و ما خیلی غلیظ است. آلاشت را می توان یکی از شاهکار های طبیعت در ایران دانست. جایی که خیلی از تهران دور نیست و ارزش یک بار دیدن در سال را خیلی دارد.

( مردم مهمان نواز و سنتی آلاشت  بخشی از سبک زندگی جذاب خود را در بیرون خانه ها و در کوی و برزن سپیری می کنند)

کسانی که به آلاشت رفته اند،  تجربه جواهر ده و فیلبند را به یاد می آورند که مه، یک همراه خوب آن ها در این طبیعت گردی می شود. تجربه ای که تکرار ناشدنی هست. آلاشت، افتخار فیروزگوهی ها است و تقریب در دو کیلومتری از سطح دریا قرار گرفته و بیش از نیم لیتر در سال بارندگی را تجربه می کند.

اگر از دوست و آشناهای شما،پسوند آلاشتی دارد، قطعا رگ و ریشه ای در این خطه سر سبز و تاریخی خواهد داشت. او احتمالا راهنمای خوبی برای یک آلاشت گردی در تابستان ۹۵ خواهد بود. برای آلاشتی ها، رودخانه های پر آب، طبیعت با صفایی را خلق کرده است. رودخانه روآر، که از کوه های پرخیان و خوزنگ سر چشمه می گیرد،در این منطقه جاری است. بخشی از آب لوله کشی شده روستا از این چشمه نشات می گیرد. حیات وحش حفاظت شده آلاشت را نمی توان فراموش کرد و درختان گیلاس و فندق آن، جذابیت ان را افزایش داده است.

(کمپ طبیعت گردان در منطقه زیبای آلاشت )

( رصد خانه آلاشت که دو تلسگوپ قوی در ان قرار گرفته است)

در آلاشت فقط این طبیعت نیست که خودنمایی می کند. موزه مردم شناسی و خانه های زیبا، چشم نواز و دیدنی است. کسانی که آلاشت رفته اند، حتما سری به رصد خانه آلاشت هم زده اند. رد خانه ای که یک دهه پیش، شهرداری این منطقه با همت خیرین که اتفاقا، شمالی هم نبودند،، در بالای تیه ای راه اندازی کرد. رصد خانه آلاشت، تنها رصد خانه در نوار شمالی ایران است و شاید از این جا، خدا نزدیک تر باشد. رصد خانه آلاشت در شهرستان سواد کوه واقع شده و نامش رصد خانه حضرت آیت الله مازندراانی است. اما همه اهالی آن را با نام رصا خانه آلاشت می شناسند و برای پیدا کردنش راه سختی در پیش نیست.

(کوچه پس کوچه های زیبای آلاشت )

برگزاری تورهای آموزشی نجوم و ارتقای سطح گردشگری این منطقه، از دلایلی بود که خیران اصفهانی و شیرازی، برای تاسیس این مجموعه در نظر گرفتند. از طریق تلسکوپ های مستقر در این رصد خانه، می توان دنیای لایتناهی را به اندازه یک خردل و حتی کم تر از یک خردل، مشاهده کرد. به قول جلال آل احمد، ما خسی در میقات هستیم. میقات آفرینش.

( کوچه های باریک و خانه های شیروانی چوبی منطقه آلاشت )

آلاشتی ها، شب نشینی های خاص خود را در دل طبیعت بکرشان دارند. جایی است به نام کاربار تپه که به خصوص در زمان تابستان و شب های کوتاهش، فرصت خوبی برای دور همی های جالب و ارزشمند هست. وقتی به آلاشت رفتید، موزه مردم شناسی این مجموعه را فراموش نکیند. جایی که خانه رضا شاه هست و در سال ۸۷ موزه شده است. محل این موزه متعلق به عموی رضا شاه بود و البته به نام خانه رضا شاه معروف شد. تاریخ خانه به زمان صدر مشروطیت می رسد.

گشت و گذار در آلاشت در دم دمای صبح و حتی دم غروب، برای نوستالژیک بازها و عاشقان تصاویر رمانتیک، فرصت خوبی برای شکار لحظه های جالب است. کوچه های باریک و پر برگ و سر  سبز آلاشت، فرصت قدم زدن را برای عاشقان طبیعت گردی فراهم می کند. درختان سیب و آلو و گیلاس، بخش جدایی ناپذیر از طبیعت بکر آلاشت است. در کوچه ها که راه می روی و صدای خرد شدن برگ ها را زیر پاهایت گوش می کنی، سکوت طبیعت، تو را به فکر خواهد برد که خالقش، چقدر هنرمند است.

خانه های خشتی و شیروانی های چوبی زیبا که همگی متعلق به ۲۰-۳۰ سال و حتی بیش تر است، چشم نواز برای دیده گانی هست که تنها برج های ۱۰۰ طبقه دیده اند. مسجد جامع آلاشت جایی برای راز و نیایش است که تاریخی خیلی کهن ندارد. اما دیدنی است. مخصوصا گنبد طلایی و مناره های آبی رنگش.

گونه های  گیاهی و جانوری در آلاشت ، بسیار متنوع است و جانورانی دارد که توانسته اند خود را با طبیعت کوهستانی سرد آن وفق دهند. زالزالک، ازگیل و زرشت، می تواند سوغات شما از این محل زیبا باشد. البته در تابستان این میوه ها در دسترس نیست. اگر اهل طبیعت گردی باشید و کمی هم حوصله به خرج بدهید، می توانید از شاه توت های خوشمزه آلاشت در مرداد استفاده کنید.

(تصویری زیبا از غروب دل انگیز آٖلاشت در استان مازندران)

فراموش نکنید که آلاشت، گیاهان دارویی بسیاری دارد و مسن تر های این خطه زیبا، عاشق گیاهان دارویی این منطقه هستند. اگر گذر شما به آلاشت افتاد، دقایقی با پیر زنان و پیر مردان درباره خواص دارویی گیاهان این خطه صحبت کنید. چیز هایی به شما می گویند که تعحب می کنید و تاسف می خورید که چرا قرص می خورید!

در آلاشت می توانید سبزی پلو بخورید و در صبحانه، پنر خیکی میل کنید. کته پلا و خورش آلو از جمله غذاهایی است که اهالی با نان های سنتی این منطقه میل می کنند و شما هم می توانید محل هایی برای پیدا کردن این غذاها پیدا کنید.

برای اسکان در آلاشت، راه های زیادی وجود دارد. از کمپ زدن در جاهای امن تا اجاره خانه های روستاییان و یا استفاده از مکان هایی که شهرداری آلاشت برای اقامت گردشگران در نظر گرفته است.

اگر به آلاشت سفر کردید، آبشار چرات و معادن زغال سنگ و پل ورسک، در مسیر شماست که می توانید از ان بازدید کنید.