مرگبارترین ماده مخدر دنیا؛ میراث کروکدیل

پیگیری یک عکاس ایتالیایی از شرایط معتادان به ماده مخدر کروکدیل

وقتی بهار امسال امانوئله ساتولی، عکاس ایتالیایی پس از گذشت سه سال بار دیگر به یِکاتِرین بورگ روسیه برگشت تا پیگیر شرایط معتادانی شود که سه سال پیش سوژه عکاسی او بودند، شاهد صحنه هایی بود که عمق فاجعه را درخصوص کشنده ترین نوع ماده مخدر جهان، بیش از پیش برای وی آشکار ساخت.

هشدار: این مطلب حاوی تصاویری است که احتمال دارد برای برخی از افراد ناخوشایند باشند.

میراث کروکدیل:

کروکدیل شکل ارزان تر، قوی تر و به مراتب مخرب تر هروئیین دیگر ماده مخدر ترسناک دنیاست. مخدری صنعتی که به راحتی در آشپزخانه های صنعتی و حتی مسکونی تولید می شود و تخریب آن به مراتب بیشتر و زجرآور تر از برادر خوانده بزرگ تر خود، هروئین است.

تولید کروکدیل به مواد اولیه و ابزار در ظاهر بسیار ساده ای نیاز دارد که به راحتی در دسترس است. برای مثال اسید هیدروکلریک، تینر نقاشی و فسفر قرمز که از گوشه های جبعه کبریت جدا می شود.

تخریب کروکدیل بسیار مخوف تر از انواع دیگر موارد صنعتی است و در اکثر موارد غیر قابل بازگشت است. پوست محل تزریق دچار پوسیدگی شدید می شود و این در حالی است که قشر مغز و دیگر اندام های حیاتی بدن دچار فرسایش می شوند.

ساتولی در گفتگو با پایگاه اینترنتی مجله تایم با بیان این توضیحات گفت: وقتی بعد از سه سال برای پیگیری شرایط فعلی سوژه های عکاسی خود  که بین ۳۰ تا ۴۳ سال سن داشتند، به یکاترین بورگ بازگشتم، چندان به زنده پیدا کردن آنها امیدوار نبودم. با ورود به شهر و اندکی پرس و جو متوجه شدم سه نفر از آنها همان سه سال پیش مرده اند. تحقیقات و کنکاش های گسترده درباره چهار نفر دیگر از آنها کاملا بی نتیجه ماند. گویی ناپدید شده اند، بدون هیچ نشانه ای.

از میان سه معتادی که ساتولی توانست زنده پیدا کند، یکی در بخش سِل بیمارستانی محلی بستری بود و یکی دیگر دو سال در آپارتمانش بستری شده بود و حتی نمی توانست از تختش جدا شود. تنها پاول ۳۰ ساله توانسته بود بدون اینکه آسیبی فلج کننده متحمل شود ، بطور کامل اعتیاد به کروکدیل را ترک کند.

ساتولی با بیان اینکه هدفش از سفر به روسیه تنها گرفتن چند عکس کلیشه ای از معتادانی سرنگ بدست نبوده است، تصریح کرد: چالش اصلی جلب اعتماد این افراد بود تا بتوانم به آپارتمانشان دعوت شوم و زندگی غم انگیز آنها را به تصویر بکشم. روندی که در تولید کروکدیل، تزریق و غرق شدن در خلسه ای مرگبار خلاصه می شد!

اما کار در سفر دوم ساتولی و بازگشت به روسیه به مراتب دشوار تر بود؛ ساتولی باید می توانست مرگ را به تصویر بکشد، جای خالی معتادانی که قربانی این ماده مخدر وحشتناک شده بودند. اگرچه گاهی مواجهه با این چالش هم برای این عکاس چندان دشوار نبود و تنها لازم بود به مرکز آمار شهر مراجعه کند و فهرست معتادانی که در این مدت جان خود را از دست داده بودند، تهیه کند و حتی در مواردی به سراغ خانواده های قربانیان برود و از آنها بخواهد قبر عزیزانشان را به او نشان دهند.

تایم در ادامه گزارش خود از مشاهدات میدانی ساتولی می نویسد: شیوع کروکدیل عموما در مناطقی از روسیه بوده است که از نظر درآمد در سطح پایینی قرار داشتند و عموما مناطقی کارگر نشین محسوب می شوند.

خبر خوش در این بین اینکه در سفر دوم، ساتولی متوجه شد بیشتر آشپرخانه هایی که سه سال پیش از آنها بازدید کرده بود تعطیل شده بودند و آپارتمان هایی که برای تولید و تزریق از آنها استفاده می شود، مستاجرانی جدید و البته پاک را در خود جای داده بودند؛ که البته نشانه ای است مثبت دایر بر اینکه استقبال ساکنان این منطقه و بطور کل مردم روسیه از این ماده مخدر تا اندازه زیادی کاهش یافته است.

در واقع نزول استقبال از کروکدیل با همان سرعت شیوعش پیش رفته بود. آژانس ضد اعتیاد روسیه تنها در سال ۲۰۱۱، شصت و پنج میلیون دُز از این ماده مخدر را جمع آوری کرده است؛ تقریبا ۲۳ برابر مقدار مشابه در سال ۲۰۰۹. این آژانس همچنین از دولت خواست تا فروش بدون نسخنه کدوئین (ماده اصلی تولید کروکدیل) را در کشور ممنوع کند. در نهایت در سال ۲۰۱۴ یعنی دو سال بعد از اعمال این سیاست های پیشگیرانه، مقامات دولتی اعلام کردند ، خیابان های روسیه بطور کامل از این ماده مخدر پاکسازی شده است.

اما خبر نگران کننده به نوشته تایم این است که مخدر و روان گردان دیگری با نام تجاری “نمک حمام” این روزها در روسیه شایع شده است که شاید از نظر تخریب، بسیار وحشتناک تر از کروکدیل باشد.