برندگان بهترین عکس ستاره شناسی (مربوط به نجوم) سال میلادی جاری به تازگی معرفی شده اند. از ماه گرفتگی های ترسناک تا تصاویر زیبا را می توان در این مجموعه مشاهده نمود. این مسابقه هر سال توسط رصد خانه سلطنتی گرینویچ برگزار می گردد و حالا در هشتمین دوره آن، بیش از ۴۵۰۰ عکس زیبا و خارق العاده از ۸۰ کشور جهان به این مکان ارسال شده است.
در ادامه تصاویری که توانسته اند در هر بخش رتبه نخست را از آن خود کنند قرار داده شده و شما می توانید آن ها را مشاهده نمایید.
برنده کلی: تاثیر خورشید گرفتگی؛ اثر «لی جون»
این عکاس چینی توانسته لحظه اثر «Baily’s Beads» (نقاط روشنی که پیش و پس از خورشید گرفتگی به مدت کمی در اطراف ماه دیده می شود) را در خورشید گرفتگی ۹ مارس سال میلادی جاری شکار کند. هنگامی که ماه از جلوی خورشید عبور می کند، سطح کوچک تر آن باعث می شود تا اندکی نور در برخی نقاط دیده شود. وی لایه های مختلفی که نور از آن ها درز کرده را به تصویر کشیده و با کنار هم قرار دادن آن ها، تصویر بالا را به وجود آورده است.
برنده بخش شفق: گرگ و میش شفق قطبی اثر «گیورگی سوپونیای»
شفق شمالی زیبا که در کوه «اَدوِنتوپِن» (Adventtoppen) نروژ به تصویر کشیده شده است.
برنده بخش کهکشان ها: هاله فضای عمیق اثر «نیکلاس اوترز»
«مسیِر ۹۴» (Messier 94) کهکشانی مارپیچی است که فاصله زیادی با ما دارد (۱۶ میلیون سال نوری.) رنگ صورتی سو سو زننده مربوط به حلقه داخلی آن، فعالیت ستاره ای عجیبی را نشان می دهد که «حلقه انفجار ستارگان» (starburst ring) نامیده می شود. آقای اوترز توانسته از هاله کهکشانی، گازهای داغ و مواد تاریک نیز عکس برداری کند.
برنده بخش کره ماهِ ما: از دهانه برجسته تا قسمت جعبه مانند، اثر یوردی دِلپیکس بورِل
تصویر نمای بسته فوق العاده از پستی بلندی های ماه که توسط شهاب سنگ ها و سیارک ها به وجود آمده اند.
برنده بخش ستاره های دنباله دار و سیاره ها: زحلِ خاموش اثر «دامیان پیچ»
این تصویر فوق العاده حلقه های دور سیاره زحل را با جزئیات بسیار خوب نشان می دهد. طوفان های جلوی سیاره به خوبی قابل مشاهده هستند و شش گوشه قطب سیاره را می توان مشاهده نمود.
برنده بخش آسمان: مهِ زیبا اثر «آینسلی بِنِت»
صبحی مه آلود در جزیره «وایت» کشور انگلیس به قدری زیباست که گویی این تصویر از درون فیلم های تخیلی بیرون کشیده شده. هوای اسرار آمیز آن روشنایی ونوس و هلال ماه را نشان داده و آن ها را همانند گوی هایی درخشان به تصویر می کشد.
برنده بخش ستاره ها و ابرها: نشان رنگین کمان اثر «استیو براون»
ستاره «سیریوس» (Sirius) درخشان ترین ستاره در آسمان زمین به شمار می رود و معمولا در رنگ سفید دیده می شود، اما این ستاره به علت رنگ های مختلف ناشی از تلاطم جو زمین نیز شهرت زیادی دارد. آقای براون به دنبال راهی بود تا بتواند پدیده مذکور را به بهترین شکل نشان دهد، به همین دلیل تصمیم گرفت از سیاره فیلم برداری کند و فریم های مختلف را کنار هم قرار دهد.
بهترین عکس از سوی عکاسان نوجوان (زیر ۱۵ سال): واژگونی ماه اثر «برِندن دیواین»
تصویری خلاقانه از ماه که جزئیات منظره قمر را به خوبی نشان می دهد. این جزئیات معمولا در تصاویر ماهواره ای معمول دیده نمی شوند.
برنده بخش تازه واردها: ابر ماژِلانی بزرگ اثر «کارلوس فِیربِین»
تصویری زیبا از کهکشان راه شیری همراه با ابر ماژِلانی.
برنده بخش رباتیک: طیف سنجی اثر «رابرت اسمیت»
این تصویر طیف سنجی دو سحابی سیاره را با یکدیگر مقایسه می کند؛ «ابر چشم گربه»در بالا و «ابر حلقه ای» در پایین.
نفر دوم بخش خورشید ما: هاله گل مانند اثر «کاتالین بِلدیا» و «آلسون وانگ»
این تصویر از ترکیب ۱۲ عکس گرفته شده از خورشید در طول خورشید گرفتگی ۹ مارس سال میلادی جاری به دست آمده است.
نفر دوم بخش شفق: شفق سیاه و سفید اثر «کولبین اسوِنسون»
نمایی ناآشنا از شفق به رنگ سیاه و سفید مشاهده می شود. پاک کردن رنگ های معمول در شفق های قطبی کنتراست زیبایی با آسمان پدید آورده است.
نفر دوم بخش کهکشان ها: ابر ماژلانی کوچک اثر «ایگناسیو دیاز بوبیو»
این ابر کوچک که در رنگ های آبی و صورتی دیده می شود، صدها میلیون ستاره در کهکشان ما را نشان می دهد. پوسته کروی «توکانایی» (Tucanae) نیز در رنگ نارنجی کاملا قابل مشاهده است.
نفر دوم بخش کره ماه ما: بالا آمدن قمر اثر «کاترین یانگ»
این تصویر در ۹۸ درصد از روشنایی گرفته شده و همانند کاور آلبوم های موسیقی به نظر می رسد.
نفر دوم بخش سیارات و ستاره های دنباله دار: ستاره دنباله دار کاتالانیا اثر «ژِلارد رِمان»
این ستاره مسیری غبار آلود را ایجاد می کند که سرچشمه آن از گازه یونیزه شده تشکیل شده که رنگ آبی را به وجود می آورد.
نفر دوم بخش آسمان: ابرهای شب تاب اثر «میکو سیلووا»
این تصویر نمایی بسته از ابرهای شب تاب آسمان فنلاند را نشان می دهد. آن ها از ترکیب کریستال آب تشکیل شده اند و دارای بیشترین ارتفاع در میان ابرهای زمین هستند. این ابرها تنها زمانی دیده می شوند که خورشید پایین خط افق قرار داشته باشد.
نفر دوم بخش ستاره ها و سحابی ها: ابر ملکولی پرسئوس اثر «پاوِل پِچ»
این ابر ۶۰۰ سال نوری با سیاره ما فاصله دارد و اشیای آسمانی زیادی را درون خود جای داده است. از جمله مشهور ترین آن ها می توان به سحابی «NGC1333» اشاره نمود که در با رنگ آبی در تصویر نمایان است.
نفر دوم بخش عکاس جوان: چیزی که شهر به شما نشان نمی دهد، اثر «جاسمین ویالوبوس»
در این تصویر مردی را مشاهده می کنید که بر روی تپه ای در آریزونا ایستاده و به آسمان شب نگاه می کند.
بدون نظر