خودکشی در مقابل دوربین؛ شوک آورترین لحظه تاریخ برنامه های تلویزیونی

خبرنگاران هم خودکشی می کنند

۲۳ مهر امسال فیلمی روی پرده سینماهای آمریکا می رود که روایتی مستند از زندگی کریسین چوبوک -نویسنده، خبرنگار  و مجری شبکه ABC در دهه ۷۰ میلادی را به تصویر خواهد کشید. خبرنگاری که یکی از تلخ ترین و دلخراش ترین خودکشی ها تاریخ را به نام خود ثبت کرده است.

پایگاه اینترنتی روزنامه سان در شماره دیروز خود با انتشار تاریخ نمایش فیلم “کریستین” آخرین ساخته آنتونیو کامپوس نوشت: صحنه خودکشی کریستین چوبوک آن هم در برنامه ای زنده و در مقابل دیدگان صدها هزار تماشاگر، بواقع شُک آور ترین لحظه در تاریخ پخش برنامه های تلویزیونی محسوب می شود.

در حالیکه تنها ۸ دقیقه از شروع برنامه گذشته بود، کریستین ۲۹ ساله رو به دوربین می گوید: «و حالا طبق سیاست‌های پخش وقایع خشن کانال ۴۰، می‌خواهیم یک واقعه را نخستین بار پخش کنیم!» اسلحه کمری رُوِلور را از زیر میز بالا می آورد، لوله را پشت سرش می گذارد و شلیک می کند …

کریستین پانزده ساعت بعد در بیمارستان جان سپرد.

بینندگان آن روز برنامه کریستین کل ماجرا را بطور کامل دیدند، زیرا تهیه کنندگان برنامه تنها توانستند پس از افتادن او روی میز استدیو، پخش زنده را قطع کنند. اما اینکه چرا خبرنگاری جوان و موفق همچون چوبوک دست به چنین کار وحشتناکی زده، پرسشی است که سازندگان فیلم جدید “کریستین” سعی دارند به آن پاسخ دهند.

در این فیلم که هفته گذشته در فستیوال فیلم لندن به نمایش درآمد و اتفاقا نظر بسیاری از منتقدان و تماشاگران را به خود جلب کرد، ربه کا هال- هنرپیشه معروف بریتانیایی (بازیگر فیلم ویکی کریستینا بارسلونا) در نقش چوبوک ایفای نقش کرده است. بزعم بسیاری از کارشناسان سینمایی این بهترین بازی هال در کل دوران حرفه ایش محسوب می شود.

کِرِگ چوبوک برادر جوان تر کریستین درباره این فیلم سینمایی و تراژدی دردناک زندگی خواهر بزرگترش به روزنامه سان گفت: درک می کنم چرا زندگی خواهرم و نحوه مرگ او برای مردم و تهیه کنندگان سینمایی جذاب است. “خودکشی در ملاء عام” یک پله بالاتر از خودکشی معمولی است و نتیجه خشم و غضبی است که من آن را نمی فهمم. در ۴۲ سال گذشته، تقریبا روزی نبوده که به این حادثه تلخ فکر نکنم.

“سال ها تلاش کردم تا زمانی که پدر و مادرم زنده هستند فیلمی در این باره ساخته نشود، تا به این ترتیب غم و مصیبت این مرگ دلخراش برای آنها زنده نگردد.”

وی با بیان اینکه اگرچه موفق شدم تا پیش از مرگ پدر، مادر و برادرم فیلمی درباره زندگی کریستین ساخته نشود تاکید کرد: اما از اینکه امروز باید شاهد نمایش فیلمی باشم که محوریت آن زندگی عاشقانه ناموفق خواهرم و مجرد بودن او تا ۲۹ سالگی است، بسیار ناراحتم.

کرگ ادامه داد: دو رابطه نافرجام عاشقانه در زندگی خواهرم وجود داشته است. نخست به دوران نوجوانی او باز می گردد که با مرگ نامزدش بر اثر یک سانحه رانندگی پایان یافت و دومی به سالها بعد و رابطه عاشقانه او با یکی از همکارانش باز می گردد که البته به دلیل مخالفت پدرم هیچگاه به سرانجام نرسید.

کرگ در ادامه با تاکید بر اینکه هرگز به دیدن فیلم نخواهد رفت، تصریح کرد: امیدوارم کسانی که برای دیدن فیلم به سینما می روند بیش از غرق شدن در داستان آن، بکوشند شخصیت واقعی کریستین را کشف کنند. اینکه او چگونه انسانی بود و تا چه اندازه برای کمک به افرادی که در شرایط مشابه اش قرار داشتند، می کوشید.

بخش مهمی از این فیلم به رابطه نافرجام کریستین و همکار خبرنگارش جورج پیتر راین اختصاص یافته که نقش آن را مایکل هال (نقش اول سریال دِکستِر) بازی می کند.

محور برجسته دیگر در این فیلم به اختلاف نظر جدی و همیشگی کریستین با روسای خود بر سر خط مشی اصلی برنامه باز می گردد. جایی که تهیه کنندگان برنامه عقیده داشتند “خونریزی  و خشونت همواره مخاطب را با خود خواهد کشید”، همیشه با اعتراض و تنفر کریستین همراه بود.

کرگ درباره شرایط روحی خواهرش به سان گفت: از حدود ۱۰ سالگی نشانه هایی از افسردگی در کریستین پیدا شد اما هیچگاه تشخیص مناسبی درباره شرایط روانی وی داده نشد. بعدها مشخص شد خواهرم از اختلال عصبی “دو قطبی” رنج می برده است و پزشکان با تشخیص نوعی “افسردگی کلی” در تلاش برای درمان او بودند. غافل از اینکه درمان های صورت گرفته تنها به وخیم تر شدن شرایط خواهرم می انجامد.

کرگ درباره روزهای آخر زندگی خواهرش به این روزنامه انگلیسی گفت: هفته پیش از خودکشی، کریستین یک تکه جواهر ارزشمند که طی چند نسل در خانواده ما چرخیده بود را به نامزدم هدیه کرد. هدیه ای بسیار ارزشمند که در آن زمان همه فکر می کردیم از سر مهربانی و استقبال از عضو جدید خانواده باشد. اما واقعیت این بود که دیگر هیچ چیز برای کریستین ارزشی نداشت و تلاش می کرد با بخشیدن آنها به دیگران، باعث خوشحالی اطرافیان شود.

اما انتخاب روز خودکشی هم در نوع خود جالب است. کریستین روزی را برای پایان دادن به زندگی خود انتخاب کرد که برادرانش سرکار بودند و پدر بزرگ و مادربزرگش هم که عموما برنامه را بطور مستقیم تماشا می کردند، وقت پزشک داشتند.

مستندی دیگر نیز امسال درباره مرگ تلخ این خبرنگار ساخته شده است که تماشای آن نیز شاید زوایایی دیگر از زندگی کریستین را بازگو کند.