خوشحالیم که آخر شدیم !

بر اساس دهمین ویرایش سالانه شاخص صلح جهانی که در آن ۱۶۳ کشور بر اساس سطح امنیتشان طبقه‌بندی می‌شوند، سه کشور سوریه، سودان جنوبی و عراق در رده‌های اول تا سوم خطرناک‌ترین کشورهای جهان برای زندگی، قرار دارند. دراین گزارش که اندیشکده موسسه اقتصاد و صلح آن را منتشر کرده است، کشورها براساس سه شاخص سطح ایمنی و  امنیت در جامعه، جنگهای داخلی و بین‌المللی و نظامی سازی طبقه بندی شده اند . بر این اساس سطح صلح در هر کشور بر اساس نمره‌ای از مجموع نمره ۵ تعیین شده و هر چه این نمره پایین تر باشد به معنی صلح بیشتر در آن کشور است.در گزارش امسال این موسسه کشور سوریه به عنوان خطرناک‌ترین کشور جهان که نمره ۳.۸۰۶ را از ۵ به دست آورده تعیین شده است. سوریه در حال حاضر در پنجمین سال از جنگ داخلی خود قرار دارد که تا کنون ۲۵۰ هزار کشته و ۹ میلیون آواره داشته است. بعد از سوریه نیز کشور سودان جنوبی با نمره ۳.۵۹۳ از ۵ در جایگاه دوم قرار داشته و در رده سوم نیز عراق با نمره ۳.۵۷ از ۵ قرار دارد. ۱۵ کشور اول این فهرست که ازنظر شاخص صلح جهانی پایین‌ترین سطح صلح و امنیت را دارند عمدتا متشکل از کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا هستند اما کشور اوکراین با امتیاز ۳.۲۸۷ جزو آنها بوده و در رده هشتم قرار گرفته است. بنا بر گزارش موسسه اقتصاد و صلح  از مجموع ۸۱ کشوری که صلح آمیز تر شده‌اند  کشورهای پاناما، تایلند، سریلانکا، آفریقای جنوبی، موریتانی بیشترین بهبود وضعیت صلح را تجربه کرده‌اند. همچنین از میان ۷۹ کشوری که صلح در آنها کاهش یافته کشورهای یمن، اوکراین، ترکیه، لیبی و بحرین بیشترین کاهش سطح امنیت و صلح را به علت تاثیر تروریسم و بی ثباتی سیاسی تجربه کرده‌اند.
۱۵ کشور اول این فهرست عبارتند از :
سوریه – ۳.۸۰۶
سودان جنوبی – ۳.۵۹۳
عراق – ۳.۵۷
افغانستان – ۳.۵۳۸
سومالی – ۳.۴۱۴
یمن – ۳.۳۹۹
جمهوری آفریقای مرکزی – ۳.۳۵۴
اوکراین – ۳.۲۸۷
سودان – ۳.۲۶۹
لیبی – ۳.۲
پاکستان – ۳.۱۴۵
جمهوری دموکراتیک کنگو – ۳.۱۱۲
روسیه – ۳.۰۷۹
کره شمالی – ۲.۹۴۴
نیجریه –۸۷ /۲

با نگاهی به این گزارش شاید برای نخستین بار باشد که خوشحالیم که ایران ما در این فهرست یا حداقل در رده‌های بالای آن قرار ندارد. ممکن است ایران ازنظر میزان رفاه، سرعت اینترنت ، به تعبیری میزان رعایت حقوق بشر، و خیلی از شاخص‌ها دیگر ( به‌ویژه اقتصادی ) در رده‌های پایین فهرست‌های جهانی قرار داشته باشد اما به نظر من در مهم‌ترین رده‌بندی یعنی میزان امنیت جزو چند کشور اول است .این مایه مباهات و خوشحالی برای هر ایرانی است که بیانگر چند نکته است. اول اینکه ایران داری چنان نیروهای امنیتی و نظامی قدرتمندی است که به هیچ گروه یا کشوری اجازه نمی‌دهد تا فکر تعدی به میهنمان را به مخیله‌اش راه بدهد. نکته دیگر اینکه مردم ایران به همه جهان ثابت کرده‌اند که برخلاف بسیاری از ملت‌ها هنگام یک تهدید خارجی به‌دوراز هرگونه سلیقه سیاسی، گروه‌بندی اجتماعی ازجمله  قوم‌گرایی ، به‌مثابه زنجیرکنار هم قرار می‌گیرند و باهم متحد می‌شوند و با شدیدترین شکل، آن تهدید را دفع می‌کنند که نمونه بارز آن هشت سال جنگ تحمیلی عراق ضد ایران بود که یک‌ تنه برابر عراق تا بن دندان مسلح و همه حامیانش ایستادیم و بهترین جوانانمان را تقدیم مام میهن کردیم تا مبادا نگاه نامحرم بر میهنمان بیوفتد . اما قرار گرفتن ایران میان کشورهای بالای فهرست دارای امنیت، نکته‌ای دیگر را نیز به یادآور می‌شود و آن اینکه مردم ایرآن‌همواره مردمی صلح‌طلب و به‌دوراز هرگونه افراطی‌گری هستند، اگر نگاهی به اخباری که در رسانه‌های جهان منتشر می شود داشته باشیم متوجه می‌شویم مثلاً در گروه تروریستی ـ تکفیری داعش تقریباً از بسیاری از ملیت‌ها مزدور وجود دارد حتی از آمریکا و اروپا اما تابه‌حال یک خبر هم درباره اینکه یک ایرانی عضو دانش شده باشد نه دیده‌ایم و نه شنیده‌ایم و قابل‌ذکر است که هر گروه یا دسته‌ای برای نفوذ به یک مجموعه ازجمله یک کشور نیاز به مزدورانی از اعضای آن مجموعه یا از مردم آن کشور دارد و شاید یکی از علت‌هایی که تاکنون ایران ما از گزند وحشیان داعشی در امان مانده است علاوه بر قدرت غیرقابل‌انکار نیروهای امنیتی و نظامیانمان‌،همین موضوع باشد که آن‌هم به میهن‌پرستی ما ایرانی‌ها و تفکر انسانی ما بازمی‌گردد و بازهم خوشحالیم که همه این مطالب درباره کشور و هم‌وطنان ما نوشته می‌شود. درهرصورت امنیت مهم‌ترین شاخص برای پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود، اگر امنیت نباشد، قطعاً نه می‌توان کارکرد، نه تحصیل نه تحقیق و نه هیچ کار دیگر پس خدا را شاکریم که ما دارای سطح بالایی از امنیت هستیم و از هرگونه جنگ داخلی و بین‌المللی درامانیم چیزی که این روزها دیگر نه‌تنها کشورهای خاورمیانه بلکه کشورهای اروپایی و حتی آمریکا را درگیر کرده است.