با خواهران افسانه ای ووشو ایران و جهان آشنا شویم

الهه، شهربانو و سهیلا منصوریان، برترین ووشو کاران ایران

ورزش بانوان در دو دهه اخیر با روند پر شتابی همراه شده و توسعه فناوری و بهداشت و تغذیه در کنار افزایش اماکن ورزشی در سطح کشور، ترغیب بانوان ایرانی به ورزش آن هم در سطوح حرفه ای و قهرمانی را به ارمغان آورده است.

اکنون بر خلاف دهه شصت شمسی و ما قبل، مشاهده بانوان جوانی که بیش از ۱۸۰ سانتیمتر قد دارند و قدرت بدنی آنها از مردان هم سن و سال خود بیشتر است، تعجب آور نیست. به همان اندازه که مشاهده دخترانی مچ انداز، بدنساز، عضلانی و کشتی گیر و حتی بوکس باز، شگفتی آفرین نخواهد بود.

گرچه وضعیت ورزش بانوان ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته، فاصله زیادی دارد، اما موجی که شبکه های اجتماعی در معرفی بانوان ورزشکار، قهرمان و سالن های ورزشی در سراسر کشور به راه انداخته را باید به فال نیک گرفت تا تک ستاره هایی همچون بانوان فوتسالیست، لیلا رجبی در پرتاب وزنه و کیمیا علیزاده در تکواندو که نام ورزش بانوان ایران را در چند سال اخیر، جهانی کردند، به خاطره تبدیل نشود.

درباره ورزش بانوان کشورمان، با وجود فعالیت گسترده در این عرصه، چیز زیادی به گوش نمی رسد و تقریبا، افکار عمومی کشور آن قدر که درگیر رقابت های لیگ برتر فوتبال است، مجال توجه به متن و حاشیه ورزش های دیگر به خصوص ورزش بانوان پیدا نمی کند.

ورزش امروز زنان ایران، نام های مهمی دارد که یکی از آنها،‌ خواهران منصوریان هستند. الهه، شهربانو و سهیلا منصوریان، نوابغ ووشو ایران و جهان هستند که توانسته اند با اتکا به قدرت بدنی و عزمی جزم، در یکی از سخت ترین رشته های ورزشی، برای ایران، افتخارات جهانی کسب کنند. در تاریخ ورزش ایران، حضور سه خواهر قهرمانی در یک رشته ورزشی سابقه نداشته است.

گزارش امروز روزیاتو، شما را با خواهران افسانه ای ووشو ایران آشنا می کند.

پیش از ادامه بحث، توجه شما را به یکی از مبارزات الهه منصوریان جلب می کنیم.

خواهران افسانه ای ورزش ایران

اگر در المپیک، رشته ووشو در فهرست رسمی رقابت ها قرار می گرفت، حتما یکی از خواهران افسانه ای ووشو ایران، کشور را صاحب نخستین طلای بانوان ایران در این رقابت های یکصد ساله می رساند. چرا که این سه خواهر، تا کنون عنوان های قهرمانی بسیاری را از آن خود کرده اند. قدرت فیزیکی عجیب این سه خواهر و توانمندی تحسین برانگیز در انجام سخت ترین فنون رزمی در رشته ووشو، نشان از قابلیت های فوق العاده آنان به عنوان زنان جسور دارد.

ویدیو زیر، شما را با بخشی از تمرینات سخت و نفس گیر این سه خواهر آشنا می کند.

خواهران ووشوکار ایران، تا کنون موضوع چند فیلم مستند ورزشی هم شده اند. فیلم خواهران قریب که مبارزات ورزشی الهه و شهربانو در مسابقات آسیایی اینچئون کره جنوبی را به تصویر کشید و مستندی  به نام صفر تا سکو که روایتی از زندگی سه قهرمان ورزش بانوان ایران است و حضور موفقی در سینما حقیقت را در کارنامه دارد و در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر نیز  به نمایش در آمد از آن جمله است.

این فیلم، جایزه  “نشان فیروزه” بهترین فیلم مستند جشنواره حقیقت را در سال ۹۵ از آن خود کرد که با استقبال گسترده تماشاگران این دوره از رقابت ها مواجه شد. تیتراژ این فیلم را در ویدیو زیر مشاهده کنید.

در یکی از اینستانوشته های الهه نیز به حضور موفق این مستند در جشنواره امسال اشاره شد.

داستان الهه

الهه منصوریان، یکی از خواهران افسانه ای ووشو ایران، متولد سمیرم اصفهان است. خواهرانش وی را تکنیکی تر از خودشان می دانند و علت ورودشان به صحنه ووشو را حمایت های الهه می دانند.

الهه در سال ۲۰۱۰ میلادی، مدال طلای جام جهانی سانشو چین و مدل برنز سانشور در بازی های آسیایی گوانگجو را تصاحب کرد. همچنین در سال ۲۰۰۹ میلادی در وزن ۴۸ کیلوگرم، مدال نقره قهرمانی جهان را در تورنتو کانادا بدست آورد.

مشاهده فیلم های بروسلی سبب شد تا وی با ورزش رزمی به ویژه رشته ووشو علاقه پیدا کند و از صفر تا صد این مسیر را با موفقیت طی کند.

او نخستین بانوی ووشو کشور است که توانسته سانداراکاران فوق حرفه ای چینی را شکست دهد و مدال طلای قهرمانی آسیا را بر گردن اندازد. او این موفقیت را از همه موفقیت هایش بیشتر دوست دارد، چرا که به شکست چینی ها منتهی شد. البته او گفته بود که برای کسب این موفقیت،‌ مدتی را در باشگاه هایی در چین تمرین کرد و قریب به ۳۰ میلیون تومان نیز خرج روی دستش گذاشت.

تمرین در چین و شکست دادن چینی ها که مهد ووشو جهان را در اختیار دارند،‌ کاریست کارستان که الهه، توانست بانوان رزمی کار ایران را به این موفقیت نائل کند. الهه، اکنون سرمربی  تیم سپاهان اصفهان است و امید دارد تا این تیم را قهرمان لیگ برتر ساندا ایران نماید و به همین خاطر، پیشنهاد ماهانه ۸ میلیون تومانی باشگاه ساندا چینی را در سال ۲۰۱۶ میلادی رد کرد.

خانم منصوریان بارها در مصاحبه های خود، از زندگی بسیار سختی که وی و خانواده اش در سمیرم نصف جهان با آن روبرو بود سخن گفت. وی و دو خواهرش، از کودکی با کم ترین امکانات ورزشی در منطقه ای محروم، مسیر رشد را پیمودند و از دوازده سالگی، پا به عرصه ورزش حرفه ای گذاشتند.

ووشو، ترکیبی از بوکس و تکواندو بوده و از سخت ترین ورزش ها به خصوص برای بانوان به شمار می رود. عشق به ووشو در میان خواهران افسانه ای ووشوکار ایران سبب شد تا آنها، راه پایتخت را برگزیده و در باشگاه های تهران مشغول به تمرین شوند.

الهه، موفقیت خود و خواهرش را در این رشته،‌ مدیون حمایت خانواده دانست که به زعم مخالفت های اطرافیان که رشته رزمی را مناسب بانوان نمی دانستند، در این راه گام برداشتند.

ورزش با حجاب

ووشو، ورزش بسیار سختی است و هر ورزشکاری را تاب و توان انجام تمرینات نفس گیر و مشقت آورش نیست. حال اگر قرار باشد با حجاب کامل در این مسیر گام گذاشت، اوضاع متفاوت می شود. او قبلا گفته بود که کار ورزشکاران خانم ایرانی در رقابت های آسیایی و جهانی به مراتب سخت تر از رقیبان است چون با پوشش اسلامی حاضر می شویم و بعضا این موضوع در نتیجه مسابقه تاثیر گذاشته است.

الهه، وضعیت ووشو ایران را خوب دانسته و فعالیت معاونت زنان فدراسیون ووشو را در موفقیت های اخیر خود با حمایت های مادی و معنوی سهیم می داند که در مقایسه با ورزش بانوان در فدراسیون های دیگر، وضعیت بهتری دارد.

خواهران منصوریان، یکی از جهانی ترین بانوان کشور در عرصه ورزش بوده اما همانطور که در ابتدای گفتار به آن اشاره شد، نام و نشان زیادی از آنان در خاطره مردم نیست و رسانه ملی نیز آنطور که شایسته و بایسته است، به معرفی فعالیت های این بانوان قهرمان پر همت اقدام نکرده است.

اما فیلم مستندی که مهتاب کرامتی از این سه خواهر ساخت، در معرفی آنان به جامعه به خصوص در شبکه های اجتماعی برای کاربران جامعه اطلاعاتی کشور موثر بود.

الهه، اکنون دانشجوی رشته تربیت بدنی دانشگاه الزهرا بوده و امیدوار است که در مسابقات دانشجویان جهان نیز برای کشور، افتخار آفرینی کند.

اینستاگردی با خواهران طلایی

الهه به نسبت دیگر خواهرانش در شبکه های اجتماعی بیشتر فعال است و صفحه اینستاگرامش بیش از ۲۵ هزار مخاطب دارد. با جدیدترین اینستا نوشته وی آشنا می شویم.

گاهی به راحتی با یه کلمه، یه جمله، یه حالت چهره می تونیم مردم را از بهشت خودشون بکشونیم بیرون و این واقعا بی رحمانه ترین کاره. سرمونو می کنیم تو زندگی یکی که اصلا به ما مربوط نیست، کاری با ما نداره و ازمون چیزی نپرسیده، نخواسته و … با درست کردن حاشیه، از بهشت شخصیش می رونیمش!

مشکل مدرسه اینه که اول جواب رو میدن بعد امتحان میگیرن، ولی زندگی این جوری نیست.

رنج کشیدن نوعی از زندگیست اما می توانید نوع آن را انتخاب کنید، رنج در راه رسیدن به موفقیت، موفق باشید دوستان خوبم