جایزه اسکار مهم ترین و با ارزش ترین جایزه ای است که در دنیای هالیوود وجود دارد و دریافت آن نشان دهنده مهارت بی بدیل شخص در حوزه کاری خود است. اما این بدان معنا نخواهد بود که همه افراد دوست دارند در مراسم اسکار شرکت کنند یا حتی به دنبال بردن جایزه اسکار باشند. در تاریخ ۸۹ ساله مراسم اسکار چندین بار اتفاق افتاده است که بسیاری از افراد مشهور در این مراسم شرکت نکرده و یا از دریافت جایزه خود امتناع ورزیده اند.
با این وجود بازیگر سرشناس و با استعدادی مانند لئوناردو دی کاپریو با این که چندین بار از دریافت جایزه اسکار محروم شد اما هیچگاه این مراسم را تحریم نکرد. البته دی کاپریو و بسیاری از ما دیگر در این زمینه نگرانی نداریم زیرا بالاخره سال گذشته وی توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را بدست بیاورد.
در ادامه مطلب به بازیگران، فیلمسازان و دیگر افرادی که در مراسم اسکار شرکت نکرده یا از دریافت جایزه خود خودداری کردند اشاره خواهیم کرد.
مارلون براندو
اگر چه مارلون براندو مطمئن بود که برای نقش ویتو کورلئونه (Vito Corleone) در فیلم “پدر خوانده” (The Godfather) جایزه اسکار را دریافت خواهد کرد اما با این وجود در مراسم اسکار سال ۱۹۷۳ شرکت نکرد و از دریافت جایزه خود امتناع ورزید. براندو به جای خود ساشن لیتل فزر (Sacheen Littlefeather)، از فعالان مدنی سرخ پوست آمریکا را به این مراسم فرستاد تا جایزه را دریافت کند. ساشن لیتل فزر بعد از اعلام نام براندو به روی صحنه رفته و پیام ارسالی براندو در اعتراض به بدرفتاری با بومیان آمریکا را قرائت کرد و البته از طرف حاضرین هو شد.
رومن پولانسکی
رومن پولانسکی کارگردان معروف در مراسم اسکار سال ۲۰۰۳ برای دریافت جایزه بهترین کارگردانی برای فیلم “پیانیست” (The Pianist) شرکت نکرد. اما شاید اگر قصد شرکت در مراسم را داشت نیز نمی توانست در آن حاضر شود زیرا سال هاست که به خاطر پرونده اخلاقی خود اجازه ورود به خاک آمریکا را ندارد. هریسون فورد به جای وی این جایزه را دریافت کرد.
مایکل کین
مایکل کین نتوانست در مراسم اسکار سال ۱۹۸۶ حضور یابد و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای فیلم “هانا و خواهرانش” (Hannah and Her Sisters) دریافت کند زیرا در آن موقع مشغول بازی در فیلم “آرواره ها: انتقام” (Jaws: The Revenge) بود که به هیچ عنوان فیلم موفقی نبوده و مورد انتقاد شدید اهالی سینما قرار گرفت.
کین از این موضوع درس گرفت و در سال ۲۰۰۰ در مراسم اسکار حضور یافت و البته جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی تحسین شده خود در فیلم ” قوانین خانه سایدر” (The Cider House Rules) دریافت کرد.
الیزابت تیلور
الیزابت تیلور در سال ۱۹۶۶ توسط شوهر آینده اش ریچارد برتون (که هر دو برای بازی در فیلم “چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد” (Who’s Afraid of Virginia Woolf?) نامزد دریافت جایزه اسکار آن سال شده بودند) ترغیب شد که در مراسم اسکار شرکت نکند. برتون قبلا ۴ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده اما هر بار در بدست آوردن آن ناکام مانده بود. تیلور برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد اما در مراسم حضور نداشت و نتوانست در تشکر از اعضای آکادمی سخنی بگوید.
وودی آلن
وودی آلن نویسنده و فیلسماز بنام آمریکایی تاکنون در هیچ یک از مراسم اهدای جوایز اسکار شرکت نکرده است حتی زمانی که در سال ۱۹۷۸ فیلم او به نام “آنی هال” (Annie Hall) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول، بهترین فیلم نامه غیراقتباسی و بهترین فیلم را از آن خود کرد. با این وجود وی در سال ۲۰۰۲ برای معرفی فیلم هایی که درباره حادثه ۱۱ سپتامبر نیویورک ساخته شده بودند در مراسم افتتاحیه اسکار حضور یافت.
به اعتقاد وودی آلن: ” مفهوم جایزه اسکار احمقانه است. من تحمل ندارم که قضاوت دیگران در مورد خودم یا کارهایم را ببینم زیرا اگر قضاوت آن ها را وقتی که شما را شایسته دریافت جایزه اسکار می دانند بپذیرید بنابراین باید زمانی که می گویند شما شایستگی دریافت جایزه اسکار را ندارید نیز قضاوت آن ها را قبول کنید”.
پل نیومن
پل نیومن بعد از ۶ بار نامزد شدن برای جایزه اسکار بهترین بازیگر و دریافت دو جایزه اسکار افتخاری بالاخره توانست در سال ۱۹۸۷ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای فیلم “رنگ پول” (The Color of Money) به دست بیاورد. اما وی برای دریافت جایزه اش در مراسم اسکار حضور نداشت و در مصاحبه با آسوشیتد پرس درباره خودداری از دریافت جایزه اش عنوان کرد: ” مانند این است که به مدت ۸۰ سال برای بدست آوردن دل یک زن زیبا تلاش کرده باشی. سرانجام او کمی نرم شود و تو بگویی واقعاً متاسفم، من دیگر خسته شدم”.
کاترین هپبورن
کاترین هپبورن با ۴ بار دریافت جایزه اسکار برای بازی در فیلم های هالیوودی رکوردار دریافت این جایزه به شمار می آید اگر چه اخیراً مریل استریپ به رکورد او نزدیک شده است. هپبورن هیچ گاه برای دریافت جوایز اسکار خود به روی صحنه نرفت اما از دریافت آن ها نیز امتناع نورزید. هپبورن برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ و برای دریافت جایزه یادبود اروینگ جی. ثالبرگ به روی صحنه رفت و چنین گفت:” من شاهد زنده این موضوع هستم که یک شخص بعد از ۴۱ سال می تواند خودخواه نبودن خود را نشان دهد”.
بانکسی
هنرمند نقاشی دیواری مرموز بریتانیایی از ناشناخته ماندن خود لذت می برد. در سال ۲۰۱۱ اولین فیلم مستند او با نام “خروج از مغازه هدیه فروشی” (Exit Through the Gift Shop) نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم مستند سال شد. اما به وی اعلام شد که علی رغم درخواستش نمی توان با حضور او در مراسم اسکار با ماسک روی صورت موافقت کرد.
بروس دیویس، مدیر اجرایی آکادمی اسکار در مصاحبه با مجله انترتینمنت ویکلی (Entertainment Weekly) گفت: “نقشه جالب اما آزار دهنده آن ها این است که ۵ نفر با ماسک های میمون روی صحنه بیایند و با هم بگویند: من بانکسی هستم. آن وقت ما جایزه را به کدام یک بدهیم؟”. البته این موضوع مشکل ساز نشد زیرا فیلم مستند “کار درونی” (Inside Job) جایزه اسکار بهترین فیلم مستند را دریافت کرد.
آلیس برَدی
آلیس بردی در سال ۱۹۳۷ برای بازی در فیلم “در شیکاگو قدیم” (In Old Chicago) برنده اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل شد. از آن جا که خود بردی در مراسم حضور نداشت مردی از طرف او روی صحنه آمد و لوح یادبود را دریافت کرد ( در آن زمان و تا سال ۱۹۴۴ به بازیگران نقش مکمل مجسمه اسکار تعلق نمی گرفت). بعدها مشخص شد که آن مرد شیادی بیش نبوده و از طرف بردی برای گرفتن جایزه فرستاده نشده است. آن مرد و لوح یادبود هیچ وقت پیدا نشدند اما آکادمی اسکار به جای آن لوح دیگری به بردی داد.
جرج سی اسکات
اسکات در سال ۱۹۷۰ از قبول نامزدی خود برای دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول به خاطر فیلم “پَتن” (Patton) امتناع کرده و به اعضای آکادمی اسکار اعلام کرد که در صورت برنده شدن جایزه را نخواهد پذیرفت. بهرحال وی این جایزه را از آن خود کرد اما در مراسم شرکت نکرد و آن را “یک نمایش گوشتی دو ساعته” نامید. اما امروزه این “نمایش گوشتی” ۴ ساعت به طول می انجامد.
ویل اسمیت
در سال ۲۰۱۶ علی رغم این که ویل اسمیت برای بازی در فیلم “ضربه مغزی” (Concussion) نامزد دریافت جایزه اسکار نشده بود اما اعلام کرد که در اعتراض به عدم تنوع در نامزدهای دریافت جایزه اسکار در این مراسم شرکت نخواهد کرد. در این سال، برای دومین سال متوالی، تمامی ۲۰ نامزد دریافت جایزه اسکار سفیدپوست بودند. اسمیت گفت: “سلام صبح بخیر آمریکا. ما هم جزیی از جامعه آمریکا هستیم. اما در حال حاضر دوست نداریم در این مراسم شرکت کرده و وانمود کنیم همه چیز بر وفق مراد بوده و اتفاقی نیفتاده است”.
این اولین باری نبود که ویل اسمیت مراسم اهدای جوایز سینمایی را تحریم می کرد. در سال ۱۹۸۹ نیز زمانی که گفته شد اعلام نامزدهای بهترین اجرای رپ از طریق تلویزیون پخش نخواهد شد شرکت در مراسم گرمی (Grammys) را تحریم کرد.
پیتر اوتول
در سال ۲۰۰۳ پیتر اوتول به اولین کسی تبدیل شد که دریافت جایزه افتخاری اسکار را رد کرده است. در طول ۴۴ سال فعالیت هنری خود، اوتول ۸ بار برای دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نامزد شد اما هیچ وقت نتوانست این جایزه را بدست آورد. وی در نامه ای که خطاب به اعضای آکادمی اسکار نوشته است چنین می گوید: “من هنوز هم در این رقابت حضور دارم و می خواهم این جایزه لعنتی را ببرم. امکان دارد که آکادمی لطف کنند و تا سن ۸۰ سالگی مرا از قبول جایزه اسکار افتخاری معاف کنند؟”
بعد از اینکه رییس آکادمی اسکار به او خبر داد که هنرپیشگانی مانند پل نیومن و هنری فوندا بعد از دریافت جایزه اسکار افتخاری توانسته اند برنده جایزه اسکار واقعی شوند، اوتول در مراسم اسکار حضور یافت و جایزه افتخاری خود را دریافت نمود.
ترنس مالیک
این کارگردان افسانه ای تاکنون در هیچ مراسم اسکاری شرکت نکرده است. قبل از انتشار فیلم “خط قرمز باریک” (The Thin Red Line)، تهیه کنندگان فیلم علی رغم این که در مورد محرمانه ماندن داستان و شروع فیلمبرداری فیلم با مالیک به توافق رسیده بودند اما یک مصاحبه طولانی را با ونیتی فیر (Vanity Fair) در مورد کار با مالیک انجام دادند.
مالیک برای کارگردانی این فیلم اولین نامزدی اسکار خود را بدست آورد اما در اعتراض به تهیه کنندگان فیلم که به وی خیانت کرده و قصد حضور در مراسم را داشتند اعلام کرد که در مراسم اسکار شرکت نخواهد کرد. هرچند در نهایت تهیه کنندگان در مراسم اسکار شرکت نکردند و فیلم “خط قرمز باریک” نیز موفق به کسب جایزه اسکار نشد. همچنین مالیک علی رغم نامزد شدن فیلم “درخت زندگی” (The Tree of Life) در مراسم اسکار سال ۲۰۱۲ نیز حضور نداشت و البته فیلمش بار دیگر نتوانست جایزه اسکار را ببرد.
امینم (Eminem)
وقتی که در سال ۲۰۰۳ امینم برای آهنگ “خودت را بباز” (Lose Yourself) برنده جایزه اسکار بهترین آهنگ شد در مراسم حضور نداشت که جایزه خود را دریافت کند و دوست و همکار او لوییس رستو به جای او جایزه را دریافت کرد. بنا به برخی گزارش ها زمانی که آهنگ او به عنوان بهترین آهنگ فیلم سال انتخاب شد امینم در خانه اش خوابیده بود. بعدها وی در مصاحبه ای اعلام کرد که از آن جایی که شانسی برای خود در زمینه بردن جایزه اسکار قائل نبوده در این مراسم شرکت نکرده است. او فکر می کرد که بونو (Bono) جایزه اسکار این بخش را خواهد برد.
استنلی کوبریک
کوبریک علی رغم شهرتش در دنیای سینما هیچ وقت نتوانست جایزه اسکار را به عنوان کارگردان دریافت کند اما در سال ۱۹۶۹ به خاطر فیلم “۲۰۰۱: یک اودیسه ی فضایی” (۲۰۰۱: A Space Odyssey) برنده جایزه اسکار بهترین جلوه های تصویری شد. با این وجود کوبریک در این مراسم حضور نداشت و دیان کارول (Diahann Carroll) و برت لنکستر به جای او جایزه را دریافت کردند و به شوخی گفتند که کوبریک برای پیدا کردن لوکیشن دنباله فیلم خود در کره ماه به سر می برد.
مطالبتون عاالی?
نصفشون واسه خود نمایی اینکارو کردن ولی بعضیاشون روی حرفشون وایستادن