بزرگ‌ترین استادیوم‌های فوتبال جهان

ورزشگاه آزادی در میان اولین‌ها

موضوعات جالب در دنیای ورزش کم نیست. خیلی ها هستند که به اعداد و ارقام و بزرگترین ها و کوچکترین ها اهمیت زیادی می دهند و دوست دارند که معلوماتشان در این زمینه ها اضافه شود که اصلا هم بد نیست و خود من هم به شخصه خیلی به این نکات ریز علاقه دارم. حال در یکی از این نکات ریز به بزرگترین استادیوم های جهان می پردازیم. مکان هایی که بیشترین تعداد تماشاگر را برای یک بازی فوتبال گرد هم می آورند و بعضا خیلی جای ترسناکی هم هستند؛ مثل همین استادیوم آزادی خودمان که جهنمی برای تیم های میهمان به شمار می رود.

ورزشگاه ملی کره شمالی ( استادیوم اول می) – پیونگ یانگ

شاید برای خیلی ها مسخره به نظر بیاید. بزرگترین استادیوم فوتبال جهان در پایتخت یکی از دیکتاتوری ترین کشورهای دنیا است. بله؛ پیونگ یانگ در کره شمالی. ورزشگاه “اول می” با ۱۵۰ هزار نفر گنجایش بزرگترین استادیوم فوتبال دنیا است. این ورزشگاه همانطور که از نامش معلوم است و با توجه به عدم حُسن سلیقه ای که در بین مردم کره شمالی سراغ داریم؛ در همان تاریخ اول می و در سال ۱۹۸۹ افتتاح شد تا با اختلاف در صدر جدول قرار گیرد. “فستیوال آریرانگ” همه ساله در این مکان برگزار و تیم های ملی فوتبال مردان و زنان کره شمالی هم بعضا رقابت های خود را دراین استادیوم میزبانی می کنند.

ورزشگاه نیوکمپ بارسلون (Camp nou) – اسپانیا

بزرگترین ورزشگاه اروپا. ورزشگاه یکی از بزرگترین و پرافتخارترین تیم های فوتبال در اروپا و دنیا. بارسلونای آب و اناری پوش همانطور که همه می دانند سال هاست که بازی های خانگی خود را در رقابت های مختلف در نیوکمپ برگزار می کند و این استادیوم بدون شک یکی از مشهورترین بناهای ورزشی در جهان است. این ورزشگاه که زمانی در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی جمعیت بیش از ۱۲۱ هزار نفر را نیز به خود می دید، حالا ۹۹۳۵۴ نفر ظرفیت دارد و در رتبه دوم فهرست ما جای می گیرد. کلنگ اولیه این ورزشگاه عظیم در سال ۱۹۵۴ زده شد و در ۲۴ سپتامبر ۱۹۵۷ بازگشایی شد. نیوکمپ ۲ بار طی سال های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۸ مورد بازسازی و تعمیر قرار گرفته و به شکل امروز خود درآمده است.

ورزشگاه آزتک – مکزیکوسیتی؛ مکزیک

شاید بتوان گفت پرافتخارترین ورزشگاه دنیا. جایی که دوبار در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۶ فینال جام جهانی فوتبال در آن برگزار شده است. بزرگترین استادیوم قاره آمریکا با ۹۵۵۰۰ نفر گنجایش. جایی که ۲ تا از عجیب ترین گل های قرن ۲۰ در یک بازی در آن زده شد. دیدار آرژانتین و انگلیس در یک چهارم نهایی جام جهانی ۸۶ بود که مارادونا یکی از ۳ بازیکن برتر تاریخ و به اعتقاد خیلی ها برترین آن ۲ بار دروازه سه شیرها را باز کرد اما نه گل های عادی که همیشه می بینیم.

نیمه اول بازی بدون هیچ اتفاق خاصی رخ نداد. اما نیمه دوم پر از خاطره بود. اول گل موسوم به “دست خدا”؛ روی دفع توپ برعکس مدافع انگلیس و خروچ پیتر شیلتون، مارادونا در حالی که توپ روی هوا بود و مسلما او با قامت کوتاهش به توپ نمی رسید و او تصمیم گرفت با دست توپ را وارد کند و این کار را کرد و همه دیدند اما داور نه! مارادونا گفت که دست خدا توپ را وارد دروازه کرده و از آن موقع این اتفاق “دست خدا” نام گرفت. اما برسیم به گل دوم؛ جایی که مارادونا توپ را در زمین خودی از پدرو هنریکه بازیکن خط میانی خودشان گرفت، نفر اول، دوم و و … در نهایت به “تری بوچر” رسید؛ او را هم جا گذاشت و پس از عبور از ” پیتر شیلتون” گلر انگلیس توپ را با تور دروازه آشنا کرد و ” گل قرن” را به ثمر رساند. “دون دیه گو” در این صحنه ۷ نفر را از پیشرو برداشت که در این بین البته مدافع خشن سه شیرها یعنی “تری بوچر” ۲ بار در مهار مارادونا ناکام ماند تا گل “لینه کر” برای انگلیس نتیجه ای نداشته باشد و آرژانتین راهی دور بعد شده و در فینال با غلبه بر آلمان غربی قهرمان جهان شود.

این ورزشگاه سال ۱۹۶۱ افتتاح شد و ۳ بار نیز در سال های ۱۹۸۶، ۱۹۹۹ و ۲۰۱۳ مورد بازسازی قرار گرفته تا پرافتخارترین استادیوم جهان همچنان پابرجا بماند.

ورزشگاه آزادی – تهران؛ ایران

خوب  رسیدیم به تهران خودمان. ورزشگاه بزرگ آزادی. جایی که جهنمی برای همه تیم های آسیا و بعضا برخی تیم های اروپا و آمریکا است. استادیوم و مجموعه ورزشی آزادی برای بازیهای آسیایی ۱۹۷۴ تهران ساخته شد و از همان روز استادیوم ۱۰۰ هزار نفری نام گرفت. این ورزشگاه برخلاف نامش یک رکورد عجیب را ثبت کرده و آن هم حضور ۱۲۸ هزار نفر در بازی ایران – استرالیا در سال ۱۳۷۶ است که در نوع خود جالب است. پس از صندلی گذاری طبقه اول، استادیوم ۹۵ هزار نفری شد تا از جایگاه دوم خود پایین بیاید و در اینجای جدول قرار بگیرد.

این ورزشگاه برای ما پر از خاطرات شیرین و تلخ و گل های زیبا، دیدنی و بیادماندنی است. از گل صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ توسط محمد نصرتی تا صعود نکردن به جام جهانی ۲۰۰۲. چند تن از بزرگان از دست رفته فوتبال ایران در این ورزشگاه تشییع شدند تا خاطره آنها همیشه در قلب مردم فوتبالدوست ما که بهترین ها در دنیا هستند بماند.

هم اکنون بزرگترین ورزشگاه خاورمیانه در حال بازسازی است و روند صندلی گذاری آن به نیمه های راه رسیده و با توجه به این صندلی گذاری، آزادی به زودی از این لیست خارج خواهد شد و به ۷۸۱۱۶ نفر خواهد رسید و از ان پس بیست و سومین ورزشگاه بزرگ جهان از حیث تعداد نفرات حاضر در آن خواهد بود اما چیزی که فعلا می بینیم، حضور آزادی در جمع ۵ ورزشگاه بزرگ جهان است.

ورزشگاه ساکرسیتی – ژوهانسبورگ؛ آفریقای جنوبی

جدیدترین استادیوم ساخته شده در لیست ما. ورزشگاهی که در سال ۱۹۸۹ ساخته و در سال ۲۰۰۹ برای اولین میزبانی تاریخ آفریقا در جام جهانی مورد بازسازی پرهزینه و اساسی قرار گرفت تا تماشاگران شاهد بازی های زیبا در آن باشند. ورزشگاه ۹۴۷۳۶ نفری “ساکرسیتی” که دیدار اسپانیا – هلند در فینال جام جهانی مهم ترین رخدادی است که در آن افتخار افتاده و کل آفریقا به آن می بالد.

این ورزشگاه علاوه بر فوتبال، میزبان رقابت های تیم ملی راگبی آفریقای جنوبی که از برترین های دنیا در این رشته است، نیز می باشد.

ورزشگاه رُز بُل – پاسادنا؛ ایالات متحده

آمریکا پر است از ورزشگاه های عظیم که البته هیچ کدام برای فوتبال یا به قول خودشان ” ساکر” نیست و معمولا برای بیسبال و فوتبال‌آمریکایی کاربرد دارد. اما برای فوتبال نیز آنها چندی است که سرمایه گذاری کرده و ستاره های چندسال پیش فوتبال مثل پیرلو و لمپارد و بکهام را به کشور خود بردند. البته با زیر ساخت مناسب و ورزشگاه های بزرگ که بزرگترین آنها همین “رُز بُل” است که در “پاسادنا”ی ایالت کالیفرنیا است و بازی های تیم “لس آنجلس گلکسی” که معروف ترین تیم ایالت متحده است را میزبانی می کند.

این ورزشگاه که چند منظوره است برای فوتبال آمریکایی نیز به کار می رود در سال ۱۹۲۲ افتتاح و در آن زمان $۲۷۲,۱۹۸ که در حال حاضر چیزی حدود $۳.۸۵ million می شود، برای سازنده آن خرج برداشت. این استادیوم ۹۲۵۴۲ نفر گنجایش دارد.

ورزشگاه ومبلی – لندن؛ انگلستان

یکی از زیباترین و با ابهت ترین ورزشگاه های جهان. ومبلی لندن. جایی که تنها قهرمانی سه شیرها در جام جهانی در آن با اما و اگر رخ داد. اما حالا هیچ اثری از آن ورزشگاه قدیمی و خاطره انگیز برای بریتانیا باقی نمانده است. ومبلی جدید در همان مکانی که ۲ برج سفید ومبلی قدیم به یادمان می آید ساخته شد تا میزبان المپیک و البته ۲ فینال لیگ قهرمانان طی ۳ سال باشد. انگلیس در ومبلی جدید که فقط ورزشگاه تیم ملی این کشور است، تیمهای رقیب را میزبانی می کند.

ومبلی قدیم در سال ۱۹۲۲ ساخته و در سال ۲۰۰۲ تخریب شد تا ومبلی جدید و مدرن، باابهت تر از قبل جای آن را بگیرد. ورزشگاهی که ۹ سال پیش با رقم سرسام آور £۷۵۷ million  (۷۵۷ میلیون پوند) آن موقع و ۹۴۷ میلیون پوند فعلی ساخته شد تا یکی از بی نظیرترین بناهای ورزش و معماری جهان باشد.

ورزشگاه گلورا بانگ کارنو – جاکارتا؛ اندونزی

سومین ورزشگاه فوتبال بزرگ در قاره کهن. در پایتخت پرجمعیت ترین کشور مسلمان دنیا یعنی اندونزی. گلورا بانگ با ۸۸۰۸۳ از عظیم ترین ورزشگاه های فوتبال در شرق قاره به شمار می رود. این ورزشگاه که در سال ۱۹۶۲ با ۱۹.۵ میلیون دلار ساخته شد در ابتدا ۱۲۰۸۰۰ نفر گنجایش داشت اما هرچه جلوتر رفتیم و ورزشگاه با علم روز مدرن شد، جمعیت آن کاهش پیدا کرد و سال آینده نیز کمتر خواهد شد و ۷۷ هزار نفری خواهد شد.

مهم ترین رویدادی که این ورزشگاه میزبان آن بوده، جام ملت های آسیا در سال ۲۰۰۷ بود و بخشی از رقابت های بازی های آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی نیز در این ورزشگاه خواهد بود.