آن ها مردمانی فراموش شده هستند، بیش از ۶۰.۰۰۰ مهاجر آواره که در رویای سفر به اروپا و داشتن یک زندگی راحت خانه و کاشانه ی ناامن خود را رها کردند و دل به دریا زدند. اما امروز چیزی جز زندگی بی هدف و آینده ای نامشخص در کمپ های پناهندگی در یونان بدست نیاورده اند. هزاران مهاجر سوری، عراقی و افغانی اکنون در برزخ یونان گرفتار شده و منتظرند خبرهای خوبی بشنوند. دو آینده کاملاً متفاوت در انتظار این مهاجران خسته و فرسوده خواهد بود؛ یکی این که در نهایت درخواست پناهندگی آن ها مورد قبول قرار گرفته و در یکی از کشورهای اتحادیه اروپا اسکان داده شوند و دیگری این که با کابوس رد شدن درخواست پناهندگی و بازگشت به ترکیه روبرو شوند، جایی که از آن جا با قایق خود را به خاک یونان رسانده اند.
اما در میان این تصویر دهشتناک از رنج مهاجران عمدتاً سوری، جزیره ای بسیار کوچک در دریای اژه به نام جزیره ی «تیلوس» (Tilos) به کور سوی امیدی برای مهاجران تبدیل شده و می خواهد الهام بخش دیگر نقاط یونان و البته دیگر نقاط اتحادیه اروپا شود تا بحران مهاجران را حل کنند. از زمانی که در سال ۲۰۱۵ موج مهاجران از کشورهای سوریه، عراق، افغانستان و کشورهای آفریقایی به سمت اروپا آغاز شد این جزیره همواره مأمنی برای کسانی بوده که برای پناهندگی در اروپا خطرات بسیاری را به جان خریده و خود را به نزدیک ترین کشور عضو اتحادیه ی اروپا یعنی یونان رسانده اند. این جزیره ی کوچک اکنون چندین خانواده ی آواره ی سوری را در خود جای داده است که تعداد آن ها به ۷۰ نفر رسیده و اعظم آن ها نیز کودک هستند.
شاید این رقم در مقایسه با تعداد فراوان مهاجرانی که بلاتکلیف مانده اند به چشم نیاید اما وقتی بدانید که تمام جمعیت جزیره ی «تیلوس» تنها ۵۰۰ نفر است متوجه می شوید که این رقم مهاجر عدد قابل توجهی برای این جزیره ی کوچک خواهد بود. ساکنان این جزیره تمام تلاش خود را کرده اند که مهاجران تازه وارد را با شرایط زندگی در این مکان وفق داده و به آن ها این امیدواری را بدهند که زندگی در این جزیره ی مملو از صخره های باستانی و درختان زیتون برای آن ها لذت بخش خواهد بود. آن ها سعی دارند با این کار خود نمونه ای باشند که دیگر شهرها و روستاهای کشورهای اتحادیه اروپا از آن ها سرمشق بگیرند.
ماریا کاما، رییس شورای این جزیره می گوید:” اگر جزیره ی کوچکی مانند جزیره ی ما می تواند ۱۲ خانواده ی مهاجر را در خود جای داده و حمایت کند پس دیگر مناطق نیز می توانند بر اساس جمعیتشان کار مشابهی انجام دهند. اجتماعات بزرگ تر می توانند مهاجران بیشتری را در خود جای دهند. ما می توانیم با این روش مشکل مهاجران را حل کنیم. به نظر ما رویه ای که در این جزیره در پیش گرفته ایم می تواند به دیگر نقاط یونان و تمام اروپا بسط داده شود”.
این جزیره را با تپه های بلند آهکی، سواحل شنی زیبا، کلیساهای سفید و البته تعداد فراوان بزهای موجود در آن می شناسند. این جزیره تنها چند مایل با سواحل متعلق به دولت ترکیه فاصله دارد. در این جزیره خانواده های مهاجر سوری در یک سری کابین های پیش ساخته دور یک حمام بزرگ و یک منطقه ی پخت و پز همگانی جمع شده اند. شاید این زندگی برای مهاجران زندگی لوکسی نباشد که رویای آن را در سر داشتند اما بدون شک از کمپ های آوارگان در دیگر جزایر یونان مانند لسبوس که هزاران مهاجر پشت فنس های توری حبس شده اند تمیزتر و فراخ تر است. مهاجران به راحتی می توانند در این جزیره رفت و آمد کنند به طوری که بسیاری از مهاجران بالغ در فروشگاه ها، رستوران ها و نانوایی های محلی کار پیدا کرده و یا به صورت کارگر روزمزد کار می کنند.
کمپ این مهاجران تنها چند متر با ساحل فاصله دارد و در ان جا کودکان سوری در حال یاد گرفتن شنا هستند. محسن باراک که به علت جنگ محل زندگی خود در حسکه در شمال شرقی سوریه را ترک کرده است می گوید:” این جا از آن جایی که قبلاً بودیم بسیار بهتر است. ما در رودس بودیم، در داخل یک کمپ آوارگان در داخل یک ساختمان قصابی قدیمی. شرایط در ان جا واقعا بد بود. حدود یک سال را آن جا بودیم”. حالا محسن و خانواده اش بیش از ۷ ماه است که در جزیره ی تیلوس زندگی می کنند. کمپ آوارگان این جزیره حدود یک سال پیش توسط یک سازمان غیردولتی به نام «Solidarity Now» و با کمک کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ساخته شده است. یکی از اعضای این سازمان به نام اسپیروس آلیفریس در این باره می گوید:” آوارگان الان نسبت به قبل بسیار شادتر هستند مخصوصاً حالا که کار هم پیدا کرده اند. این که تمام روز را بیکار باشی خوب نیست زیرا افسرده و عصبی می شوید. کودکان برای بازی کردن به پارک روستا می روند و در دریا شنا می کنند”.
کودکان این کمپ از روز دوشنبه تا جمعه در کلاس های زبان یونانی و انگلیسی شرکت می کنند و برخی نیز دیگر می توانند به راحتی زبان یونانی یا انگلیسی را صحبت کنند. ماه آینده که مدارس روستا باز شوند کودکان مهاجر نیز همراه با کودکان بومی جزیره به مدرسه خواهند رفت. حضور مهاجران در این جزیره باعث شده که برنامه هایی برای ساختن یک کارخانه ی تولید پنیر در جزیره ی تیلوس ترتیب داده شود تا از شیر بزهایی که در کوه ها و دره های سرسبز جزیره آزادانه می چرند پنیری مرغوب تهیه شود. در این جزیره بیش از ۱۵.۰۰۰ بز وجود دارد که نسبت آن ها به جمعیت مردمان ساکن جزیره ۴۵ به ۱ است. در حال حاضر تنها یک یا دو چوپان از شیر این بزها برای درست کردن پنیر استفاده می کنند و پنیر تولید شده نیز صرفاً به مصرف شخصی می رسد.
برنامه ی شورای جزیره این است که مقدار پنیر تولیدی از شیر این بزها چنان افزایش یابد که بتوانند مقدار زیادی از آن را به خارج از جزیره صادر کنند و این کار در کارخانه ای صورت خواهد گرفت که پرسنل آن از بین افراد محلی و مهاجران انتخاب خواهد شد. مشاور شهردار این جزیره با نام استاتیس کونتوس در این باره می گوید:” به نظر ما پتانسیل بسیار بالایی در این زمینه وجود دارد. ذهنیت ساکنان جزیره ی تیلوس با دیگر جاها کاملاً متفاوت است. باید بگویم که مردم این جزیره یونانی هستند اما دیدگاه های مردمان اسکاندیناوی را دارند. دوست دارند به دیگران کمک کنند”.
در حالی که بسیاری از آوارگان امید دارند که به دیگر اعضای خانواده و آشنایانشان بپیوندند که از قبل در آلمان و دیگر کشورهای اتحادیه اروپا اسکان داده شده اند، اما شهردار این جزیره امید دارد که مهاجران در این جزیره مانده و زندگی خود را در همین جا از نو بسازند. وی در این باره می گوید:” من دوست دارم که آن ها همین جا بمانند. آن ها انسان هستند. حق طبیعی آن ها است که یک زندگی با شرایط انسانی داشته باشند. تیلوس جایی است که می توانیم رویاهای آن ها برای داشتن یک زندگی آرام را به واقعیت تبدیل کنیم”.
بدون نظر