همه افراد شاغل، تقریبا یک سوم از زندگی خود را در محل کارشان سپری می کنند. یعنی در واقع همه ما بیشتر عمر خود را در مکانی غیر از خانه و در میان افرادی سپری می کنیم که شاید کمترین تعلق خاطر را به آن ها داشته باشیم.
بنابراین، بسیار مهم است که دست‌کم شغل مناسب و شرایط کاری خوبی داشته باشیم زیرا در غیر این صورت، شاهد تاثیرات منفی آن در سایر بخش های زندگی خود خواهیم بود.
اگر شما در محل کار دائما با استرس و نگرانی های پایدار مواجه باشید، بدون شک عصبی و خسته می شوید و در خانه و در حضور اعضای خانواده نمی توانید چندان خوش‌برخورد یا شاداب ظاهر شوید.
علاوه بر سلامت روانی حاکم در محل کار، خود شغلی که انتخاب کرده اید نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اگر احساس می کنید که از توانایی ها، استعدادها و ایده های شما آن طور که شایسته است استفاده نمی شود، شک نکنید که شغلتان مناسب شما نیست.
برای اینکه بهتر این موضوع را درک کنید، توصیه می کنیم نشانه های احساسی که در زیر نوشته شده است را مطالعه کنید و ببینید که آیا آن ها را قبلا تجربه کرده اید یا خیر؟ اگر این طور است، حتما شغل نامناسبی دارید.
همراهمان باشید.
۱- فقدان احساسات
وقتی صحبت از کار به میان می آید، شما هیچ حس خاصی ندارید؛ نه خوب، نه بد! وظایف کاری به شما ابلاغ شده، شما همه آن ها را بر اساس اولویت زمانی انجام می دهید اما هیچ کدام از این کارها برایتان مفهومی ندارند.
در بیرون از محل کار، خیلی کم در مورد شغل خود صحبت می کنید. فقط در صورتی که اطرافیان در این مورد از شما سوالی بپرسند، با ناراحتی جواب خواهید داد. کار کردن از نظر شما یک بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی هر فرد به شمار می رود و همه افراد از آن ناگزیر هستند. یعنی هیچ حس و هیجانی نسبت به شغل خود ندارید.
حتی دستاوردهای مثبت و پاداش گرفتن هم لذت خاصی به شما نمی دهد. از آن طرف، چالش های کاری که ممکن است بقیه را در شرایط عصبی قرار دهد، روی شما تاثیر ویژه ای ندارد و می توانید بدون استرس از کنارشان رد شوید.
۲- دلهره داشتن
شما از روزهای شنبه به شدت متنفر هستید و شاید حتی از آن هراس داشته باشید. البته این حس به تنهایی دلیلی برای داشتن شغل اشتباه نیست. شاید دلیل این هراس، همجواری با یک همکار بد، دسترسی دور یا انجام وظیفه در دپارتمان نامناسب باشد.
فاکتورهای متعددی می تواند موجب بروز ترس از روزهای شنبه باشد. برای درک بهتر ترستان، این سوالات را از خود بپرسید: آیا همکاران خود را دوست دارم؟ آیا از کار کردن با همکارم راضی هستم و احساس می کنم که با کمک وی می توان امور را به بهترین نحو به انجام رساند؟ آیا دسترسی من به محل کار آسان است و در رفت‌وآمد خود مشکلی ندارم؟
اگر پاسخ شما به پرسش های مذکور مثبت است، شاید لازم باشد که در مورد شغل خود تجدید نظر کنید.
۳- غبطه خوردن
شما به موقعیت همکار خود غبطه می خورید زیرا اعتقاد دارید که شما باید جای وی باشید. به طور مثال، در جلسات کاری از اینکه او در مورد شغلی صحبت می کند و نظر می دهد که به اعتقاد شما باید به شما داده می شد، ناراحت و عصبی می شوید.
برای درک بهتر این حس بد نیست مثالی بزنیم؛ من یک کارشناس برندینگ خصوصی داشتم که در یک شرکت های‌تک به عنوان مدیر حسابداری مشغول کار بود. وی کاملا موفق بود و به لحاظ شخصیتی نیز محبوب به شمار می رفت. اما به شغل خود راضی نبود. از بین پرسشنامه ای که ۳۶۰ نفر در مورد او نظر داده بودند، فقط یک نظر وجود داشت که نوشته بود: «تو در کار خود بسیار خوب هستی و من برایت احترام زیادی قائل هستم. اما نمی دانم چرا در زمینه حسابداری فعالیت می کنی؟ چون بیشتر به درد بازاریابی می خوری.»
همین یک نظر، دنیای دیگری را جلوی روی این خانم گشود. او احساس کرد که دوست دارد در زمینه فروش فعالیت کند اما همچنان شغل حسابداری خود را هم داشته باشد. اما جالب است که او در حسابداری پله های ترقی را دو تا یکی طی کرد اما در بازاریابی همچنان در جا می زد.
۴- خستگی
شما می توانید کارهای خود را بدون فکر انجام دهید. خیلی خود را درگیر انجام کارها نمی کنید زیرا نیازی به این کار نیست. همه روزهای کاری شما عین هم است و اتفاق خاصی روی نمی دهد. در انتهای هر روز یا هر هفته، هیچ پیشرفتی ندارید و منتظر تغییر خاصی هم نیستید.
وقتی همه روزها، کارها و وظایفتان برایتان تکراری، ملال‌آور و خسته کننده هستند، نباید در انتظار معجزه بنشینید. شک نکنید که شغل مناسبی ندارید و لازم است که آن را عوض کنید.
۵- ترس
اگر احساس می کنید که در شغل خود در حال وانمودسازی هستید و نگران این هستید که بقیه متوجه این امر بشوند، یا حس می کنید که در جایگاهی بالاتر از آنچه باید قرار دارید، همیشه با یک حس ترس همراه هستید.
از انجام هر اشتباهی می ترسید و این نگرانی را دارید که نکند همکاری که مهارت های بیشتری نسبت به شما دارد، جایتان را بگیرد.
این هراس را دارید که فقط شما هستید که در جایگاه نادرست منصوب شده اید و از این نگران هستید که دیگران متوجه دغل‌کاری‌تان شده و این امر موجب اخراجتان شود.
۶- ناامیدی
شغل شما اجازه نمی دهد تا از همه توانایی و مهارت خود بهره بگیرید و مانع از این می شود که در محل کار بدرخشید. به این فکر می کنید که باید در موقعیت و جایگاه بالاتری کار کنید، اما محدودیت های شغل کنونی باعث شده تا دیده نشوید.
همچنین نمی دانید که چگونه می توان تغییرات درستی ایجاد کرده و به موجب آن مهارت های خود را به نمایش بگذارید.
اگر این حس ناامیدی و استیصال را دارید، شاید زمانش رسیده باشد که شغل خود را عوض کنید. شغلتان باید به شما قدرت، اعتماد به نفس و ارزش ببخشد. شاید بتوانید با صحبت کردن با مدیر یا سرپرستتان، در این وضعیت تغییری ایجاد کنید. بعلاوه، لازم است به خود فرصت داده و در مورد شغلتان بیشتر فکر کنید. به این ترتیب شاید بتوانید تغییر رویه مثبتی ایجاد کنید.
من همه این موارد رو برای کنکور داشتم :))))) همون جا باید ترک می کردم