بعید نیست که هفته ی آینده فیلم دیگری به لیست فیلم های علمی تخیلی مورد علاقه ی شما اضافه شود. تنها یک هفته تا اکران فیلم «بلید رانر ۲۰۴۹» (Blade Runner 2049) در سینماهای ایالات متحده باقی مانده است و نظرات منتقدان یکی پس از دیگری نشان می دهد که همه فیلم جدید دنیس ویلنوو را ستایش کرده اند. داستان فیلم که اتفاقات ۳۰ سال پس از داستان فیلم اصلی در سال ۱۹۸۲ به کارگردانی ریدلی اسکات را روایت می کند، بر روی شخصیت یک افسر پلیس به نام «کَی» (K)، با بازی رایان گاسلینگ، تمرکز دارد که رازی را کشف می کند که می تواند هر آن چه از تمدن انسانی باقی مانده را نابود سازد. وی برای نجات نسل بشر دست به دامان بلید رانر قدیمی اما گمشده ای به نام ریک دکارد، با بازی هریسون فورد، می شود در حالی که شخصیت شرور نیاندر والاس (با بازی استادانه جارد لتو) قصد دارد بشریت را یک بار برای همیشه به زانو درآورد.
بسیاری از منتقدان گفته اند که اظهارنظر در مورد این فیلم بدون اسپویل کردن آن ممکن نیست، با این وجود اکثر قریب به اتفاق آن ها فیلم ویلنوو را مبهوت کننده دانسته اند. مت سینگر از اسکرین کراش می گوید:” خدای من، چه فیلم زیبایی است. فیلم بلید رانر ۲۰۴۹ شبیه این است که یک نفر توانسته کارگردان دنیس ویلنوو و فیلم نامه نویس راجر دیکینز را شیر کند که مسحورکنندده ترین فیلم علمی تخیلی قرن را بسازند و البته آن ها نیز همین کار را کرده اند. می توانید این فیلم را بدون صدا هم تماشا کنید (چیزی که به شما توصیه نمی کنم زیرا دیالوگ ها، موسیقی و طراحی صدا نیز همه فوق العاده هستند) و همچنان از هر دقیقه از این فیلم ۱۶۳ دقیقه ای لذت ببرید. اینجا هر فریم برای خود داستانی دارد”.
مایک رایان از آپراکس بر این باور است که این فیلم لیاقت اسکار را دارد و می گوید:” بلید رانر ۲۰۴۹ عالی است. فیلم نامه نویس راجر دیکینز فیلم نامه ی یکی از زیباترین فیلم هایی که تاکنون ساخته شده را نوشته است و با این وجود امسال نیز او جایزه اسکاری دریافت نخواهد کرد زیرا زندگی بی رحم است. این فیلم بسیار بهتر از فیلم اصلی است”.
حتی منتقدانی که فکر می کنند داستان فیلم کمی سطحی و به اصطلاح «آبکی» است نیز نتوانسته اند از زیبایی فیلم چشم پوشی نمایند. لیا گرین بلت از انترتینمنت ویکلی می گوید:” ویلنوو، یکی از معدود فیلمسازان فعالی امروزی که به کار بردن واژه ی «کارگردان بزرگ» برای وی گزافه گویی نیست، شاید کمی بیش از حد عاشق ساخته ی خود شده است؛ بدر دو ساعت و ۴۰ دقیقه،در نهایت شوک و وحشت زیبایی شناختی از روایت داستان پیشی می گیرد. حتی زمانی که احساسات فیلم به درجه ی خطرناکی می رسند نیز بلید رانر ۲۰۴۹ برای دستیابی به چیزی قابل ملاحظه تلاش می کند و آن را می یابد: تعالی فیلمسازی مد روز به یک اثر هنری بی نظیر.
تاد مک کارتی از هالیوود ریپورتر بر این باور است که نقش آفرینی ها با بازی های فیلم اصلی قابل مقایسه نیستند. وی در این باره می گوید:” هر کسی که در این پروژه ی باشکوه شرکت دارد به وضوح تلاش کرده که هم به فیلم اصلی وفادار باشد و هم به ایده های تازه و جالبی براس ساخت چیزی که فراتر از روکش [یک فیلم دیگر] است دست یابد. اگر چخه صحنه های اکشن در اینجا بی رحمانه و [سیلویا] هوکس شخصیت شرورش را به رگه های عاطفی غیرمنتظره ای در هم می آمیزد اما هیچ کدام از قهرمانان جایگزین در بلید رانر ۲۰۴۹ نتوانسته اند خود را به بازی هایی که توسط راجر هاور و داریل هانا در فیلم اول دیده می شود نزدیک سازند. لتو به همان درجه ی عجیب و غریب بودن مورد نیاز به عنوان مغز متفکر پشت تولید نسخه های اصلاح شده رسیده است، در حالی که رایت در نقش یک پلیس درجه یک همه کاره است”.
اما جاش دیکی از Mashable در باره این فیلم چنین می گوید:” بلید رانر ۲۰۴۹ یک سمفونی علمی تخیلی است. همه چیز با هم به خوبی، متفکرانه و با پیچیدگی و زیبایی خاصی هماهنگ است. داستان، فیلمنامه، پرداخت، شخصیت ها، ایده ها، طراحی صدا، جلوه های تصویری- او خدای من، آن جلوه های تصویری- همه یکدیگر را به خوبی تکمیل می کنند. دنیس ویلنوو به خود ۲ ساعت و ۴۴ دقیقه ی طولانی وقت داده است تا فیلم کلاسیک شناخته شده ی ریدلی اسکات را بازسازی کند اما حتی یک فریم نیز اضافی یا در یک مکان نامناسب به نظر نمی رسد. حتی تعامل دائمی ویلنوو با بلید رانر اصلی سال ۱۹۸۲ نیز کاملاً موزون، باورنکردنی و افزایشی [به بار فیلم اصلی می افزاید] است. خدای من، نمی توانم باور کنم. دارم این حرف ها را می زنم اما بلید رانر ۲۰۴۹ باعث می شود که بلید رانر [اصلی] فیلم بسیار بهتری شود”.
برای قضاوت در مورد فیلم بلید رانر ۲۰۴۹ باید دستکم تا هفته ی آینده صبر داشته باشید.
بدون نظر