این روزها بیش از هر چیزی در رسانه های خبری، از حملات تروریستی و مرگبار می شنویم؛ راننده ای با تفکرات تندروانه اسلامی شهروندان بی گناه را زیر می گیرد، جوانی که سال ها در یک کشور زندگی کرده و حتی در همان کشور به دنیا آمده در اثر شستشوی مغزی موجوداتی رذیل، هموطنانش را با ضربات چاقو از پای در می آورد، دیگری با فریادهایی خوفناک به سمت مردم دویده و خود را منفجر می کند. براستی که جهان را به چه مکان خوفناک و کریهی برای برپایی کارناوال مرگ خود تبدیل کرده ایم. باورمان نمی شود که این اتفاقات نه در دنیای هالیوود بلکه در دنیای واقعی و در برابر چشمانمان رخ می دهد.
در حالی که دیگر شنیدن خبر حملات تروریستی در سراسر جهان و به ویژه برخی کشورهای اروپایی برایمان عادی شده بود، ناگهان دیروز خبر رسید که دیوانه ای دیگر در ایالات متحده مردمی که در یک فستیوال موسیقی حضور یافته بودند را به رگبار بسته است. استفن پدوک، بیماری بود که دیروز وحشت و رگبار گلوله های خود را بر سر هزاران نفری ریخت که در کنسرت جیسون آلدن در لاس وگاس شرکت کرده بودند و تاکنون باعث مرگ ۵۹ نفر و زخمی شدن ۵۲۷ نفر شده است که این حمله را به مرگ بار ترین تیراندازی تاریخ معاصر ایالات متحده تبدیل کرده است. هنوز انگیزه ی این حسابدار بازنشسته از چنین جنایت هولناکی مشخص نشده و معلوم نیست که مرد میانسالی که هیچ سابقه ی جرم قابل توجهی ندارد به یکباره دست به چنین جنایتی زده است. مامورین پلیس اعلام کردند که از بازرسی اتاق او در هتلی در لاس و گاس ۲۳ اسلحه و از خانه اش در کلارک کانتی ایالت نوآدا نیز ۱۹ اسلحه کشف شده است.
این اولین باری نیست که مردم بیگناه قربانی تیراندازی های مرگبار برخی از افراد با انگیزه های متفاوت می شوند. بین سال های ۱۹۶۶ تا ۲۰۱۲ بیش از ۹۰ مورد تیراندازی مرگبار صورت گرفته است که همگی بالای ۴ نفر قربانی داشته اند. در دهه ی ۹۰ میلادی تعداد تیراندازی های اینچنینی در تمام جهان ۲۹۲ مورد بود که نزدیک به یک سوم آن ها در ایالات متحده اتفاق افتاده بود. در حالی که این کشور تنها ۵ درصد از جمعیت کل جهان را در خود جای داده اما ۳۱ درصد از کل موارد تیراندازی مرگبار همگانی را به خود اختصاص داده است. اما دلیل این همه تیراندازی مرگبار به صورت سریالی و همگانی در ایالات متحده چیست؟
چطور تیراندازی ها در ایالات متحده متفاوت هستند؟
آدام لنکفورد، استاد جرم شناس در دانشگاه آلاباما با مطالعه ی تمامی آمارها و داده هایی که در مورد این تیراندازی ها وجود دارد دریافته که چندین فاکتور مشترک در این تیراندازی ها دیده می شود که اتفاقات این چنینی در ایالات متحده را از سایر کشورها متمایز می سازد. در ایالات متحده احتمال مرگ در اثر تیراندازی گسترده برای مردمی که در سر کار یا مدرسه هستند بسیار بیشتر از مردم سایر نقاط جهان است. اما در دیگر نقاط جهان معمولاً این اتفاقات در مناطقی نزدیک مراکز پلیسی و امنیتی رخ می دهد.
در ایالات متحده در بیش از نیمی از موارد فرد تیرانداز بیش از یک قبضه سلاح دارد، در حالی که این تعداد در مورد تیراندازی ها در کشورهای دیگر معمولاً یک قبضه است. همچنین در ایالات متحده هر حادثه به طور متوسط ۶.۸۷ نفر قربانی می گیرد که این آمار در مورد ۱۷۱ کشور دیگر جهان ۸.۸ نفر در هر حادثه تیراندازی دسته جمعی است. لنکفورد بر این باور است که علی رغم بالا بودن تعداد تبراندازی در این کشور، تعداد کشته ها در مقایسه با حوادث مشابه در کشورهای دیگر کمتر است زیرا نیروهای امنیتی در ایالات متحده همواره برای مقابله با چنین حملاتی آموزش می بینند، هر چند چنین حوادثی در مقایسه با دیگر جرائم کمتر رخ می دهند.
پدیده ی تقلید
پشت این همه کشتار دسته جمعی در ایالات متحده چیست؟
بر اساس اطلاعات جمع آوری شده بسیاری از عاملان این حملات از لحاظ روانی بیمار بوده اند اما مطالعات دیگر نیز نشان داده در حالی که تعداد قربانیان چنین حملاتی رشد تصاعدی داشته اما تقریباً بر میزان موارد تیراندازی مرتبط با بیماری های روانی افزوده نشده است. بر اساس مطالعاتی که در مرکز سلامت روانی دانشگاه هاروارد انجام شده، چنین حملاتی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ سه برابر شده اند. این مطالعات نشان می دهد که در این برهه ی زمانی حملات به عموم مردم به طور متوسط هر ۶۴ روز یک بار رخ داده اما در ۲۹ سال گذشته این آمار یک حادثه در هر ۲۰۰ روز بوده است. این آمار در حالی عنوان می شود که به گفته ی مقامات پلیس، در دو دهه ی گذشته موارد سوء استفاده از سلاح و جرایم کلی مرتبط با سلاح کاهش چشمگیری داشته است.
برخی نیز بر این باورند که چنین حملاتی می توانند مسری باشند: یک تیراندازی مرگبار احتمال این که موارد مشابهی در حدود دو هفته ی آینده رخ دهند را افزایش می دهد. پدیده ی تقلید در ایالات متحده بسیار شایع است زیرا دسترسی به سلاح در این کشور نسبت به دیگر کشورهای جهان بسیار آسان تر است و دسترسی آسان داشتن به سلاح نقش مهمی در وقوع چنین جرائم مرگباری دارد. در ایالات متحده نسبت به هر کشور دیگری تعداد سلاح های بیشتری یافت می شود. بر اساس برآوردها در حالی که ایالات متحده حدود ۳۱۹ میلیون نفر جمعیت دارد بین ۲۷۰ تا ۳۱۰ میلیون اسلحه در این کشور یافت می شود که با یک محاسبه ساده مشخص می شود تقریباً برای هر آمریکایی یک اسلحه در این کشور وجود دارد.
کمی بیش از یک سوم مردم آمریکا گفته اند که یکی از اعضای خانواده شان در خانه ی خود اسلحه دارد. دومین کشوری که بعد از ایالات متحده بیشترین اسلحه را دارد هند است که با جمعیتی بالغ بر ۱.۲۵ میلیارد نفر تنها ۴۶ میلیون سلاح در آن وجود دارد که با توجه به جمعیت بسیار بالای آن رقم زیادی در نظر گرفته نمی شود و هند با این همه اسلحه نیز در جمع ۵ کشوری که بیشترین امار تیراندازی مرگبار در آن ها رخ می دهد نیز قرار ندارد. این آمار نشان می دهد که قوانین محدود کننده حمل سلاح نقش مهمی در بروز این حوادث دارند. برای مثال در کشور استرالیا بین سال های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۶ تنها جهار مورد تیراندازی مرگبار دسته جمعی رخ داده است و بعد از این حوادث باور عمومی به سمتی رفت که باید دسترسی به سلاح برای شهروندان محدودتر شود و پارلمان این کشور نیز قوانین سختگیرانه تری را برای حمل و نگهداری سلاح تعیین کرد و از آن زمان تاکنون دیگر این کشور شاهد تیراندازی های مرگبار دسته جمعی و سریالی نبوده است.
میل به شهرت؟
اگر چه در ایالات متحده نظر مشابهی در این مورد در میان سیاستمداران دیده نمی شود اما تفاوت هایی نیز در دیدگاه های مردم استرالیا و ایالات متحده در این موارد وجود دارد. نظرسنجی هایی که پس از این تیراندازی های مرگبار صورت گرفته نشان می دهد که مردم ایالات متحده معمولاً در این برهه های زمانی بیشتر از قبل موافقت خود را با قوانین آزادانه تر برای حمل و نگهداری سلاح اعلام می کنند. لنکفورد می گوید که مطالعات اخیر او نشان داده که در بسیاری از موارد انگیزه ی فرد از تیراندازی بی هدف و کشتن مردم بیگناه تنها رسیدن به شهرت بوده است و بدون شک پرداخت رسانه ها به این موضوعات نقش مهمی در بالا گرفتن تب رسیدن به شهرت از این طریق دارد.
البته این میل به شهرت ممکن است با دیدگاه های مذهبی و فرقه ای نیز مرتبط باشد، همان چیزی که در مورد حملات جهادی ها دیده می شود. لنکفورد در این باره می گوید:” هیچ شکی وجود ندارد که تروریست ها دنبال شهرت هستند، خواه این میل به شهرت شخصی باشد یا برای یک باور دینی”. نکته ی دردناک و ناخوشایند در مورد تیراندازی شب گذشته در لاس وگاس این است که این حمله می تواند باعث تحریک کسان دیگری شود که مدت هاست منتظر زمان مناسبی برای انجام چنین حملاتی هستند. از آن مهم تر این که به نظر می رسد رقابتی بین این افراد در جریان بوده و هر کسی قصد دارد بیش از دیگران قربانی بگیرد و رکورد افراد پیش از خود را بشکند.
این موضوع ممکن است باعث شود که افراد بعدی برای بدست آوردن رکورد بهتری در کشتن افراد دست به روش های خلاقانه ای بزنند که خنثی کردن آن ها بسیار سخت تر و پیچیده تر از روش های مرسوم باشد. پدیده مقلدها باعث شده که هفته های آتی برای مردم آمریکا هفته های پرالتهاب و پر از وحشتی باشد زیرا هر لحظه امکان دارد یک نفر دیگر از این حملات الهام گرفته و سعی کند کار مشابهی انجام دهد.
مریضن ملت. میخوای مشهور بشی برو توالت شوی هوشمند بساز. باید حتما بگیری از دم مردم بی گناه رو بکشی. خدا کنه همه مردم دنیا یه کم شعور درست حسابی پیدا کنن
والا خیلی هم امارش کمه? چرا؟
همه با مجوز میتونن به اسلحه دسترسی داشته باشن حالا فرض کن تو ایران حمل اسلحه ازاد بشه!
هر روز تو یه مسائل ساده کشتار میوفته
مقاله خیلی خوبی بود
مریضن ملت. میخوای مشهور بشی برو توالت شوی هوشمند بساز. باید حتما بگیری از دم مردم بی گناه رو بکشی. خدا کنه همه مردم دنیا یه کم شعور درست حسابی پیدا کنن
والا خیلی هم امارش کمه? چرا؟
همه با مجوز میتونن به اسلحه دسترسی داشته باشن حالا فرض کن تو ایران حمل اسلحه ازاد بشه!
هر روز تو یه مسائل ساده کشتار میوفته