نگاهی به تغییرات سفرهای هوایی در طول دهه های گذشته

سفر با هواپیما نیز همانند دیگر مسایل مربوط به تکنولوژی در دهه های گذشته با تغییرات بسیاری همراه بوده است. از نخستین سفرهای هوایی در دهه ۱۹۰۰ میلادی و ظهور صندلی های دسته‌دار در دهه ۱۹۵۰ تا سیستم های سرگرمی الکترونیک تعبیه شده در هر صندلیِ مسافر در دهه ای که در آن حاضر هستیم، گوشه ای از تحولات شگرفی هستند که در پروازهای هوایی مسافران در سراسر دنیا شاهد آن هستیم و آگاهی از آن ها خالی از لطف نیست.

در همین راستا، در ادامه این مطلب، تصویری از هر دهه را برایتان انتخاب کرده و به طور مختصر در مورد امکانات هواپیماهای آن زمان توضیح داده ایم. برای آگاهی از این تغییرات تا انتهای مطلب با روزیاتو همراه باشید.

دهه ۱۹۲۰ میلادی

در دهه ۱۹۲۰ میلادی نخستین هواپیماهای مسافربری طراحی و عرضه شدند. این وسایل نقلیه در آن زمان کمتر از ۲۰ مسافر داشتند و بیشتر از ۳ هزار فوت (۹۱۵ متر) از سطح زمین اوج نمی گرفتند. همچنین باید بدانید که سرعت آن ها از قطار هم کمتر بوده و فقط ۱۰۰ مایل در ساعت یعنی ۱۶۰ کیلومتر در ساعت بوده است.

هواپیماها در این دهه فقط در طول روز پرواز می کردند و مجبور بودند برای سوخت‌گیری در مسیر توقف داشته باشند.

سفر هوایی در این دهه یک تجربه نا راحت برای مسافران بشمار می رفته است زیرا در داخل کابین هواپیما صدای بسیار بلند و زیادی وجود داشته و هوا هم سرد بوده است. دلیل این امر، استفاده از ورقه های عایق بندی نشده فلزی بوده که در باد سروصدای زیادی ایجاد می کرده اند.

با تمام این تفاسیر، سفر با هواپیما به تدریج جایگاه خود را در میان مردم پیدا کرد.

دهه ۱۹۳۰ میلادی

در این دهه برای نخستین بار مهمان‌دارهای زن برای پذیرایی از مسافران آغاز به کار کردند تا سفر را به تجربه راحتی برای مردم تبدیل کنند. شرح وظایف این کارمندان مشابه همان‌چیزی است که امروزه شاهده هستیم.

نه تنها خدمات، بلکه خود هواپیماها نیز در این دوره‌ی زمانی بسیار بهتر شده بودند. عایق های صوتی، سیستم های گرمایشی و صندلی هایی که بالشتک و روکش داشتند به این وسایل نقلیه هوایی افزوده شده و سفر را راحت‌تر کرده بودند.

این هواپیماها همچنین در ارتفاع بالاتری پرواز می کردند به طوری که قادر بودند به فاصله ۲۰ هزار پایی (۶ هزار متر) از سطح زمین برسند. به دنبال این امر، سرعت این وسایل نقلیه هم بیشتر شد.

جا دارد اشاره کنیم که نخستین هواپیمای تجاری که فشار داخل کابین آن تنظیم شده بود در سال ۱۹۳۸ عرضه گشت.

همچنین فضای داخلی هواپیماها نیز فراخ تر شدند و صندلی ها قابلیت خم و تخت شدن را پیدا کردند.

دهه ۱۹۴۰ میلادی

سفرهای هوایی پس از جنگ جهانی دوم به طور کامل تغییر هویت داد به طوری که از آن ها به جای حمل مسافر برای مقاصد جنگی بهره گرفته می شد. پس از پایان یافتن جنگ، همه هواپیماها و باندهای بیشماری که ساخته شده بودند در سراسر اروپا و آمریکا وارد خط هوایی تجاری شدند.

فرودگاه های جدید در نزدیکی شهرهای اصلی ساخته شدند. به طور مثال، فرودگاه هیثرو لندن در سال ۱۹۴۶ میلادی ساخته و تکمیل شده است.

دهه ۱۹۵۰ میلادی

دهه ۵۰ میلادی را باید دوران طلایی سفر هوایی دانست. در این دهه مسافرت با هواپیما دیگر ارزان نبود و مسافران برای بهره گرفتن از امکانات هواپیماها باید مبالغ تقریبا گرانی را هزینه می کردند. به طور مثال، بلیط هوپیما از شهر شیکاگو به فونیکس به پول امروز معادل ۱۱۶۸ دلار بود. یا مثلا سفر یک طرفه از آمریکا به اروپا تقریبا ۳ هزار دلار هزینه داشت.

اما با وجود بالا بودن هزینه ها، مسافران از امکانات بسیار زیادی همچون غذاهای گران مثل لابستر یا استیک و نوشیدنی های خاص بهره مند بودند.

دهه ۱۹۶۰ میلادی

در این دهه سفرهای هوایی بسیار راحت تر از گذشته بود و سیستم داخلی کابین و نحوه پذیرایی از مسافران تقریبا شبیه آن چیزی بود که اکنون شاهد آن هستیم. در این دوران، مسافران بدون ارائه کارت شناسایی اجازه سوار شدن به هواپیما را نداشتند. به این مفهوم که همه باید حداقل یک ساعت و نیم قبل از پرواز در فرودگاه حاضر می شدند تا هویت آن ها تایید شده و سپس از گیت عبور کنند.

البته در آن زمان همراهان برای بدرقه مسافر خود اجازه عبور از گیت را داشتند. نمایشگرهای امنیتی نیز تا سال ۱۹۷۳ هنوز وجود نداشتند.

دهه ۱۹۷۰ میلادی 

دهه ۷۰ آغاز به کار جمبو جت به شمار می رود که باعث شد تا مسافران بیشتری امکان سفرهای هوایی را پیدا کنند. با ورود جامبو جت ها، به دلیل اینکه گنجایش حمل شمار بیشتری از مسافران را داشتند، شرکت های هواپیمایی، بلیط های خود را با قیمت های مناسب تر و معقول تری عرضه می کردند.

همچنین، چیدمان صندلی ها نیز به گونه ای شده بود که مسافران جای پای بیشتری داشتند. از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ میلادی، خطوط هوایی آمریکا حتی سالن پیانو نیز در تعداد محدودی از ۷۴۷ های خود تعبیه کرده بودند.

دهه ۱۹۸۰ میلادی

در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، پرواز با هواپیما یک تفریح سرگرم کننده بشمار می رفت. مسافران اجازه داشتند در هواپیما سیگار بکشند و چمدان های بیشتری با خود حمل کنند. حتی تنوع غذایی بیشتری هم وجود داشت.

خطوط هوایی کانتیننتال همچنین بخشی موسوم به «پاب» داشتند که حاوی انواع نوشیدنی ها و میزهای گردان بود.

همچنین به مسافران اجازه بازدید از کابین خلبان داده می شد و برای کودکان نیز هدایایی در نظر گرفته شده بود که خاطره سفر برایشان همیشگی شود.

دهه ۱۹۹۰ میلادی

در دهه ۹۰، در سفرهای خارجی و داخلی، همه مسافران اکونومی کلاس در هر سنی که بودند، اجازه نوشیدن لیکور را  داشتند. کیفیت غذاها چندان خوب نبود اما صندلی ها به تلفن مجهز بودند و سرگرمی های داخل پرواز کاهش یافته بود.

دهه ۲۰۰۰ میلادی

تا پیش از حادثه تلخ ۱۱ سپتامبر، بازرسی های امنیتی در فرودگاه ها وجود نداشت. در آن زمان مسافران اجازه حمل چاقو، کت های بلند یا پاکت های نوشیدنی را به داخل هواپیما داشتند. اما پس از این حمله تروریستی، سیستم امنیت و بازرسی که امروز شاهد آن هستیم، شکل گرفت.

بعلاوه، در کابین خلبان نیز بسته و قفل شد و دیگر مسافران اجازه بازدید از آن را نداشتند.

دهه کنونی

در سال های اخیر، هواپیماها تقریبا به تمامی امکاناتی که فرد روی زمین دسترسی دارد، مجهز شده اند. از تلویزیون های لمسی تا شارژرهای USB در کنار هر صندلی. اما در عوض نوشیدنی های رایگان و غذاهای باکیفیت از منوی بسیاری از خطوط هوایی حذف گشته و فقط اشخاصی که هزینه های گزاف برای هواپیماهای لوکس می دهند می توانند از امکانات بسیار زیاد این وسایل نقلیه هوایی بهره مند شوند.