وقتی «گورستان» های جهان به سمت «عمودی» شدن پیش می روند

به گزارش یک سازمان خصوصی آمار جمعیت جهان، تقریبا ۱۰۱ میلیارد مرده در دل زمین دفن شده است که تا قرن بعدی، ۷ میلیارد نفر دیگر نیز به شمار آن ها افزوده خواهد شد.

با این تفاسیر، از آن جا که شمار مردگان بیشتر از تعداد زنده هاست، چندان جای تعجیب ندارد که گورستان ها مساحت وسیعی از کره خاکی را به خود اختصاص داده باشند و امروزه با معضل کمبود جا برای دفن مرده ها مواجه باشیم.

البته، بسیاری از کشورهای اروپایی، هر صد سال یک بار قبر مردگان خود را دوباره استفاده می کنند. به طور مثال، در گورستان یهودی ها در شهر پراگ، هنگامی که هیچ قطعه زمینی برای خاک کردن مرده ها وجود نداشته باشد، یک لایه خاک تازه روی گورهای موجود ریخته می شود تا بتوانند جسد دیگری را در آن مدفون کنند.

آخرین باری که لایه جدیدی از خاک روی گورهای قدیمی در این شهر ریخته شد به سال ۱۷۸۷ میلادی باز می گردد و جالب است بدانید که این دوازدهمین لایه ای بوده که تاکنون در طول تاریخ به این قبرستان اضافه شده است.

در کشور نروژ، به جای اضافه کردن خاک روی گورهای قدیمی، آن ها را هر دو دهه یکبار خاکبرداری می کنند تا آماده دفن مرده دیگری بشوند. ۲۰ سال زمان مناسبی برای تجزیه کامل کالبد انسان بشمار می رود. حتی در مواردی، برای حصول اطمینان از تجزیه کامل جنازه، درون تابوت ها، محلولی از سنگ آهک تزریق می کنند تا موجب تسریع مراحل تجزیه جسد شود.

البته این معضل کمبود جا برای دفن مرده ها فقط دامن‌گیر نروژ و پراگ نیست، بلکه انگلستان نیز با این مشکل مواجه شده و گورستان های این کشور با سرعت زیادی در حال پر شدن هستند.

بر اساس سرعت مرگ انسان ها، گمانه زنی می شود تا سال ۲۰۵۰ میلادی، مساحتی بالغ بر ۶۵۰۰ کیلومتر مربع زمین (محدوده ای به وسعت ۵ برابر اندازه کنونی شهر نیویورک) نیاز است تا اجساد مرده ها دفن شوند.

برخی از کشورهای جهان برای رفع این مشکل دست به دامن آسمان شده اند. یعنی به جای اینکه در دل زمین فرو بروند، بناهایی به سمت آسمان می سازند تا مردگان خود را دفن کنند.

قاره آسیا در حال حاضر پیشگام تولید گورستان های عمودی در جهان است. در بسیاری از فرهنگ های آسیایی، دفن مرده ها در آرامگاه های چند طبقه مرسوم است. به طوری که در شهر تاینان در کشور تایوان، آرامگاه های چندین طبقه ساخته شده است و «خدمات زندگی لانگ ین» نام دارد.

یا مثلا در شهر هنگ‌کنگ، گورستان ها در شیب تپه ها ساخته می شوند تا در زمین های قابل استفاده نهایت صرفه جویی صورت بگیرد.

در کشور ژاپن، تاجری خوش‌فکر برای کسب درآمد، هتلی برای مرده ها ساخته است تا خانواده های افراد درگذشته بتوانند به صورت موقت، جنازه مرده های خود را تا رسیدن نوبت دفن در آنجا نگهداری نمایند.

اما واقعی ترین «گورستان عمودی» جهان در شهر سانتوس برزیل واقع شده است. در حال حاضر، این قبرستان، ۳۲ طبقه و گنجایش پذیرش ۲۵ هزار جسد را دارد.

وقتی این ساختمان برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ میلادی ساخته شد، یک بنای کوچک بود. اما میزان تقاضا برای طبقات بالایی برای دفن مردگان به قدری زیاد بود که هر بار طبقه ای جدید به آن افزوده شد تا اینکه اکنون، بلندترین گورستان عمودی جهان بشمار می رود.

هر طبقه از این قبرستان، ۱۵۰ آرامگاه مجهز به سیستم تهویه پیشرفته دارد که هر کدام از آن ها گنجایش ۶ جسد در خود را دارند. پس از تجزیه کامل هر جسد که حدودا سه سال طول می کشد، اعضای خانواده فرد متوفی می توانند بقایای جناره را با خود به خانه برده یا در محل مخصوص نگهداری استخوان ها و اسکلت مرده ها در همین ساختمان، حفظ کنند.

این ساختمان بلند، علاوه بر مقبره ها، شامل ضریح و کلیسا و محراب و کافه ای در پشت بام نیز هست. در اطراف ساختمان نیز فضای سبز و جنگل زیبایی قرار دارد.

تل آویو نیز جدیدا در حال احداث گورستان عمودی جدیدی موسوم به «یارکون» است که گنجایش پذیرش ۲۵۰ هزار جسد را داراست. البته بر اساس باورهای یهودی های ارتودوکس، تمامی برج های ساختمان دارای لوله های مملو از خاک است تا هر لایه همچنان با زمین در ارتباط باشد.

از دیگر گورستان های عمودی در حال احداث در جهان باید به قبرستانی در مومبای (بمبئی) اشاره کرد. گفته می شود که گورستان «موکشا» قرار است پس از تکمیل، عنوان بلندترین گورستان عمودی جهان را از آن خود کند و حتی از قبرستان مشهور برزیل هم ارتفاع بیشتری خواهد داشت.