شکی نیست در سفر با هواپیما زندگی همه ی مسافران در دستان خلبان ها قرار دارد. با وجود آنکه مسافران آن ها را نمی بینند اما اطمینان دارند کار خود را مسئولانه و به حرفه ای ترین شکل ممکن انجام می دهند. مسافران همچنان که تمام تلاش خود را می کنند تا در طول پرواز زمان برای آن ها زودتر بگذرد، امیدوار هستند خلبان ها همه ی توجه خود را به کارشان معطوف کنند و بی وقفه و قدرتمندانه کنترل هواپیما را در دست داشته باشند.
با این وجود، حقیقت آن است که خلبان ها اغلب در زمان صعود اولیه ی هواپیما از حالت اتوپایلوت (خلبان خودکار) استفاده می کنند. اگر این موضوع شما را نگران می کند باید بدانید که این حالت به خلبان ها امکان آن را می دهد تا تلاطمات جریان هوا، ایمنی و مکالمات برج های رادیویی مختلف را بررسی کنند و به طور کلی به عوامل مهم دخیل در پرواز توجه داشته باشند. علاوه بر این، خلبان ها می بایست رادار وضعیت آب و هوایی را زیر نظر داشته باشند که امکان اطلاع از شرایط پیش رو، تکمیل گزارشات کاری و تغییر ارتفاع و مسیرهای پرواز به دستور ناظران ترافیک هوایی را به آن ها می دهد.
تمامی این موارد برای چنین شغلی عادی به نظر می رسد اما قوانین غیر معمولی هم در این حرفه وجود دارد که احتمالا چیزی از آن ها نمی دانید.
مطالعه ی روزنامه
خلبان ها در طول پرواز زمانی که مشغول کار نباشند، اجازه ی مطالعه دارند اما تنها به شرطی که روزنامه باشد.
این موضوع بسته به هر یک از خطوط هوایی متفاوت است اما معمولا خلبان ها تنها اجازه ی مطالعه ی روزنامه را دارند، به دلیل آنکه مطالب آن کوتاه هستند و در مقایسه با کتاب یا رمان احتمال کمتری وجود دارد که باعث حواس پرتی خلبان ها شود.
برخی خلبان ها ترجیح می دهند دستورالعمل های پرواز، دفترچه ی راهنمای پرواز هواپیما یا هر گونه اطلاعات دیگری که مرتبط با شغل آن ها است را مطالعه کنند.
شرکتی آمریکایی به نام دلتا، خلبان هایش را از انجام هر گونه کار غیر مرتبط با هواپیما در کابین خلبان منع کرده است.
غدا خوردن
این حرف کلیشه ای به نظر می رسد اما غذای اغلب خطوط هوایی چندان اشتها آور نیست. با وجود این، خلبان ها هم مانند مسافران باید از همان غذا استفاده کنند، جز در یک مورد استثنا.
خلبان تنها در صورتی اجازه دارد از همان غذا استفاده نکند که ثابت شود غدا فاسد است و باعث مریضی می شود. این کار به این دلیل انجام می شود که اطمینان وجود داشته باشد حداقل یک خلبان در بقیه ی زمان سفر از سلامت کامل برخوردار است و می تواند هواپیما را به سلامت فرود بیاورد.
پرهیز از گفتگو
این تنها مربوط به مراحل حساس پرواز است اما به طور کلی خلبان ها باید از هر گونه گفتگوی غیر ضروری پرهیز کنند.
این قانون تنها پیش از آنکه هواپیما در زمان بلند شدن از ارتفاع ده هزار پایی بگذرد و پس از آنکه هواپیما در مسیر فرود از ارتفاعی کمتر از ده هزار پا عبور کند اجرا می شود.
قانون مذکور «ایزوله کردن کابین خلبان» نام دارد و در سال ۱۹۷۴ به دنبال سانحه ای در آمریکا طرح شد که علت آن گفتگوهای نامرتبط خلبان ها پیش از وقوع سانحه تشخیص داده شد.
علاوه بر این، هیچ یک از دیگر اعضای کادر پرواز نمی توانند با خلبان ها صحبت کنند و خلبان ها نیز اجازه ی صحبت غیر ضروری با مسافران را ندارند.
عدم استفاده از دستگاه های شخصی
احتمالا جای تعجب ندارد اما بعضی خلبان ها نمی توانند در برابر عکاسی از مناظر شگفت انگیزی که هر روز بیرون از پنجره های هواپیما شاهد هستند مقاومت کنند.
هشتگ #pilotsofinstagram را جستجو کنید تا عکس های حیرت انگیز فراوانی که از کابین خلبان ثبت شده اند را ببینید.
انجام این کار برای خلبان های تجاری غیر قانونی است.
اداره ی هوانوردی فدرال آمریکا در فوریه ی ۲۰۱۴ مقرر کرد استفاده از هر گونه وسیله ی ارتباطی بی سیم ممنوع است و از این وسایل تنها در شرایط استثنایی می توان استفاده کرد.
این قانون دستگاه های تبلت، کتابخوان، سیستم های بازی و ام-پی-تری پلیر را نیز در بر می گیرد.
خوابیدن
شاید این عجیب ترین قانون در میان همه ی این قوانین باشد، به ویژه در ارتفاع چهل هزار پایی، اما خلبان ها اجازه دارند خوابی سبک و کوتاه در طول پرواز داشته باشند.
حتما می پرسید چرا، اما این قانون برای افزایش ایمنی پروازها در نظر گرفته شده است.
در آمریکا خلبان ها می بایست پیش از استراحت تنها هشت ساعت کار کرده باشند.
در پروازهای طولانی افراد بیشتری وجود دارند تا زمانی که نوبت استراحت یکی از همکاران فرا می رسد، مسئولیت کار را به عهده بگیرند.
با وجود این، آن ها اجازه ندارند خواب عمیقی داشته باشند چرا که این کار می تواند روی هوشیاری و واکنش های آن ها در زمان بیداری تاثیر گذارد.
بدون نظر