آیا تا کنون تجربه خوردن جوز غند داشته اید؟ میدانید چگونه تهیه می شود و خواستگاه تهیه و تولید آن در کدام استان کشور است؟ گزارش امروز گردشگری روزیاتو، شما را با یکی از گران ترین و مقوی ترین سوغات محلی مناطق مرکزی ایران هزار رنگ هزار نقش آشنا می کند. با سوغاتی گردی امروز ما همراه باشید.
روش تهیه جوز غند، خوشمزه ترین سوغات مجلی مناطق مرکزی ایران را مشاهده میکنید که بخشی از اقتصاد گردشگری نراق را تشکیل می دهدجوز غند، یکی از خوشمزه ترین و مقوی ترین سوغات سرزمین دیدنی ایران است
داستان نراق و جوز غند
داستان جوز غند، روایتی از شهرستان نراق در استان مرکزی که پیر ترین جمعیت این استان را در خود جای داده است. جایی کمتر شناخته شده برای ایرانیان آنهم در روزگار آلانیا و آنتالیا و تفلیس و کیش و امثالهم که فرصت روستا گردی و بوم گردی های هیجان انگیز را از هموطنان جهانگرد می گیرد. نراق، یکی از شهرهای تاریخی ایران بوده که یادآور مجاهدت های مردانی چون ملا احمد نراقی است. نراق را در رسانه ها، به دلیل نزدیکی آن به غار چال نخجیر، یکی از دیدنی ترین غارهای ایران و جهان با سابقه ۷۰ میلیون سال می شناسیم. نراق، بخشی از تاریخ ایران زمین در استان اصفهان است. تهرانی ها با ۳ ساعت رانندگی میتوانند خود را به این دیار کهن، آرام و تاریخی رسانده و از ظرفیت های گردشگری تاریخی و مذهبی و فرهنگی و طبیعی اطراف استفاده کنند.
«جوزغند» شیرینی محلی منطقه نراق است که تهیه آن حدود ۱۵ روز زمان می‌برد و به گران ترین شیرینی محلی ایرانی برای سوغات معروف است. یکی از معانی تعریف‌شده برای «جوزغند» را «جوز» شفتالوی خشک‌شده و «غند»، «آگند» یا «آکند» یعنی افکندن آورده است. در واقع، «جوزغند» از میوه‌ای به نام هلو که هم‌خانواده «الگ» است یا آلوی بخارا ساخته می‌شود که طعم ترش و شیرین دارد، «جوزغند» هلو یا «الگ» کیلویی ۴۰ هزار تومان و «جوزغند» آلو ۷۰ هزار تومان فروخته می‌شود.
جوز غند چگونه درست می شود؟
برای درست کردن این شیرینی میوه هلو را پوست می‌کنند تا سه روز در پشت بام آفتاب بخورد و خشک شود، سپس هسته آن را خارج می‌کنند و یک روز دیگر در آفتاب می‌ماند، بعد داخل این میوه را با مواد مخلوط تشکیل‌شده از بادام، شکر، هل، مغز هسته زردآلو و خاک قند پر می‌کنند. یکی از کمک‌های مردمی که در هشت سال دفاع مقدس به جبهه‌های جنگ ارسال می‌شد همین «جوزغند» بود.
می‌گویند تصاویری از دوران جنگ وجود دارد که رزمندگان نراق را با «جوزغند» آویخته به گردن نشان می‌دهد. در بین رزمندگان نراقی «جوزغند» معروف به نارنجک لپی بود چون آن را درون دهان خود می‌گذاشتند و بعد ازخوردن آن اعتقاد داشتند در شکم منفجر می‌شود و انرژی خود را آزاد می‌کند. این غذا نیاز به گرم کردن نداشت، فاسد نمی‌شد، فضای زیادی را اشغال نمی‌کرد و کالری بسیار بالایی از خود آزاد کرده و احساس سیری به رزمنده دست می‌داد؛ به همین دلیل «جوزغند» را صرفا یک شیرینی محلی نمی‌دانند.
ویژگی‌هایی که «جوزغند» دارد، آن را به یک جیره غذایی تبدیل کرده است و رزمندگان در زمان جنگ با نوشتن نامه به خانواده‌هایشان از آنها می‌خواستند که برای آنها از این شیرینی بفرستند تا آن را به عنوان یک وعده غذای کامل در عملیات جنگی استفاده کنند، به عبارتی نوعی جیره جنگی هم بوده است.
اگر به دلیجان و نراق و محلات و کاشان رفتید، خرید جوز غند بهداشتی و سالم را از فروشگاه های معتبر فراموش نکنید. به امید ثبت ملی و ثبت جهانی این سوغاتی خوشمزه ایرانی ها.
بدون نظر