کره شمالی پرحرف و حدیث ترین کشور جهان است که هر چه در مورد عجایب آن بگوییم کم گفته ایم. تا حالا بارها شنیده ایم که مقامات این کشور ادعا کرده اند مقامات آمریکایی و کره جنوبی سعی کرده اند رهبر این کشور را ترور کنند. این که این ادعاها راست باشد یا دروغ را نمی دانیم اما در مورد یکی از این موارد دستکم هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد. قرار بود عملیات بسیار سری باشد و طی آن گروهی از نیروهای ویژه به حمله مرکز اقامت کیم ایل سونگ که بعدها رهبر کره شمالی شد او را به قتل برسانند.اما «واحد ۶۸۴» کره جنوبی که در سال ۱۹۶۸ تشکیل شده بود بعد از حمله غیرمنتظره نیروهای کره شمالی به اقامتگاه ریاست جمهوری کره جنوبی در سئول، نشان داد که کاربرد چندانی ندارد.
تلاش ها برای تشکیل گروهی که قرار بود یک گروه ویژه و سری ترور باشد بی نتیجه ماند و البته به فاجعه منتهی شد. هفت نفر به دلیل فرار از خدمت یا فعالیت های مجرمانه و البته به دلیل خستگی ناشی از سختی تمرینات در یک جزیره دورافتاده جان خود را از دست دادند. ۲۴ عضو باقیمانده نیز علیه فرماندهان خود شورش کرده و در یک درگیری خونین آن ها را به قتل رساندند. این اتفاق عجیب و مرگبار که در جزیره سیلمیدو رخ داد تا سال ۲۰۰۶ که وزارت دفاع این کشور بدان اشاره کرد رسانه ای نشده بود. جالب این که بعد از مشخص شدن ماجرا یک فیلم پرفروش نیز از روی این حادثه باورنکردنی ساخته شد.
داستان از این قرار بود که کره جنوبی قصد داشت یک واحد جدید زبده ترور را راه اندازی کند که آن را به قوی ترین و موثرترین نیرو در بخش دفاع از کشور در مقابل فعالیت های هسته ای کشور همسایه و دشمن خود یعنی کره شمالی تبدیل می کرد. در واقع دلیل تشکیل این گروه این بود که به کره شمالی پیام دهد در صورتی که این کشور علیه کره جنوبی دست به حمله نطامی بزند این گروه در سریع ترین زمان ممکن رهبر کره شمالی را ترور خواهد کرد. این گروه که به نام «واحد ۶۸۴» شناخته می شد به مدت سه سال در جزیره سیلمیدو سخت ترین آموزش ها را طی کردند تا این که در نهایت در ۲۳ آگوست ۱۹۷۱ شورش کرده و ۱۸ نفر از افسران آموزشی خود را به قتل رساندند.
واحد ۶۸۴ چگونه شکل گرفت؟
در ابتدا آژانس اطلاعاتی کره جنوبی برنامه ریزی کرده بود که اعضای این واحد را از میان زندانیان خطرناکی که در انتظار اعدام بودند انتخاب نماید. اگر چه در گزارش سال ۲۰۰۶ اعلام شد که این نیروها قرار بوده از بین غیرنظامیان انتخاب شده و هدف آن ها حمله به اقامتگاه کیم ایل سونگ، بنیانگذار و رهبر سابق کره شمالی بوده است. به گفته یکی از مربیان آموزشی سابق این گروه به نام یانگ دونگ سو، اعضای واحد بیشتر بر اساس فیزیک بدنی و قوای جسمی شان انتخاب می شدند. مقامات اطلاعاتی کره جنوبی ادعا می کنند که این افراد از هر گروهی انتخاب می شدند به طوری که برخی کفاش، برخی روزنامه فروش و برخی نیز کارگر سینما بودند و به طور کلی افرادی انتخاب می شدند که ورزشکار بوده و از قدرت بدنی بالایی برخوردار بودند
. یانگ دون سو ۲۱ ساله در نیروی هوایی کشورش خدمت می کرد که در سال ۱۹۷۰ به جزیره سیلمیدو در سواحل شرقی کره جنوبی فرستاده شد تا به افراد این گروه آموزش دهد. امروزه این جزیره خالی از سکنه بوده و سفر به آن به دلیل بالا آمدن سطح آب و رفتن بخشی از راه متصل به آن به زیر آب سخت است. نماد این جزیره یک جمجمه و دو استخوان به شکل پرچم دزدان دریایی بود که به گفته ی یانگ جمجمه و استخوان واقعی انسان بودند. وی مسئولیت آموزش روش های مبارزه تن به تن را به اعضای واحد ۶۸۴ داشت.
وی در این باره چنین می گوید:” من به داوطلبان مهارت هایی که برای زنده ماندن به آن ها نیاز داشتند را آموزش می دادم. مهم ترین درس این بود: برای زنده ماندن باید بکشی”. در این جزیره هم اعضای گروه و هم مربیان حق رابطه برقرار کردن با دنیای خارج را نداشتند و شیوه آموزش بسیار سخت و طاقت فرسا و البته بیرحمانه بود. یانگ در مورد شدت آموزش ها می گوید:” در میانه آموزش های مربوط به زنده ماندن در دریا یکی از داوطلبان به دلیل خستگی جان داد”.
در واقع از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱، ۷ نفر از ۳۱ عضو این گروه جان خود را از دست دادند. بر اساس گزارش های وزارت دفاع کره جنوبی، دو نفر به دلیل ترک خدمت و فرار اعدام شدند. یکی دیگر از افراد گروه نیز به دلیل تهدید کردن یکی از مربیان اعدام شد. سه نفر دیگر نیز پس از درگیری و فرار از جزیره و بدنبال آن تجاوز به یک زن محلی اعدام شده و یا در مسیر جان خود را از دست دادند.
شورش در سیلمیدو
در تمام طول سه سال حضور در جزیره سیلمیدو، اعضای واحد ۶۸۴ هیچگاه از جزیره خارج نشدند. علاوه بر اعدام ها، مرگ های طبیعی و انزوای مطلق اما قولی که به این داوطلبان داده شده بود زیر پا گذاشته شد. بر اساس گزارش ها، پس از سه ماه حضور در جزیره حقوق این افراد قطع شده و جیره غذایی آن ها به شدت کم شد و کیفیت غذا نیز به بدترین میزان ممکن رسید. تا اینکه ناگهان صبر اعضای واحد لبریز شده و در نهایت در ۲۳ آگوست ۱۹۷۱ این افراد دست به شورش زده و به فرماندهان و مربیان آموزشی خود حمله کردند. یانگ می گوید صبح آن روز برای تهیه آذقه ماهیانه آماده می شد که ناگهان صدای تیراندازی شنید.
وی در این باره چنین می گوید: ” در ابتدا فکر می کردم نیروهای ویژه کره شمالی برای تصرف جزیره به آنت جا حمله کرده اند”. سپس یکی از اعضای واحد او را از ناحیه گردن مورد هدف قرار داد. گلوله از کنار ستون فقرات او رد شده و از سمت چپ گردنش خارج شد. وی درباره این حادثه می گوید:” زمانی که بیدار شدم به شدت از گردنم خون می آمد و همه جا مربیان آموزشی را می دیدم که در حال فرار بودند یا بدست داوطلبان کشته می شدند. برخی نیز بار دیگر توسط داوطلبان مورد هدف قرار می گرفتند تا از کشته شدن آن ها مطمئن شوند. اوضاع به هم ریخته بود”. وی می گوید خود را به زحمت به کنار یک صخره تیره کنار ساحل کشانده بود.
یانگ در حالی که زیر سنگ ها خود را قایم می کرد دعا می کرد شاگردان سابقش او را پیدا نکنند. اگر چه آن ها هیچگاه نتوانستند یانگ را پیدا کنند اما ۱۸ نفر از مربیان آموزشی خود در جزیره را به قتل رسانده و هنوز کارشان را پایان یافته تلقی نمی کردند. آن ها توانستند از جزیره خارج شوند و سپس با دزدیدن یک اتوبوس خود را به شهر سئول رساندند. سپس درگیری شدیدی بین آن ها و نیروهای امنیتی و پلیس رخ داد که در جریان آن چندین نیروی امنیتی و عیرنظامی کشته و مجروح شدند. درگیری زمانی به پایان رسید که انفجاری در اتوبوس دزدیده شده باعث مرگ ۲۰ نفر از شورشیان شد و تنها ۴ نفر از این انفجار جان سالم به در بردند. آن ها در خفا محاکمه شده و در نهایت در ۱۰ مارس ۱۹۷۲ به مرگ محکوم شده و بلافاصله اعدام شدند.
بعد از اعدام نیز اجساد آن ها به خانواده هایشان داده نشد. فرماندهان نیروی هوایی که مسئولیت واحد مذکور را بر عهده داشتند بر روی این ماجرا سرپوش گذاشتند. نزدیک به نیم قرن بعد از این که واحد ۶۸۴ با یک شورش خونین به پایان رسید مقامات نظامی کره جنوبی سعی کردند در تشکیل واحد ترور جدید خود اشتباهات گذشته را مرتکب نشوند. اعضای گروه جدید که «دسته عملیات ویژه» نامیده می شود برخلاف گذشته دیگر از میان غیرنظامیان انتخاب نشده و اعضای آن را نیروهای ویژه نظامی که آموزش های ویژه ای دیده اند تشکیل می دهند. گفته می شود که یک سال از تشکیل این واحد گذشته و قرار است ۵۰ میلیون دلار صرف هزینه تامین سلاح و تجهیزات برای آن ها شود. از این تجهیزات می توان به رادارهای دید پشت دیوار، پهپادهای انتحاری و نارنجک اندازها اشاره کرد.
جزیره سیلمیدو، جاذبه توریستی
در سال ۲۰۰۳ از روی این ماجرا یک فیلم سینمایی در کره جنوبی ساخته شد که به یکی از پرفروش ترین فیلم های سال کشور تبدیل گردید. این فیلم در جزیره سیلمیدو فیلم برداری شده و تلاش شد که همه چیز در این جزیره مانند واقعیت داستان گروه ۶۸۴ بازسازی شود. اگر چه در این فیلم نشان داده می شود که برخی از اعضای این گروه از بین قاتلان و زندانیان انتخاب شده اند اما یانگ به عنوان تنها بازمانده شورش سیلمیدو، و رییس کمیسیون حقیقت یاب وزارت دفاع کره جنوبی اعلام کرده اند که هیچ یک از اعضای این گروه زندانی و قاتل نبوده اند. امروزه در این جزیره تابلوهایی دارای تصاویر این فیلم نصب شده است.
چشمه و بسیاری از سازه هایی که در آن روزگار برای این واحد آموزشی ترتیب داده شده بود هنوز هم پابرجا هستند. یانگ توانست زنده بماند و ۳۰ سال بعد را به تدریس در مدارس هنری پرداخت. وی در مورد حادثه شورش سیلمیدو می گوید:” آن ها [اعضای واحد ۶۸۴] را نباید شورشی نامید. آن ها قربانی بودند. آن ها مردان جوانی بودند که قربانی شده بودند. مربیانی مانند من نیز قربانی بودیم”. پس از برملا شدن ماجرا، خانواده قربانیان از دولت این کشور شکایت کرده و در نهایت غرامت دریافت کردند. فیلمی که از روی این واقعه در سال ۲۰۰۳ ساخته شده «سیلمیدو» (Silmido) نام دارد که تماشای آن را به شما توصیه می کنیم.
چه مسخره. کارد رو به استخونشون رسوندن، بعدش هم اعدامشون کردن