پوشیدن کت های مردانه اصول ویژه خود را دارد. از جمله بارزترین مسائلی که باید هنگام پوشیدن کت و جلیقه به آن توجه داشته باشید، این است که هرگز دکمه پائینی را نباید بسته نگه دارید.
دکمه های کت را می توان به سه دسته ی: «گاهی، همیشه و هرگز» تقسیم بندی کرد. اگر کت، سه دکمه داشته باشد، «گاهی» به دکمه اول از بالا، «همیشه» به دکمه وسط و «هرگز» به دکمه پایینی کت اطلاق می شود.
در صورتی که کت فقط دو دکمه داشته باشد، باید همیشه دکمه بالا را بسته و دکمه پایین را باز نگه دارید.
نوع کتی که می پوشید، اینکه رسمی یا اسپرت باشد، در این قانون تغییری ایجاد نمی کند. در مد آقایان، دکمه پایین کت هرگز نباید بسته باشد. این قانون در مورد جلیقه هم مصداق دارد.
احتمالا این سوال برایتان پیش آمده که اگر قرار نیست این دکمه بسته شود، چرا در دوخت کت اعمال می شود؟
واقعیت این امر به دهه ۱۹۰۰ میلادی باز می گردد؛ در خلال سال های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ میلادی، ادوارد هفتم پادشاهِ پادشاهی متحده بریتانیای کبیر، ایرلند و مستعمرات بریتانیا و امپراتور هندوستان بود. وی در دوران پیش از پادشاهی، زمانی که شاهزاده ویلز بود، به شدت چاق شد و برای اینکه کت ها و جلیقه هایی که می پوشید، به درستی بر تنش بنشینند، از بستن دکمه پایین کت پرهیز کرد.
پیرو این حرکت، مردم سراسر بریتانیا به احترام به پادشاه، همین کار را تکرار کردند و این مساله به رسمی همیشگی در صنعت مد آقایان تبدیل شد.
داستان یاد شده که «فرضیه ادواردی» نامیده می شود، همیشه جدی گرفته نمی شود؛ بیشتر افسانه ای است تا واقعی. اما برخی تاریخ نویسان مد بریتانیا آن را واقعی اعلام کرده و بیان داشته که در طول سال ها، با کمی اغراق و افسانه همراه شده.
واقعیت این است که ادوارد هفتم، پایه گذار باز گذاشتن دکمه پایین کت ها و جلیقه ها بوده است. اما دلایل آن با موردی که در بالا ذکر شد، ممکن است فرق داشته باشد.
«فرضیه ادواردی» توسط فردی به نام سر هاردی آمیس، طراح انگلیسی که به مدت بیش از ۴ دهه، خیاط رسمی ملکه الیزابت دوم بوده مطرح شده است.
خانه مد وی در محله Savile Row لندن که برای دوخت کت و شلوارهای سفارشی مردانه شهرت بسیاری دارد، قرار داشته. به همین خاطر او همیشه شاهد و شنونده اخبار دنیای مد بوده است.
کت و شلوارهای تک سینه ای که امروزه شاهده آن ها هستیم، نخستین بار در سال ۱۹۰۶ میلادی معرفی شد. آن ها سه دکمه داشتند. البته با فرم کنونی کت و شلوارها تفاوت زیادی داشته اند و نوعی پوشاک غیررسمی به شمار می رفتند. همچنین برش های گشادی داشتند به همین خاطر برای اسب سواری یا نگه داشتن زین اسب، بسیار راحت و مناسب بودند.
«لانگ سوئیت»ها به تدریج جای کت های سوارکاری را گرفتند. به این خاطر، دکمه سوم کت های سوارکاری در زیر کمر قرار می گرفت و به این دلیل، مردها هنگام سوارکاری، دکمه پایین را باز می گذاشتند. پس از اینکه لانگ سوئیت ها، به طور کامل جانشین کت های قدیمی سوارکاری شدند، ادوارد هفتم برای حفظ ارزش و اهمیت کت های قدیمی و ایجاد نوعی تمایز بین کت های جدید و قدیم، دکمه پایین کت را باز گذاشت و مردم نیز به احترام وی، همین کار را تکرار کردند.
از دیگر فرضیه های موجود در رابطه با باز گذاشتن دکمه پایین کت، می توان به چاقی ادوارد هفتم اشاره کرد.
گفته می شود این پادشاه خوش نام، بسیار پرخور بوده و اشتهای غیرقابل باوری داشته. وعده های غذایی وی به جای سه وعده اصلی، ۱۲ بار بوده که در کنار غذا نوشیدنی های بسیاری نیز مصرف می کرده و روزانه ۲۰ نخ سیگار می کشیده. این پادشاه برای توجه ویژه ای که به مد آقایان داشته نیز بسیار مشهور است.
با این تفاسیر، گفته می شود که ادوارد هفتم به دلیل چاقی مفرط، دکمه پایین کت خود را باز می گذاشته تا کت به درستی در تن او بنشیند. همین حرکت به یک مد همیشگی برای پوشاک آقایان تبدیل شد.
البته باید گفت از آن جا که کت ها و جلیقه های کنونی در حال حاضر فقط دو دکمه دارند، کارشناسان صنعت مد پیشنهاد می کنند که همیشه دکمه پایین را باز نگه دارید.
سوئیت اشتباه است؛ در انگلیسی “suit” در واقع سوت، یعنی جامه یا لباس معنی می دهد.