هیباکو جوموکو؛ درختانی که بمباران اتمی هیروشیما نیز آن ها را به زانو درنیاورد

بعد از بمباران اتمی شهر هیروشیما در ۶ آگوست سال ۱۹۴۵ با توجه به مناظر طبیعی ویران شده، خاک سوخته و تشعشعات هسته ای گسترده، دکتر هارولد جیکوبسن از محققان پروژه ی منهتن (پروژه ی تحقیق بر روی انرژی هسته ای) در مصاحبه با روزنامه ی واشنگتن پست اعلام کرد که هیروشیما دیگر سرزمینی لم یزرع خواهد بود و به مدت ۷۵ سال چیزی در این شهر نخواهد رویید. اما طبیعت این پیشگویی را باطل کرد و در بهار سال بعد همه دیدند که جوانه هایی از زیر خاک بیرون می آید. این جوانه ها برای بازماندگان بمباران اتمی پیام هایی امیدوار کننده داشت و به آن ها نیرویی بخشید که بتوانند شهرشان را از نو بسازند.

امروزه بعد از ۶ دهه از بمباران اتمی، این شهر سرسبز و سرزنده و مدرن است. بسیاری از درختانی که بعد از پایان جنگ جهانی دوم در این شهر کاشته شدند از شهرهای دیگر ژاپن یا حتی از کشورهای دیگر به این شهر آورده شده بودند. حتی بسیاری از این درختان که امروزه نیز همچنان به رشد خود ادامه می دهند در زمان بمباران اتمی شهر نیز در همان حوالی بودند. اگر چه بسیاری از آن ها در نتیجه امواج ایجاد شده از انفجار بمب اتمی شکسته و به شدت سوختند اما در نهایت زنده مانده و خیلی سریع به درختانی سالم و بارور تبدیل شدند.

بعد از جنگ حدود ۵۵ اصله از این درختان در ۵۵ مکان مختلف و در محوطه ای به شعاع ۲ کیلومتر که انفجار بمب اتمی در آن رخ داده بود تحت مراقبت قرار گرفتند. امروزه به این درختان «درختان بمب اتمی» می گویند. هر یک از این درختان در زبان ژاپنی «هیباکو جوموکو» (Hibaku Jumoku) به معنای «درخت زندگی» نامیده می شود و این اسم با استفاده از یک پلاک فلزی روی تنه ی این درختان نقش بسته است. بر اساس اعلام منابع رسمی در شهر هیروشیما در حدود ۱۷۰ اصله از این درختان و از گونه های مختلف وجود دارد که از بمباران اتمی جان سالم به در برده اند.

درختی که در مرکز این محوطه ی دایره ای قرار داده شده یک بید مجنون است که با مرکز انفجار بمب اتمی تنها ۳۷۰ متر فاصله داشته و اگر چه درخت اصلی در حین انفجار شکسته و به زمین افتاد اما ریشه های آن زنده مانده و سال بعد جوانه های آن ها از زیر خاک بیرون آمدند. یک درخت بید مجنون دیگر در نزدیکی استادیوم بیسبال شهر و در فاصله ی ۴۵۰ متری محل اصابت بمب قرار دارد.

این درختان در مناطق خالی تمامی ساختمان های عمومی،مقبره ها و مکان های یادبود قرار گرفته اند و تحت نظر شهرداری هیروشیما از آن ها مراقبت می شود. بذرها و دانه های این درختان توسط مسئولان محلی و ساکنان شهر در اختیار مردم دیگر مناطق کشور و توریست ها قرار گرفته و جوانه های این درختان هم اکنون در مناطق بسیاری از جهان به درختانی تنومند تبدیل شده اند.

یکی از دو ستون مقبره ی توری (Shrine Torii) توسط بمب اتمی از بین رفت. همچنین انفجار باعث شد که شاخه های دو درخت کافور که در محوطه ی مقبره قرار داشتند از بین بروند. این درختان بیش از ۵۰۰ سال عمر داشتند. در آن زمان همه ی مردم شهر نگران این بودند که این درختان خشک شده و از بین بروند اما این درختان در کمال ناباوری به تدریج از حالت پژمرده خارج شده و امروزه کاملا پوشیده از برگ های شاداب هستند.