عبارات و جملاتی که نباید در نخستین برخورد با دیگران به آنها گفته شوند

حتما برای شما نیز بارها پیش آمده که در اولین برخورد و در مواجه با فردی، حس خوبی را تجربه کرده باشید و یا برعکس نظر مساعدی در مورد آن فرد نداشته باشید. زمانی که چنین دیدارهایی کاری و مهم باشند می توانند موقعیت خوبی را رقم بزنند و یا آن را کاملا از بین ببرند.

«دارلین پرایس»، مدیر کمپانی Well Said و نویسنده «صحبت های تاثیرگذار» می گوید، بنابراین نخستین دیدار شما با دیگران، می تواند یکی از موثرترین ملاقات های تان تلقی شود و سبب ایجاد اعتماد در طرف مقابل شده، موقعیت های جدیدی را برای شما به وجود آورده و روابط اجتماعی تان را نیز بسط دهد.

وی می افزاید زمانی که اضطراب دارید، بدون فکر کردن و سریع تر از مواقع عادی حرف می زنید و چیزهایی که لزومی به گفته شدن شان وجود ندارد را نیز بیان می کنید. اگرچه پرهیز کامل از چنین وضعیتی همیشه امکانپذیر نیست با این حال با به خاطر سپردن آنچه در ادامه به شما خواهیم آموخت کنترل بهتری بر وضعیت خواهید داشت و از گفتن نکات اضافه نیز پرهیز خواهید کرد. این موارد را با هم مرور می کنیم:

“من از این شرکت متنفرم و رئیس هم آدم بسیار بدی است”

پرایس می گوید هیچ چیزی بدتر از آن نیست که در نخستین دیدارتان با فردی شروع به منفی بافی کنید. حتی اگر آنچه می گویید کاملا درست باشد، بهتر است برخی از موارد را به روابط اجتماعی و کاری خود وارد نکنید خصوصا اگر در مراحل اولیه قدم های خوبی به سمت جلو برداشته بودید.

اگر از فردی شکایت دارید، بهتر است این شکایت خود را با کسی مطرح کنید که بتواند به شما کمک کند. مثلا به بخش نیروی انسانی کمپانی که در آن کار می کنید مراجعه کنید.

“درآمد شما چقدر است؟”

درآمد هر فردی یکی از خصوصی ترین مسائل زندگی او به شمار می رود. پرایس بر این باورست که پرسش از درآمد یک فرد، آن هم در نخستین دیدار می تواند سئوال بسیار غیرمودبانه ای باشد.

“ببخشید که مزاحم شدم”

«بارابارا پچتر» نویسنده «پایه های اخلاق تجارت» می گوید هرگز برای کاری که انجام نداده اید عذرخواهی نکنید. اگر از ابتدا بخواهید چنین کاری را انجام دهید، چگونه می خواهید در ادامه این روند را دنبال کنید؟ همین که از فردی بپرسید، “ببخشید آیا چند لحظه فرصت دارید؟ ” برای پیشبرد روند صحبت کافی است.

“نظر شما راجع به رئیس جمهور کشور ما چیست؟ “

به عنوان یک قانون عمومی اخلاق، هرگز پای سیاست را در برخورد نخست به میان نیاورید. پرایس می گوید حتی اگر به حذب یا گروه سیاسی که اعتقاد دارید، اعمتاد کامل دارید، باز هم از صحبت کردن در مورد آن و در برخورد نخست با دیگری پرهیز کنید چرا که ممکن است فرد مقابل به چالشی عمیق با شما وارد شود. در مجموع از هر عاملی که احساسات شما را به شدت تحریک می کند، امکان ابراز نظرهای بسیار شخصی را در شما تقویت می کند و یا دیدگاه قضاوتگری به شما می دهد جدا خودداری کنید.

“کی فارغ می شوید؟”

اگر بعد از پرسیدن چنین پرسشی دریابید که آن فرد اصلا باردار نبوده، هیچ جبرانی برای آن وجود نخواهد داشت. پرایس می گوید بر فرض آنکه فرد مقابل باردار هم باشد، این سئوال بسیار شخصی و بی ادبانه است. تنها زمانی که خود آن فرد این موضوع را مطرح کند صحبت کردن در مورد آن جایز است. در چنین مواقعی نیز بهتر است صحبت به سمت مسائل جدی تری پیش برود.

“چنین چیزی امکان ندارد”

اینکه برای موضوعی نگرانی داشته باشید و در صدد برطرف کردن آن برآیید خوب است اما اگر به امری منفی تبدیل شود نشانه عدم اعتقاد به آن موضوع است.

«لین تیلر» یکی از متخصصان و نویسندگانی که در مورد رفتارهای حرفه ای کاری می نویسند می گوید، اگر نظرها و پرسش هایی که پرسیده می شوند مثبت نباشند، ناامیدانه باشند و یا اثری از وجود اعتماد به نفس در آن وجود نداشته باشد بهتر است که توجه چندانی به آن نشود.

“آیا شنیده ای که …؟”

«ویکی اولیور» نویسنده کتاب «رئیس بد و همکاران دیوانه» و «لغات کلیدی فروش» می گوید، شایعه پراکنی و شهرت پیدا کردن به عنوان فردی که پشت سر دیگران حرف می زند اصلا خوب نیست.

«روزالیندا اوروپزا»، کارشناس اخلاق حرفه ای و نویسنده کتاب «آروغ نزن» در مورد بدگویی از دیگران می گوید، زمانی که از فردی بدگویی می کنید، شنیع تر از آن فرد به نظر می رسید. این را به خاطر داشته باشید با این کار قطعا این شما هستید که منفورتر خواهید شد.

“خیلی از لباست خوشت می آیم”

پرایس می گوید زمانی که فردی را برای نخستین بار ملاقات می کنید از نظر دادن راجع به ظاهر او پرهیز کنید حتی اگر نظر شما بسیار مثبت باشد چرا که قضیه بسیار شخصی است و آن دیدار مکان مناسبی برای مطرح کردن چنین موضوعاتی نیست. حتی زمانی که بیشتر با آن فرد آشنا می شوید، مراقب آنچه می گویید باشید.

از آنجایی که در محل های کار عمدتا قضایایی چون رئیس و مرئوس، پایین دست و بالا دست بودن وجود دارند، بهتر است از نظر دادن در مورد ظاهر افراد پرهیز شود. به جای چنین نظرهایی می توانید در مورد موفقیت های کاری که افراد در محل کار بدست می آورند به آنها تبریک بگویید.

“در حال جدا شدن از همسرم هستم”

پرایس می گوید، اگر مرحله سختی از زندگی خود را می گذرانید و ممکن است وسوسه شوید تا جریان را برای همکاران یا مشتریان تان تعریف کنید، مکان و افراد نادرستی را انتخاب کرده اید. وی پیشنهاد می کند در نخستین دیدارتان با یک فرد یا در محل کار از صحبت کردن در مورد مسائل خصوصی زندگی خود پرهیز کنید چرا که صحبت کردن از مشکلات شخصی سبب می شود دیگران در مورد توانمندی های شما دچار تردید شوند.

” فکر کنم …”

پچتر می گوید زمانی که واقعا از چیزی نامطمئن هستید این عبارت را به کار ببرید چرا که تکرار دائم آن سبب می شود که در چشم دیگران فرد نامطمئنی به نظر برسید.

زمانی که جلسه ای در ساعت ۳ برگزار می شود، مطمئن بگویید که جلسه در ساعت ۳ بعداز ظهر برگزار خواهد شد و هیچ شکی در آن مورد نداشته باشید.

“خیلی خسته ام”

تیلر می گوید، بسیار خوب است که سرزنده و پرانرژی به نظر برسید. خصوصا در زمان هایی که پروژه ها و رفتارهای حرفه تان کاملا زیر ذره بین است این کار را جدی تر بگیرید.

“چقدر متفاوت تر از صدایت در پشت تلفن به نظر می رسی”

پرایس می گوید هرگز با گفتن چنین الفاظی فرد مقابل را دچار ناامیدی و سردرگمی نکنید چرا که واقعا نمی دانسته که شما چه تصوری راجع به او داشته اید.

تو جذاب تر، زیباتر و بهتر از آنچه من تصورش را می کردم هستی”

با گفتن چنین جمله ای آن فرد احساس ناامنی خواهد کرد چرا که واقعا درک نمی کند که انتظار شما با آنچه اکنون دیده اید چقدر تفاوت داشته.

“چند سالت است؟ “

احتمالا این یکی از عاداتی است که از روزهای کودکی تان در شما باقی مانده و سن دیگران را سئوال می کنید اما باید بدانید که پرسیدن از سن دیگران مودبانه نیست.

«راستش را بخواهی …”

چپتر می گوید، اینکه توجه دیگران را به صادق بودن خود جلب کنید می تواند موجبات تعجب آنها را فراهم آورد و ممکن است تصور کنند که چیزهای دیگری که می گویید حقیقت ندارد.

“احتمالا در مورد من شنیده ای که … اما این موضوع حقیقت ندارد”

توجه اطرافیان تان را به سمت شایعات جلب نکنید. ممکن است با این کار به دیگران این دیدگاه را بدهید که فرد بسیار مهمی هستید (البته ممکن است که فرد واقعا مهمی باشید اما نخواهید دیگران این موضوع را بدانند). این امکان نیز وجود دارد که آن فرد چیزی راجع به آن شایعه نشنیده باشد.

“آیا ممکن است به من کمک کنی؟”

این اولین باری است که شما آن فرد را ملاقات کرده اید و درست نیست که بلافاصله از او تقاضایی داشته باشید و طلب کمک کنید.

مَن … مَن … مَن

پرایس می گوید خصوصا در برخورد نخست با دیگران از تمرکز مداوم بر واژه «من» و صحبت بیش از اندازه در مورد خودتان اجتناب کنید چرا که ممکن است طرف مقابل علاقه ای به شنیدن تمام آنچه در مورد خودتان می گویید نداشته باشد.

پرایس پیشنهاد می کند، بهتر است برای پرهیز از چنین اتفاقی شنونده بهتری باشید و سئوالات مناسبی بپرسید. مثلا از طرف مقابل خود بپرسید چطور شد که وارد جریان حسابداری شدی؟ یا در مورد چالش های زمینه کاری که فعالیت داشته از او بپرسید.

وی می افزاید بهترین راه این است که در مورد چیزهایی که طرف مقابل به آن علاقه دارد صحبت کنید چرا که بسیاری از دیالوگ های ناموفق میان افراد به دلیل عدم پیگیری آن توسط طرف مقابل است.

“وای خدای من … این فوق العاده است.”

گاهی تلاش می کنید که به گونه ای رفتار کنید که طرف مقابل از شما خوشش بیاید. زمانی که برای ایجاد چنین حسی در دیگری بیش از اندازه خود را به زحمت می اندازید امکان دارد که نتیجه عکسی بگیرید. تنها خودتان باشید و همین موضوع کفایت می کند.