باید بدانید در همین لحظه که در حال خواندن این مطلب هستید، جمعیت بزرگی از انگل های ریز و هشت پا روی بخش های مختلف صورت شما در حال زندگی کردن هستند و از پوست و موی شما تغذیه می کنند.
بر اساس گزارشات علمی اخیر، هزاران انگل میکروسکوپی روی صورت انسان ها زندگی، حرکت و تغدیه می کنند اما در بیشتر مواقع هیچ ضرری ندارند و وجودشان تهدیدی برای سلامتی افراد به شمار نمی رود.
مایت های ساکن روی صورت انسان دوگونه متفاوت دارند: دمودکس فولیکوروم و دمودکس برویس.
دمودکس فولیکوروم عموما در پیاز موها اقامت دارند و بیشترین جمعیت آن ها را می توان در اطراف گونه ها، بینی، ابروها، مژه ها و پیشانی مشاهده کرد. البته این انگل ها فقط روی صورت زندگی نمی کنند، بلکه در اندام های دیگر بدن همانند بازوها، سینه و گوش ها هم زندگی می کنند اما توانایی نفوذ به ارگان های داخلی را ندارند.
انگل هایی که از پیاز مژه های چشم بیرون آمده اند.
باید اشاره کنیم که انسان با این انگل ها متولد نمی شود، بلکه این هیره های ریز از طریق تماس با افراد دیگر، همانند استفاده از حوله یا بالشت مشترک منتقل می شوند.
در حالت عادی این مایت ها هیچ خطری برای انسان ندارند و به عنوان انگل هایی که از انسان تغذیه کرده و آسیبی به وی وارد نمی کنند، دسته بندی می شوند.
دمودکس فولیکوروم
دمودکس فولیکوروم، نخستین بار در سال ۱۸۴۲ میلادی توسط محققی فرانسوی به نام «برگر» حین مطالعه در رابطه با ترشحات مومگونه گوش کشف شد.
مایت های یاد شده در طول روز از سلول های مرده پوست تغذیه کرده و در شب، تخم ریزی می کنند. بیشترین میزان این انگل ها در دوران بلوغ و نوجوانی و به واسطه ترشح بیش از حد غده های چربی پدیدار می شوند اما تا میان سالی بیشتر دوام ندارند و پس از این دوران به خودی خود از بین خواهند رفت.
میزان پراکندگی و افزایش تعداد مایت ها در افراد مختلف، متفاوت است اما در بدن مردها بیشتر هستند زیرا تعداد غدد چربی آقایان بیشتر از خانم هاست.
دمودکس فولیکوروم
بر اساس تحقیقاتی که نتیجه آن در مجله علمی PLoS ONE در سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شد، در یک گروه کوچک ۲۹ نفره، ۱۰۰ درصد افراد بالای ۱۸ سال DNA انگل را روی صورت خود داشتند. این میزان در افراد زیر ۱۸ سال به ۷۰ درصد کاهش یافته بود.
«مگان توئمس» از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در رابطه با تعداد دمودکس فولیکوروم ها بیان داشته: «نمی توان به طور دقیق تعداد کرم های موجود در صورت انسان ها را برآورد یا شمارش کرد. اما با تکیه بر تحقیقات می توان گفت که کمترین تعداد این موجودات ریز، گروه های یکصد تایی و بزرگ ترین جمعیتشان نیز هزارتایی است.»
این انگل ها بدنی کشیده، سر و ۴ جفت دست و پا دارند.
دمودکس برویس ها نیز همانند دمودکس فولیکوروم ها هستند با این تفاوت که فقط در غده های چربی در اطراف پیاز موها، همانند اطراف چشم زنده می مانند. تجمع این انگل ها در اطراف چشم باعث می شود تا فرد، خشکی، زبری و خارش پوست را تجربه کند.
درمان های موقتی برای از بین بردن این انگل ها وجود دارد اما نمی توان به طور کامل از وجودشان خلاص شد زیرا هر ۶ هفته یکبار، دوباره متولد شده و روی پوست ظاهر می شوند.
بدون نظر