دلایل زیادی وجود دارد که سریال «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones) به بزرگ ترین سریال یک دهه گذشته تبدیل شده است: پیچیدگی، داستان وسیع، مانورها و توطئه های سیاسی، نبردهای حماسی، ارزش های تولیدی بسیار بالا، معماهای اخلاقی و خطوط مبهم بین خوب و بد و البته مقدار زیادی از صحنه های خونریزی و خشونت. با این وجود بدون نقش آفرینی های خیره کننده بازیگران، «بازی تاج و تخت» چیزی نمی شد که امروز شاهد آن هستیم.
بازیگرانی مانند پیتر دینکلیج، لینا هیدی و شان بین، به شخصیت های رمان «ترانه یخ و آتش» (A Song of Ice and Fire) نوشته جورج آر آر مارتین چنان زندگی بخشیدند که شاید کس دیگری توانایی انجام آن با این میزان از مهارت و زیبایی را نداشت؛ به نحوی که نمی توان بازیگر دیگری را در نقش تیریون، سرسی یا ند استارک تصور کرد اما برخی نقش ها می توانستند بسیار متفاوت باشند.
اول از همه یک اپیزود آزمایشی پخش نشده و افتضاح از این سریال وجود دارد که در آن تمزین مرچنت نقش دینریس تارگرین و جنیفر الی نقش کاتلین استارک را بازی می کند و خبری از امیلیا کلارک و میشله فیرلی در این دو نقش نیست. اما تعدادی از بازیگران این سریال برای نقش های متفاوتی در نظر گرفته شده و حتی برای آن نقش ها تست نیز داده بودند. بدون شک اگر این تست ها موفق می بود با حرام زاده هایی متفاوت مواجه شده، ۲ بازی خارق العاده در نقش خانواده سلطنتی را از دست می دادیم و اتفاقات بسیار دیگری می افتاد.
۱- ایوان ریون در نقش جان اسنو
ایوان ریون در نقش رمزی بولتون اولین بار با ظاهر یک خدمتکار دوست داشتنی و خوش قلب به تماشاگران معرفی شد اما خیلی زود به یک شخصیت شرور و بیرحم اما باهوش تبدیل شد که در منفور بودن با جافری برثیون رقابت می کرد. رمزی بولتون یکی از بی نظیرترین شخصیت های سریال «بازی تاج و تخت» بود که بر خشونت و هیجان سریال می افزود و در ۴ فصل حضور در داستان، بخش زیادی از اتفاقات داستان به او مربوط می شد. وی رفته رفته از یک شخصیت جانبی و حاشیه ای در سرگذشت ثیون گریجوی به یکی از شخصیت های منفور اصلی داستان تبدیل شد. ایوان ریون در نقش شخصیت روانی سرخوش و عیاش داستان، رمزی بولتون، بی نقص عمل کرد که قربانیانش را قبل از مرگ دچار وحشت می کرد.
بدین ترتیب بسیار سخت است که وی را در نقشی کاملاً متفاوت تصور کنیم اما باید بدانید که وی برای بازی در نقش جان اسنو تست بازیگری داد؛ مردی با شخصیت و محترم که از هیچ کار بدی لذتجویی نمی کند. ریون در مصاحبه ای گفته که برای نقش جان اسنو تست بازیگری داده اما بر این باور است که تیم انتخاب بازیگران، تصمیم درستی گرفته و نمی توان به تصمیم آنان در اختصاص نقش رمزی بولتون به وی خرده گرفت. وی تصدیق کرده که کیت هرینگتون انتخاب مناسب تری برای شخصیت معقول و دوست داشتنی جان اسنو بوده و ریون نیز خود از این که نقش یکی از بدترین شخصیت های شرور وستروس را بازی کرده راضی است.
۲- ناتالی دورمر در نقشی دیگر
شخصیت مارجری تایرل یکی از موفقیت های بزرگ سازندگان سریال «بازی تاج و تخت» است که یکی از شخصیت های ساده و کم اهمیت داستان های جورج آر آر مارتین را به یک شخصیت کاریزماتیک اما هوسباز و توطئه گر در نسخه تلویزیونی تبدیل کرده اند. یکی از دلایل برجسته شدن این نقش بازی بی نقص ناتالی دورمر است اما وی در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۵ فاش کرد که برای نقش دیگری در نظر گرفته شده بود زیرا شخصیت مارجری شباهت بسیاری به شخصیت او در سریال «تودورها» (The Tudors)، آن بولین، داشت. البته او نگفت که برای چه شخصیت دیگری از سریال تست بازیگری داده بود.
تنها چیزی که می دانیم این است که این اتفاق بعد از فصل اول رخ داده پس می توان با قطعیت گرفت که آن نقش، دینریس یا سرسی نبوده است. بزرگترین شخصیت هایی که در فصل دوم وارد داستان شدند و ناتالی دورمر می توانست نقش آن ها را بازی کند، ملیساندر، ییگریت و تالیسا بود. در این میان می توان احتمال بیشتر را به نقش جادوگر سرخ داد که نقشی بسیار متفاوت از آن بولین در «تودورها» است. می توان ادعا کرد که بازی او در نقش ملیساندر نیز می توانست خیره کننده باشد اما نه به اندازه ایفای نقش شخصیت مارجری.
۳- کونان استیونس در نقش کال دروگو
اگر چه نقش شخصیت گرگور کلیگین از فصل دوم به بعد توسط یان وایت (فصل دوم) و هافبور جولیون بیورنسون (فصل ۴ به بعد) بازی شده است اما کونان استیونسون اولین بازیگری بود که نقش «کوه» را بازی کرد. با وجود این که انتخاب اول این بازیگر استرالیایی همان نقش گرگور کلیگین بود اما وی برای نقش دیگری نیز تست بازیگری داد تا به «کوه» رسید. شخصیت گرگور کلیگین در اپیزود آزمایشی سریال وجود نداشت، از این رو وی قرار بود ابتدا نقش کال دروگو (خال دروگو) را بازی کند که البته در نهایت این نقش به جیسون موموآ رسید. بدون شک این بهترین انتخاب بود زیرا تست استیونس در نقش کال دروگو نتوانست تولید کنندگان سریال را راضی کند. او بهترین «کوه» ی است که در سریال «بازی تاج و تخت» وجود دارد اما مطمئنا کال دروگوی خوبی از آب در نمی آمد!
۴-یوجین سیمون در نقش جافری برثیون
اگر چه شخصیت بزرگ و کلیدی نبود اما یوجین سیمون در ایفای نقش لنسل لنیستر بازی قابل قبول و خوبی از خود ارایه داد که او را از یکی از ملازمان رابرت برثیون به معشوق سرسی و در نهایت عضوی متدین و پرهیزکار از شبه نظامیان گنجشک اعظم تبدیل کرد. در اواخر دوران حضورش در سریال «بازی تاج و تخت» او یکی از منفورترین و بیرحم ترین شخصیت های داستان بود اما در مقابل نقشی که در ابتدا برای او در نظر گرفته شده بود این میزان از نفرت انگیز بودن قابل چشم پوشی است. بله باور می کنید یا نه، سیمون ابتدا قرار بود نقش جافری برثیون را بازی کند.
سیمون که در انتها به طرفدار گنجشک اعظم تبدیل می شود با توجه به ویژگی هایی که در کتاب های مارتین برای شخصیت جافری برشمرده شده بود، انتخاب مناسب تری برای این شخصیت بود: بلند قامت، لاغر، موهای بلند و با ویژگی های زنانه بسیار بیشتر. با این وجود جک گلیسون از نقطه نظر مهارت بازیگری بهترین انتخاب برای نقش جافری برثیون بود. او با مهارت تمام شخصیت سادیستی، بدذات و البته نابالغ جافری را بازی کرد که نه تنها به منفورترین شخصیت سریال «بازی تاج و تخت» تبدیل شد بلکه به دلیل واقعی بودن بازی او در این نقش، باعث اذیت و آزار و صدمه رسیدن به زندگی او در واقعیت نیز شد. به سختی می توان باور کرد بازیگر دیگری غیر از گلیسون می توانست این نقش را با این زیبایی و باورپذیری بازی کند.
۵- لیام کانینگام در نقشی دیگر
شخصیت داووس سی وورث به عنوان شخصیت اخلاق مدار سریال «بازی تاج و تخت»، به خاطر روابطش با شخصیت های کلیدی داستان مانند جان اسنو و استنیس برثیون، حس شوخ طبعی و لهجه بسیار خاصی که ساخته پرداخته خود کانینگام بوده و با هیچ لهجه دیگری در سریال قابل مقایسه نیست، به یکی از شخصیت های پرطرفدار و دوست داشتنی این مجموعه تلویزیونی تبدیل شده است. اما ممکن بود لهجه بسیار متفاوتی در این نقش داشته باشیم زیرا کانینگام فاش کرده که برای نقش دیگری غیر از داووس سی وورث تست بازیگری داده بود هر چند به این شخصیت اشاره ای نکرده است.
البته او فاش کرده که قرار بوده در همان فصل اول نقش شخصیت دیگری را بازی کند. به همین دلیل می توان او را در نقش شخصیت های متعددی فرض کرد. شاید او قرار بوده نقش سِر بریستن سلمی یا فرمانده ژور مورمونت را بازی کند هر چند برای این نقش ها کمی جوان به نظر می رسد. البته وی می توانست نقش پسر ژور مورمونت، جوراه، را نیز بازی کند که در نهایت این نقش به لین گلن سپرده شد. گلن در نقش جوراه فوق العاده ظاهر شده و کانینگام نیز بهترین انتخاب برای نقش داووس بوده است. از این رو می توان بار دیگر به تیم انتخاب بازیگران سریال «بازی تاج و تخت» تبریک گفت که بهترین انتخاب ها را برای شخصیت های داستان داشته اند.
۶- الفی آلن در نقش جان اسنو
اگر چه هر دو غریبه هایی بودند که توسط ند استارک در وینترفل تربیت شده و بزرگ شده بودند اما ثیون گریجوی و جان اسنو می توانستند از همان ملاقتمان شخصیت هایی کاملاً متفاوت باشند. در حالی که جان اسنو شخصتی محتاط و آرام دارد، ثیون گریجوی گستاخ و عجول است. جایی که اسنو شرافتمندانه رفتار می کند، ثیون مغرور و احمق است. الفی آلن در به تصویر کشیدن چنین شخصیتی از ثیون گریجوی بسیار بی نقص عمل کرده است و در طول سال ها وی بر زیبایی و باورپذیری این نقش افزوده است اما شاید او می توانست نقش جان اسنو محترم و آرام را نیز با همین زیبایی بازی کند.
مانند ایوان ریون، آلن نیز ابتدا برای ایفای نقش حرامزاده وینترفل تست داد. به گفته شورانرهای سریال «بازی تاج و تخت»، دن ویز و دیوید بنیوف، بعد از تست دادن الفی آلن، آن ها به شدت از بازی او راضی بودند اما به این نتیجه رسیدند که او بهترین انتخاب برای نقش جا اسنو نیست و باید نقش ثیون گریجوی به وی سپرده شود. بدین ترتیب بود که الفی آلن به یکی از بهترین بازیگران سریال تبدیل شد که هنرنمایی خیره کننده ای در نقش ثیون گریجوی داشته است.
۷- جو دمپسی در نقش جان اسنو، پیپ و گرِن
شاید جو دمپسی از این که نتوانست نقش جان اسنو را بدست آورد بسیار ناراحت است. در حالی که شخصیت گندری، که در نهایت برای آن انتخاب شد، در فصل اول تا سوم نقش قابل توجهی داشت اما در فصل سوم توسط داووس از دراگون استون خارج شد و تا فصل هفتم به داستان برنگشت، جایی که حضوری کم در اپیزودهای پایانی داشت. اما در همین مدت، جان اسنو به اصلی ترین و محبوب ترین شخصیت سریال «بازی تاج و تخت» تبدیل شده است. برخلاف مورد ریون و آلن، تصور دمپسی در نقش جان اسنو کمی راحت تر است زیرا طبیعت و شخصیت نزدیک تری به جان اسنو دارد و از کاریزمای کافی برای افزودن بر قدرت شخصیت او برخوردار است.
البته اگر وی در نقشی غیر از گندری و شاید جان اسنو به کار گرفته می شد، بدون شک استعداد بازیگری اش تلف می شد. او برای بازی در نقش پیپ و گرن (دو تن از نگهبانان شب) نیز تست بازیگری داده بود اما در نهایت برای نقش گندری انتخاب شده و باعث گردید که این شخصیت به یکی از شخصیت های دوست داشتنی و پرطرفدار سریال تبدیل شود که رابطه نزدیکی نیز با مایسی ویلیامز (آریا) دارد. البته دمپسی در ابتدا اعتقاد داشت که انتخاب مناسبی برای نقش گندری نیست زیرا نه موهای مشکی دارد و نه فیزیک مناسب برای فرزند نامشروع شاه رابرت را. در نهایت شوررانرهای سریال به او گفتند که موهایش را رنگ کرده و او را به باشگاه خواهند فرستاد تا تناسب اندام بیشتری داشته باشد.
۸- کونلث هیل در نقش رابرت برثیون
” برخی درها برای همیشه بسته می شوند، درهای دیگری در جاهایی که انتظارش را ندارید باز می شوند”.-واریس
شاید باورنکردنی ترین تغییر شخصیتی که می توانست در سریال «بازی تاج و تخت» رخ دهد، ایفای نقش شاه رابرت برثیون توسط بازیگر نقش واریس است. کونلث هیل که بدون شک یکی از بهترین نقش آفرینی های این سریال را در نقش واریس داشته، در مصاحبه ای فاش کرده است که وی ابتدا قرار بوده نقش رابرت برثیون را بازی کند اما در نهایت این نقش به مارک اَدی سپرده شده و البت این اتفاق برای هیل بسیار خوش یمن بوده است. هیل نیز خود از این اتفاق خوشحال به نظر می رسد.
شخصیت رابرت برثیون در فصل اول از شخصیت های اصلی داستان است و شاید یکی از بهترین انتخاب ها در زمینه بازیگران در مورد شخصیت او رخ داده است. اما انتخاب کونلث هیل برای بازی در نقش واریس نیز کاملاً بی نقص بوده است. شخصیت بابی برثیون تنها ۷ اپیزود در سریال «بازی تاج و تخت» حضور داشت اما واریس پس از ۷ فصل هنوز در سریال نقش پررنگی دارد. البته تنها بعد از قبول نقش شخصیت واریس بود که به وی گفته شد باید موهایش را از ته بزند!.
بدون نظر