«خطوط نازکا»؛ فرودگاهی مدرن روی زمین برای آدم فضایی‌ها!

امروز، پانزدهم می مصادف است با زادروز «ماریا رایشه»، ریاضیدان آلمانی که نقشی بسیار مهم و ارزشمندی در حفاظت از «خطوط نازکا» داشت.

«خطوط نازکا» از جمله جنجالی‌ترین و جالب‌ترین پدیده‌هایی است که از تمدن نازکا بر جا مانده است. نازکا یک قوم بسیار قدیمی در کشور پرو بودند که در خلال قرون هفتم تا یکم پیش از میلاد در صحراها و بیابان‌های پرو زندگی می‌کردند. خطوط بر جا مانده از این تمدن بسیار پیچیده و طولانی به شکل اشکال حیوانات است که روی زمین ترسیم شده. جذابیت خطوط نازکا در این است که به جز از ارتفاع بسیار بالا قابل رویت نیستند.

از این‌رو فرض بر این است که قوم نازکا هیچ‌گاه اثر هنری خود را ندیده‌اند و شاید این خطوط، فرودگاهی برای آدم‌فضایی‌ها بوده است.

ماریا رایشه، در پانزدهم می سال ۱۹۰۳ میلادی در شهر درسدن به دنیا آمد. پس از فارغ‌التحصیل شدن در رشته‌های ریاضیات، جغرافیا و زبان‌های خارجی به پرو مهاجرت کرد.
وی در سال ۱۹۳۹ کار تدریس و ترجمه را شروع کرد و همزمان، به خطوط نازکا علاقه‌مند شد و مسائل عجیبی دربارهٔ آنان کشف کرد.

رایشه در سال ۱۹۴۹ نتایج مطالعاتش در مورد خطوط نازکا را در کتابی با عنوان «راز بیابان» منتشر کرد و با پول ناچیزی که بدست آورده بود برای خطوط نگهبان گذاشت تا از بین نروند. تلاش‌های این ریاضی‌دان نتیجه داد و در سال ۱۹۹۵ این منطقه در فهرست جهانی جای گرفت.

از آن پس،  ماریا رایشه در پرو به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شد و به او لقب «بانوی بزرگ نازکا» را داده بودند. رایشه در اواخر عمر سرطان تخمدان گرفت و در سال ۱۹۹۸ درگذشت.

با این مقدمه شاید کنجکاو شده باشید بدانید که خطوط نازکا چیست و چه فرضیه‌هایی راجع‌به‌آن در جهان وجود دارد. اگر این‌طور است از شما دعوت می‌کنیم تا در ادامه مطلب با روزیاتو همراه باشید.

خطوط نازکا چیست؟

خطوط نازکا مجموعه‌ای از خطوطی است که در صحرای نازکا، یک دشت بایر واقع شده. این دشت ۸۰ کیلومتر بین شهرهای نازکا و پالیا در پرو امتداد دارد و در آن صدها شکل منحصربه‌فرد به چشم می‌خورد که بسیار عجیب هستند. این اشکال شامل خطوطی به شکل مرغ مگس‌خوار، عنکبوت، میمون، مارمولک و … هستند و نکته عجیب در موردشان این است که به جز از فضا قابل مشاهده نیستند. یعنی مردم نازکا هرگز نمی‌توانستند اثری که خلق کرده‌اند را به صورت منسجم ببینند.

گفته می‌شود خطوط اسرارآمیز نازکا شباهتی عجیب به فرودگاهی مدرن دارد. این نگاره‌های باستانی به قدری عجیب هستند که هنوز کسی نتوانسته به قطع از راز آن پرده برداری کند. برخی این خطوط را کار آدم فضایی‌ها می‌دانند و آن را مدرکی واضح بر وجود بیگانگان فضایی بشمار می‌آورند.

به صورت کلی ۸۰۰ خط مستقیم، ۳۰۰ شکل هندسی و ۷۰ تصویر جانوری حشره و انسان خطوط نازکا را تشکیل داده‌اند. برخی از خطوط مستقیم تا بیش از ۵۰ کیلومتر ادامه دارند. این در حالیست که درازای نگاره‌های جانوری از ۱۵ متر تا ۳۶۵ متر می‌رسد.

مساحتی که این خطوط را پوشش می‌دهد، تقریبا ۵۰۰ کیلومتر مربع است و بزرگ‌ترین شکل‌ها در حدود ۲۷۰ متر درازا دارند.

به گزارش برخی از متخصصان باستان‌شناسی و اندازه‌گیری‌هایی که صورت داده‌اند، طول نگاره‌ مرغ‌مگس‌خوار ۹۳ متر، کرکس ۱۳۴ متر، میمون ۹۳ متر در ۵۸ متر و عنکبوت ۴۷ متر برآورد شده‌اند.

دلیل ماندگاری خطوط نازکا چیست؟

جالب است بدانید که سراسر صحرای نازکا با لایه‌ای قرمز رنگ از اکسیدآهن پوشیده شده است و خطوط نازکا روی این زمین به صورت فرورفتگی‌هایی به عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر ایجاد شده‌اند.

در واقع این خطوط با برداشتن سنگ‌ریزه‌هایی با پوشش اکسید آهن که سطح صحرای نازکا را پوشانده، ساخته شده است. در جاهایی که این سنگفرش برداشته شده، خاک رس روشنی در زیر پدیدار شد که تضاد قابل توجهی در طیف و رنگ با باقی بخش‌های دشت داشت.

این خطوط به دلیل خشکی بسیار زیاد، باد کم و شرایط آب و هوایی ثابت منطقه نازکا، به قوت خود باقی‌مانده‌اند. خوب است بدانید که صحرای نازکا یکی از خشک‌ترین مناطق زمین است و دمای آن در تمام سال در حدود ۲۵ درجه سانتی‌گراد است.

چه فرضیه‌هایی در مورد تکنیک‌ها و سازندگان این خطوط مطرح است؟

بیش از یکصد سال از اولین کشف خطوط نازکا گذشته و فرضیه‌ها و نظریه‌های متنوعی در رابطه با علل شکل‌گیری، ساخت و هویت اصلی سازندگان این خطوط از طرف دانشمندان، پژوهشگران، باستانشناسان و تیم‌های تحقیقاتی مطرح شده است.

با اینکه راز اصلی این اثر باستانی و اعجاب‌انگیز همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد اما برخی نظریه‌پردازان با اشاره به اینکه مردم دوران باستان قادر به خلق چنین خطوطی با استفاده از ابزارهای ابتدایی نبوده‌اند، بر این باور هستند که خطوط نازکا را موجودات فرازمینی ساخته‌اند.

برخی باستان‌شناسی اعتقاد دارند مردم نازکا این خطوط را با استفاده از وسایل ساده و تجهیزات زمین‌پیمایی و نقشه‌برداری ایجاد کرده‌اند.

یا بد نیست اشاره کنیم که برخی محققان همچون «جو نیکل» و تیمش با استفاده از تکنولوژی ساده که در دسترس مردم نازکا بوده، و بدون دید هوایی و تنها با نقشه‌های دقیق، توانستند حتی اشکالی بزرگ‌تر را در طی چندین روز خلق کنند.

بسیاری محققان عقیده دارند که انگیزه مردم نازکا، مذهبی بوده. یعنی خلق اشکالی که تنها خدایان از آسمان قادر به دیدن آنها بطور واضح هستند.

در سال ۱۹۸۵ یک باستان‌شناس به نام «جوهان رین هارد»، مدعی بود که این خطوط به عنوان راه‌های مقدسی بودند که به خدایانی منتهی می‌شدند. این خدایان در آن نقطه عبادت می‌شدند و اشکال نیز به عنوان موضوعاتی نمادین برای طلب کمک از خدایان بودند.

فرضیه دیگری وجود دارد که مردم نازکا می‌خواستند تا به مناطقی که در افق دور واقع شده، جایی که خورشید و دیگر اجرام آسمانی طلوع یا غروب می‌کنند، اشاره کنند. این فرضیه توسط دو محقق ارزیابی و بررسی شد و هر دو نتیجه گرفتند که مدارک کافی برای توجیه نجومی وجود ندارد.

تئوری دیگری ادعا می‌کند که خطوط نازکا باقی‌مانده «معابد راه رونده» هستند؛ جایی‌که یک گروه بزرگ از عبادت کنندگان در امتداد یکی از خطوط که وقف شده برای یک ذات مقدس بوده، راه می‌رفتند.

ساکنان دهکده‌های محلی می‌گویند که ساکنان قدیمی، تشریفاتی را روی این راه‌ها و اشکال انجام می‌دادند تا از خدایان تشکر کنند و ادامه داشتن باران و آب را از کوه‌های آند تضمین کنند.

اما در نهایت، جنجالی‌ترین فرضیه درباره این خطوط توسط «اریک فون دنیکن» – نویسنده سوئیسی و جنجالی کتاب ارابه خدایان – مطرح شده؛ او ادعا کرده که این خطوط در حقیقت فرودگاهی برای سفینه‌های فضایی بیگانه بوده.