هاستل در واقع یک محل اقامت خودمانی است. آیا هاستل همان مسافرخانه است؟ آیا هاستل همان هتل خیلی خیلی ارزان است؟ در واقع هاستل هیچ کدام از این ها نیست. هاستل در واقع مکان اقامت ارزان برای گروهی از گردشگران است که برای مدت کوتاه در آن اقامت میکنند و از خدمات متداول هتل استفاده نمیکنند. یعنی در هاستل، برای شما صبحانه تهیه نمی شود. خدمات حمل چمدان و نگهداری پول و مدارک ندارد. شستشوی البسه ندارد و بعضا حمام و آشپزخانه نیز بین اتاق ها مشترک است.
در هاستل، شما میتوانید دوستان زیادی پیدا کنید. معمولا هاستل، گزینه اول بک پکرها، گردشگران خودمانی و توریست هایی است که به دنبال هیجان در سفر هستند و میخواهند دوستان زیادی پیدا کنند. حتی در زمانی که در محل اقامت خود مشغول به استراحت هستند. هاستل با هتل فرق دارد. در هتل خدمات روتینی در اختیار مهمانان قرار می گیرد که معمولا هاستل از آن ها بی بهره است. در هاستل، شما معمولا با گروهی از گردشگران جوان از کشورهای مختلف دنیا روبرو می شوید که به دنبال لاکچری گردی نیستند و تنها به دنبال مکانی برای گذران شب و آغاز روزی پر هیجان بوده و برایشان، اقامت خوش، در محل اقامت خلاصه نمی شود.
در هاستل، هم اتاق خصوصی (private room) ارائه می شودو هم اتاق عمومی (public room). بستگی به انتخاب شما و بودجه شما دارد که میخواهید حریم خصوصی داشته باشید و پول بیشتری بدهید یا حریم خصوصی شما چندان اهمیتی ندارد و save پول برای شما در روزگار ارزهای ۸-۹ هزار تومانی، اولویت اول است. اگر اتاق خصوصی انتخاب کنید، شما و دوست و همراه شما در اتاق هستید و اتاق دربست است. اما تضمینی به ارائه حمام و سرویس بهداشتی خصوصی نیست. اگر اتاق عمومی انتخاب کنید، یکی از تخت ها در اختیار شما قرار می گیرد. معمولا اتاق های عمومی هاستل ها از ۶ تا ۳۰ تخت تشکیل می شود که بستگی به اندازه و چیدمان اتاق، تعداد تخت ها متفاوت است.
هر اندازه تعداد تخت ها در یک اتاق عمومی در هاستل مورد نظر شما بیشتر باشد، قیمت نهایی برای اقامت هر شب شما کاهش می یابد. اما از طرفی، شما باید با چندین نفر در اتاق باشید و این برای بانوانی که انفرادی سفر میکنند شاید خوشایند نباشد. البته برخی هاستل ها، اتاق عمومی مخصوص بانوان دارند که میتوانید در زمان رزرواسیون اینترنتی، این موضوع را در نظر داشته باشید.
البته چه در اتاق عمومی و چه در اتاق خصوصی، هر نفر به محض ورود به هاستل و پذیرش، یک کمد اختصاصی خواهد داشت با قفل و کلید که میتوانید وسایل خود را آنجا قرار دهید. مساله دیگری که در هاستل باید توجه داشت آن است که هاستل ها، دارای آشپزخانه مشترک است و مسافران میتوانند از خدمات گاز و لباسشویی و اجاق گاز و فر و مایکروفر و توستر و امثالهم به رایگان استفاده کنند. البته در برخی از هاستل ها مشاهده می شود که خدمات لباسشویی با شارژ سکه همراه می شود.
فضای خودمانی هاستل ها در یکی از شهرهای اروپافضای عمومی جالب یکی از هاستل های در شرق آسیااز اتاق های دو تخته هاستلتخت های دو طبقه در هاستلی در فلورانس ایتالیافضای هاستلی پر از توپ در شهر لیسبون پرتغال
معمولا امنیت خوبی در پانسیون ها برقرار است و اگر شما خوردنی خود را در طبقه ای از هاستل قرار داده و داخل بسته برچسب دار قرار دهید، معمولا ناخنکی به آن از طرف دیگر مسافران به آن زده نمی شود! اگر چه هر احتمالی وجود دارد. چرا که یخچال و فریزر هاستل، عمومی است و ساعت به ساعت توسط افراد مختلف باز و بسته می شود. توصیه میکنیم اگر قصد استفاده از یخچال هاستل ها را در جهانگردی خود دارید، حتی الامکان مواد اولیه را چند ساعت پیش از پخت و پز در یخچال قرار دهید تا سریع از آن استفاده کنید. همچنین از خرید های حجیم هم خودداری کنید چرا که طبقات یخچال و فریزر محدود است و احتمالا امکان جایگذاری همه وسایل شما با توجه به تعداد مسافران هاستل، وجود نداشته باشد.
در هاستل، میز و صندلی و مکان عمومی (common area) در دسترس گردشگران قرار دارد که فرصتی برای گپ و گفت های شبانه گردشگران بین المللی است. اینترنت رایگان معمولا در کلیه هاستل ها ارائه می شود و فرصت خوبی برای آشنایی با گردشگران و چت و آشنایی با آن ها از طریق صفحاتشان در شبکه های اجتماعی خواهد بود. البته باید در نظر داشته باشید که در چنین محیط هایی، باید به حریم خصوصی خود و دیگران توجه داشته باشید.
آنچه در انتخاب هاستل خوب باید در نظر بگیریم
بهترین هاستل، هاستلی است که هزینه رفت و آمد شما از آن به مرکز شهر کم باشد.
بهترین هاستل، هاستلی است که خلوت و تعداد مسافران آن زیاد نباشد.
بهترین هاستل، هاستلی است که شمار نظرات مثبت مسافران قبلی درباره آن زیاد باشد.
بهترین هاستل، هاستلی است که آشپزخانه بزرگ و خدمات خوب ارائه کند.
بهترین هاستل، هاستلی است که امکانات رفاهی آن مثل ارائه بشقاب و صندلی و میز و خدمات آشپزخانه مناسب باشد.
هاستل خوب، اینترنت رایگان پر سرعت در اختیار مسافران قرار می دهد.
اگر hostel در مناطق سردسیر انتخاب میکنید، حتما درباره سرویس بهداشتی و آبگرم سوال کنید.
اگر hostel در مناطق گرم سیر مثل دوبی و مسقط و کوالالامپور انتخاب میکنید، درباره کولر گازی و تهویه مطبوع آن سوال کنید.
hostel های معروف جهان را میتوانید در هاستل ورلد دات کام انتخاب و با کارت های اعتباری رزرو کنید.
اگر هاستل شما با مرکز شهر بیش از ۵ کیلومتر فاصله داشته باشد و ارزان باشد، شما باید برای رفت و آمد به شهر و برگشت به هاستل، پول زیادی هزینه کنید که گاها، هزینه تمام شده هر شب اقامت شما در این هاستل را ۲ تا ۳ برابر افزایش می دهد.
فضای جالب آشپزخانه هاستل
در انتخاب، اگر گروهی سفر میکنید، اتاق ۴ تا ۸ تخته بگیرید تا هزینه تمام شده شما کاهش یابد و حریم خصوصی گروه نیز حفظ شود.
هر چقدر به مقصدهای گردشگری اصلی شهر مثل موزه ها، بناهای تاریخی، گالری ها، مراکز خرید و هم چنین مراکز تفریحی و سینماها نزدیک تر باشد، گران تر خواهد بود.
اگر قصد اروپا گردی داشتید، سعی کنید مکانی انتخاب کنید که نزدیک ایستگاه مترو باشد تا با خرید کارت اعتباری مترو، به راحتی از هاستل در هر زمان شبانه روز به مرکز شهر بروید.
اگر تجربه اقامت در Hostel در نقاط مختلف جهان دارید، تجربیات خود را در اختیار ما قرار بدهید. با اقامت در hostel، سفر هیجان انگیز ارزان را تجربه کنید.
چند سال قبل زمانی که دانشجو بودیم تصمیم به هاچ هایکینگ گرفتیم . تو تهران زیاد دیده بودیم توریستای مختلف با یه کوله پشتی میان و میرن. با دوستان قرار شد بریم ارمنستان و ایروان بعدم به طرف دریاچه هفت ملت . رفتیم بازار و کوله پشتی خریدیم و بعدم با اتوبوس تا اردبیل که شب تو یه مسافرخونه موندیم و اولین اقامتمون شد. بعدش با تاکسی تاخود مرز رفتیم اونجام بعد مهر خروجی و گذر از مرز سوار تاکسیهای ارمنستانی شدیم و تا یه شهر با تاکسی و بعدم با پرس و جو از مردم از اونجا با یه مینی بوس تا خود ایروان رفتیم
جالب این بود تو راه اتوبوس با پلاک ایران زیاد دیدیم ولی اتوبوس با پلاک ارمنستان خیلی خیلی کم بودش شاید کمتر از ده تا تو کل مسیر. ارمنستان با پرس و جو یه هاستل گیر اوردیم. یه هاستل با مدیریت یه زوج که کنار خونه شون ساخته بودن
دکور و تمیزی و سیستم صوتی و اینا رو فقط میتونم بگم که شبیه هتلای پنج ستاره ی تهران بود. تنها فرقش این بود که سه طبقه و هر طبقم چندتا اتاق بیشتر نداشتن. اتاقا دارای دکور منظم و قشنگ و رنگ بندی عالی بودن همشونم به سیستم تهویه وصل بود. دکور اتاقا طوری بود که انگار یه هتله تا هاستل. البته بعدا فهمیدیم که تو کشورای خارجی هاستلا همشون اینطورین. تختها همه چوبی و دارای رو تختی و پتوهام دارای روکش که هر چند روز عوض میکردن که یه شرکت نظافتی هر چند روز با ون میومدن و اتاقا رو تمیز میکردن و روکشا رو میبردن میشستن اتو میکردن و دفعه ی بعد میاوردن و عوض میکردن.
نکته های زیادی از تجربه ی این هاستلمون میشه گفت. ولی مهمترینش این بود که اکثرا زوجه های جوان و یا جوونای ارمنی و یا خارجی مهمون این هاستل ها بودن. زوج صاحب هاستل خیلی مهمون نواز بود و طی سه شبی که بودیم همیشه با همه مون خوش و بش میکرد و باهامون مینشست و اکثر مهمونا و صاحب هاستل گیتار بلد بودن و عصر برامون میزدن. بر خلاف ایران که طرف فکر میکنه از دماغ فیل افتاده و مردم نوکرشونه.
سیگار اصلا ممنوع بود. همون اول تذکر میدادن که سیگار میخوان بکشن باید بیرون بکشن. اگه یکی داخل هتل بکشن تمام هزینه ی پاک کردن دود و بو رو پرداخت کنه.
قیمت که اصلا نمیگم تقریبا سی هزار تومن به ازای هر تخت هر شب بود.
امنیتم که خیلی بالا بود که دلیلش فرهنگ خود مهمونا و مردم بودن و نه استفاده از دوربین و سیستمای ضد سرقت و غیره
تو چهار روزی که بودیم بارها دیدم مهمونا چه ارمنی چه کشورای دیگه راحت وسایلشونو تو سالن نشیمن میزاشتن بدونه اینکه هیچ دغدغه ایی و نه کسی کار داشت نه چیزی دزدیده میشد
طراحی و دکور اتاق و اتاق نشیمن که کنار پذیرش بود و شبا مینشستیم همش شاد و سرزنده بود. هنوز که هنوز تو ایران این نوع طراحی شاد و استفاده از رنگای زنده رو ندیدم. مگه اینکه شبی پانصد هزار تومن پول بدی بری هتلای پنج ستاره تو تهران و مشهد
بوفه ی صبحونم رایگان ولی ساده بود. شیر و قهوه و چایی و ماست و پنیر و خامه و کره و یک ظرف کشمش و اجیل که تو ماست قاطی میکردن. با نون شبیه نون لواش که هر صبح تازه میاوردن به علاوه ی نون تست.
بیشترین چیزی که من ازش خوشم اومد تو این هاستل فرهنگ غالب مهمونا و خود صاحب هاستل بود. انگار که همه اشنان و دوستن. صدای خنده و نوع حرف زدنا طوری بود که انگار صدساله همه همدیگه رو میشناسن و دوستن. نکته ی جالب این بود که سیستم تهیه ی خوار و بار اونجا اینطوریه که هر صبح یک ون میاد نون میاره. یک ون میاد لبنیات و غیره میاره. صاحب هاستل تنها کاری که میکرد این بود که قهوه و چایی درست کنه و شیر گرم کنه و این مواد غذایی رو بچینه رو میز. خودشونم همونجا با مهمونا صبحونه میخوردن. مدیریتشون واقعا عالی بود. اینترنت بیسیمم رایگان بود
قبل رسیدن به مرز یک شب مجبور شدیم تو یه مسافرخونه تو اردبیل بمونیم. حالا اگه خواسیتن اسم شهر رو بردارین تا برنخوره به کسی.
ما که چهار نفر بودیم یه اتاق چهار تخته گرفتیم تو یه مسافرخونه تو مرکز شهر ونفری نود و پنج هزار تومن پیاده شدیم. یه تابلوی نرخ نصب کرده بودن که در اصل قیمتا نفری صد و سی هزار تومنه برای هر نفر ولی چون ما جوونیم نود هزار تومن میگیره. اتاق مسافرخونم یه اتاق معمولی بودش. گچ یک قسمت ریخته بود و موکتم صد سال بود نشسته بودن. هر دو طرف اتاق تخت دو طبقه ی فلزی گذاشته بودن که رنگش رفته بود و پتوهام گلبافت قدیمی بود. بدتر از خوابگاه پادگان.
صبحونه رو باید میخریدیم و منو هم تخم مرغ نیمرو یا املت یا سوسیس و یا مخلوط بود. که تصمیم گرفتیم با شکم خالی اتاقو تحویل بدیم و در عوض تو اغذیه فروشی داخل شهر صبحونه بخوریم.
مسافرخونه ایی شبیه بقیه مسافرخونه های کشور بود که هیچکی دلش نمیخواد حتی یه شب اتاق بگیره مگه اینکه مجبور باشه. پذیرشم یه ادم اخمو که انگار ارث باباشو خورده بودیم. خودتون بهتر میدونین مسافر خونه ها چطورین بنابراین بیشتر توضیح نمیدم.
بعدم تعجب میکنیم چرا مردم ترجیح میدن برن تو شهرای خارجی تعطیلاتشونو برن.
با وجودی که چند ساله از اون سفر میگذره ولی هنوزم دلتنگم و دلم میخواد دوباره با دوستام قرار بزاریم و ایندفعه بریم گرجستان.
تجربیات شما فوق العاده است سپاسگزارم
از لطف شما سپاسگزاریم
چند سال قبل زمانی که دانشجو بودیم تصمیم به هاچ هایکینگ گرفتیم . تو تهران زیاد دیده بودیم توریستای مختلف با یه کوله پشتی میان و میرن. با دوستان قرار شد بریم ارمنستان و ایروان بعدم به طرف دریاچه هفت ملت . رفتیم بازار و کوله پشتی خریدیم و بعدم با اتوبوس تا اردبیل که شب تو یه مسافرخونه موندیم و اولین اقامتمون شد. بعدش با تاکسی تاخود مرز رفتیم اونجام بعد مهر خروجی و گذر از مرز سوار تاکسیهای ارمنستانی شدیم و تا یه شهر با تاکسی و بعدم با پرس و جو از مردم از اونجا با یه مینی بوس تا خود ایروان رفتیم
جالب این بود تو راه اتوبوس با پلاک ایران زیاد دیدیم ولی اتوبوس با پلاک ارمنستان خیلی خیلی کم بودش شاید کمتر از ده تا تو کل مسیر. ارمنستان با پرس و جو یه هاستل گیر اوردیم. یه هاستل با مدیریت یه زوج که کنار خونه شون ساخته بودن
دکور و تمیزی و سیستم صوتی و اینا رو فقط میتونم بگم که شبیه هتلای پنج ستاره ی تهران بود. تنها فرقش این بود که سه طبقه و هر طبقم چندتا اتاق بیشتر نداشتن. اتاقا دارای دکور منظم و قشنگ و رنگ بندی عالی بودن همشونم به سیستم تهویه وصل بود. دکور اتاقا طوری بود که انگار یه هتله تا هاستل. البته بعدا فهمیدیم که تو کشورای خارجی هاستلا همشون اینطورین. تختها همه چوبی و دارای رو تختی و پتوهام دارای روکش که هر چند روز عوض میکردن که یه شرکت نظافتی هر چند روز با ون میومدن و اتاقا رو تمیز میکردن و روکشا رو میبردن میشستن اتو میکردن و دفعه ی بعد میاوردن و عوض میکردن.
نکته های زیادی از تجربه ی این هاستلمون میشه گفت. ولی مهمترینش این بود که اکثرا زوجه های جوان و یا جوونای ارمنی و یا خارجی مهمون این هاستل ها بودن. زوج صاحب هاستل خیلی مهمون نواز بود و طی سه شبی که بودیم همیشه با همه مون خوش و بش میکرد و باهامون مینشست و اکثر مهمونا و صاحب هاستل گیتار بلد بودن و عصر برامون میزدن. بر خلاف ایران که طرف فکر میکنه از دماغ فیل افتاده و مردم نوکرشونه.
سیگار اصلا ممنوع بود. همون اول تذکر میدادن که سیگار میخوان بکشن باید بیرون بکشن. اگه یکی داخل هتل بکشن تمام هزینه ی پاک کردن دود و بو رو پرداخت کنه.
قیمت که اصلا نمیگم تقریبا سی هزار تومن به ازای هر تخت هر شب بود.
امنیتم که خیلی بالا بود که دلیلش فرهنگ خود مهمونا و مردم بودن و نه استفاده از دوربین و سیستمای ضد سرقت و غیره
تو چهار روزی که بودیم بارها دیدم مهمونا چه ارمنی چه کشورای دیگه راحت وسایلشونو تو سالن نشیمن میزاشتن بدونه اینکه هیچ دغدغه ایی و نه کسی کار داشت نه چیزی دزدیده میشد
طراحی و دکور اتاق و اتاق نشیمن که کنار پذیرش بود و شبا مینشستیم همش شاد و سرزنده بود. هنوز که هنوز تو ایران این نوع طراحی شاد و استفاده از رنگای زنده رو ندیدم. مگه اینکه شبی پانصد هزار تومن پول بدی بری هتلای پنج ستاره تو تهران و مشهد
بوفه ی صبحونم رایگان ولی ساده بود. شیر و قهوه و چایی و ماست و پنیر و خامه و کره و یک ظرف کشمش و اجیل که تو ماست قاطی میکردن. با نون شبیه نون لواش که هر صبح تازه میاوردن به علاوه ی نون تست.
بیشترین چیزی که من ازش خوشم اومد تو این هاستل فرهنگ غالب مهمونا و خود صاحب هاستل بود. انگار که همه اشنان و دوستن. صدای خنده و نوع حرف زدنا طوری بود که انگار صدساله همه همدیگه رو میشناسن و دوستن. نکته ی جالب این بود که سیستم تهیه ی خوار و بار اونجا اینطوریه که هر صبح یک ون میاد نون میاره. یک ون میاد لبنیات و غیره میاره. صاحب هاستل تنها کاری که میکرد این بود که قهوه و چایی درست کنه و شیر گرم کنه و این مواد غذایی رو بچینه رو میز. خودشونم همونجا با مهمونا صبحونه میخوردن. مدیریتشون واقعا عالی بود. اینترنت بیسیمم رایگان بود
قبل رسیدن به مرز یک شب مجبور شدیم تو یه مسافرخونه تو اردبیل بمونیم. حالا اگه خواسیتن اسم شهر رو بردارین تا برنخوره به کسی.
ما که چهار نفر بودیم یه اتاق چهار تخته گرفتیم تو یه مسافرخونه تو مرکز شهر ونفری نود و پنج هزار تومن پیاده شدیم. یه تابلوی نرخ نصب کرده بودن که در اصل قیمتا نفری صد و سی هزار تومنه برای هر نفر ولی چون ما جوونیم نود هزار تومن میگیره. اتاق مسافرخونم یه اتاق معمولی بودش. گچ یک قسمت ریخته بود و موکتم صد سال بود نشسته بودن. هر دو طرف اتاق تخت دو طبقه ی فلزی گذاشته بودن که رنگش رفته بود و پتوهام گلبافت قدیمی بود. بدتر از خوابگاه پادگان.
صبحونه رو باید میخریدیم و منو هم تخم مرغ نیمرو یا املت یا سوسیس و یا مخلوط بود. که تصمیم گرفتیم با شکم خالی اتاقو تحویل بدیم و در عوض تو اغذیه فروشی داخل شهر صبحونه بخوریم.
مسافرخونه ایی شبیه بقیه مسافرخونه های کشور بود که هیچکی دلش نمیخواد حتی یه شب اتاق بگیره مگه اینکه مجبور باشه. پذیرشم یه ادم اخمو که انگار ارث باباشو خورده بودیم. خودتون بهتر میدونین مسافر خونه ها چطورین بنابراین بیشتر توضیح نمیدم.
بعدم تعجب میکنیم چرا مردم ترجیح میدن برن تو شهرای خارجی تعطیلاتشونو برن.
با وجودی که چند ساله از اون سفر میگذره ولی هنوزم دلتنگم و دلم میخواد دوباره با دوستام قرار بزاریم و ایندفعه بریم گرجستان.
ممنون از اطلاعات شما
از دیگر دوستان هاستل گرد هم درخواست کنید که تجربیات هاستل گردی خود را در اختیار روزیاتو قرار بدهند. باتشکر
نمیخام بگم بد بود ولی زیادم خوش نگذشت