نادیده گرفته‌شدگان؛ ۱۰ بازیگر هالیوودی که سال‌ها جایزه اسکار از آن‌ها دریغ شد [قسمت اول]

مراسم سینمایی بسیار معروف و برجسته جهان موسوم به «مراسم اسکار» (The Academy Awards) که هر ساله برگزار می شود ظاهراً باید بهترین ها را انتخاب نماید. با این وجود رأی ها و انتخابات اعضای آکادمی اسکار همواره با بحث ها و جنجال هایی همراه بوده است. تاکنون اعضای این آکادمی سعی داشته اند بهترین عملکردها در هر حوزه را که ارزش هنری بالایی داشته اند به عنوان برگزیدگان سال اسکار انتخاب کرده و جایزه معروف اسکار را به آن ها تقدیم کنند.

در برخی از موارد، استعداد و قابلیت های یک بازیگر خیلی زود مورد توجه قرار گرفته و آن ها در یکی از اولین نقش آفرینی های خود مورد تمجید اعضای آکادمی قرار گرفته و جایزه اسکار را دریافت می کنند. از نمونه های اخیر این ماجرا می توان به آلیسیا وایکاندر بری فیلم «دختر دانمارکی» (The Danish Girl) و لوپیتا انیانگ برای «۱۲ سال بردگی» (۱۲ Years a Slave) اشاره کرد. اما گاهی اوقات نیز دهه ها طول می کشد که اعضای آکادمی متوجه استعداد و خلاقیت یک بازیگر شوند. برخی از این بازیگران سال ها و سال ها در فیلم ها و ژانرهای مختلف به بازی های خیره کننده خود ادامه می دهند اما همواره نادیده گرفته شده و علیرغم لیاقت و شایستگی شان، خیلی دیر جایزه اسکار را به خانه می برند.

این موضوع برای بسیاری از بازیگران مانند لئوناردو دی کاپریو، آل پاچینو، رابرت دنیرو و برخی دیگر پیش آمده و گاهی خنده دار و جنجالی شده است. دلیل نادیده گرفته شدن این نقش آفرینی ها می تواند متفاوت باشد زیرا انتخاب بهترین بازیگر از بین این همه نقش آفرینی بی نقص سالانه نیز کار سختی است. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ بازیگری آشنا کنیم که خیلی زودتر باید جایزه اسکار را دریافت می کردند هر چند در نهایت موفق به کسب این جایزه ارزشمند شده اند.

۱۰- کالین فرث

کالین فرث در فیلم «سخنرانی پادشاه» (The King’s Speech) و در نقش شاه جرج ششم به شکلی باورنکردنی توانست عصبی بودن و لکنت زبان شخصیت و درماندگی و لهجه او را به بی نقص ترین شکل ممکن به تصویر بکشد. با توجه به این که علیرغم استقبال بی نظیر از فیلم، همه بر بازی خیره کننده فرث تاکید داشتند، همه می دانستند که او جایزه اسکار را بدست خواهد آورد. اما فرث زمانی که این جایزه را بدست آورد ۵۰ سال سن داشت و در آن زمان بیش از ۳۰ سال از شروع فعالیت او در دنیای بازیگری می گذشت. فیلم «شکسپیر عاشق» (Shakespeare in Love) برنده هفت جایزه اسکار از جمله جایزه بهترین بازیگران زن برای گوینث پالترو و جودی دنچ شد.

اما برای کالین فرثی که نقش لرد وسکس را در فیلم بازی می کرد، اعضای آکادمی هیچ جایزه ای در نظر نگرفتند. اگر چه بازیگران فیلم در مراسم سینمایی دیگر نیز جوایزی دریافت کردند اما فیرث به شخصه موفق نشد به خاطر بازی در این فیلم جایزه خاصی دریافت کند. علاوه بر این، فرث برای بازی در فیلم «بیمار انگلیسی» (The English Patient) که یکی از محبوب ترین فیلم های اعضای آکادمی اسکار بود نیز علیرغم بازی قابل قبولش نادیده گرفته شد. اگر چه نقش او در این فیلم کوتاه بود و بازی او نیز نتوانست تمرکز داستان از روی رابطه عاشقانه رالف فاینس و ژولیت بینوش دور کند اما وی حضوری به یاد ماندنی در این فیلم تحسین شده داشت که می توانست دستکم نامزدی اسکار را برای وی در پی داشته باشد.

بازی عمیق و هنرمندانه او در فیلم «دختری با گوشواره مروارید» (Girl with a Pearl Earring) نیز از چشم داوران آکادمی اسکار دور ماند. بازی فرث در فیلم «مرد مجرد» (A Single Man) که یک سال پیش از «سخنرانی پادشاه» منتشر شد نیز شایستگی کسب جایزه اسکار را داشت. بازی فرث در فیلم های «بریجت جونز» (Bridget Jones) فرث را از جایزه اسکار دور کرد اما با بازگشت به نقش های خاص و احساسی اش، در نهایت آکادمی اسکار تصمیم گرفت که بالاخره پس از سال ها نقش آفرینی بی نقص، جایزه اسکار را تقدیم او کند.

۹- جف بریجز

جف بریجز مسئول شناسانده شدن یکی از به یاد ماندنی ترین و مشهورترین شخصیت های تاریخ سینماست: جف لبوفسکی. بدون بازی هیستریک و بسیار منحصر به فرد بریجز در نقش لبوفسکی، شاید فیلم «لبوفسکی بزرگ» (The Big Lebowski ) ساخته برادران کوئن تا به این اندازه موفق نمی بود. برادران کوئن در این فیلم، سبک نوآرگونه و رازآلود را با کمدی تلخ ترکیب کرده و خوب عمل کردن یا نکردن این سبک تلفیقی تنها به نتیجه بازی بریجز بستگی داشت. در نهایت بازی خوب بریجز باعث دیده شدن فیلم برادران کوئن شد اما داوران اسکار بازی خیره کننده جف بریجز را نادیده گرفتند.

پیش تر از آن نیز باید بازی حرفه ای او در یکی از نقش های اصلی شاهکار پیتر بوگدانوویچ، «آخرین نمایش فیلم» (The Last Picture Show) و همچنین بازی در نقش مکمل فیلم «استارمن» (Starman) مورد توجه اعضای آکادمی اسکار قرار می گرفت که اینطور نشد. بریجز بعدها نقش مکملی در فیلم درام الهام بخش «سیبیسکیت» (Seabiscuit) که از ژانرهای مورد علاقه داوران اسکار است بازی کرد که این بار هم در مراسم اسکار به چشم نیامد. بعدها وی برای بازی بی نقص و منحصربفرد خود در کنار کلینت ایستوود و در فیلم «تاندربولت و لایت فوت» (Thunderbolt and Lightfoot)، یک فیلم جنایی جذاب و شوربختانه نادیده گرفته شده به کارگردانی مایکل چیمینو، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

ایستوود فکر می کرد که بازی خودش لیاقت نامزدی اسکار را داشته اما در نهایت بریجز بود که شانس دریافت جایزه اسکار را دریافت کرد. این تنها نامزدی فیلم مایکل چیمینو در جوایز اسکار بود اما از شانس بد بریجز، بازی او در این فیلم با هنرنمایی رابرت دنیرو در فیلم «پدر خوانده ۲» (The Godfather Part II) متقارن شد و بدین ترتیب وی شانسی در برابر دنیروی بزرگ نداشت و جایزه اسکار را به او باخت.

او بعدها در کمدی- درام جذاب تری گیلیام با نام «فیشر کینگ» (The Fisher King) و فیلم سیاسی پیچیده (رقیب) (The Contender) بازی های خیره کننده ای از خود ارایه داد اما در نهایت جایزه اسکار را برای بازی در نقش یک خواننده موسیقی کانتری درمانده در فیلم  «دل دیوانه» (Crazy Heart) دریافت کرد. بازی بریجز در این فیلم بی نقص و خارق العاده بود اما بسیاری از بازی های قبلی او نیز شایستگی دریافت جایزه اسکار را داشتند.

۸- ریس ویثرسپون

با فیلم های اولیه اش مانند «پلزنتوایل» (Pleasantville)، ریس ویثرسپون خیلی زود خود را به عنوان یک بازیگر جوان بااستعداد به همه شناساند. اگر چه وی با بازی های خارق العاده خود در دهه ۹۰ برای خود نامی دست و پا کرد اما نتوانست جایزه اسکار را از آنِ خود کند تا این که در سال ۲۰۰۵ برای بازی در نقش همسر دوم جانی کَش در فیلم «سر به راه باش» (Walk the Line) این جایزه را بدست آورد. بازی او در یکی از نقش های مکمل فیلم «روانی آمریکایی» (American Psycho) نیز خیره کننده بود.

شاید هر کسی نمی توانست توجهات را از کریستین بیل در نقش پاتریک بیتمن برباید اما ریس ویثرسپون جوان موفق به انجام این کار شد. شاید اگر بازی بی نقص و تماشایی مارسیا گی هاردن در نقش لی کرازنر در فیلم «پولاک» (Pollock) نبود، ویثرسپون در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن می شد. قبل از «سر به راه باش» نیز شاید بتوان گفت که ویثرسپون برای بازی در فیلم کمدی-سیاسی«انتخابات» (Election) بازی محشری در حد جایزه اسکار از خود به نمایش گذاشت.

وی در این فیلم توانست ایده شکسپیر مبنی بر ظاهری مانند گل معصوم و بی آزار داشتن و در واقع نیشی به مرگباری مار زنگی داشتن را در قالب شخصیت تریسی فلیک به تصویر بکشد. بازی وی در این نقش بسیار تاریک، جذاب، چند لایه، از لحاظ عاطفی پیچیده و فراموش نشدنی است.

۷- مورگان فریمن

بازی دردناک مورگان فریمن در نقش یک مربی سالخورده بوکس در فیلم «عزیز میلیون دلاری» (Million Dollar Baby ) اولین جایزه اسکار این بازیگر کهنه کار را برای وی در پی داشت اما این تنها فیلم او نبود که می توانست فریمن را به جایزه اسکار برساند. فیلم «رانندگی برای خانم دیزی» (Driving Miss Daisy) جایزه اسکار بهترین فیلم سال را بدست آورد و جسیکا تندی نیز برای بازی در نقش مقابل فریمن در این فیلم به عنوان پیرترین برنده جایزه اسکار بازیگری به عنوان بهترین بازیگر زن نقش اول جشنواره انتخاب شد اما دست فریمن از این بذل و بخشش خالی ماند.

بازی او تحت تاثیر نقش آفرینی خیره کننده تندی قرار گرفت اما شاید کشش و جذابیت رابطه بین دو بازیگر بود که باعث موفقیت فیلم گردید و بدین ترتیب فریمن اسکاری که لیاقت آن را داشت را دریافت نکرد. او در فیلم «رستگاری در شاوشنک» (The Shawshank Redemption) که هنوز هم اکثر صاحبنظران آن را بهترین فیلم تاریخ سینما می دانند نیز بازی خوبی از خود ارایه داد. در این فیلم ستاره بی چون و چرا کسی جز تیم رابینز نیست اما بازی آرام، متفکرانه و تاثیرگذار فریمن در روی صحنه و صدای گرم و دلنشین او به عنوان راوی داستان باعث شد که وی بیش از هر کس دیگری در موفقیت فیلم نقش داشته باشد.

او در دو فیلم بزرگ در مورد دوران برده داری در ایالات متحده که طعمه های خوبی برای دریافت اسکار بودند نیز بازی کرد: یکی فیلم «افتخار» (Glory) در مورد سربازان سیاهپوستی که در دوران جنگ داخلی آمریکا جنگیدند و دیگری فیلم «آمیستاد» (Amistad) در مورد شورشی که در یک کشتی مملو از برده رخ می دهد. اما وی نه تنها برای این دو فیلم برنده جایزه اسکار نشد بلکه داوران او را شایسته نامزدی اسکار نیز ندانستند. فیلم وسترن «نابخشوده» (Unforgiven) که نماد قدرتمند و البته تاریک توبه و بازگشت در سینماست با بازی خیره کننده و ستودنی کلینت ایستوود و مورگان فریمن همراه بود اما باز هم نتوانست پیرمرد صدا ابریشمی هالیوود را به جایزه اسکار برساند.

۶- پل نیومن

علیرغم اینکه وی یکی از ستارگان فراموش نشدنی و خوش چهره تمام دوران سینما بود، اما هیچگاه نتوانست جایزه اسکار را لمس کند تا این که نقش خود در قالب شخصیت ادی فلسون تند دست در فیلم «بیلیاردباز» ( The Hustler) را پس از ۲۵ سال در فیلم «رنگ پول» (The Color of Money) بازی کرد. او برای بازی در این فیلم در دوران میانسالی خود جایزه اسکار را به چنگ آورد اما بازی اولیه او در این نقش و ۲۵ سال قبل از آن نیز شایستگی دریافت این جایزه را داشت. قبل از انتظار طولانی مدت برای این موفقیت، نیومن ۶ بار برای دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد نامزد شده و بازی های در حد جایزه اسکار متعددی در دوران فعالیت خود انجام داده بود.

بسیاری از منتقدان بر این باورند که جذابیت نیومن و به خصوص لبخند آیکونیک و منحصربفرد او نقش بسزایی در موفقیت فیلم «لوک خوش دست» (Cool Hand Luke) داشت. نیومن برای فیلم هایی مانند «گربه روی شیروانی داغ» (Cat on a Hot Tin Roof) و «هاد» (Hud) بازی هایی شایسته دریافت جایزه اسکار از خود ارایه داد اما دهه ها همچنان می گذشت بدون این که وی بتواند به جایزه اسکار دست یابد. بازی حیرت انگیز او در فیلم «بوچ کاسیدی و ساندنس کید» (Butch Cassidy and the Sundance Kid) در کنار رابرت ردفورد باعث شد که فیلمی در سبک وسترن ساخته شود که تمامی قواعد و ویژگی های این ژانر را درنوردیده و به یکی از بهترین و به یاد ماندنی ترین وسترن های تاریخ تبدیل شود.

بدون کاریزما و ترکیب دلچسب ردفورد و نیومن، بدون شک این فیلم تا به این اندازه مورد تحسین قرار نمی گرفت. همین موضوع در مورد فیلم جنایی «نیش» (The Sting) با بازی این دو بازیگر افسانه ای صدق می کند اما همچنان دست نیومن از رسیدن به جایزه اسکار کوتاه بود. این ها همه فیلم هایی بودند که به راحتی می توانستند جایزه اسکار را برای او به ارمغان بیاورند و وی خیلی زودتر از «رنگ پول» تندیس طلایی اسکار را در دستان خود ببیند؛ فیلمی که هیچگاه به زیبایی فیلم های مذکور نبود.

شاید این رویه داوران آمادمی اسکار است که پس از سال های نادیده گرفتن بازی های خیره کننده یک بازیگر یا فیلم های بی نقص یک کارگردان در نهایت برای یک بازی یا فیلم ضعیف تر از فیلم های قبلی و به پاس خدماتی که در این سال ها انجام داده، تصمیم می گیرند این بار او را دست خالی به خانه نفرستند.

۱۰ فیلم عاشقانه تاثیرگذاری که تماشای آن‌ها در دوران عشق و عاشقی توصیه می‌شود

۱۰ بازیگر سبک متد اکتینگ که برای ایفای یک نقش‌ دست به کارهای دیوانه‌واری زدند [قسمت اول]

۵ مورد از بهترین سکانس‌هایی که نبوغ آل پاچینو را در دنیای بازیگری نشان می‌دهند