۱۰ دوست داشتنی؛ جذاب ترین و سرگرم کننده ترین فیلم های تاریخ سینما [قسمت اول]

یکی از ویژگی های دوست داشتنی سینما ارزش سرگرم کننده بودن صرف آن است. قرار نیست هر فیلمی که در صنعت سینما ساخته می شود معنای عمیقی داشته باشد یا مسیر زندگی شما را تغییر دهد. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با فیلم هایی آشنا کنیم که تماشای آنان لذت بخش و سرگرم کننده است. یک فیلم سرگرم کننده می توانند در ژانرهای مختلفی باشد؛ از کمدی های تاریک تا تریلرهای جنایی ساده.

تمامی این فیلم ها علیرغم تفاوت های ژانری و داستانی خود در یک مورد اشتراک دارند و آن هم این است که بسیار سرگرم کننده بوده و بارها و بارها می توان آن ها را تماشا کرد و لذت برد. این سرگرم کننده بودن می تواند به دلایل متعددی باشد: دیالوگ های جذاب، شخصیت های بیاد ماندنی یا داستان جذاب و سرگرم کننده و یا همه آن ها. این شما و این هم ۱۰ مورد از دوست داشتنی ترین و سرگرم کننده ترین فیلم های تاریخ سینما.

۱۰-گرگ وال استریت (۲۰۱۳)

فیلم کمدی جنایی زندگینامه ای «گرگ وال استریت» (The Wolf of Wall Street) بسیار سرگرم کننده، پر از فحاشی های جذاب و مملو از بازی های خیره کننده است. شخصیت لئوناردو دی کاپریو مرکزیت اصلی داستان است که هیچگاه در نشان دادن تنفرانگیز بودن شخصیت خود و همچنین زندگی رقت انگیزش کم نمی گذارد. شاید بتوان این نقش آفرینی را بعد از نقش او در فیلم «از مرگ بازگشته» (The Revenant) بهترین بازی دی کاپریو دانست. در این فیلم، اسکورسیزی از بازیگر نقش اول خود چیزهایی می خواهد که از هر بازیگری برنمی آید؛ از دیالوگ های مهیج طولانی تا نمایش های خنده دار تحت تاثیر مواد مخدر.  اتفاقاتی که در فیلم می افتد چنان سرگرم کننده هستند که خیلی زود فراموش می کنید در حال تماشای یک فیلم زندگی نامه ای هستید.

شرط می بندم هیچ فیلم دیگری نیست که زمان طولانی ۳ ساعته آن مانند این فیلم سرگرم کننده در کسری از ثانیه برای شما گذشته باشد. براحتی می توان گفت که تماشای این فیلم مانند سوار شدن به یک چرخ و فلک هیجان انگیز است. در این فیلم از عیاشی ها و خوشگذرانی های متعددی سخن به میان می آید؛ مواد مخدر، پارتی های طولانی هر روزه تا رقصیدن بی محابا. بازی های بازیگران فیلم که هر کدام شخصیتی متفاوت دارند از مارگو رابی گرفته تا جونا هیل و حتی متیو مک کانهی در نقشی بسیار کوتاه به عنوان دلال، خیره کننده است.

این فیلم چنان سرگرم کننده و هنرمندانه ساخته شده که کسی باور نمی کند کارگردان آن هنگام ساختش بیش از ۶۰ سال سن داشته است. تماشای این فیلم سرگرم کننده باعث می شود به این نتیجه برسید که سبک فیلمسازی استادانه اسکورسیزی هنوز هم زیبایی و جذابیت خود را از دست نداده است.

بیشتر بخوانید: کامل ترین و بهترین فیلم های هر ژانر سینمایی تمام دوران را بشناسید [قسمت اول]

۹- قاپ زنی (۲۰۰۰)

گای ریچی که بعد از ساخت فیلم «قفل، انبار و دو بشکه باروت» (Lock, Stock and Two Smoking Barrels) در سال ۱۹۹۸ توانسته بود لقب کوئنتین تارانتینوی بریتانیا را بدست آورد، تصمیم گرفت که یک فیلم جنایی دیگر را در شهر لندن بسازد که شباهت هایی با فیلم معروفش داشته باشد اما این بار بسیار بهتر و بزرگ تر از فیلم اول. نتیجه این تلاش ها فیلم «قاپ زنی» (Snatch) بود، یکی از معدود فیلم هایی که می توانید بارها و بارها آن را دیده، دیالوگ های آن را بازگو کرده و از تماشای آن لذت ببرید.

به لطف داستان گسترده اما تروتمیز و مرتب، دیالوگ های بامزه و هوشمندانه و ترکیبی از بهترین و مناسب ترین بازیگران برای هر شخصیت، از جمله بنیسیو دل تورو، برد پیت، جیسون استاتهام، استفن گراهام، وینی جونز و البته دنیس فارینا، فیلم «قاپ زنی» یکی از سرگرم کننده ترین فیلم هایی است که تاکنون دیده اید.

نکته جذاب و دوست داشتنی در مورد شخصیت های این فیلم این است که هر کدام از آن ها فرصت کافی برای بازی در مقابل دوربین و روایت داستان خود دارند و هیچ یک از آن ها در سایه قرار نمی گیرد. از نقاط قوت دیگر فیلم می توان به سبک خاص و موزیک ویدیویی ریچی در کارگردانی اشاره کرد که فضای تاریک و آلوده دنیای زیرزمینی و پر از جرم و جنایت داستان را به خوبی به تصویر می کشد بدون این که جدیت داستان بیش از حد باشد. شاید بار اولی که این فیلم سرگرم کننده را تماشا می کنید، درک تمامی داستان، اعم از شخصیت ها، اتفاقات و دیالوگ ها، برایتان دشوار باشد اما همین مسئله نیز خود یکی از دلایل جذابیت فیلم گای ریچی است.

۸- نیش (۱۹۷۳)

در دهه ای پر از فیلم هایی که مقادیر اندکی از خونریزی و کشتار را به نمایش می گذاشتند، کلیت ژانر جنایی به سرعت در حال تکاملی بود که آن را به سطحی جدید از افراط گرایی می رساند اما در سال ۱۹۷۳ فیلمی جذاب، سرگرم کننده و با داستانی لطیف در مورد بزهکاری بدون خشونت ساخته شد که بار دیگر جرج روی هیل را در مقام کارگردان با پل نیومن و رابرت ردفورد در مقام بازیگر همراه ساخت. این سه قبلاً نیز در فیلم «بوچ کاسیدی و ساندنس کید» (Butch Cassidy and the Sundance Kid) همکاری موفقی را با هم انجام داده بودند. این فیلم سرگرم کننده با عنوان «نیش» (The Sting) یکی از زیباترین فیلم های مربوط به بزهکاری سبک و بدور از خشونت و خونریزی است که همه و بخصوص مخاطب را گول می زند.

کشش و ترکیب دوست داشتنی نیومن و ردفورد نقش مهمی در سرگرم کنندگی فیلم دارد به طوری که هیچ کدام از آن ها قصد تحت تاثیر قرار دادن بازی دیگری یا در سایه قرار دادن آن را ندارد. معمولاً هر گاه دو ستاره هم تراز در یک فیلم در کنار یکدیگر قرار می گیرند سعی می کنند بر بازی دیگری تاثیر بگذارند اما نیومن و ردفورد چنان با هم همکاری می کنند که نمی توان بازی یکی را ذره ای برتر از دیگری دانست و این موضوع زیبایی بازی ها و داستان را دوچندان می کند. بازی هر یک از آن ها به تنهایی نیز خیره کننده است که به تولید شخصیت های دوست داشتنی برای مخاطب منجر می شود. نباید از بازی بی نقص رابرت شاو در نقش رییس جنایت کار ایرلندی و دشمن دو شخصیت اصلی داستان گذشت.

او سکانس های زیادی در اختیار ندارد اما در همین مدت کوتاه حضور در جلوی دوربین نیز توانسته حس واقعی یک رییس مافیایی شرور را به بیننده القا کند. این فیلم سرگرم کننده حاوی پیامی عمیق یا فوق العاده نیست اما یکی از سرگرم کننده ترین و جذاب ترین فیلم های تاریخ سینماست. این فیلم هر آنچه که از یک فیلم با داستانی در مورد بزهکاری بخواهید در خود دارد: سبک خاص، شخصیت دوست داشتنی، خوشمزگی و البته موسیقی متنی فراموش نشدنی. می توانید در طول یک روز چند بار این فیلم را تماشا کنید اما همچنان از تماشای آن لذت ببرید.

بیشتر بخوانید: ۱۰ اثر سینمایی که بی نقص ترین فیلم های قرن ۲۱ لقب گرفته اند [قسمت دوم]

۷- شمال از شمال غربی (۱۹۵۹)

فیلم «شمال از شمال غربی» (North by Northwest) چهارمین و آخرین همکاری کری گرانت و آلفرد هیچکاک بود که می توان آن را بهترین و به یادماندنی ترین همکاری این دو نیز دانست. در این فیلم بار دیگر شاهد همان بن مایه امتحان شده و قابل اعتماد سبک فیلم سازی آلفرد هیچکاک هستیم که از آن با عنوان «مرد اشتباهی» یاد می شود، با داستانی بسیار پیچیده و لایه لایه که رفته رفته به نقطه ای می رسد که به یک خودمسخرگی تبدیل می شود. حتی نویسنده فیلم نامه این فیلم سرگرم کننده، ارنست لمن، گفته که در آن دوران می خواسته نمایشنامه ای بنویسد که پایانی بر فیلم سازی آلفرد هیچکاک باشد.

کری گرانت در این فیلم سرگرم کننده یک شخصیت هجوآمیز اما دوست داشتنی به نام راجر ثورن هیل را به تصویر می کشد، مردی معمولی که در یک سری سوء تفاهم بسیار پیچیده و برنامه ریزی شده گرفتار می شود. بازی گرانت در «شمال از شمال غربی» یکی از بهترین بازی های اوست به نحوی که به سادگی می توانست نقش جیمز باند را بازی کند، مجموعه فیلم هایی که بسیاری از خلاقیت های خود را مرهون این فیلم هیچکاک هستند. این فیلم که پر از صحنه های هیجان انگیز و دیدنی است، از صحنه هواپیمای سمپاش گرفته تا اوج فیلم در کوهستان راشمور، فیلمی است که الهام بخش فیلم های بسیاری بوده و بسیاری از فیلم ها با ادای احترام و ارجاع به این فیلم ساخته شده اند.

۶- خوب، بد، زشت (۱۹۶۶)

در اینجا یکی از نه تنها یکی از نامزدهای سرسخت بهترین وسترن اسپاگتی تاریخ سینما بلکه یکی از بهترین فیلم های تمام دوران را داریم. سرجیو لئونه در طول دوران فعالیت خود ۵ فیلم وسترن ساخت و «خوب، بد، زشت» (The Good, the Bad and the Ugly) همواره به عنوان شاهکار وی شناخته می شود، هر چند نمی توان خلاقیت ها و مهارت کارگردانی او در فیلم های «روزی روزگاری در غرب» (Once Upon a Time in the West) و «روزی روزگاری در آمریکا» (Once Upon a Time in America) را نادیده گرفت که هر کدام می توانستند جایی در این فهرست داشته باشند. شاید بتوان گفت که بهترین نمونه هماهنگی بین صحنه و موسیقی در این فیلم سرگرم کننده ارائه شده است، جایی که موسیقی خیال انگیز و فراموش نشدنی انیو موریکونه به فیلم لئونه کیفیتی بسیار هیجان انگیز می بخشد.

هر قطعه از موسیقی که در این فیلم می شنوید به جای خود یک دستاور بزرگ محسوب می شود و لئونه نیز بخوبی می دانسته که چه هنگام و چطور از هر یک از این آهنگ ها برای بهبود فیلم خود استفاده کند بدون این که برای جلب مخاطب به آن نیاز داشته باشد، تله ای که بسیاری از کارگردانان هنگام همکاری با یک آهنگساز بزرگ در آن گرفتار شده اند.

کلینت ایستوود یک خداحافظی بی نظیر با شخصیت نمادین مردی بدون نام انجام می دهد در حالی که لی ون کلیف توانسته نقش یکی از بیرحم ترین شخصیت های منفی تاریخ سینما را با زیبایی و خلاقیتی غیرقابل وصف به تصویر بکشد. اما شخصیتی که با اختلافی بسیار زیاد این فیلم را به تسخیر خود در می آورد الی والاش است که در فیلم نقش شخصیت زشت، توکو رامیرز، را بازی می کند، مردی کثیف و بدذات که همزمان دوست داشتنی است.

از هر جنبه ای که به نقش آفرینی او نگاه کنید چاره ای جز تحسین او ندارید؛ او بی سواد و غیرمتمدن است اما هوشی فریبنده دارد و او تمامی این ویژگی ها را در صحنه های مختلف مانند صحنه مشهور وان حمام نشان می دهد. فراموش کردن چنین نقش آفرینی تحسین برانگیزی بسیار سخت است. هر عنصری که در فیلم سرگرم کننده لئونه وجود دارد با موسیقی و بازی های بازیگران، فیلم برداری، تدوین، لوکیشن های مسحور کننده و فیلم نامه هماهنگ است.

فیلم نامه ساختاری اپیزودیک دارد که تمامی سکانس های فیلم را فراموش نشدنی می سازد اما هیچگاه رشته کلیت داستان از دست نمی رود که اصل آن تلاش برای بدست آوردن یک گنج پنهان است. تمامی عناصر فیلم چنان هماهنگی با هم دارند که تماشای «خوب، بد، زشت» یک تجربه جذاب و سرگرم کننده بوده و می توانید بارها و بارها این فیلم را دیده و همچنان از آن لذت ببرید.

قسمت دوم این مطلب را در این لینک مشاهده نمایید.

بیشتر بخوانید: ۱۰ فیلم انتقامی دیدنی و شاخصی که هیچ کس حرفی از آن ها نمی زند [قسمت دوم]