پلی ۲۰ میلیادر دلاری که هنگ کنگ و ماکائو را به شهر ژوهای در سرزمین چین متصل می کند این هفته افتتاح خواهد شد که آن را به بلندترین پل دریاگذر جهان تبدیل می کند، پلی که ساخت آن ۹ سال پیش آغاز شده و اکنون به روز افتتاحش نزدیک می شود. شی جین پینگ، رییس جمهور چین نیز قرار است روز سه شنبه در مراسم افتتاح این پل دریایی در کنار مقامات بلندپایه ای از هنگ کنگ و ماکائو حضور یابد، در حالی که پل مذکور روز بعد از آن به طور عملی برای عبور و مرور خودروها مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این پل دریایی ۵۵ کیلومتری ابتدا قرار بود که در سال ۲۰۱۶ افتتاح شود اما تاخیرهای متوالی افتتاح آن را تا به امروز عقب انداخت.
این پروژه به منظور پیشبرد برنامه های چین برای توسعه منطقه موسوم به «منطقه خلیج بزرگ» که بیش از ۵۶.۵۰۰ کیلومتر مربع از مناطق جنوبی چین را در برگرفته و شامل ۱۱ شهر، از جمله هنگ کنگ و ماکائو می شود ساخته شده، منطقه ای که به طور کلی بیش از ۶۸ میلیون نفر را در خود جای داده است. طرفداران این طرح می گویند که پل مذکور فاصله زمانی بین دو شهر را از ۳ ساعت به نیم ساعت کاهش خواهد داد و این موضوع می تواند به کارمندان، کارگران و توریست هایی که به طور منظم بین دو شهر در حال رفت و آمد هستند کمک کند که بسیار بهتر و سریع تر از گذشته به کارهای خود و گردش در منطقه بپردازند.
فرانک چان، مشاور بخش حمل و نقل هنگ کنگ در این باره می گوید: «با وجود این پل، زمان سفر بین هنگ کنگ و منطقه پرل ریور دلتای غربی به مقدار قابل توجهی کاهش خواهد یافت، از این رو می توان از منطقه پرل ریور دلتای غربی به مدت ۳ ساعت به هنگ کنگ رسید». علیرغم تمرکز بر روی زمان سفر ماشینی، اما دارندگان خودروهای شخصی اهل هنگ کنگ بدون مجوز ویژه اجازه عبور از این پل را نخواهند داشت.بسیاری مجبور خواهند بود که خودروهایشان را در بندر هنگ کنگ پارک کرده و در طول ادامه مسیر خود از اتوبوس یا خودروهای کرایه ای استفاده کنند. هزینه سفر به اتوبوس ها بین ۸ تا ۱۰ دلار برای هر سفر است که عدد دقیق آن بستگی به ساعت روز خواهد داشت.
پروژه این پل دریاگذر در هنگ کنگ با انتقادهای شدیدی روبرو شده است، جایی که تقاضا یا تمایل بسیار کمی بین ساکنان شهر برای داشتن راه های ارتباطی بیشتر با ماکائو و ژوهای در سرزمین اصلی چین وجود دارد که دلیل اصلی آن ترس از پر شدن شهر از گردشگرانی است که از چین وارد این منطقه خواهند شد. در سال ۲۰۱۶، هنگ کنگ شاهد ورود بیش از ۵۶.۷ میلیون گردشگر به این منطقه بوده که وقتی با عدد ۳۷.۶ میلیون نفری گردشگران وارد شده به بریتانیا که مساحت بسیار بیشتری نیز دارد مقایسه شود به این نگرانی ها عمق بیشتری می بخشد.
برای منتقدان دولت چین، این پل دریایی وسیله ای برای چین به منظور تحت کنترل قرار دادن بیشتر هنگ کنگ و کنترل بیش از پیش روی آن است، شهری که از یک سیستم قانونگذاری نیمه دموکراتیک و سیستم قضایی مستقل سود برده و در سال های اخیر شاهد اعتراضات گسترده ای بوده است. کلاودیا مو، از وکلا و اعضای مجلس قانونگذاری هنگ کنگ در این باره می گوید: «شما نمی توانید به شکلی واضح راه های مواصلاتی موجود را ببینید اما این پل دریایی بسیار واضح است و حتی هنگامی که سوار هواپیما هستید از آسمان می توانید آن را ببینید که نمایی بسیار هیجان انگیز است. این پل مانند یک بند ناف هنگ کنگ را به چین متصل می کند. آن را می بینید و می دانید که شما را به سرزمین مادری تان متصل کرده است».
اما مو و دیگر مخالفان این پروژه به هزینه های سرسام آوری که برای ساخت این پروژه شده اشاره می کنند. در حالی که هنگ کنگ بیش از ۹ میلیارد دلار در این پروژه هزینه کرده است، شهر از کمبود خانه و گسترش فقر رنج می برد. مو می گوید:«مو بخش زیادی از هزینه ساخت پل را تامین کرده است اما منافع زیادی در این پروژه برای ما وجود ندارد».
در ساخت این پل دریایی که توان مقاومت در برابر زلزله هایی تا ۸ ریشتر، طوفان های سهمگین و برخورد کشتی های باربری غول پیکر را نیز دارد از بیش از ۴۰۰.۰۰۰ تن فولاد استفاده شده که بیش از ۴.۵ برابر میزان فولاد استفاده شده در پل گلدن گیت سان فرانسیسکو است. همچنین این پل دارای یک تونل زیر آبی به طول ۶.۷ کیلومتر است که برای عبور از مسیر دریایی پرازدحام دلتای پرل ریور بدون این که مزاحمتی برای عبور و مرور کشتی ها ایجاد شود ساخته شده است.
این تونل بین دو جزیره مصنوعی قرار گرفته که هر کدام ۱۰۰.۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت داشته و در آب های کم عمق واقع شده اند. اگر چه در این پل از جدیدترین و پیشرفته ترین تکنولوژی های مهندسی استفاده شده اما ساخت آن با انتقاداتی نیز همراه بوده است. دلتای پرل ریور خانه دلفین های سفید چینی است که در خطر انقراض قرار دارند و زیستگاه آن ها همواره از طرف ساکنان هنگ کنگ و ماکائو تهدید شده است. کارشناسان حوزه محیط زیست در هنگ کنگ از آن بیم دارند که ساخت این پل و توسعه فرودگاه هنگ کنگ آخرین میخ ها بر تابوت این دلفین های در خطر انقراض باشد و جمعیت آن ها را از آنچه که هست بیشتر کاهش دهد.
در پاسخ به نگرانی های زیست محیطی بابت ساخت این پل، دولت هنگ کنگ در زمینه ساخت پارک های دریایی بیشتر برای حمایت از دلفین ها و دیگر گونه های جانوری دریایی سرمایه گذاری کرده است اما بسیاری از کارشناسان بر این باورند که دیگر برای کاهش اثرات منفی ساخت و سازهای گذشته خیلی دیر شده است. همچنین ساکنان ماکائو و هنگ کنگ انتقادات بسیاری از استانداردهای امنیتی این پل داشته اند. در حین ساخت این پل دریایی ۷ کارگر جان خود را از دست دادند و ۲۷۵ نفر دیگر نیز مجروح شدند.
مقامات هنگ کنگی پیش تر این تلفات را ناشی از کمبود نیروی کار دانسته بودند و اوایل سال میلادی کنونی نیز برخی از کمپانی های پیمانکار فرعی این پروژه به دلیل این موضوع جریمه های قابل توجهی پرداخت کردند.
بدون نظر