یک مرد سوری که پس از ۷ ماه سرگردانی و گرفتار شدن در فرودگاه بین المللی کوالالامپور در مالزی خبرساز شده بوده بالاخره قرار است روی آرامش را ببیند زیرا دولت کانادا اعلام کرده که به وی پناهندگی اعطا خواهد کرد. حسن القنطار در امارات متحده عربی کار می کرد تا این که با اوج گرفتن جنگ داخلی و نیابتی در سوریه و نیاز به سرباز در سوریه، سفارت سوریه در امارات اعلام کرد که امکان تمدید ویزای کار او وجود نداشته و تصمیم گرفته شد که او را به سوریه بازگردانند. قنطار می دانست که در صورت بازگشت به کشورش به خدمت سربازی فرا خوانده شده و ابید به جنگ برود.
وی را به مالزی فرستادند اما درخواست پناهندگی او در کامبوج رد شده و مسئولان فرودگاه نیز اجازه سوار شدن او در پرواز اکوادور را ندادند. وی حتی اجازه خروج از فرودگاه و ورود به خاک مالزی را نیز نداشت. شرایط قنطار زمانی خبرساز شد که او با گرفتن ویدیوهایی از سبک زندگی خود در بخش ترانزیت فرودگاه بین المللی کوالالامپور در حساب توئیترش همه را از رنج و بلاتکلیفی خود مطلع کرد. در ماه اکتبر، حسن القنطار برای رفتن به منطقه ممنوعه در این فرودگاه دستگیر شده و به بازداشتگاه آن منتقل گردید. شرایط بغرنج این مرد ۳۶ ساله توجه بسیاری را در سراسر جهان به خود جلب کرد. چند سازمان بشردوستانه در کانادا پرونده ای برای او تشکیل داده و شرایط را برای او مهیا کردند تا بتواند به عنوان پناهنده وارد کانادا شود.
در روز دوشنبه ۲۶ نوامبر، حسن القنطار ویدیویی دیگر از خود در حساب توئیتری اش منتشر کرد اما این بار در فرودگاه بین المللی تایوان. وی در این ویدیو، پس از عذرخواهی بابت حضور نداشتن در فضای اجتماعی توئیتر به مدت ۲ ماه، اعلام کرد که او در حال رفتن به مقصد نهایی اش در ونکوور، کانادا است. در این پیام توئیتری، قنطار چنین می گوید: «حالا دیگر مهم نیست که کجا بوده ام و چه بر سرم آمده است. گذشته دیگر با ما نیست. چیزی که اهمیت دارد امروز است و فردا؛ اکنون و آینده». وی همچنین می گوید که ۸ سال گذشته برای وی سخت و طولانی بوده و ۱۰ ماه اخیر برایش «بسیار سخت و سرد» بوده است.
قنطار در ادامه از حامیان کانادایی، خانواده خود، وکیلش و تمام کسانی که از او حمایت کرده اند تشکر می کند. حسن القنطار در مصاحبه با بیزینس اینسایدر در مورد شرایط زندگی خود در ۷ ماه گذشته در فرودگاه بین المللی کوالالامپور چنین گفت: «وقتی که در فرودگاه گرفتار می شوی، در شرایط من با دو مشکل مواجه خواهی شد. مشکل اول شکل گیری یک سبک روتین و تکراری زندگی است. اما مشکل اصلی این است که چطور خود را از اینجا بیرون ببری». وی پس از سال ها تلاش برای بدست آوردن یک زندگی بهتر به عنوان شهروندی سوری خود را به این فرودگاه رسانده بود.
وی در ادامه مصاحبه خود می گوید که در سال ۲۰۰۶ سوریه را به خاطر فرار از سربازی ترک کرده و برای داشتن زندگی بهتر در خارج از کشور، از کشورش که دچار ناآرامی شده بود خارج شد. قنطار تا سال ۲۰۱۶ به مدت ۱۰ سال در امارات زندگی کرد اما در دهمین سال همه آرزوهای او خراب شد. در طول مدت اقامت در امارات، قنطار زندگی خوب و راحتی در این کشور داشته و در بخش بیمه این کشور مشغول به کار بود تا این که ویزای کارش، همانطور که گفته شد، توسط سفارت سوریه در امارات تمدید نشد. این مرد سوری گزینه های زیادی پیش روی خود نمی دید. وی مدتی را به صورت غیرقانونی و بدون ویزا یا پاسپورت به کار در امارات ادامه داد تا این که مقامات پلیس امارات او را دستگیر کرده و در ژانویه ۲۰۱۷ او را به مالزی فرستادند.
مالزی یکی از معدود کشورهایی است که برای شهروندان سوری ورودی ویزا صادر می کند. قنطار سعی کرد پول هایش را هدر نداده و دو بار برای خروج از مالزی تلاش کرد، یک بار به اکوادور و بار دیگر به کامبوج. اما هر دو بار از ورود او به کشور مقصد جلوگیری شده و او را به کشوری فرستادند که قنطار زندگی در آن را دوست نداشته و انتخاب نکرده بود (مالزی). بدین ترتیب مقامات مالزی نیز به دلیل وی را به دلیل اقامت بیش از حد مجاز در لیست سیاه قرار داده و قنطار را در بخش ترانزیت فرودگاه بین المللی کوالالامپور محبوس کردند.
وی برای کنار آمدن با تنهایی و محدودیت های خود در بخش ترانزیت، تمامی اتفاقات روزانه ای که برایش رخ می داد را یادداشت کرده و با انتشار ویدیوهایی از خود در حساب توئیتری اش سعی کرد توجه مخاطبان توئیتر را به خود جلب کند، با این امید که کسی پیدا شده و راه حلی برای خروج از این شرایط بغرنج به او پیشنهاد دهد.
مشکلات ساده ای مانند زمان و جایی برای استحمام و این که چگونه لباس هایش را بشورد به مشکلاتی بزرگ برای حسن القنطار سوری تبدیل شدند. او در یکی از پیام های ویدیویی خود چنین می گوید: «کجا باید لباس هایم را خشک کنم وقتی جایی برای آویزان کردن آن ها وجود ندارد؟ اگر فرصتی برای شستن لباس هایم بدست بیاورم، سریع آن ها را می شورم و در حالی که هنوز خیس هستند آن ها را تن می کنم». قنطار در ادامه می گوید که خیلی سریع حمام می کند، آن هم در نیمه های شب و در سرویس های بهداشتی فرودگاه تا جلب توجه نکند. برای غذا، قنطار گفته که برخی از کارکنان مهربان فرودگاه روزانه سه وعده غذای مخصوص مسافران پرواز برای وی ارسال می کردند.
وی همچنین با پرسنل بخش تمیزکاری فرودگاه نیز دوست شده بود که گاهی اوقات از رستوران فرودگاه یا کافی شاپ های آن با تخفیف های خوب غذا و نوشیدنی می خریدند. خوابیدن نیز برای قنطار ساده نبود. وی در یکی از پیام های ویدیویی خود در این باره چنین گفته بود: «ساعت معینی برای خوابیدن ندارم. اگر خیلی خسته باشم روی صندلی های سالن می خوابم و سپس برای چند ساعت از خواب بیدار شده و در ادامه بار دیگر برای چهار یا پنج ساعت می خوابم و این رویه تکرار می شود».
قنطار یک رختخواب موقتی ساده در زیر راه پله های بخش ترانزیت برای خود ساخته بود که دور از محل عبور مسافران بوده و توسط موانع امنیتی از دیگر بخش ها جدا شده بود. وی گفته که در این مدت از طرف دولت مالزی و ارگان های بشردوستانه، راه حل های موقتی به او پیشنهاد شده بود اما قنطار به دنبال راهی دائمی برای خلاص شدن از این شرایط بغرنج، این پیشنهادها را نپذیرفته بود. حسن القنطار برای آخرین بار در سال ۲۰۰۸ برای دیدن خانواده اش به سوریه رفته بود و از آن زمان تنها از راه دور با آنان در ارتباط بوده است.
پدرش مدت کوتاهی پس از انتقال او به مالزی در سال ۲۰۱۶ درگذشت و او نتوانست برای شرکت در مراسم تدفین پدرش به سوریه بازگردد زیرا در صورت بازگشت دستگیر شده و علاوه بر زندانی شدن، به خدمت سربازی اجباری فرستاده می شد. وی پیش از پذیرفته شدن درخواست پناهندگی اش در کانادا چنین گفت: «البته که خانواده ام نگران من هستند اما آن ها مشکلات و تراژدی های خود را در سوریه دارند. حس می کنم که آن ها را از خودم ناامید کرده ام، به همین دلیل است که دارم تلاش می کنم و می خواهم که در این مبارزه پیروز شوم. برای خودم و برای آن ها».
ماداریم واسه ادمای ترسویی مث این توی سوریه میجنگیم این به هیچ جاش نی برگرده
هیچکسی از شما دعوت نکرده برید زن و بچه های سوری رو قتل عام کنید