در روزهای اخیر یکی از خبرهایی که در کنار جنجال «جلیقه زردها» در فرانسه و ادامه بحران و شایعات ناشی از قتل «جمال خاشقجی» در رسانه های اجتماعی مورد توجه قرار گرفت مرگ یک کانگورو ۱۲ ساله مشهور به نام «راجر» (Roger) در استرالیا بود که به خاطر عضلانی بودن بدنش به او لقب «راجر عضلانی» و «راجر خوش هیکل» داده بودند. راجر که در دوران جوانی اش بیش از ۲ متر قد و نزدیک به ۱۰۰ کیلوگرم وزن داشت بعد از مرگ مادرش در یک بزرگراه در استرالیا توسط کریس بارنز، صاحب یک پناهگاه مخصوص کانگورو در استرالیا نجات داده شده و از آن زمان تاکنون در این محل زندگی می کرد تا این که بارنز روز شنبه گذشته مرگ او را در حساب فیسبوکی خود اعلام کرد.
راجر برای سال ها رهبر کانگوروهای این مرکز بوده و کانگوروهای ماده زیادی را در تصاحب داشت. مرگ این کانگوروی نر با واکنش هایی جالب روبرو شده و آژانس دولتی توریسم استرالیا نیز در پیامی به این موضوع اشاره کرده و راجر را یک «نماد واقعی» برای صنعت توریسم کشور دانسته بود. راجر برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ و بعد از این که تصویری از او در حال له کردن یک سطل فلزی با مشت در رسانه های اجتماعی منتشر شد به شهرت رسید.
بارنز می گوید که کانگوروهای نر برای تصاحب جفت های ماده باید با دیگر کانگوروهای نر گروه مبارزه کنند و کاری که راجر با این سطل فلزی کرد دقیقاً همان سبکی از کشتی شبیه بغل کردن بود که در طی سال ها انجام داده بود. این کانگورو دوست داشتنی علیرغم بدن عضلانی و خوش فرم خود نتوانست بر پیری غلبه کرده و در سال های پایانی عمر خود با از دست دادن بینایی و همچنین بیماری آرتروز مواجه شد. به بهانه مرگ این کانگوروی مشهور، در ادامه مطلب قصد داریم شما را با واقعیاتی جالب و باور نکردنی در مورد کانگوروها آشنا کنیم.
کانگوروها کیسه دارانی غول پیکر هستند که تنها در استرالیا یافت شده و آن ها را با دم بزرگ و عضلانی، پاهای بلند، پاهای عقبی قوی، گوش های آخته و موهای کوتاهشان می شناسند. کانگوروها در رنگ های قهوه ای، خاکستری و قرمز دیده می شوند و از دم و پاهای بلند و قدرتمند خود برای پریدن و جهش استفاده می کنند. به عنوان کیسه دارانی که بخشی از پستانداران به شمار می آیند، کانگورو ماده کیسه ای دارد که غده های پستانی اش در آن قرار دارند و جنین بعد از به دنیا آمدن به درون این کیسه رفته و از شیر تغذیه می کند تا زمانی که بتواند در شرایط بیرون از کیسه زندگی کند.
کانگوروها انواع مختلفی دارند که شکل و اندازه بدن آن ها متفاوت است. کانگوروها موجوداتی بسیار اجتماعی بوده و به صورت گروهی زندگی می کنند که بزرگ ترین کانگورو نر رهبری گروه بر عهده دارد. در هر گروه دستکم سه یا چهار کانگورو وجود دارد و در صورتی که شرایط جوی مناسب باشد تعداد آن ها به صد کانگورو نیز خواهد رسید. این کیسه داران از بوته ها، گیاهان، علف، برگ درختان و جوانه ها تغذیه می کنند و مانند نشخوار کنندگان دیگر، غذای خود را بلعیده و سپس از معده بازگردانده و می جوند.
۱- کانگورو قرمز بزرگ ترین کیسه داری است که امروزه موجود است و طول آن می تواند به ۲ متر و وزنش نیز به ۹۰ کیلوگرم برسد.
۲- وقتی که کانگوروها احساس خطر کنند با کوبیدن پاهایش به زمین به دیگر کانگوروها اخطار می دهند که خطری در کمین است.
۳- بوکس کانگوروها واقعیت دارد. کانگوروهای نر برای مشخص کردن قوی ترین کانگورو با هم مبارزه می کنند که بسیار شبیه بوکس انسان هاست. کانگوروهای ماده نیز بیشتر به آمیزش با کانگوروهای نر فعال و قوی تمایل دارند زیرا در این صورت بچه های سالم تر و قوی تری خواهند داشت. هنگام مبارزه، کانگوروهای نر با دست هایشان (پاهای جلویی) حریف را نگه داشته و سپس با استفاده از پاهای قدرتمند عقبی خود به بدن او ضربه وارد می کنند. این کانگوروها می توانند با استفاده از دم بزرگ و قدرتمندشان تعادل خود را حفظ کرده و همزمان با هر دو پای عقبی به بدن رقیب ضربه بزنند.
۴- کانگوروها و شترمرغ ها نمی توانند عقب عقب بروند به همین دلیل از تصویر آن ها در نماد ارتش استرالیا استفاده شده که نشان دهد استرالیایی های هیچگاه عقب نشینی نخواهند کرد.
۵- کانگوروها قدرت بینایی خارق العاده ای دارند اما این دید عالی تنها مختص زمانی است که اشیاء و موجودات اطراف آن ها در حال حرکت باشند. آن ها همچنین شنوایی خوبی دارند و قادرند گوش هایشان را به هر سمتی بچرخانند تا صداها را بهتر بشنوند.
۶- کانگوروها بیشتر وقت خود را به خوردن می گذرانند. به دلیل ارزش غذایی پایین گیاه آن ها باید ساعات زیادی از شبانه روز را به خوردن گیاه و علف اختصاص دهند. آن ها همچنین بخش قابل توجهی از آب مورد نیاز بدن خود را از گیاهانی که می خورند تامین می کنند به همین دلیل به آب زیادی برای زنده ماندن نیاز ندارند. در واقع کانگوروها ممکن است ماه ها آب ننوشند بدون این که مشکلی برایشان پیش بیاید.
۷- کانگوروها تنها حیوانات بزرگ جثه ای هستند که با جهیدن و پرش حرکت می کنند. این تکنیک به دلیل حفظ انرژی بسیار موثر و کارآمد است. البته پاهای کانگورو در هنگام جهیدن نمی توانند مستقل از یکدیگر حرکت کنند.
۸- کانگورهای نر می توانند با یک بار جهش بیش از ۹ متر در طول و ۳ متر در ارتفاع بپرند. سرعت کانگورو در هنگام جهش می تواند به ۶۵ کیلومتر در ساعت نیز برسد.
۹- کانگوروها از دم بزرگشان برای حفظ تعادل هنگام جهیدن استفاده می کنند. همچنین آن ها دمشان را هنگام راه رفتن نیز به کار می گیرند.
۱۰- کانگوروها شناگران ماهری هستند و هنگام شنا می توانند پاهای عقبی شان را مستقل از یکدیگر حرکت دهند.
۱۱- کانگورو ماده می تواند به دو بچه کانگورو که در مرحله متفاوتی از رشد قرار دارند دو نوع شیر که ترکیباتی متفاوت دارند بدهد.
۱۲- کانگوروهای ماده هر سال تنها یک بچه بدنیا می آورند. نوزاد کانگورو در ابتدا بسیار کوچک و بی مو است که یک ماه بعد از حامله شدن به دنیا می آید. نوزاد کانگورو هنگام به دنیا آمدن جثه ای به اندازه یک زنبور عسل یا حتی یک دانه برنج داشته باشد و سپس خود را به کیسه مادر رسانده و با تغذیه از پستان مادر که شیری مغذی دارد، مابقی دوران رشد خود را طی کند. این نوزاد هنگام تولد طولی کمتر از ۲.۵ سانت داشته و به محض خارج شدن از بدن مادر خود را به کیسه می رساند. در واقع کانگورو ماده بین ۲۱ تا ۳۸ روز دوران حاملگی خود را سپری می کند و در انتها معمولاً یک نوزاد را بدنیا می آورد اما بسته به نوع کانگورو، گاهی دیده شده ۴ نوزاد نیز به دنیا آمده اند. نوزاد کانگورو بعد از رسیدن به کیسه مادر از ۱۲۰ تا ۴۵۰ روز دیگر در همین کیسه به زندگی خود ادامه خواهد داد.
۱۳- در استرالیا تعداد کانگوروها از تعداد جمعیت کشور بیشتر است و نماد ملی کشور به شمار می روند. کانگوروها دشمنان کمی دارند و بیشتر بچه کانگوروها هستند که مورد حمله شکارچیانی مانند روباه، عقاب و دینگو قرار می گیرند. دیده شده که کانگوروها دشمن خود را به درون آب کشانده و آن را غرق کرده اند.
۱۴- در کل ۴ نوع کانگورو وجود دارد: کانگورو قرمز، کانگورو خاکستری شرقی، کانگورو خاکستری غربی و کانگورو آنتیلوپین
۱۵- طول عمر متوسط کانگوروها در حیات وحش بین ۸ تا ۱۲ سال بوده و در اسارت تا ۲۰ سال نیز ممکن است زنده بمانند.
کانگورو دوسش دارم .عالی بود