اینکه گاهی اوقات از بعضی آدم ها خوشمان نمی آید، یک مسأله ی کاملاً طبیعی است. انسان ها همیشه مجبور بودند به غریبه ها بدگمان باشند تا در این دنیای خشن و خطرناک بتوانند جان سالم به در ببرند. اما حالا دیگر مسأله فقط بر سر بقا و حفظ جان نیست، بلکه همه ی ما آدم های زیادی را می شناسیم که بی دلیل آزارمان می دهند. چرا این اتفاق می افتد و ایراد این آدم ها چیست؟ در ادامه به بعضی از ویژگی های شخصیتی و عادت های آزاردهنده ی افراد می پردازیم که همه ی ما به طور ناخودآگاه سعی می کنیم از صاحبان شان دوری کنیم.
۱- نوع دوستی افراطی
مهربانی ویژگی ای است که همه ی ما قدرش را می دانیم. اما گاهی آدم هایی پیدا می شوند که بیش از حد مهربان و فداکار هستند و این مسأله ما را آزار می دهد. اگر همیشه خوب و آماده ی کمک به دیگران باشید (حتی اگر این کمک روی خود شما هم تأثیر بگذارد)، ممکن است دیگران به تدریج به شما بدگمان شوند.
تحقیقات نشان می دهد آدم ها هم از فداکاری افراطی بیزارند و هم از خودخواهی افراطی. اما علت آن قدرنشناسی آدم ها نیست. مسأله این است که مهربانی فداکارانه سؤال های زیادی در ذهن دیگران ایجاد می کند: «این آدم دنبال چیه؟» یا «چی تو فکرش می گذره؟». علاوه بر این، هیچکسی نمی خواهد که به اصطلاح «آدم بده» باشد و در مقایسه با کسی که واقعا نوع دوست است، کمتر فداکار به نظر برسد.
۲- اشتباهات املایی و دستوری
کسانی که دائماً اشتباهات املایی و دستوری دارند، قابل اعتماد به نظر نمی رسند. شما شاید در زندگی واقعی آدم خوب، مؤدب و مهربانی باشید، اما همان چند اشتباه املایی و دستوری در پیغام هایتان، ممکن است روی تصور دیگران از شما تأثیر بگذارد.
اما در مورد کسانی که دیگران را از روی اشتباهاتی که در پیغام هایشان دارند قضاوت می کنند، دانشمندان می گویند که شما می توانید درونگرایی یا برونگرایی یک شخص را از روی عکس العملش نسبت به اشتباهات دیگران در پیغام های متنی تشخیص دهید. این اشتباهات بیشتر برای درونگراها آزار دهنده هستند (کسانی که از ارتباطات زیاد خوششان نمی آید و برقراری روابط اجتماعی برایشان سخت است). اما اگر چنین اشتباهاتی برایتان مهم نیست، احتمالا آدم برونگرایی هستید.
در هر حال شما باید دانش خود را بیشتر کنید، اما نه به خاطر اینکه همه دوست تان داشته باشند. طبق اعلام سازمان های آموزشی بین المللی، سطح سواد افراد در موفقیت و ثروتمند شدن آن ها تأثیر دارد.
۳- استفاده از شهرت دیگران
هیچ کس از آدم های لاف زن خوشش نمی آید (به خصوص آن هایی که می گویند با آدم های مشهور آشنا هستند). دانشمندان سوئیسی پیدا برده اند استفاده از شهرت دیگران هیچ تأثیر مثبتی روی اطرافیان نمی گذارد. بلکه برعکس، هر چه بیشتر در مورد رفقای مشهورتان حرف بزنید، دیگران کمتر حرف هایتان را باور می کنند. آن ها فکر می کنند که شما با استفاده از شهرت دیگران سعی دارید سرشان را شیره بمالید.
۴- ستاره های شبکه های مجازی
شبکه های اجتماعی چیزهای زیادی را در مورد آدم ها آشکار می کنند. جامعه شناسان و روانشناسان تصمیم گرفته اند این مسأله را بررسی کنند و در تحقیقات خود به عوامل تعیین کننده ای دست پیدا کرده اند که می توانند به اعتبار شما صدمه بزنند.
زیاد عکس گرفتن: بعضی افراد هستند که دائماً گزارش غذا خوردن شان را به دیگران می دهند (این آدم ها میلیون ها عکس از زوایای مختلف، از تک تک غذاهای خود دارند). آدم ها به چنین افرادی بدگمان هستند.
زیاد بودن دوستان: آدم ها معمولاً به کسانی که هزاران دوست و فالوئر دارند بی اعتمادند. احتمالاً آن ها فکر می کنند که تنها جذابیت چنین کسانی شهرت شان در شبکه های اجتماعی است. دانشمندان پی برده اند که آدم ها در شبکه های اجتماعی وقتی قابل قبول به نظر می رسند که تعداد دوستان مجازی شان در بازه ای حدود ۳۳۸ نفر باشد و این تعداد نه باعث سردرگمی دیگران می شود و نه آن ها را می ترساند.
۵- خوشحالی بیش از حد
همه ی ما موافقیم که با یک لبخند می توان حس مثبتی در دیگران ایجاد کرد. اما از قرار معلوم آدم ها از کسانی که لبخندهای خیلی پهنی دارند خوششان نمی آید.
به گفته ی روانشناسان، شادی و خوشی بیش از اندازه باعث انزجار می شود. کسانی که بیش از حد خوشحال و خوشنود هستند (و هیچ دلیل خوبی هم برای احساس شان وجود ندارد) آدم های خام و حتی نادانی به نظر می رسند.
علاوه بر این، اگر دائماً خوشرو و خوش برخورد باشید، ممکن است همیشه ناخوشایند ترین کارها را به شما بسپارند. چون دیگران فکر می کنند شما آنقدر باهوش نیستید که مشکلات و سختی های کار را تشخیص دهید و به همین دلیل قبول می کنید که انجامش دهید.
۶- اسم های سخت
برای آزار دادن دیگران همیشه هم لازم نیست کاری انجام دهیم: اسم ما کارش را خوب انجام می دهد! تحقیقات مختلفی اثبات کرده است اسم هایی که تلفظ آن ها ساده است، در مقایسه با اسم هایی که تلفظ سختی دارند، قضاوت بهتری در مورد آن ها می شود. به همین دلیل، کسانی که اسم های ساده ای دارند بیشتر موفق و مورد احترام هستند.
اما چرا این اتفاق می افتد؟ مغز ما همیشه به چیزهای جدید و غیر معمول بدگمان است. اگر اسمی بیش از حد طولانی یا عجیب باشد، صاحب آن اسم به طور خودکار تبدیل به یک آدم مشکوک می شود. البته این اتفاق به طور ناخودآگاه می افتد. به همین خاطر است که بسیاری از سلبریتی ها اسم های بلند و عجیب شان را به یک اسم ساده تر تغییر می دهند.
۷- کمرویی افراطی
آدم ها از کسانی که دائماً خودشان را نقد می کنند خوششان نمی آید. بعضی افراد برای آنکه تصور خوبی از خودشان در ذهن دوستان و همکاران جدیدشان ایجاد کنند، با تظاهر به خود انتقادی، لاف زدن شان را پنهان می کنند. اما واقعیت این ترفندها معمولاً از چشم دیگران پنهان باقی نمی ماند. مثلاً تصور کنید که در یک مصاحبه ی شغلی از شما درباره ی ضعف هایتان می پرسند.
پاسخ های اشتباه:
«من آدم کمال گرایی ام. اگه کاری باشه نه خوابم میبره نه کار دیگه ای رو میتونم انجام بدم.»
«من به کار کردن اعتیاد دارم. تعطیلات آخر هفته برام هیچ فرقی با روزهای عادی هفته ندارن. دیگه قیافه ی خانواده ام رو هم یادم رفته.»
هیچ کس این حرف ها را باور نمی کند. کمرویی ساختگی اعتبار شخص را هم تحت تأثیر قرار می دهد و مانع از پیشرفت شغلی او می شود، چون رفتار ریاکارانه ای به نظر می رسد.
چند نکته درباره ی کسانی که از هیچ کس و هیچ چیز خوششان نمی آید
بعضی آدم ها دائماً از همه چیز انتقاد می کنند چون نمی توانند دست از این کار بردارند و جلوی خودشان را بگیرند. شما باید این مسأله را قبول کنید. گرینچ از کریسمس بدش می آید، اسکروچ مک داک از آدم های فقیر بیزار است و بعضی ها هم به همه چیز انتقاد دارند. روانشناسان چند تئوری درباره ی علت رفتار چنین افرادی مطرح کرده اند:
نگرش اجتماعی: نگرش اجتماعی آدم ها می تواند مثبت یا منفی باشد. کسانی که نگرش منفی دارند، تمایل دارند ارزیابی منفی ای از وقایع و چیزها داشته باشند. آن ها همیشه در هر مسأله ای یک چیزی پیدا می کنند که از آن خوششان نمی آید. اما کسانی که نگرش مثبت دارند، همیشه سعی می کنند نیمه ی پر لیوان را ببینند. روانشناسان اطمینان دارند که نگرش اجتماعی مانند یک ویژگی شخصیتی است، یعنی به سختی می توان برداشت خود را از دنیای اطراف تغییر داد.
اضطراب اجتماعی: کسانی که ترسی غیر منطقی از تبدیل شدن به سوژه ی نگاه ها یا قضاوت دیگران دارند، شروع به انتقاد از دیگران می کنند تا به آن ها هم این حس را بدهند و دیگر احساس تنهایی نکنند.
بدون نظر