فاطمه رمضانیان: دو گام بیشتر تا سال هزار و ۴۰۰ باقی نمانده و می رویم تا قرنی پر فراز و نشیب را پشت سر بگذاریم، با این حال برخی تابوهای اجتماعی همچنان سفت و محکم مانند مجسمه سر جای خود ایستاده اند. یکی از این تابوها صحبت از مسائل جنسی است که شنیدن آن به هر شکل، گاه حتی در جمع های دوستانه چشم ها را گرد می کند. افراد لب می گزند و واژه هایی چون بی حیا را شوخی و جدی به هم نسبت می دهند. پرهیز از کوچکترین گفت و گو در این موارد انگار بر پیشانی خانواده ها حک شده و برخی زنان و شوهران جوان از بیخ و بُن واژه “سکس تراپی” و معنا و کاربرد آنرا درک نمی کنند.
این در حالی است که طبق آمارهای اعلام شده مسائل جنسی عامل ۸۰ درصد از طلاق های ایرانی در سال های اولیه زندگی است. زوج هایی که سواد جنسی خود را نه در محیط آموزش و خانواده که در جمع دوستان، فضای مجازی و اغلب پنهانی با دیدن فیلم های مصطلح به پورن به دست آورده اند. پسران و دختران ایرانی مدت هاست از طرف مقابل خود انتظار دارند در حریم خصوصی، به تمامی مانند یک ستاره پورن رفتار کند و این را نشانه سواد جنسی می دانند، اما همین افراد قبل از ازدواج نه به سکسولوژیست مراجعه می کنند و نه اصلا در جریان چند و چونِ تفاهم جنسی با شریک زندگی خود هستند. مشاوره های خانواده برای آن ها کافی است. در حالی که به دلیل تابو بودن موضوع، گاه حتی مشاوران از ارجاع زوجین به مراکز سکس تراپی خودداری کرده اند. گویا مهم نیست که برای مثال یکی گرم مزاج و دیگری سرد مزاج است. مهم نیست مقدار انتظارات از حیطه توانایی طرف مقابل خارج است. اما همینموارد که ابتدا سطحی و کوچک به نظر می رسددر امتداد زمان منجر به سرخوردگی شده، اغلب زَهر خود را به شکل خیانت و طلاق در زندگی پخش می کند.
گاه افراد پس از پی بردن به این مهم که اختلافات ریشه در مسایل جنسی دارد درصدد مراجعه به سکسولوژیست بر می آیند اما بسیاری به درِ بسته می خورند. حریم خصوصی آن ها مدت هاست آشفته است، علاوه بر آن احساس گناه و به عبارتی شرمساری از بیان مسائل جنسی نزد فرد متخصص منجر به رها کردن درمان یا عدم مراجعه خواهد شد.
“حالا دیگه رابطه جنسی همینه!” این جمله خطرناکی است که طرفین رابطه گاه به کار می برند و ممکن است زندگی خود را به آن ببازند.
مسائل جنسی یکی از سه دلیل بزرگ طلاق در ایران هستند.
“بهنام اوحدی”، سکسولوژیست با اشاره به اینکه اگر طول ازدواج را ۵۰ سال در نظر بگیریم در ۲۵ سال نخست، ۷۵ درصد رابطه به تمامی رابطه جنسی است، به “روزیاتو” می گوید: ” در نیمه دوم ازدواج حدود ۵۰ درصد و کمتر. امابسیاری از مردم اهمیت آن را دست کم می گیرند.”
این سکسولوژیست مشکل اصلی را بیشتر به مردهای ایرانی نسبت داده و ادامه می دهد: “مردها نه فقط برای مشاوره قبل از ازدواج، که بعد از آن هم به سکس تراپیست مراجعه نمی کنند. احساس می کنند نقص و مشکلی دارند که تمام شخصیت آن ها را زیر سوال می برد و ممکن است اعتماد به نفس آن ها در جلسات خدشه دار شود. اغلب مراجعه نمی کنند مگر برای درمان انزال زودرس و آن هم بدون اطلاع همسر. به ضرس قاطع ۶۵ درصد این افراد دوست ندارند همسرانشان از مراجعه آن ها باخبر شوند.”
به گفته اوحدی مراجعه زوجین در اکثر مواقع دیر است. برای مثال ۱۰ سال است که خانمی از همسرش درخواست مراجعه به سکس تراپیست دارد و زمانی که خانم در حال انجام کارهای جدایی است یا وارد روابط فرازناشویی شده، مرد تازه به فکر مراجعه افتاده است:”زوجینخطرات را جدی نمی گیرند و هشدار ما هم برای آن ها ناخوشایند است. گاه افراد با دو فرزند نزد ما می آیند و برای مثال معتقد هستند همسری با شکل و شمایل دیگر می خواسته اند. وقتی گفته می شود تو همسرت را قبل از ازدواج دیدی چرا اهمیت ندادی؟ جواب می دهد چون همه به گفتند نجابت و خانواده.هیج کس از قد و قامت و ویژگی های زیست شناختی برای من نگفت. در حالی که ویژگی های فیزیکی غیرقابل تغییر افراد مانند قد و رنگ چشم و پوست در مسائل جنسی و زناشویی حایز اهمیت هستند. ”
مشاوره های پیش از ازدواج تمام ملاک های یک زندگی را به جز ملاک های جنسی در بر می گیرند. گاه حتی روانشناسان و مشاوران از ارجاع زوج به سکسولوژیست ابا دارند، چرا که نحوه برخورد افراد را نمی دانند. البته اوحدی معتقد است نسبت به دهه های گذشته وضعیت بین روانشناسان بهتر شده چرا که سابق بر این خود مشاوران نیز از مفهوم سکس تراپی بی خبر بودند.
اما به گفته این سکس تراپیست مدتی است که دهه هفتادی ها وارد شده اند و دهه هفتادی ها و نیمه دوم دهه شصت نگاه راحت تری نسبت به دهه های قبل دارند. افراد هر چه متاخرتر آمار مراجعه بیشتر: ” دختری متولد ۶۷ به من مراجعه می کند و گله دارد در روابط جنسی با پارتنرش به ارگاسم نمی رسد و مشاوره می خواهد. این موضوع به هیچ عنوان برای دهه های قبل تر نه جا افتاده است و نه قبل از این ممکن بود. مردان متولد این دهه ها نیز به ما مراجعه دارند اما مراجعه خانم ها بیشتر است. با این حال مشاوره های پیش از ازدواج هنوز جا نیفتاده است. اما می توان امیدوار بود که زوج های این دهه ها لااقل کنار هم از این موضوعات سخن می گویند. ”
این سکسولوژیست با تاکید بر اینکه لازم است مراجعه و آموزش ها حتما قبل از ازدواج باشد، ادامه می دهد: ” کتاب شکوه همسرداری جایگزین تنطیم خانواده شده که دانشجوهای ایرانی نسل نو آن را نمی خواهند. تا زمانی که سیستم به این نحو عمل می کند هیچ چیز درست نخواهد شد. لیست کلمات ممنوعه در برنامه های رادیو تلویزیون برای سکسولوژیست ها مسخره است. حتی کلمه نوازش را نمی توان به کار برد. ۴۰ کلمه اساسی حذف شده است. در باب مسائل زناشویی ما نه تنها پیشرفت نکردیم که پسرفت کردیم”
راهروهای بلند دادگاه های خانواده پر از زوج هایی است که نمی دانند پس از طلاق چه خواهند کرد. یکی از این افراد با نام مستعار “سپیده”که تجربه طلاق عاطفی و بعد رسمی را داشته است، از آن دسته افرادی است که قبل از ازدواج به خواب هم نمی دیده که به سکس تراپیست مراجعه کند. ۲۹ ساله است. می گوید: ” قبل از اینکه همسرم بشه، اولین ارتباط من بود. زیاد نمی دونستم چی می خوام اون مدیریت می کرد. وقتی ازدواج کردیم من کم کم خودمو شناختم. مثلا من هفته ای دو سه بار احتیاج داشتم و اون کمتر. در صورتی که قبلش برعکس بود.”
میپرسم مسائل جنسی را چه قدر در طلاق خود موثر می داند؟ پاسخ هنوز هم از بی اطلاعی او خبر دارد: ” رابطه مون از همون زمان سرد شد. بعد از ارتباطمون می خوابید، من دلم می خواست کمی عاطفی تر باشه. بعد کم کم ارتباطمون ماهی یک بار بود، هر پانزده روز. یه بار حساب کرده بودم. حس می کردم دوستم نداره، به من تمایلی نداره.”
در پاسخ به اینکه هیچ وقت به ذهنش نرسید به سکس تراپیست مراجعه کند می خندد: ” به خدا اون موقع مد نبود. نه من می رفتم نه هیچ کدوم از دوستام. حتی مشاوره قبل از طلاق که رفتیم بهمون نگفتن باید جایی مراجعه کنیم. من گفتم گاهی خوبه گاهی بده خسته شدم. طلاقمون هم توافقی بود. معلوم بود اونم خسته شده.”
“نسرین” اما حالا زنی ۵۶ ساله است که با وجود سن بالا هنوز از همسر کتک می خورد: ” آخرین بار دسته مخلوط کن رو پرت کرد تو صورتم.”
همسر نسرین هفته ای چندین بار به رابطه احتیاج دارد: “اگر ولش کنی هر شب. من دیگه کشش ندارم اما جرئت مخالفت ندارم. گاهی هم نه میگم و کاری نداره.”
میپرسم قصد مراجعه به سکسولوژیست را ندارید؟ پاسخ همان است که انتظارش را داشتم: “من پیرزن به دکتر چی بگم؟”
طلاق سپیده و صبر نسریناز آن دست مسائلی است که دو طرف از زندگی در کنار هم خسته هستند. دردناک است که زنی جوان مراجعه برای سکس تراپی را به مد نسبت می دهد و زنی مسن، خود را پیرزن می نامد.
“مهدی” پنهان از همسرش به سوالات پاسخ می دهد. در خصوص رابطه می گوید: “انگار دارم امتحان می دم. منتظرم ببینم آخرش قبول میشم یا مردود. همیشه باید بتونم هنرنمایی جنسی کنم در صورتی که همسرم از کاری که خوشش نیاد خیلی راحت بیان می کنه.”
میپرسم با همسرش راحت نیست که خواسته هایش را مطرح کند: ” راحتیم اما این حس منه. حس امتحان. دوست ندارم اون کاری که نمی خواد رو انجام بده اما دوست دارم راضی باشه.”
میپرسم فکر نمی کنی مشکلی در کار است و باید به سکس تراپیست مراجعه کنی؟ اندکی فکر می کند و می گوید: “مشکل حادی نداریم.”
میخندم: “باید حاد بشه تا بری؟” جواب تلخ است: “تو این ۵ سال که خودمون از عهده همه چیز بر اومدیم. بعدش هم ایشالا میشه.”
درمان اختلالات و انحرافات جنسی، عدم علاقه جنسی و عدم اعتماد به نفس جنسی از جمله مفاهیم سکس درمانی هستند.
“علیرضا شریفی یزدی”، جامعه شناس در گفت و گو با “روزیاتو”با اشاره به اینکه مسائل جنسی هنوز در کشور به عنوان تابویی بزرگ مطرح است، می گوید: ” مسائل جنسی یکی از سه دلیل بزرگ طلاق در ایران هستند اما در پرونده زوجین، به جای اطلاق آن از عدم تفاهم اخلاقی نام برده می شود.”
این جامعه شناس که معتقد است برخی خانواده ها حتی پس از ارجاع به سکس تراپیست، از مراجعه سر باز می زنند، ادامه می دهد: ” بنا به تجربه های بالینی، مرد ها چنین مراجعه ای را برای خود ننگ می دانند و زن ها نیز به دلیل شرم حضور و بد دانستن مسائل جنسی پشت همسران خود پنهان می شوند.”
به گفته وی البته ایران امروز بسیار متفاوت از ایران دهه های گذشته است، به ویژه در میان جامعه شهری، قشر متوسط، تحصیل کرده و جوان. این تفاوت اما متاسفانه جنبه رسمی ندارد و حاصل فعالیت سیاست گذاران و مسئولان نیست. نیازی است که در جامعه وجود داشته و مردم در پی پاسخ آن رفته اند.
شریفی یزدی در پاسخ به راهکار افزایش سواد جنسی مردم، توضیح می دهد: ” مخالفت های سنگین وجود دارد و دستگاه آموزشی ایران جرئت انجام این کار را ندارند. اما به طور قطع نسل آینده شرایطی بهتر از امروز خواهد داشت.”
جالب اینجاست که این روزها در فضای مجازی سوالات زیادی در باب مسائل جنسی و ارتقا و آموزش آن دیده می شود. خیلی از زنان به دنبال آدرس سکس تراپ می گردند و از تردید خود برای مراجعه می گویند و هستند برخی که بپرسند “این سکس تراپی که میگی اصلا چی هست؟ ” با این حال استخوان ترکاندن نسل هفتاد و به میدان آمدن دهه هشتاد می تواند امید نسبت به شکستن تابو جنسی و مراجعه قبل از ازدواج به سکس تراپیست را بالا ببرد.
اگر قصد مراجعه به یکی از این مراکز را دارید، مراکزی نظیر کلینیک زوج درمانی و سکس تراپی جایروس، کلینیک روان یار، مکز مشاوره بینا، کلینیک سکس تراپی هیربد، کلینیک سیاووشان، مرکز رهیاب، و کلینیک سلامت جنسی کامشیار، از جمله مراکزی هستند که در این حوزه و در پایتخت فعالیت دارند.
سکس تراپی به عنوان شاخه ای از خدمات روان درمانی نخستین بار در سال ۱۹۶۰ توسط دو محقق جنسی به نام ویلیام مارش و ویرجینیا جانسون ابداع شد. مفهوم بهبود عملکرد جنسی، سکس درمانی (درمان اختلالات و انحرافات جنسی، عدم علاقه جنسی، عدم اعتماد به نفس جنسی وغیره) کمک به زوجین به منظور افزایش رضایت جنسی و ایجاد زندگی جنسی فعال از جمله مفاهیمی است که برای معرفی سکس تراپی ذکر شده است.
خیلی ممنون که فعالید در زمینه اجرای سند بیست سی اما ما همه چیزمون سرجاشه به وقتشم خیلی چیزا رو می فهمیم… بی زحمت نسخه یک مشت احمق رو سر خریت خودتون به ما نخورانید مرسی اه….
لعنت بر شما که آرمان امام راحل را زیر سوال بردید
ما انقلاب کردیم تا اموزهای کثیف غرب در ایران اسلامی در مدارس تدریس شود یا به کمال انسانیت برسیم با اموزه های اسلام ؟!
احیانا تو آرمان های امام راحل نیومده اینترنت حرامه ؟ شما هم به جای اومدن تو این دست سایتها برو تو سایت صلوات دات کام ، هم آرمان های امام راحل اونجا به خطر نیفتاده هم ترافیکت نیم بها حساب میشه 🙂
سلام
متاسفانه جامعه ما دچار بحرانه، مردها تا انتهای شب سرکاره و وقتی میاد خونه اصلا حوصله زناشویی نداره و بعد از شام از پا میوفته و بعد اینکه تابویی مثل رابطه که خانواده، جامعه از گفتنش میترسن و این بحث میکشه به جمع دوستان و از دوستان برای تجربه سکس گاهاً به خونه های فساد
جامعه به ظاهر مذهبی و خشک و بحران زده و اکثراً مردم بی خرد و بی سواد که فقط درگیری ذهنیشون شده نون شبشون، همین مسائل باید پیش بیاد و حتی بعد از ازدواج هم مرد از زنش خجالت میکشه که بگه بیا باهم هم باشیم یا وضع ظاهری زن خوب نیست مثلاً لباس و ظاهرش و بدنش آراسته نیست
ای کاش مردم در این موارد از غرب یاد بگیرن
مقاله بسیار بسیار جالبی بود. ما حدود ۵ سال باهم زندگی کردیم. اولش همه چیز عالی بود. اما کم کم بهانه گیر شده بود. میگفت تو بلد نیستی. نمیتونی توی من حس ایجاد کنی. به همه چیز ایراد میگرفت. من واقعاً نمی فهمیدم مشکل چیه. اینکه میگفت خوب نیستی یه حرف کلی بود. ازش میخواستم واضح تر صحبت کنه. بگه مشکل چیه و توقعش چیه ولی باز همون حرفای همیشگی رو میزد: تغییر کن، عوض شو، اینجوری خسته میشم و… ولی متوجه نمیشدم تغییر کن یعنی چی؟ توضیح نمیداد الان چجوری ام و باید چجوری باشم. به یه نقطه ای رسیده بودم که از سکس باهاش فرار میکردم. اگه قرار بود رابطه ای داشته باشیم استرس میگرفتم. همیشه باید سعی میکردم راضی باشه ولی هیچ وقت راضی نبود و بیشتر وقتا واسم با نوعی تحقیر تموم میشد. در نهایت زندگیمون با خیانت ایشون و طلاق تموم شد. از رفتنش متاسف نیستم. ولی خب یه جورایی اعتماد به نفس خودمو از دست دادم. دو سه ساله که از هر رابطه و آشنایی دیگه ای فرار میکنم ولی تنها بودن و موندن هم آسون نیست. خوندن مقاله شما باعث شد که حتماً سری به این مراکز بزنم شاید بتونم مشکل رو ریشه یابی و حل کنم. ممنون از شما
من هم تجربه مشابه شمارو دارم و نتیجه نهایی که گرفتم اینه که همه آدم ها مثل هم نیستند و همونطور ک تو مقاله گفت، بعضی گرم مزاج و بعضی سرد مزاجن
بعضی ها ابراز علاقه شون رو همیشه بیان میکنند یا سکس رو نشونه ابراز علاقه میدونند اما بعضی هم صرفا با هم بودن رو خود برگرفته و نشانه علاقه میدونن..
باید آدما سعی کنن با افرادی مثل خودشون وارد رابطه بشن یا خودشونو وفق بدن تا این مشکلات کمتر پیش بیاد.
حرفتون کاملاً درسته، یه روز یه مشاور بهم گفت هیچ چیز کاملاً درست و یا غلطی وجود نداره. یعنی اینطور نیست بگیم این نسخه درست از یه رابطست و غیر از این اشتباهه. هرکس سلیقه عاطفی و جنسی خاص خودشو داره. هر کسی بهتره با مشابه خودش باشه وگرنه کم کم مشکل پیش میاد. یه مثال ساده اینه به کسی که کباب دوست داره حتی اگه خوشمزه ترین پیتزا رو هم بدی آخرش رضایت نداره. این تفاوت سلیقه توی همه زمینه ها مشکل زاست مثلاً من عاشق طبیعت گردی، کوهنوردی و پیاده روی بودم ولی همسر سابقم علاقه نداشت و بیشتر مایل به رفتن به پاساژها و مراکز خرید بود. یا حتی توی مفاهیم عمیق تر و پیچیده تر هم مشکل داشتیم. مثلاً من معتقد بودم بهتره با کمی صرفه جویی پول پس انداز کنیم و با کمک وام و پرداخت قسط خونه ای بهتر و بزرگ تر توی محله ای بهتر بخریم ولی ایشون هیچ اعتقادی به وام و یا پس انداز نداشت (میگفت با قسط نمیتونه زندگی کنه) و ترجیح میداد ماهانه هزینه ای گزاف رو خرج رفتن به رستوران های لاکچری، خرید چیزهایی که واقعاً بهشون نیاز نداشتیم و… کنه. خلاصه این تفاوت توی درک ما از خوشبختی و اولویت ها و چیزای دیگه به مرور هردوتامون رو خسته کرد.
خیلی ممنون که فعالید در زمینه اجرای سند بیست سی اما ما همه چیزمون سرجاشه به وقتشم خیلی چیزا رو می فهمیم… بی زحمت نسخه یک مشت احمق رو سر خریت خودتون به ما نخورانید مرسی اه….
لعنت بر شما که آرمان امام راحل را زیر سوال بردید
ما انقلاب کردیم تا اموزهای کثیف غرب در ایران اسلامی در مدارس تدریس شود یا به کمال انسانیت برسیم با اموزه های اسلام ؟!
احیانا تو آرمان های امام راحل نیومده اینترنت حرامه ؟ شما هم به جای اومدن تو این دست سایتها برو تو سایت صلوات دات کام ، هم آرمان های امام راحل اونجا به خطر نیفتاده هم ترافیکت نیم بها حساب میشه 🙂
سلام
متاسفانه جامعه ما دچار بحرانه، مردها تا انتهای شب سرکاره و وقتی میاد خونه اصلا حوصله زناشویی نداره و بعد از شام از پا میوفته و بعد اینکه تابویی مثل رابطه که خانواده، جامعه از گفتنش میترسن و این بحث میکشه به جمع دوستان و از دوستان برای تجربه سکس گاهاً به خونه های فساد
جامعه به ظاهر مذهبی و خشک و بحران زده و اکثراً مردم بی خرد و بی سواد که فقط درگیری ذهنیشون شده نون شبشون، همین مسائل باید پیش بیاد و حتی بعد از ازدواج هم مرد از زنش خجالت میکشه که بگه بیا باهم هم باشیم یا وضع ظاهری زن خوب نیست مثلاً لباس و ظاهرش و بدنش آراسته نیست
ای کاش مردم در این موارد از غرب یاد بگیرن
مقاله بسیار بسیار جالبی بود. ما حدود ۵ سال باهم زندگی کردیم. اولش همه چیز عالی بود. اما کم کم بهانه گیر شده بود. میگفت تو بلد نیستی. نمیتونی توی من حس ایجاد کنی. به همه چیز ایراد میگرفت. من واقعاً نمی فهمیدم مشکل چیه. اینکه میگفت خوب نیستی یه حرف کلی بود. ازش میخواستم واضح تر صحبت کنه. بگه مشکل چیه و توقعش چیه ولی باز همون حرفای همیشگی رو میزد: تغییر کن، عوض شو، اینجوری خسته میشم و… ولی متوجه نمیشدم تغییر کن یعنی چی؟ توضیح نمیداد الان چجوری ام و باید چجوری باشم. به یه نقطه ای رسیده بودم که از سکس باهاش فرار میکردم. اگه قرار بود رابطه ای داشته باشیم استرس میگرفتم. همیشه باید سعی میکردم راضی باشه ولی هیچ وقت راضی نبود و بیشتر وقتا واسم با نوعی تحقیر تموم میشد. در نهایت زندگیمون با خیانت ایشون و طلاق تموم شد. از رفتنش متاسف نیستم. ولی خب یه جورایی اعتماد به نفس خودمو از دست دادم. دو سه ساله که از هر رابطه و آشنایی دیگه ای فرار میکنم ولی تنها بودن و موندن هم آسون نیست. خوندن مقاله شما باعث شد که حتماً سری به این مراکز بزنم شاید بتونم مشکل رو ریشه یابی و حل کنم. ممنون از شما
من هم تجربه مشابه شمارو دارم و نتیجه نهایی که گرفتم اینه که همه آدم ها مثل هم نیستند و همونطور ک تو مقاله گفت، بعضی گرم مزاج و بعضی سرد مزاجن
بعضی ها ابراز علاقه شون رو همیشه بیان میکنند یا سکس رو نشونه ابراز علاقه میدونند اما بعضی هم صرفا با هم بودن رو خود برگرفته و نشانه علاقه میدونن..
باید آدما سعی کنن با افرادی مثل خودشون وارد رابطه بشن یا خودشونو وفق بدن تا این مشکلات کمتر پیش بیاد.
حرفتون کاملاً درسته، یه روز یه مشاور بهم گفت هیچ چیز کاملاً درست و یا غلطی وجود نداره. یعنی اینطور نیست بگیم این نسخه درست از یه رابطست و غیر از این اشتباهه. هرکس سلیقه عاطفی و جنسی خاص خودشو داره. هر کسی بهتره با مشابه خودش باشه وگرنه کم کم مشکل پیش میاد. یه مثال ساده اینه به کسی که کباب دوست داره حتی اگه خوشمزه ترین پیتزا رو هم بدی آخرش رضایت نداره. این تفاوت سلیقه توی همه زمینه ها مشکل زاست مثلاً من عاشق طبیعت گردی، کوهنوردی و پیاده روی بودم ولی همسر سابقم علاقه نداشت و بیشتر مایل به رفتن به پاساژها و مراکز خرید بود. یا حتی توی مفاهیم عمیق تر و پیچیده تر هم مشکل داشتیم. مثلاً من معتقد بودم بهتره با کمی صرفه جویی پول پس انداز کنیم و با کمک وام و پرداخت قسط خونه ای بهتر و بزرگ تر توی محله ای بهتر بخریم ولی ایشون هیچ اعتقادی به وام و یا پس انداز نداشت (میگفت با قسط نمیتونه زندگی کنه) و ترجیح میداد ماهانه هزینه ای گزاف رو خرج رفتن به رستوران های لاکچری، خرید چیزهایی که واقعاً بهشون نیاز نداشتیم و… کنه. خلاصه این تفاوت توی درک ما از خوشبختی و اولویت ها و چیزای دیگه به مرور هردوتامون رو خسته کرد.