۱۱ جولای مصادف با ۲۰ تیرماه روز جهانی جمعیت نامگذاری شده است. وقتی که جمعیت جهان در سال ۱۹۸۷ از ۵ میلیارد نفر گذشت، سازمان ملل روز ۱۱ جولای را به نام روز جهانی جمعیت نامگذاری کرد تا افزایش تعداد انسان های روی کره زمین را مورد تاکید قرار دهد. امروزه بیش از ۷.۷ میلیارد نفر روی زمین زندگی می کنند و با وجود بحران پناهجویان، جنگ ها، خشکسالی ها و تغییر فرصت های شغلی، در برخی از کشورها جمعیت در حال رشد است در حالی که در دیگر کشورها از جمعیت کاسته می شود. سازمان ملل قصد دارد که اراده سیاسی را بسیج کرده و به مسئله و مشکلات ناشی از افزایش جمعیت معطوف دارد. به مناسبت این روز قصد داریم شما را با ۱۰ کشوری که بیشترین رشد جمعیت از سال ۱۹۵۰ را داشته اند و ۱۰ کشوری که از همین سال تاکنون کمترین میزان رشد جمعیت را تجربه کرده اند آشنا کنیم.
بالاترین میزان رشد متوسط سالانه جمیعت
۱- امارات متحده عربی: ۷.۰۸ درصد رشد متوسط سالانه از سال ۱۹۵۰
امارات متحده عربی به خاطر منابع نفتی خود که باعث رشد اقتصادی کشور شده و همچنین اعطای حق شهروندی به خارجی هایی که ۲۰ سال در این کشور اقتامت داشته اند- تا جایی که مرتکب جرمی نشده و بتوانند عربی صحبت کنند- چنین رشد بالایی در جمعیت را تجربه کرده است. به این نکته نیز باید اشاره کرد که رشد جمعیت این کشور در دهه ۱۹۷۰ و ۲۰۰۰ بیشترین مقدار خود را تجربه کرده و در دهه های اخیر از شدت این رشد کاسته شده است.
۲- قطر: ۶.۷۸ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از دلایل قرار گرفتن قطر در رتبه دوم بالاترین رشد جمعیت این است که کارگران بسیاری از کشورهای آسیایی برای کمک به ساخت زیرساخت های مربوط به جام جهانی ۲۰۲۲ به این کشور رفته و این هجوم کارگران از سال ۲۰۱۰ تاکنون ادامه داشته است. در سال ۲۰۳۳ جمعیت قطر کمتر از ۷۰۰.۰۰۰ نفر بود که این رقم در سال ۲۰۱۶ به ۲.۵ میلیون نفر رسیده است.
۳- صحرای غربی: ۵.۳۹ درصد رشد متوسط سالانه
منطقه مورد مناقشه صحرای غربی در شمال غربی آفریقا به خاطر تعداد زیاد بی جا شدگانی که به این منطقه نقل مکان کرده اند با رشد بالای جمعیت مواجه شده است. کشور مراکش حدود سه چهارم از این منطقه را در کنترل خود دارد و پول، سوبسیدهای غذایی و معافیت های مالیاتی در اختیار مردمانی قرار می دهد که به آنجا مهاجرت کنند. در دهه ۱۹۹۰، پس از افزایش سختگیری های ایتالیا و اسپانیا در زمینه اعطای ویزا به شهروندان این کشور و فشار اتحادیه اروپا به مراکش برای کنترل مهاجرت غیرقانونی، مهاجران آفریقایی مجبور به تغییر مسیرهای مهاجرتی خود شده و شهرهای ساحلی صحرای غربی به نقاط کلیدی مهاجرت برای رسیدن به جزایر قناری تبدیل شدند.
۴- سنت مارتن: ۴.۷۹ درصد رشد متوسط سالانه
بخش هلندی جزیره سنت مارتین، نیز مانند بخش فرانسوی آن به خاطر سواحل زیبا، زندگی شبانه و کازینوهایش شناخته می شود. صنعت قدرتمند توریسم و سفر سالانه ۱.۷ میلیون نفر به این منطقه از طریق سفرهای دریایی باعث رشد جمعیت قابل توجه این منطقه شده است.
۵- کویت: ۴.۷۶ درصد رشد متوسط سالانه
کویت بخش قابل توجهی از نیروی کار خود را از کشورهای دیگر وارد می کند که همین موضوع یکی از دلایل رشد بالای جمعیت این کشور در نیم قرن اخیر بوده است. این کشور میزان کارگران خارجی متعددی است که از کشورهای هند، سریلانکا، بنگلادش و فیلیپین به این کشور آمده و عمدتاً در بخش ساختمان و صنعتی کشور مشغول به کار هستند.
۶- اردن: ۴.۳۶ درصد رشد متوسط سالانه
بین سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵، جمعیت اردن با ۸۷ درصد رشد از ۵.۱ میلیون نفر به ۹.۵ میلیون نفر رسیده که بخش زیادی از این رشد ناشی از مهاجرت خارجی ها به این کشور بوده است؛ از جمله ۱.۲۶ میلیون سوری آواره.
۷- مایوته: ۴.۱۳ درصد رشد متوسط سالانه
اگر چه منطقه مایوته یکی از فقیرترین مستعمرات فرانسه است اما هنوز یکی از حاصلخیزین مناطق آفریقا به شمار آمده و مهاجران زیادی از دیگر کشورهای اطراف کانال موزامبیک به صورت غیرقانونی وارد آن می شوند که همین موضوع نقش قابل توجهی در رشد جمعیت این منطقه داشته است.
۸- جیبوتی: ۳.۹۶ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از دلایل تغییر قابل توجه جمعیت در جیبوتی، محل قرارگیری و جایگاه جغرافیایی این کشور است. این کشور بین اروپا، آسیا و آفریقا واقع شده و به مکان تزانزیت یا مقصد بسیاری از مهاجران تبدیل شده است. از سال ۲۰۰۹ تاکون، جیبوتی مرکز اصلی مهاجرت بسیاری از مردمان آفریقایی است.
۹- بحرین: ۳.۸۴ درصد رشد متوسط سالانه
بحرین نیز از دیرباز کارگرانی را از خارج از کشور وارد می کرده که همین فاکتور نقش مهمی در افزایش جمعیت این کشور عربی داشته است. معمولاً شهروندان هندی، فیلیپینی، بنگلادشی، پاکستانی و سریلانکایی برای کار به این کشور می آیند.
۱۰- سنت مارتین: ۳.۶۵ درصد رشد متوسط سالانه
سنت مارتین بخش فرانسوی این جزیره است که اقتصاد آن به صنعت توریسم وابسته بوده و این صنعت ۸۵ درصد اقتصاد منطقه را تشکیل می دهد. این بخش از جزیره همچنین مقصد بسیاری از کشتی های مسافری بوده و به خاطر سواحل، مراکز خرید و فرهنگ غذایی اش شناخته می شود. شکوفایی صنعت توریسم از دهه ۱۹۸۰ و با فرصت هایی که از طریق کاهش مالیات در این منطقه ایجاد شد صورت گرفت.
نووی (Nuie) تا قبل از دهه ۱۹۵۰ جمعیت زیادی نداشت اما از دهه ۱۹۷۰ جمعیت آن از ۵.۰۰۰ نفر به ۱.۶۰۰ نفر کاهش یافت. ۱۵ برابر این تعداد افراد اهل نووی برای کار در نیوزیلند زندگی می کنند و به صورت اتوماتیک شهروند این کشور می شوند.
۲- مونتسرات: -۱.۴۲ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از بزرگ ترین مشکلاتی که به کاهش جمعیت مونتسرات انجامید فوران کوه آتشفشانی سوفریر هیلز در سال ۱۹۹۵ بود که دو سوم جزیره را نابود کرد.
۳- توکلائو: -۰.۲۱ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از دلایل اصلی کمتر شدن جمعیت در توکلائو، مهاجرت مردمان این منطقه به ساموآ و نیوزیلند برای فرصت های شغلی است.
۴- واتیکان: -۰.۱۷ درصد رشد متوسط سالانه
در حالی که اکثر ۸۰۰ ساکن شهر مقدس واتیکان در خدمت کلسیای کاتولیک رومی این شهر به عنوان کشیش یا راهبه هستند، نرخ زاد و ولد در این منطقه بسیار پایین است.
۵- بلغارستان: -۰.۰۶ درصد رشد متوسط سالانه
مهاجرت یکی از مشکلات عمده بلغارستان است. این کشور کمترین دستمزد متوسط و پایین ترین حقوق بازنشستگی را در میان کشورهای اتحادیه اروپا داشته و ۴۰ درصد از جمعیت آن در معرض فقر قرار دارند.
۶- لتونی: -۰.۰۳ درصد رشد متوسط سالانه
لتونی نیز از مهاجرت شهروندانش رنج می برد زیرا دستمزد و درآمد در این کشور به شدت پایین است. البته این تنها دلیل کاهش سالانه جمعیت لتونی نیست زیرا این کشور که در گذشته جزو اتحادیه جماهیر شوروی بوده از پایین بودن نرخ زاد و ولد و بالا بودن میزان مرگ و میر نیز رنج می برد.
۷- مجارستان: ۰.۰۵ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از دلایل کاهش جمعیت در مجارستان، بالا بودن تعداد مرگ و میرها در مقایسه با تعداد زاد و ولدهاست. همچنین تعداد زیادی از شهروندان این کشور هر ساله به دیکر کشورهای اروپایی مهاجرت می کنند و بیش از ۸ درصد از شهروندان مجار دارای تحصیلات عالیه در خارج از کشور زندگی می کنند. این افراد معمولاً فرزندان والدین مجاری هستند که در مجارستان زندگی نمی کنند و به همین دلیل از هر شش کودک با پدر و مادر مجار، یکی در خارج از این کشور به دنیا می آید.
۸- لیتوانی: ۰.۰۸ درصد رشد متوسط سالانه
کاهش جمعیت در لیتوانی بیش از همه به خاطر مهاجرت است که اغلب به بریتانیا صورت می گیرد و افزایش تعداد مرگ و میرها نسبت به زاد و ولدها نیز در این مشکل موثر بوده است. در سال ۱۹۸۹، وقتی که لیتوانی استقلال خود را از اتحاد جماهیر شوروی بدست آورد، جمعیت این کشور ۳.۷ میلیون نفر بود که اکنون به ۲.۸ میلیون کاهش یافته است.
۹- کرواسی: ۰.۰۹ درصد رشد متوسط سالانه
جمعیت کرواسی به دلیل ترکیب عدم تناسب بین مرگ و میرها و زاد و ولد و همچنین مهاجرت به دیگر کشورها در حال کاهش است. بر اساس آمارهای غیر رسمی، جمعیت این کشور از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۷ با ۲۰۰.۰۰۰ نفر کاهش مواجه شده است. آخرین سالی که کرواسی در آن افزایش جمعیت را تجربه کرده سال ۱۹۹۷ بوده است.
۱۰- گرجستان: ۰.۱۸ درصد رشد متوسط سالانه
یکی از دلایل کاهش جمعیت گرجستان این بود که از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بیش از یک میلیون گرجی به دلیل نداشتن فرصت های شغلی، کشور خود را ترک کرده اند. یکی از دلایل دیگر محبوب بودن فرزندان پسر است که باعث سقط جنین های مبتنی بر جنسیت نوزاد و کاهش تعداد زنان و دختران در کشور شده است.
بدون نظر