هر روزه، مردم در سراسر جهان با روش ها و محمل های منحصربفرد حمل و نقل که تفاوتی آشکار با اتوبوس ها و متروهای سنتی دارند از نقطه ای به نقطه دیگر می روند. برخی مانند سیستم حمل و نقل ریلی مبتنی بر بامبو موسوم به «نوری» (Norry) که در کامبوج به کار گرفته می شود، رویکردهایی با تکنولوژی پایین از روی نیاز به دسترسی کم هزینه به حمل و نقل هستند. تعدادی دیگر نیز مانند قطار بسیار مدرن مغناطیسی مگلو (maglev) را یک پیشرفت بزرگ در عرصه دانش و فناوری تلقی می کنند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۶ مورد از منحصربفردترین محمل های حمل و نقل عمومی در سراسر جهان، از پرتغال تا کامبوج، آشنا کنیم.
تاکسی های نارگیلی در کوبا
تاکسی های موسوم به کوکو یا نارگیلی (Coco) از دهه ۱۹۹۰ به شکلی از حمل و نقل عمومی محبوب گردشگران خارجی در کوبا تبدیل شده اند. این تاکسی ها از قالب های فایبرگلاس و صندلی هایی که به اسکوترهای Piaggio متصل شده ساخته شده و اسمشان را از شکل نارگیلی زرد روشن خود می گیرند. این تاکسی های دوست داشتنی و کوچک ار می توان در شهرهای اصلی این کشور مانند هاوانا، ورادرو و ترینیداد یافت.
جیپنی ها در فیلیپین
تاکسی های جیپنی (Jeepney) نماد فرهنگی فیلیپین به شمار می آیند. این سیستم حمل و نقل عمومی شبیه اتوبوس با استفاده از جیپ های Willy که توسط ایالات متحده و پس از پایان جنگ جهانی دوم در این کشور به جای مانده شکل گرفته است. این جیپ ها برای داشتن فضای نشستن بیشتر توسعه یافته، برای آن ها سقف ساخته شده و با رنگ های روشن و متنوع رنگ آمیزی شده اند. در طی چند سال اخیر، رودریگو دوترته، رییس جمهور جنجالی فیلیپین، سعی داشته علیرغم اعتراضات رانندگان و شهروندان کم درآمد، تاکسی های اتوبوسی جیپنی را از دور خارج نماید. او امیدوار است که این جیپ ها را با خودروهای مدرن تر و سازگارتر با محیط زیستی که شباهت بیشتری با اتوبوس داشته باشند جایگزین نماید. این تغییر با هدف کاهش آلودگی، افزایش امنیت و دسترس پذیرتر کردن حمل و نقل عمومی انجام می شود.
تراموای Schwebebahn در آلمان
دفعه بعد که به شهر Wuppertal در آلمان رفتید، یک سفر درون شهری را با خط ریلی معلق Schwebebahn که در فضای بالای خیابان های شهر می چرخد تجربه کنید. این خط مونو ریل نمادین، کار خود را در سال ۱۹۰۱ آغاز کرده و امروزه ۸۵.۰۰۰ مسافر در طول روز از آن برای رفت و آمدهای درون شهری خود استفاده می کنند. همچنین این خط تراموا به خاطر اتفاقی ماندگار که در سال ۱۹۵۰ افتاد مشهور شده است. در این حادثه یک فیل متعلق به سیرک به نام توفی در جریان یک آگهی تبلیغاتی رهبری این تراموا را بر عهده گرفت اما از یکی از پنجره های قطار افتاده و به درون رودخانه ای در زیر خود که ۳۹ فوت طول داشت افتاد اما زنده ماند.
نوری در کامبوج
قطارهای بامبویی کامبوج که با نام «نوری» (Norry) شناخته می شوند از یک موتور و یک تخته ۶ در ۱۰ فوتی ساخته شده از چوب بامبو تشکیل شده که روی دو اکسل متصل شده به ۴ چرخ ریلی قرار می گیرد. یک اهرم چوبی نقش ترمز و شتاب دهنده را برای این سیستم حمل و نقل ساده ایفا می کند. سادگی نوری بسیار مهم است زیرا روی یک مسیر ثابت در حرکت بوده و این بدان معناست که رانندگان و مسافران در صورت روبرو شدن با یک نوری دیگر باید وسیله نقلیه خود را به طور کامل باز کنند. از آنجایی که تکه های چوب بامبو تنها روی اکسل و چرخ ها تلنبار شده و به هم پیچ نمی شوند، باز کردن آن ها تنها چند دقیقه طول کشیده و آن را به وسیله ای مناسب اما با خطر متوسط برای حمل و نقل تبدیل کرده است.
قطارهای مگلو
در قطارهای مگلو (maglev) شانگهای، به جای چرخ های فولادی سنتی از آهنربا استفاده می شود. در تکنولوژی مگلو، قطار با استفاده از خاصیت شناوری مغناطیسی روی خط راه آهن معلق می ماند و نبود چرخ و موتور بدین معناست که هیچ سایش و اصطکاکی رخ نمی دهد که سرعتی تا ۲۶۷ مایل بر ساعت را در پی دارد. این قطار سازگار با محیط زیست بسیار بی صدا بوده و انرژی بسیار کمتری در مقایسه با قطارهای معمول مصرف می کند و بدلیل نداشتن قطعات متحرک، در شرایط آب و هوایی خشن و نامنساب نیز به خوبی کار می کند. اخیراً از قطارهای مگلو در فرودگاه اینچه ئون کره جنوبی و خط راه آهن لینیمو در ژاپن نیز استفاده می شود.
توبوگان در پرتغال
توبوگان (toboggan) از یک کالسکه حصیری که روی سورتمه ای چوبی قرار گرفته و توسط دو راننده هدایت می شود تشکیل شده است. رانندگان نقش ترمز، شتاب دهنده و چرخ هدایت کننده را بر عهده دارند. سرعت این کالسکه های سورتمه ای به ۳۰ مایل در ساعت نیز رسیده و روزگاری وسیله ای مرسوم در زمینه حمل و نقل عمومی برای پایین آمدن از تپه مونته به سمت فونچال در پرتغال بوده اند. اکنون اما این کالسکه های سورتمه ای بیشتر یک جاذبه توریستی به شمار می آیند.
بدون نظر