حمایت از حقوق زنان، یکی از اقدامات پسندیده در هر جامعه است. همان طور که حمایت از حقوق مردان و کودکان و محیط زیست و بی خانمان ها، تکریم هر جامعه ای را به همراه دارد.
از همه اقشار جامعه در چارچوب قانون و کرامت انسانی، باید حمایت کرد و تشکل ها، انجمن ها ، گروه ها و احزاب، در واقع سخنگوی جامعه در پشتیبانی از حقوق شهروندان در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی هستند.
این حمایت و صیانت، بایستی با ادبیات فاخر همراه باشد تا نقض غرض شود.
متاسفانه در سال های اخیر، شاهد ادبیات گفتاری و نوشتاری سخیفی به خصوص در حمایت از حقوق زنان ایران هستیم. چه حمایت از حقوق زنان برای حضور در ورزشگاه ها و چه حمایت از حقوق زنان برای دیه و طلاق و آموزش و اشتغال و امثالهم.
جای شگفتی است که عده ای که بعضا صاحب تریبون و رسانه و جایگاه اجتماعی هستند، از ادبیات سخیفی برای حمایت از حقوق زنان جامعه استفاده کرده و باعث تعجب همگان می شوند. آن هم در عصر اینستاگرام که سخنی و کلامی و ویدیویی در ساعت ۱۰ صبح، دقایقی بعد به اطلاع میلیون ها هموطن در ۵ قاره جهان می رسد و بعضا موج گسترده دیجیتالی له و علیه به پا می کند.
به نظر می رسد در فرهنگ عامه، هنوز روش حمایت از حقوق اقشار را یاد نگرفتیم و با اطلاعات غلط و ناقص، به دنبال حمایت از چیزی هستیم که اشراف اطلاعاتی به حقوق و جایگاه آن از منظر قانون و حقوق شهروندی نداریم.
از نوشهر تا مشهد!
هفته گذشته، هفته عفاف و حجاب بود، اما اظهار نظرها درباره این موضوع تا همین الان هم ادامه داشته است، مثلا فرمانده بسیج سپاه نوشهر گفته:
«چادری‌های ما باید به ساحل بروند و نشان دهند جمعیتشان خیلی بیشتر از کسانی است که دنبال ولنگاری و کشف حجاب هستند و اگر میدان را خالی کنید کسانی وارد سواحل و تفرجگاه‌ها می‌شوند که برای بیرون کردن آنها باید هزینه بدهیم.».
روایت «فارس» از اظهارات فرمانده بسیج نوشهر
او درحالی از کلمه «ولنگاری» استفاده کرده که انتقادهای تندی از سوی چهره‌های برجسته به امام جمعه مشهد برای استفاده از این کلمه برای زنان کم حجاب شده بود. از آن طرف هم رئیس‌کل دادگستری همدان با بیان این‌که نیروی انتظامی و بسیج باید به‌طور جدی در زمینه حجاب ورود پیدا کنند، گفته:
«امر به معروف و نهی از منکر در شرایط امروز بسیار سخت است، چرا که شاهد حضور دختران بدحجاب در کنار مادران باحجاب هستیم، اما این مادران حتی از باورهای خود دفاع نکرده و فرزندانشان را ارشاد نمی‌کنند.»
انتقاد توییتری دبیر ستاد امر به معروف از اظهارات علم الهدی
علی زکریایی کیست؟
«ما با آن دسته از بزرگوارانی کار داریم که جدیدا باید تابلو بزنیم این حیوان پاچه می‌گیرد»، «یک بار یکی از آنها سراغ من آمد و گفت که من نمی‌خوام حجاب داشته باشم، گفتم باشه اما مگر مسلمان نیستی؟ اگر مسلمانی دندت نرم باید حجابت را رعایت کنی.»
تصویر ۶ پست آخر اینستاگرامی علی زکریایی که ۱۱۷ هزار فالور دارد
اینها فقط گوشه‌ای از حرف‌های علی زکریایی یکی از چهره‌های نوظهور مجری گری و گویندگی است، آن هم در دفاع از حجاب و در همایشی که به مناسبت هفته حجاب و عفاف برگزار شده بود.
مجموع حرف‌های او که در این مراسم زده شد، واکنش‌های زیادی به همراه داشت مثلا جلیل محبی، دبیر ستاد امر به معروف با اشاره به حرف‌های او در توییتر نوشت: «به نظر شما این حرف‌ها خدمت به دشمن نیست؟»
خیلی‌های دیگر هم بابت این حرف‌ها به او تاختند، اما همه اینها برای او یک فایده هم داشت، مراجعه بیشتر مخاطبان به صفحه توییترش. صفحه‌ای که در آن حرف‌های عجیب و غریب زیادی دیده می‌شود. او در واکنش به انتقادهایی که به حرف‌هایش شده بود، در اینستاگرامش نوشت: «وقتی صحبت می‌تونه آتش بزنه، بذار بزنه!»
بعد از همه اینها شاید برایتان جالب باشد که بدانید او کیست. زکریایی همان کسی است که بعد از اعلام کشور جیبوتی برای قطع ارتباط با ایران، آهنگ «جیبوتی کجایی؟» را خواند. آهنگی که با استقبال مواجه شد و کاری کرد که زکریایی برای بعضی‌ها شناخته شود. بعدتر هم حرف‌های تندی که بارها علیه دولت و بعضی از چهره‌های نظام زد، در دهان‌ها افتاد و شهرت او را به عنوان یک سلبریتی مجازی منتقد دولت بیشتر کرد.
این طور که خود زکریایی گفته، او سابقه تحصیلات حوزوی دارد. او چند وقت پیش در مصاحبه‌ای گفته که تحت‌تأثیر برادرش وارد حوزه علمیه شده، اما آن‌جا هم دوام نیاورده است و بعد از آن هم وارد ٢٣ حوزه شغلی و تحصیلی مختلف شده تا الان که احساس کرده در زمینه گویندگی و اجرا استعداد زیادی دارد و می‌تواند بالاخره در این حوزه لنگر بیندازد.
خلاصه این ها روایتی است از فرهنگ و ادبیات خودمانی در حمایت از یکی از موضوعات چالشی در جامعه امروز ایران که به نظر می رسد موافقان و منتقدانش، در هر حالی نباید از دایره انصاف، عدالت و قانون و ادب، خارج شوند تا نقض غرض شود.
بدون نظر