دختر بروس لی نیز اعلام کرده که نظر خوبی نسبت به آخرین فیلم کوئنتین تارانتینو ندارد. شانون لی، دختر ۵۰ ساله بروس لی، بازیگر و استاد ورزش های رزمی، اخیراً در مصاحبه ای با مجله TheWrap اعلام کرده که تماشای «به سخره گرفته شدن» پدرش توسط تارانتینو در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) باعث دلسردی و ناراحتی او شده است. بروس لی تنها یکی از ده ها شخصیت واقعی است که در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» به تصویر کشیده شده اند، فیلمی که داستان آن در سال ۱۹۶۹ در شهر تینزلتون رخ داده و در شرایطی که خانواده مانسون به یک سری قتل های وحشیانه دست زدند روایت می شود.
شانون لی
در این فیلم، مایک موه، بازیگر فیلم «مبارز خیابانی: مشت قاتل» (Street Fighter: Assassin’s Fist) نقش بروس لی را بازی می کند که در یکی از صحنه ها در مقابل شخصیت کلیف بوث، با بازی برد پیت، در یکی از سکانس های واقعی سریال «زنبور سبز» (The Green Hornet) در حال مبارزه است. این دو شخصیت دو بار در این سکانس و با خشونت تمام و کلمات رکیک مقابل یکدیگر ایستاده و مبارزه می کنند در حالی که بسیاری نظاره گر آن ها هستند. لی در دور اول مبارزه پیروز می شود در حالی که در دور دوم این بوث است که لی را شکست می دهد و دور سوم مبارزه نیز قبل از مشخص شدن شخص پیروز، متوقف می شود.
وقتی که شانون «روزی روزگاری در هالیوود» را در هفته اول نمایشش دید، سالن را با دلسردی ترک کرد زیرا به نظر او تارانتینو پدرش را «یک شخصیت بدجنس مغرور که بسیار خود را شکست ناپذیر می دید» و لاف زنی که هنگام کار با یک بدلکار مبارزه می کرد به تصویر کشیده است. او می گوید که بروس لی همواره باید سخت تر از دیگران کار می کرده و خود را به دیگران ثابت می کرده است زیرا بازیگران آسیایی آمریکایی در دهه ۱۹۶۰ هالیوود شرایط بسیار سخت تری نسبت به بازیگران سفید پوست داشته اند. شانون ادعا می کند که در آن دوران، رسیدن به موفقیت برای بازیگران رنگین پوست بسیار سخت تر از بازیگران دارای نژاد سفید و قفقازی، مانند شخصیت های ریک دالتون (لئوناردو دی کاپریو) و بدلکارش، کلیف بوث بوده است.
او می گوید که اگر چه می تواند دیدگاه تارانتینو در «روزی روزگاری در هالیوود» را برای خلق نوعی «فانتزی خشم» بین شخصیت سفید پوست داستان و بروس لی درک کند اما از این موضوع که تارانتینو نیز با بروس لی «به همان شیوه رفتار هالیوود سفید با او در دورانی که زنده بود» رفتار کرده او را آزرده است: «من تمام منطقی که پشت آنچه که در فیلم به تصویر کشیده شده وجود دارد را به خوبی درک می کنم. درک می کنم که این دو شخصیت ضد قهرمانان هستند و این نوعی فانتزی خشم از چیزی است که رخ می هد… و آن ها در حال به تصویر کشیدن دورانی هستند که به وضوح مقدار زیادی نژادپرستی و محرومیت در خود داشت. درک می کنم که می خواستند شخصیت برد پیت را یک شخصیت بسیار سرسخت به تصویر بکشند که بروس لی را کتک می زند».
شانون در ادامه می گوید که تارانتینو شاید می خواسته تصویر نادرست و کلیشه ای که از بروس لی وجود داشته مبنی بر این که همیشه دنبال مبارزه و دعوا بوده را تغییر دهد اما در این هدف شکست خورده است. شانون ادعا می کند که پدرش هیچ علاقه ای به مبارزه و دعوا کردن در خارج از دنیای هنرهای رزمی نداشته و برای وارد نشدن در دعوا و درگیری به شدت تلاش می کرد. وی در این باره می گوید: «ماجرا اینطور نبود… او با یک مرد بدجنس مغرور روبرو می شود که بشدت لاف زن است و نه مردی که باید سه برابر دیگران تلاش می کرد تا به چیزی دست یابد که خیلی طبیعی در اختیار دیگران قرار می گرفت. خیلی سخت بود که در سالن بنشینم و به خنده افراد به پدرم گوش بدهم. اینجا او کسی است که لاف زنی می کند و کسی است که برد پیت را به چالش دعوت می کند. که آن کسی نیست که او [بروس لی] بود».
او همچنین به عدم دقت و صحیح بودن تصویر فیزیکی ارائه شده از بروس لی در فیلم نیز اشاره می کند: او با سبک مو و عینک هایی نشان داده می شد که نماد دهه ۱۹۷۰ بود در حالی که «زنبور سبز» در سال های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ منتشر شد. شانون که هنگام مرگ پدرش در سال ۱۹۷۳ تنها ۴ سال سن داشت، از طریق وبسایت BruceLee.com، یک پادکست و بنیاد بروس لی سعی کرده که نام و افتخارات پدرش را زنده نگه دارد. او می گوید که تلاش دارد آگاهی در مورد اینکه بروس لی به عنوان یک انسان کی بوده و چگونه زندگی کرده است را بالاتر ببرد، چیزی که به گفته او در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» با ارائه تصویر یک «کیسه بوکس مغرور» از پدرش مورد بی احترامی قرار گرفته است.
وی همه تقصیر را به گردن کوئنتین تارانتینو به عنوان کارگردان فیلم می اندازد و نه بازیگر نقش بروس لی. شانون می گوید که اعتقاد دارد شخصیت ارائه شده در پدرش در فیلم تارانتینو یک کاریکاتور است هر چند موه توانسته به خوبی سبک رفتار و صدای لی را به تصویر بکشد. همچنین او می گوید که هیچ یک از شخصیت های واقعی دیگر فیلم مانند شخصیت پدرش مورد بی مهری و تمسخر قرار نگرفته اند و این موضوع باعث آزردگی او می شود. با این وجود، «روزی روزگاری در هالیوود» تارانتینو هم در باکس آفیس وضعیت خوبی دارد و هم مورد استقبال اکثر منتقدان قرار گرفته و هم بهترین فروش را در هفته اول اکران در میان فیلم های تارانتینو داشته است.
بدون نظر