آموزش سرباز از نوع آمریکایی؛ یک شبانه روز با تفنگداران ویژه دریایی در پادگان آموزشی [قسمت اول]

بدون شک بسیاری از کسانی که این مطلب را می خوانند (پسران) تجربه سرباز بودن و رفتن به پادگان های آموزشی را داشته و سختی های آن دوران را به یاد دارند. دوره آموزشی سربازی تفنگداران ویژه دریایی ایالات متحده به خاطر سختی دوره و همچنین فیلم هایی متعددی که در این زمینه ساخته شده، بسیار شناخته شده است. اما آیا اتفاقاتی که در یک شبانه روز در پادگان آموزشی این نیروها رخ می دهد شباهتی با آنچه که در فیلم ها و سریال ها می بینیم شباهت دارد؟

در فیلم ها و آگهی های تبلیغاتی این دوره به شکل یک دوره پر از تحرک، عبور از موانع، مبارزات تن به تن به شکل گلادیاتورها، پرش از ارتفاع و سینه خیز رفتن در گل و لای و در زیر سیم خاردار به تصویر کشیده می شود. در واقعیت، تمامی این اتفاقات و فعالیت ها در بین ساعات و روزهایی پر از یکنواختی و کسالت آور بودن فضا رخ می دهند.در ادامه می خواهیم تجربه شخصی یکی از سربازان داوطلب تفنگداران ویژه دریایی در مرحله اولیه آموزشی در یکی از این پادگان ها را با شما به اشتراک بگذاریم.

ساعت ۳:۳۰ صبح

به طور رسمی ساعت ۴:۰۰ صبح که با عنوان «صفر چهار» یا «صفر چهار صد» نیز شناخته شده و زمان بیدار شدن و خارج شدن از رختخواب است. به طور غیررسمی، داوطلبان نیم ساعت زودتر بیدار می شوند. مربی آموزشی با دستورهایی شبیه فریاد به نگهبانان شب سربازان را بیدار می کند. نگهبانی شبانه در داخل خوابگاه نوعی نگهبانی است که هر سرباز چند شب یکبار انجام می دهد و آن شب را یک یا دو ساعت بیدار می ماند. اولین و آخرین شیفت چندان بد نیستند اما شیفت های نیمه شب و ساعت ۲ نصف شب بدترین ساعات برای نگهبان بودن شیفت شب است.

مربی آموزشی بر سر آن ها فریاد زده و بابت خرابکاری در دفتر نگهبانی آن ها را بازخواست کرده و تنها در صورت اصلاح گزارش به حال خود رها خواهد کرد، یا در مواردی نیز آن ها را وادار به دویدن در اطراف تخت های سربازان برای یافتن نقص ها خواهند نمود. در ساعات نیمه شب می توان راحتتر به دستشویی رفت زیرا پس از بیدار شدن تنها تعداد محدودی دستشویی در اختیار شما خواهد بود. بدین ترتیب بهترین زمان برای دستشویی رفتن و مسواک زدن قبل از ساعت ۴ صبح و بیداری رسمی است.

ساعت ۴:۰۰ صبح

لامپ ها! لامپ ها! لامپ ها! این ها فریادهایی است که مربی آموزشی با زدن کلید لامپ ها و روشن کردنشان خواهد زد. وقتی برای خمیازه و کشیدن دست و پا برای سرباز وجود ندارد زیرا باید به سرعت بلند شده و در خطی جلوی تخت ها که «rack» نامیده می شوند به خط شوید و دست هایتان را در حالت خبردار نگه دارید. بهتر است آماده باشید زیرا خیلی زود شمارش آغاز می شود. هر بار که دسته شما جایی می رود شمارش صورت می گیرد. آن ها باید مطمئن شوند که هیچ کسی در طول شب، خوابگاه را ترک نکرده باشد، حتی در شرایطی که در تمام طول شب یک نگهبان در خوابگاه بیدار است و بر شرایط و ورود و خروج ها کنترل دارد. مدت زمان زیادی به حالت خبردار در جلوی تخت ها منتظر دریافت دستورهای دیگر خواهید ماند که باید به آن عادت کنید.

مربی از کنار دسته سربازان که معمولاً در دو ردیف ۲۵ نفری قرار دارند عبور کرده و هر سرباز باید هنگام قرار گرفتن در معرض دید مربی شماره خود را فریاد بزند و با سرعت نور دست هایش را پشت کمرش قرار دهد. اگر کسی خرابکاری کند همه چیز از اول شروع می شود. در هفته های اول آموزش، این شمارش کردن خیلی طولانی می شود زیرا سربازان داوطلب معمولاً در به یاد آوردن و فریاد زدن شماره خود دچار خطا می شوند یا بیش از حد درنگ می کنند یا یک شماره را جا می اندازند. این شمارش تا زمانی که به طور کامل درست انجام شود ادامه خواهد داشت.

ساعت ۴:۰۱ صبح

پس از ۳۰ ثانیه برای خارج شدن سربازان داوطلب از تخت هایشان، اکنون زمان لباس پوشیدن فرا می رسد. لباس پوشیدن بر اساس شماره و به ترتیب یکی از خسته کننده ترین کارهایی است که یک سرباز داوطلب در ابتدای روز در پادگان آموزشی باید انجام دهد. این فرآیند بدین شکل است: مربی آموزشی نام یکی از لباس ها را به زبان می آورد، مثلا شلوار، و تمام سربازان آن لباس خود را گرفته و به او نشان می دهند. یونیفورم های سربازان باید در طول شب به پشت تخت آویزان شده باشد. به همین دلیل وقتی مربی اسم یکی از لباس ها را می برد باید به سرعت به پشت تخت رفته، آن قلم را برداشته و بار دیگر به صف برگردید در حالی که دست هایتان را به سمت جلو گرفته و لباس مذکور را به مربی نشان می دهید. این کار باید قبل از رسیدن مربی به عدد صفر رخ داده باشد. اگر یکی از سربازان در زمان تعیین شده موفق به این کار نشود باید لباس را سرجایش بازگردانده و از ابتدا این پروسه را شروع کنید.

حتی اگر شلوارتان را در زمان تعیین شده بپوشید اما دکمه هایش بسته نشده باقی بماند نیز باید آن را درآورده، به پشت تخت بازگردانده و همه چیز را از ابتدا شروع نمایید. بعد از شلوار نوبت بلوز است و بعد از آن پوتین ها. ممکن است تنها پوتین پای چپتان باقی مانده باشد اما مربی از شما بخواهد که همه لباس هایتان را دربیاورید و تمام این پروسه را تکرار کنید. به عبارت دیگر این کار هر چند بار که مربی صلاح بداند تکرار شده و طول خواهد کشید. اگر فاصله ای طولانی با برنام بعدی وجود داشته باشد این فرآیند بسیار طولانی خواهد شد. نحوه شمارش (سریع یا آهسته) نیز کاملاً انتخابی است و مربی آموزشی هر طور که بخواهد شمارش را انجام می دهد.

بیشتر بخوانید: سربازان و افسران ارتش ایالات متحده بر اساس درجه خود چقدر حقوق دریافت می کنند؟

ساعت ۴:۱۵ صبح

اکنون زمان تمیز کردن خوابگاه فرا می رسد. در شرایطی که حدود ۵۰ سرباز داوطلب دائماً در حال دویدن در داخل خوابگاه هستند، همیشه می توان کثیفی را در کف خوابگاه مشاهده کرد. بدین ترتیب وقت قابل توجهی از شبانه روز به تمیز کردن کف محل خواب (scuzzing) با فرچه هایی کوچک اختصاص می یابد. این پروسه نیز دقیقاً شبیه پروسه لباس پوشیدن باید به شکل منظم و در یک خط رخ داده و تمامی مراحل آن به دستور مربی آموزشی صورت گیرد. باید در حالی که فرچه را روی زمین گذاشته اید نشسته و کثیفی ها را به سمت وسط سالن بمالید. این کار را باید در شرایطی انجام دهید که دست دیگرتان پشت کمرتان قرار داشته باشد. به این که زانویتان با کف زمین برخورد کند هم نباید فکر کنید. اگر در زمان تعیین شده نتوانید به محل تعیین شده برسید همه چیز باید از ابتدا تکرار شود. قبل یا بعد از این کار باید تخت خود را مرتب کنید.

تا قبل از سال ۲۰۱۲، سربازان یک ترفند هوشمندانه به کار بردن و شب ها بدون بر هم زدن آنکارد تخت خود روی آن می خوابیدند اما اکنون دیگر اجازه این کار داده نمی شود. بدین ترتیب حتی اگر تخت شما در طول شب دست نخورده و مرتب باقی مانده باشد نیز صبح باید آن ها را به هم بزنید. مرتب کردن تخت نیز مانند فرآیند لباس پوشیدن است که بسته به اتفاقات و برنامه های ادامه روز می تواند سریع یا آهسته باشد. ممکن است مربی از سرباز بخواهد که سریع تختش را مرتب کند یا مجبور شوید ملحفه ها را بیرون کشیده و در حالی که در یک خط منظم قرار گرفته اید آن ها را جلوی روی خود گرفته و به مربی نشان دهید. مربی همیشه چیزی برای سورپرایز کردن سربازان داوطلب دارد.

ساعت ۴:۳۰ صبح

تا این ساعت هر سرباز بند پوتین هایش را بسته و اکنون وقت بیرون زدن از خوابگاه و به خط شدن رسیده است که برای رفتن به محل جدید ضروری است. اکنون زمان خوردن صبحانه فرا می رسد. در پادگان آموزشی از همه وعده های غذایی با عنوان «chow» یاد می شود و اکنون نوبت chow صبحگاهی است. در حالی که تفنگ هایتان را در دست دارید به خط شده و برای رفتن به سالن غذاخوری در حالت شبیه رژه آماده می شوید. این راه رفتن ساده و خوشایند نیست و باید به چشم یک آموزش رژه به آن نگاه کنید. مربیان آموزشی دستورات را با صدای بلند اعلام می کنند و شما اجرا خواهید کرد. بسته به این که در چه مرحله ای از دوره آموزشی خود قرار دارید ممکن است با گام های بسیار کوتاه و زدن ضربه با کف پوتین به زمین با اجازه مربی همراه باشد. در نهایت به سالن غذاخوری می رسید، تفنگ هایتان را بیرون روی هم گذاشته و دوباره به خط می شوید.

چند سرباز را برای نگهبانی از تفنگ ها بیرون می گذارند که این افراد پس از خروج اولین اعضای دسته از غذاخوری می توانند به داخل سالن رفته و صبحانه بخورند. در شرایطی که در صف ورود به سالن غذاخوری هستید، آموزش های نظامی دریافت خواهید کرد. این آموزشی می تواند مربوط به تاریخ، مسیر یابی روی زمین، کمک های اولیه، تیراندازی و هدفگیری، رژه، یونیفرم ها، قوانین و شیوه احترام گذاشتن، یا ساختار درجه ها باشد. این مرحله معمولاً با شدت و جدیت زیادی صورت می گیرد در حالی که مربی سوال را با صدای بلند پرسیده و سربازان با صدای بلند پاسخ مناسب می دهند. برای مثال مربی فریاد می زند: «دو تفنگدار دریایی، دو مدال» و سربازان با صدای بلند جواب می دهند: «دن دالی، اسمدلی باتلر قربان» (این دو تنها تفنگداران ویژه دریایی هستند که موفق به دریافت دو مدال شجاعت شده اند و از چهره های ماندگار نیروهای تفنگدار ویژه دریایی به شمار می آیند).

در نهایت وارد سالن شده و پس از دریافت صبحانه، نشسته و آن را میل می کنید. باید خیلی سریع صبحانه را بخورید زیرا مربی دائماً فریاد زده و شما را به بیرون آمدن فرا می خواند. وقتی برای کره مالیدن و استفاده از نان گرم وجود ندارد. اگر بخواهید روی نان توست خود کره داشته باشید باید نان را در دهان فرو برده و پس از آن تکه ای کره قورت بدهید. بعد از اتمام صبحانه بیرون رفته و تفنگتان را بر می دارید.

ساعت ۵:۰۰ صبح

فعالیت بعدی شما پس از خوردن صبحانه، ساعت ۶:۰۰ صبح آغاز می شود بنابراین تا آن زمان نوبت تمرینات بدنی و آموزشی رژه فرا می رسد.در این مدت روی یک زمین بتنی نحوه رژه رفتن، چرخیدن به راست، چپ و پشت و تغییر مسیر به عنوان یک دسته و با ترتیب و نظم کامل را فرا خواهید گرفت. اگر تنها یک نفر دچار اشتباه شود همه چیز تکرار خواهد شد. اگر بیش از حد اشتباه کنید شما را به چاله خواهند فرستاد که یک گودال شنی بوده و درست کنار زمین بتنی رژه قرار دارد که باید تمرینات خود را در آن ادامه دهید. باید حرکت شنا بروید، بنشینید و بلند شوید، از پله بالا بروید، از روی موانع با پاهای باز بپرید یا در حالی که در حالت پلانک هستید سعی کنید با فریادی بلند تمام هوای درون ریه تان را بیرون بدهید. معمولاً تعداد حرکاتی که انجام داده اید را فریاد خواهید زد. اگر به اندازه کافی بلند فریاد نزنید یا مطابق انتظار مربی آموزشی حرکات را انجام ندهید ممکن است مجبور به تکرار حرکات شوید.

اگر یک سرباز داوطلب خرابکاری کند همه دسته تنبیه خواهند شد و این یکی از راه های موثر برای خرد کردن و البته آبدیده کردن سربازان داوطلب است. ممکن است یک نفر به خاطر فریادهایی که بر سرش زده می شود یا اینکه ضعیف خوانده می شود زیاد ناراحت نباشد اما چند نفر دیگر را در گودال شنی در کنار آن سرباز قرار می دهند و تا زمانی که او نتواند برای مدت تعیین شده در حالت پلانک باقی بماند همه آن سربازان دیگر نیز همانجا باقی خواهند ماند. بعد از ۸ تا ۹ دقیقه انجام حرکت پلانک، ایستادن برای ۶۰ ثانیه در این حالت بسیار دشوار است. آن ها شما را مجبور می کنند که بیشتر تلاش کنید زیرا تنها خودتان نیستید که از ضعفتان متضرر می شوید. خنده دارتر این که ممکن است مربی آموزشی برای بد کردن حال هم دسته ای هایتان به شما بگوید که تقلب کرده اید و شما هم کاری جز تکرار حرکت نمی توانید بکنید. در نهایت به میان دسته بازگشته و برای مرحله بعد آموزش آماده می شوید.

قسمت دوم این مطلب را در این لینک مطالعه نمایید.

بیشتر بخوانید: ویدیویی که تمرینات عجیب و طاقت فرسای سربازان کره شمالی را نشان می دهد [تماشا کنید]