چرا گدایی در تهران، درآمد میلیونی دارد؟ جامعه شناسی خودمانی گدایی!

نگاهی به راز موفقیت متکدیان در مناطق ۲۲ گانه تهران

تکدی گری مثل هر کار دیگری در جامعه امروز ایران، نیاز به مهارت دارد.مهارت، آموختنی است. به کسی ارث نمی رسد. نیاز به پشتکار و صبوری و برنامه ریزی دارد. از تولید کالا و خدمات تا دزدی و کلاهبرداری و شیادی و تکدی گری و اختلاس، همه در یک موضوع، اشتراک دارند: برنامه ریزی و پشتکار.

برای موفقیت در هر کاری،‌ نیاز به برنامه ریزی، مطالعه بازار هدف و پشتکار و صبوری است. اگر می‌بینید که میلیون ها تن از هموطنان، از سودهای شیرین چند صد درصدی بازار بورس ایران در ۳ سال اخیر محروم بودند و تنها تماشاچی بازار و مخاطب اخبار موفقیت بورس و صعود شاخص کل و افزایش قیمت های بازار هستند، به موضوع برنامه ریزی و عدم شناخت بازار مرتبط است. از اختلاس گران تا متکدیان تا تاجران و صنعتگران موفق، همه دانش خوبی درباره بازار دارند و تلاش می کنند تا اشراف اطلاعاتی خود را درباره بازارهای مختلف،‌ ارتقا دهند.

اطلاعات خوب در عصر دهکده جهانی، یعنی دانش خوب و درامد خوب و خلق ارزش افزوده که ثروت آفرین است. خواه اطلاعات خوب برای تکدی گری باشد خواه برای تولید کالا و خدمات و حتی تولید اپلیکیشن کاربردی! برنامه ریزی، نیاز به دانش و شناخت بازار دارد تا برای کسب موفقیت، هزینه و زمان کمتری پرداخت کنیم.

برگردیم به بحث اصلی! بحث ما این بود که چرا  گدایی در تهران،‌ درامد ماهانه میلیونی داشته و گاها درامد یک گدا، از حداقل حقوق کارگران و معلمان و مدرسان و بسیاری از اقشار جامعه بیشتر است؟! آیا درامد گداها، وابسته به فرهنگ گدا پروری و عدم تمییز ایرانیان بین نیازمندان واقعی و مددجویان و کلاهبرداران است یا دلایل دیگری دارد؟

راز موفقیت گدایان تهرانی!

به نظر می رسد، راز موفقیت گدایان در تهران امروز، به همان اصل برنامه ریزی و پشتکار بر می گردد. آن ها اشراف خوبی روی بازار داشته و می دانند در کدام منطقه تهران، در چه ساعاتی از شبانه روز، با چه روش هایی ، چه ادبیات گفتاری، چه ابزار و محصولاتی، می توان تکدی گری کرد و به درامد خوبی رسید.

شما هیچ گدایی را روبروی سالن سینما نمی بینید. هیچ گدایی را روبروی ورزشگاه آزادی یا سالن های ورزشی یا گالری های هنری نمی بینید.  در  اطراف موزه ها، پاتوقی برای گداها مشاهده نمی شود. مترو تهران و پایانه های اتوبوسرانی و آرامگاه های تهران از بهشت زهرا تا ابن بابوه و از جمکران تا امام زاده صالح  تجریش، پاتوق های عالی برای متکدیان است. متکدیانی که گاها، صاحب خودرو و خانه بوده و گدایی، فرهنگ و افیون آن ها شده است.

گدایان، برنامه ریزی خوبی برای هدایت نیروی انسانی تحت امر خود دارند. در ساعت خاص، با روش های خاص و ترفندهای خاص، کودکان در سنین مختلف در خیابان ها و معابر پخش می شوند تا از مردم  به اشکال مختلف، اخاذی کنند. هر چقدر ناله و فریاد زن های کودک به دست بیشتر باشد، مردم دلسوز تر می شوند و رقم اسکناس های پرداختی، بیشتر می شود. ۵ تومن ۱۰  تومن دادن به گداها، امروزه کار روزمره عادی خیلی از هموطنان است. این را از پول هایی که متکدیان و نیازمندان الکی! در ایستگاه های مترو از  مردم می گیرند می توان به راحتی مشاهده کرد!

درآمد میلیونی گدایی!

درآمد روزانه ۵۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان برای ۱۵  ساعت کار گدایی در تهران به خصوص در پاتوق هایی که در بالا به آن اشاره شد، موضوعی است که در خبرها نیز به آن اشاره می شود و توهم نویسنده این گفتار نیست! گداها در تهران، درآمد خوبی دارند و آن ها،  از اعتماد مردم، سوء استفاده می کنند و با برنامه ریزی دقیق و  مکان یابی حرفه ای، اخاذی می کنند و پولی که باید صرف نیازمندان واقعی بشود را به حساب های میلیونی خود، هدایت می کنند و بخشی از ثروت جامعه، به راحتی هدر می رود.

حتما شما هم گدایانی را در مترو تهران مشاهده کردید که بیش از ۵ سال است به شغل حرفه ای گدایی مشغولند و هر سال، ادبیات و روش خاصی را برای تکدی گری در دستور کار  خود قرار می دهند. آیا می شود یک فرد ۵ سال متمادی در ساعاتی خاص با ادبیاتی خاص و نوزادان مختلف، گدایی کند و شناسایی و بازداشت نشود؟! علت عدم  برخورد جدی مسئولان با فرهنگ زشت تکدی گری در اماکن عمومی خاص پایتخت چیست؟

گدایی، چه اخاذی ۵  تومن ۱۰  تومن از زن و بچه مردم در ایستگاه های مترو تهران یا بهشت زهرا یا سر چهار راه ها باشد یا اختلاس میلیاردی از بانک سرمایه و پتروشیمی و صندوق ذخیره فرهنگیان  و  . . .  یک درس بزرگ دارد: موفقیت،‌ برنامه و پشتکار می خواهد. گدایی، حتما برنامه میخواهد و صبوری.

برگ برنده بورس بازها و صنعتگران موفق، همین ۲ عامل است. از دنیای گداهای موفق، این ۲ فاکتور خوب را دریافت کنیم و آن را در زندگی خود به کار ببریم.

به  امید روزی که هیچ کودک گرسنه ونیازمند واقعی در ایران نباشد و با تکدی گری در جامعه، مثل حمل مواد مخدر  برخورد شود.