در روزهای اخیر بحث طغیان سعید ملایی، جودوکار ملی پوش و شناخته شده کشور در مسابقات جهانی جودو در ژاپن و بازنگشتن او به کشور بسیار جنجال برانگیز شده است. در ابتدا گفته شد که وی پس از باخت مصلحتی در برابر یکی از حریفان خود برای روبرو نشدن با نماینده اسرائیل، در تماس با مقامات فدراسیون جهانی جودو در محل برگزاری مسابقات، این موضوع و اجبار خود برای انجام این کار از سوی مقامات فدراسیون ایران و رییس کمیته المپیک را با آن ها در میان گذاشته و به کمک آن ها به آلمان پناهنده شده است. مقامات فدراسیون و شخص رییس کمیته ملی المپیک و حتی سرمربی تیم ملی که در مسابقات هدایت ملایی را بر عهده داشت تمامی این ادعاها را رد کرده و باخت ملایی به حریف خود را واقعی و نه اجبار دانستند.
حتی مربی او اعلام کرد که اتفاقی شبیه ربودن و گروگانگیری در مورد سعید ملایی رخ داده است. در طرف دیگر ماجرا، مقامات فدراسیون جهانی جودو اعلام کردند که سعید ملایی در تماس با آن ها گفته که به اجبار مقامات ورزش ایران و برای روبرو نشدن با حریف اسرائیلی به باخت تن داده و خود او و خانواده اش مورد تهدید قرار گرفته اند. یک روز بعد اما سعید ملایی در یک مصاحبه تلویوزیونی با یکی از رسانه های فارسی زبان ادعا کرد که باخت به او تحمیل شده اما سرباز ایران است و به کشوری پناهنده نشده. وی همچنین ادعا کرد که به دلیل داشتن پاسپورت آلمانی نیازی به درخواست پناهندگی از این کشور نبوده اما در حال آماده سازی خود برای حضور در مسابقات المپیک در قالب تیم پناهجویان است، چیزی که مقامات ارشد فدراسیون جهانی جودو قول انجام آن را به او داده اند.
البته اتفاقات اینچنینی در ورزش جودو و دیگر ورزش ها در مورد ورزشکاران ایرانی و غیرایرانی رخ داده که نشان می دهد چنین ماجراهایی تنها مختص به زمان کنونی یا تنها مربوط به ورزشکاران ایرانی نیست. در حالی که گمانه زنی ها در مورد واقعیت ماجرای سعید ملایی همچنان ادامه دارد، باید بگوییم که اتفاقاتی مشابه در تاریخ ورزش و به دلایل سیاسی، اقتصادی و اعتقادی رخ داده که در ادامه به برخی از مهم ترین آن ها به شکل خلاصه و در قالب بازی های المپیک اشاره خواهیم کرد.
در سال ۲۰۱۲ و در مسابقات المپیک لندن هفت ورزشکار اهل کامرون از دهکده المپیک در شهر خارج شدند. یک هفته قبل از آن نیز سه دونده سودانی از بریتانیا درخواست پناهندگی کرده بودند. در ادامه شما را با برخی از موارد مهم چنین اتفاقاتی در تاریخ مسابقات ورزشی و به ویژه مسابقات المپیک آشنا خواهیم کرد.
المپیک تابستانی ۱۹۴۸: لندن
ماری پرووازینکووا اهل کشور چکسلواکی که در آن دوران رییس فدراسیون بین المللی ژیمناستیک بود، اولین شخصیت ورزشی مشهوری بود که در مسابقات المپیک درخواست پناهندگی کرد. در آن دوران کشور چکسلواکی به تازگی به یکی از اقمار اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شده و پرووازینکووا می دانست که کشورش دیگر به آن حالت سابق باز نخواهد گشت. وی پس از این ماجرا به ایالات متحده رفته و به آموزش ژیمناستیک پرداخت. او تا سال ۱۹۹۱ در این کشور زندگی کرده و در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.
المپیک تابستانی ۱۹۵۶: ملبورن
در سال ۱۹۵۶، مجارستان ۸۳ ورزشکار را به ملبورن، استرالیا فرستاد تا از طرف این کشور در مسابقات المپیک شرکت کنند. در حالی که هواپیمای آن ها از فرودگاه بر می خواست، خیابان های بوداپست صحنه درگیری و تیراندازی شد زیرا مردم مجارستان علیه حکومت طرفدار و تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی قیام کرده بودند. زمانی که مسابقات المپیک به پایان رسید، دولت شوروی اعتراضات را به بدترین شکل ممکن سرکوب کرده بود. وقتی که تیم اعزامی مجارستان از این ماجرا آگاه شد، تنها ۳۸ نفر از اعضا سوار هواپیمای برگشت شدند. اکثر ورزشکاران مجارستانی که به کشور بازنگشتند به ایالات متحده پناهنده شده و در کالیفرنیا اقامت کردند.
المپیک زمستانی ۱۹۶۴: اینسبروک، اتریش
اوته گیهلر از اعضای تیم سورتمه آلمان شرقی، در حالی که هم تیمی هایش مشغول خوشگذرانی بودند، به سمت مرز فرار کرد. یک شب که هم تیمی هایش در محل اقامتشان مهمانی گرفته بودند، اوته محل را در خفا ترک کرده و به آلمان غربی گریخت. او توانست سالم به بخش غربی آلمان برسد. همچنین در آن روزها ۱۳ طرفدار ورزشی اهل کشورهای اروپایی تحت سلطه کمونیسم از کشورهای خود گریختند.
المپیک تابستانی ۱۹۶۴: توکیو
دو ورزشکار مجارستانی، قایقرانی کانو و تیراندازی، در سال ۱۹۶۴ و در جریان مسابقات المپیک توکیو تقاضای پناهندگی کرده و به ایالت متحده رفتند. هر دوی آن ها به این دلیل که نیکیتا خروشچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی، از مقام خود به عنوان رهبر و رییس حزب کمونیست برکنار شده بود تقاضای پناهندگی کرده بودند. خروشچف یکی از رهبران شوروی بود که نسبت به دیگر رهبران پیش و پس از خود، خودکامگی کمتری داشته و فضای بازتری در کشور ایجاد کرده بود و این ورزشکاران فراری مجار بر این باور بودند که با عزل او اوضاع در کشورشان بدتر خواهد شد.
المپیک تابستانی ۱۹۶۸: مکزیکو سیتی
سال ۱۹۶۸ اولین باری بود که در مسابقات المپیک تابستانی از ورزشکاران آزمایشات جنسیتی به عمل می آمد. این آزمایشات با اعتراضات و جنجال هایی همراه بود و در این گیرودار و هیاهو یک تنیس باز کوبایی به نام خوآن کامپوس توانست بی سروصدا به مکزیک پناهنده شود.
المپیک تابستانی ۱۹۷۲: مونیخ
به گزارش آسوشییتد پرس، در طول مسابقات المپیک ۱۹۷۲ در مونیخ بیش از ۱۱۷ ورزشکار درخواست پناهندگی از کشورهای دیگر را ارائه دادند. با این وجود اطلاعات دقیقی در مورد هویت و ملیت این ورزشکاران و کشورهایی که به آن ها پناهندگی دادند منتشر نشده است.
سرگئی نماتسوف
المپیک تابستانی ۱۹۷۶: مونترال
در سال ۱۹۷۶ و در جریان مسابقات المپیک، چهار ورزشکار رومانیایی و یک ورزشکار روسی به کانادا پناهنده شدند. یکی از این افراد سرگئی نمتسانوف، غواص ۱۷ ساله روسی بود. رییس کاروان المپیک اتحاد جماهیر شوروی در آن دوران ادعا کرد که «تروریست های مجهول الهویه» این ورزشکار را ربوده و او را برای درخواست پناهندگی کردن شستشوی مغزی داده اند. در واقع اما نمتسانوف در طول این مسابقات عاشق یک دختر غواص اهل سینسیناتی شده و در یک خانه در اونتاریو پنهان شده بود. وی در نهایت مجبور شد درخواست پناهندگی خود را پس گرفته و با قلبی شکسته به خانه بازگردد.
المپیک تابستانی ۱۹۸۰: مسکو
برخلاف موارد گفته شده تا به این جای مطلب، جاده مسکو برای فراریان اما هموار نبود، بیشتر به این دلیل که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۹ به افغانستان حمله کرده بود. بسیاری از ورزشکاران افغان از رفتن به مسکو بیم داشته و سعی می کردند از سفر به این کشور اجتناب کنند. یک ماه قبل از برگزاری مسابقات المپیک ۱۹۸۰ در مسکو، ۷ نفر از اعضای تیم بسکتبال افغانستان که قرار بود به المپیک اعزام شوند به پاکستان فرار کردند. یک روز قبل از پرواز کاروان افغانستان به مسکو، ۷ کشتی گیر دیگر نیز به پاکستان گریختند. ۵ ورزشکار افغان دیگر نیز در طول مسابقات درخواست پناهندگی کرده که به ایالات متحده و آلمان غربی رفتند.
ولادیمیر مورارو
المپیک تابستانی ۱۹۸۴: لس آنجلس
در سال ۱۹۸۴، یک روزنامه در سن دیگو، نویسنده ای ورزشی اهل رومانی به نام ولادیمیر مورارو را به عنوان مترجم استخدام برای دوران برگزاری مسابقات المپیک لس آنجلس استخدام کرد. بعد از پایان مسابقات اما مورارو احساس کرد که روزنام سن دیگو سان را دوست دارد و به همین دلیل درخواست پناهندگی سیاسی کرد که مورد موافقیت مقامات ایالات متحده قرار گرفت.
المپیک تابستانی ۱۹۹۶: آتلانتا
وقتی که رائد احمد، وزنه بردار عراقی به مسابقات المپیک آتلانتا رفت، پرچم کشورش را در مراسم افتتاحیه حمل می کرد. یک هفته بعد، او همان پرچم را نادیده گرفته و به ایالات متحده پناهنده شد. احمد در سخنانش از رژیم صدام حسین انتقاد کرده و از این می ترسید که در صورت بازگشت اعدام شود. جاوید عمان محمد، بوکسور و حامل پرچم افغانستان در این مسابقات نیز مشکل مشابهی داشت. مقامات افغان او را به کمونیست بودن متهم کرده بودند زیرا وی در روسیه آموزش دیده بود. او از ترس کشته شدن در صورت بازگشت به افغانستان از دولت کانادا درخواست پناهندگی کرد که مورد موافقت قرار گرفت.
بدون نظر